Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VIII U 2182/15

POSTANOWIENIE

Dnia 21 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSR del. Renata Stańczak

Protokolant:

Anna Krzyszkowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2016 r.

sprawy Ł. F. (F.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o ustalenie właściwego ustawodawstwa

w związku z odwołaniemod decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 1 lipca 2015 r. Nr (...)

p o s t a n a w i a:

odrzucić odwołanie.

(-) SSR del. Renata Stańczak

Sygn. akt VIII U 2182/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 1 lipca 2015r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. stwierdził, że dla ubezpieczonego Ł. F. ( F. ) od dnia 1 sierpnia 2011r. do dnia 31 października 2012r. właściwym jest ustawodawstwo polskie.

Ubezpieczony w dniu 19 października 2015r. wniósł odwołanie od powyższej decyzji i jednocześnie złożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania podnosząc, iż uchybienie terminowi do jego złożenia wynikło z przyczyn niezawinionych przez ubezpieczonego, gdy decyzja została przekazana ubezpieczonemu przez jego żonę dopiero w dniu 13.10.2015r.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego odrzucenie, podnosząc że odwołanie zostało wniesione po terminie, ewentualnie o jego oddalenie.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, iż decyzja zaskarżona została wysłana na adres zamieszkania ubezpieczonego i tam przez niego osobiście odebrana w dniu 20 lipca 2015r. Ubezpieczony odwołanie złożył w dniu 19.10.2015r. ( data nadania w placówce pocztowej ) i nie wskazał żadnych niezależnych od siebie przyczyn uchybienia terminowi do wniesienia odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje.

Zaskarżoną decyzję z dnia 1 lipca 2015r. organ rentowy wysłał na adres zamieszkania ubezpieczonego Ł. F. za potwierdzeniem odbioru.

Na decyzji tej znajdowało się pouczenie o sposobie i terminie jej zaskarżenia.

Z potwierdzenia odbioru wynika, iż decyzja została doręczona ubezpieczonemu w dniu 20 lipca 2015r.

Odwołanie od decyzji ubezpieczony wniósł w dniu 19 października 2015r. ( data nadania w placówce pocztowej ).

Ubezpieczony na rozprawie w dniu 21 marca 2016r. oświadczył, iż: na przełomie lipca i sierpnia wyjechał do Wielkiej Brytanii, gdzie przebywał do około 10 października 2015r. Przyznał, iż podpis znajdujący się na potwierdzeniu odbioru decyzji należy do niego, co ostatecznie potwierdziła również żona ubezpieczonego A. F. w toku składanych przed tut. Sądem zeznań. Dalej ubezpieczony oświadczył, iż nie pamięta w jakich okolicznościach odbierał korespondencję organu rentowego zawierającą zaskarżoną decyzję oraz, iż nie przeczytał tej decyzji.

Powyższe Sąd ustalił na podstawie dokumentacji akt organu rentowego, oświadczenia ubezpieczonego oraz zeznań świadka A. F. ( protokół elektroniczny z rozprawy z dnia 21 marca 2016r. czas 00:07:25 – 00:33:20 ) jako okoliczności bezsporne, bo jednoznacznie wynikające z tych dowodów i nie kwestionowane przez strony.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie ubezpieczonego Ł. F. podlega odrzuceniu.

Zgodnie z treścią art. 477 9 § 1 k.p.c. odwołania od decyzji organów rentowych lub orzeczeń wojewódzkich zespołów do spraw orzekania o niepełnosprawności wnosi się na piśmie do organu lub zespołu, który wydał decyzję lub orzeczenie, lub do protokołu sporządzonego przez ten organ lub zespół, w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji lub orzeczenia.

Z kolei po myśli art. 477 9 § 3 k.p.c. Sąd odrzuci odwołanie wniesione po upływie terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.

W przedmiotowej sprawie zaskarżona decyzja została doręczona ubezpieczonemu w dniu 20 lipca 2015r., a w jej treści znajdowało się prawidłowe pouczenie o możliwości i trybie jej zaskarżenia.

Ubezpieczony odwołanie od przedmiotowej decyzji wniósł w dniu 19 października 2015r., a zatem po upływie prawie trzech miesięcy od jej otrzymania.

W ocenie Sądu, w sprawie niniejszej, przekroczenie prawie 2 – miesięczne terminu do wniesienia odwołania jest nadmierne, a ubezpieczony w żaden sposób nie wykazał istnienia jakichkolwiek okoliczności, wskutek których doznał przeszkód w złożeniu odwołania w przewidzianym prawem terminie 1-miesięcznym. Nie wykazał, że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych.

Z oświadczenia ubezpieczonego złożonego na rozprawie w dniu 21 marca 2016r. wynika, iż ubezpieczony decyzję tę odebrał osobiście, co ostatecznie potwierdziła również świadek A. F. – żona ubezpieczonego. Ubezpieczony winien zatem zapoznać się z treścią tej decyzji, w tym z pouczeniem na niej znajdującym się odnośnie możliwości jej zaskarżenia, czego jednak nie uczynił, bo jak sam oświadczył, decyzji tej nawet nie czytał.

W takiej sytuacji należy stwierdzić, iż ubezpieczony z własnej woli nie dołożył zwykłej staranności i nie złożył odwołania w wymaganym prawem terminie.

Z uwagi na powyższe, na mocy powołanych przepisów, Sąd orzekł jak w sentencji.

(-) SSR ( del. ) Renata Stańczak