Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2016 roku

sprawy z odwołania Z. P.

od decyzji z dnia 31 października 2014 roku znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o wysokość emerytury

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od Z. P. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. 60zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Tomasz Korzeń

VI U 1059/14 UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. decyzją z 31.10.2014 odmówił przeliczenia emerytury Z. P. w trybie artykułu 110 i 111 ustawy z dnia 17 grud­nia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

Ubezpieczona wniosła o zmianę decyzji i przeliczenie świadczenia wg wersji najkorzystniejszej (k.2-4,24).

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Z. P. urodziła się (...)

Od 12.05.1993r. pobierała rentę, której wysokość ustalono z zastosowaniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 116,79% (z 3 lat z 12).

Od 4.071997r. pobiera emeryturę, ustaloną wg tego samego wskaźnika.

23.09.2014r. złożyła wniosek o przeliczenie emerytury, do którego dołączyła zaświadczenia Rp-7.

dowód: decyzje k. 12-13 t. I a.e., 5-6, 114-115 t. III a.e.

wniosek k. 238

zaświadczenia rp-7 k. 239-241 t. III a.e.

Ustalone przez pozwanego podstawy wymiaru składek wynosiły w poszczególnych latach: 1962 - 3184 zł; 1963 - 8850 zł; 1964 - 9000 zł; 1965 - 9000 zł; 1966 - 9500 zł; 1967 - 10200 zł; 1968 - 10200 zł; 1969 - 10200 zł; 1970 - 10350 zł; 1971 - 12000 zł; 1972 - 12000 zł; 1973 - 11969 zł; 1974 - 13000 zł; 1975 - 14401 zł; 1976 - 14400 zł; 1977 - 16000 zł; 1978 - 18400 zł; 1979 - 20800 zł; 1980 - 24000 zł; 1981 - 28800 zł; 1982 - 48000 zł; 1983 - 64800 zł; 1984 - 64800 zł; 1985 - 292439 zł; 1986 - 353624 zł; 1987 - 387124 zł; 1988 - 716669 zł; 1989 - 287100 zł; 1990 - 2648000 zł; 1991 - 8165000 zł; 1992 - 14350000 zł; 1993 - zł; 1994 - zł; 1995 - zł; 1996 - 3883,1 zł; 1997 - 4688,1 zł; 1998 - 7205,5 zł; 1999 - 7783,2 zł; 2000 - 8874,95 zł; 2001 - 9187 zł; 2002 - 10566,77 zł; 2003 - 10460,85 zł; 2004 - 3936,65 zł; 2005 - zł; 2006 - zł; 2007 - zł; 2008 - zł; 2009 - 1800,01 zł; 2010 - 12409,14 zł; 2011 - 12948,96 zł; 2013 - 11225,32 zł; 2014 - 24778,87 zł. Pozwany ustalił wysokość postaw na podstawie złożonych zaświadczeń Rp-7, a za okresy, za które ubezpieczona nie złożyła zaświadczeń - na podstawie minimalnych wynagrodzeń.

dowód: wyliczenia pozwanego k. 253 t. III a..e.

Od 1.06.1976 do 31.10.1992 r. ubezpieczona pracowała w Spółdzielni Pracy (...) we W.. Otrzymywał pensję zasadniczą oraz dodatek funkcyjny, wynoszące odpowiednio od 1.09.1976: 3400 zł i 700zł, od 1.04.1978: 3700 zł i 700zł, od 1.01.1980: 4000 zł i 700 zł; od 1.10.1980: 4400 zł i 700 zł, od 1.09.1981 4700 zł i 700 zł. W Kolejnych latach stawki wzrastały. W legitymacji ubezpieczeniowej wpisano zarobki ubezpieczonej wynoszące w poszczególnych latach: 1982 - 122443zł, 1983 - 137670zł, 1984 - 181154zł, 1985 - 203907zł, 1986 - 285362zł, 1987 - 346463zł, 1988 - 750643zł, 1989 - 2609526zł, 1990 - 10964885zł, 1991 - 15201725zł, 1992 - 17373200zł.

dowód: akta osobowe k. 82

legitymacja k. 128

wyliczenia pozwanego k. 117-127

Sąd zważył co następuje:

Wniosek ubezpieczonej dotyczył przeliczenia emerytury na podstawie nowych dowodów - zaświadczeń o wysokości zarobków.

Ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. 2015.748; dalej jako ustawa) przewiduje, iż:

Art. 109. 1. Na wniosek emeryta lub rencisty wysokość emerytury określonej w art. 53 oraz renty ulega ponownemu ustaleniu na zasadach określonych w art. 110-113.

2. Jeżeli w wyniku ponownego ustalenia emerytura lub renta jest niższa, świadczenie przysługuje w dotychczasowej wysokości.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do emerytury obliczonej zgodnie z art. 24a ust. 5 i art. 54a.

Art. 110. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Warunek posiadania wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru nie jest wymagany od emeryta lub rencisty, który od dnia ustalenia prawa do świadczenia do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie świadczenia, w myśl ust. 1, nie pobrał świadczenia wskutek zawieszenia prawa do emerytury lub renty lub okres wymagany do ustalenia podstawy przypada w całości po przyznaniu prawa do świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wynosi co najmniej 130%.

3. Okres ostatnich 20 lat kalendarzowych, o których mowa w art. 15 ust. 1, obejmuje okres przypadający bezpośrednio przed rokiem, w którym zgłoszono wniosek o ponowne ustalenie wysokości świadczenia, z uwzględnieniem art. 176.

Art. 110a. 1. Wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w sposób określony w art. 15, z uwzględnieniem art. 110 ust. 3, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego przypadającą w całości lub w części po przyznaniu świadczenia, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru przed zastosowaniem ograniczenia, o którym mowa w art. 15 ust. 5, jest wyższy niż 250%.

2. Ustalenie wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 może nastąpić tylko raz.

Art. 111. 1. Wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

2. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru, obliczony na zasadach określonych w art. 15, mnoży się przez kwotę bazową ostatnio przyjętą do obliczenia świadczenia.

3. Podstawa wymiaru emerytury lub renty, ustalona na zasadach określonych w ust. 1 i 2, podlega wszystkim waloryzacjom przysługującym do dnia zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie tej podstawy.

Zgodnie z art. 15 ustawy podstawę wymiaru emerytury stanowi ustalona przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę lub na wniosek ubezpieczonego z 20 najkorzystniejszych lat z całego okresu podlegania ubezpieczeniom.

Zaoferowane przez ubezpieczoną dowody nie pozwoliły na ustalenie wyższego wskaźnika wysokości podstawy wymiaru niż dotychczas przyjmowany.

Sąd dokonał hipotecznych wyliczeń podstaw wymiaru składek w okresie zatrudniania w zakładzie (...) we W., przyjmując wynikające z dokumentów osobowych stawki wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego do roku 1981; dane z legitymacji ubezpieczeniowej, a za okres 1985-88 dotychczasowe zaświadczenie Rp-7. Wysokość tak wyliczonych podstaw wymiaru składek ubezpieczonej (wraz z niespornymi ustaleniami pozwanego) przedstawia poniższa tabela. Poszczególne rubryki oznaczają w niej:

1. rok,

2. przeciętne wynagrodzenie roczne w złotych w roku z kolumny 1;

3. sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot w złotych, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy w roku z kolumny 1;

4. stosunek każdej sumy kwot z kolumny 3 do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu.

1	2	3	4
1962	20160	4321	21,43%
1963	21156	8850	41,83%
1964	21792	9000	41,30%
1965	22404	9000	40,17%
1966	23208	9500	40,93%
1967	24192	10200	42,16%
1968	25272	10200	40,36%
1969	26088	10200	39,10%
1970	26820	10350	38,59%
1971	28296	12000	42,41%
1972	30108	12000	39,86%
1973	33576	11969	35,65%
1974	38220	13000	34,01%
1975	46956	14401	30,67%
1976	51372	26000	50,61%
1977	55152	49200	89,21%
1978	58644	51900	88,50%
1979	63924	52800	82,60%
1980	72480	57600	79,47%
1981	92268	59700	64,70%
1982	139572	122443	87,73%
1983	173700	137670	79,26%
1984	202056	181154	89,66%
1985	240060	292439	121,82%
1986	289140	353624	122,30%
1987	350208	387124	110,54%
1988	637080	716669	112,49%
1989	2481096	2609526	105,18%
1990	12355644	10964885	88,74%
1991	21240000	16001725	75,34%
1992	35220000	21373200	60,68%
1993	47940000		0,00%
1994	63936000		0,00%
1995	8431,44		0,00%
1996	10476	3883,1	37,07%
1997	12743,16	4688,1	36,79%
1998	14873,88	7205,5	48,44%
1999	20480,88	7783,2	38,00%
2000	23085,72	8874,95	38,44%
2001	24742,2	9187	37,13%
2002	25598,52	10566,77	41,28%
2003	26417,64	10460,85	39,60%
2004	27474,84	3936,65	14,33%
2005	28563,48		0,00%
2006	29726,76		0,00%
2007	32292,36		0,00%
2008	35326,56		0,00%
2009	37235,52	1800,01	4,83%
2010	38699,76	12409,14	32,07%
2011	40794,24	12948,96	31,74%
2013	42260,04	11225,32	26,56%
2014	43800,72	24778,87	56,57%

Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru z 20 lat najkorzystniejszych (1967,71,76-92,2014) wynosi 82,50 %, a z 10 kolejnych lat (1982-91) wynosi 99,31 % i są niższe niż dotychczasowy. Tym samym nie zachodzą podstawy do przeliczenia świadczenia na podstawie art. 110 ust.1, art. 110a czy też art. 111 ust.1 ustawy.

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd oparł się na dokumentach zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach sprawy, których wiarygodności strony nie kwestionowały oraz wyliczeniach pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 KPC, odwołanie oddalono.

SSO Tomasz Korzeń