Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2015 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie II Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Waseńczuk

Protokolant: Danuta Nidzgorska

po rozpoznaniu na rozprawie w Warszawie w dniu 5 listopada 2015 r. sprawy

z powództwa P. (...) (...) A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w K.

o zapłatę

I. oddala powództwo,

II. zasądza od P. (...) (...) A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa kwotę 3 600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt II C 89/14

UZASADNIENIE

Pozwem z 28 stycznia 2014 r. P. (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w K. wniosła o zasądzenie od Skarbu Państwa – Prezesa Sądu Okręgowego w K. kwoty 929 495,06 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami. Pozew w imieniu Spółki został podpisany przez A. P. (1), który wskazał, że jest Prezesem pozwanej Spółki. W uzasadnieniu powództwa wskazał, iż Sędzia Sądu Okręgowego w K. bezprawnie pozbawiła go prawa do reprezentowania powodowej spółki i bez podstaw prawnych uznała iż zarządem jest obywatel Niemiec N. S. (1). Stwierdził, że Sąd Okręgowy w K. odmówił spółce, reprezentowanej przez niego, dostępu do akt toczącej się przez tym sądem sprawy I C 447/05 uznając, iż nie jest on umocowany do reprezentowania powodowej spółki, gdyż nie jest prezesem jej zarządu, mimo iż w trakcie powyższej sprawy wielokrotnie składał on odpisy z (...) poświadczające, że jednoosobowy zarząd spółki P. (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w K. powierzony został właśnie jemu. Zarzucił, iż Nadzwyczajne Zgromadzenie spółki z 23 lipca 2001 r., na którym podjęto uchwałę m.in. o odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu zostało zwołane nieprawidłowo, gdyż skierowane do niego zawiadomienie o zwołaniu tego zgromadzeniu zostało przesłane jedynie na adres spółki i wpłynęło w dniu Nadzwyczajnego Zgromadzenia i to w czasie gdy korzystał on z urlopu wypoczynkowego, a ponadto uchwała nie była sporządzona z udziałem całego kapitału. Podniósł, że podjęta uchwała o odwołaniu go z funkcji prezesa zarządu spółki i powołaniu na to miejsce N. S. (1) jest nieważna, gdyż nie spełnia wymogów ustawy. Stwierdził, iż w dniu 19 lipca 2006 r. Sąd dokonał zmiany zarządu powodowej spółki, wbrew obowiązującym przepisom w zakresie rejestracji zmian zawartych w uchwałach osób prawnych dla właściwości Sądów Rejestrowych. Wskazał, że działanie Sądu Okręgowego w K. spowodowane „rzekomą” zmianą zarządu spółki pozbawiło spółkę możliwości wniesienia apelacji od wyroku tego sądu w sprawie I C 447/05, a w konsekwencji pozbawiło spółkę dostępu do prawa poprzez pozbawienie możliwości prowadzenia powództwa przeciwko T. P., w wyniku czego spółka poniosła szkodę w kwocie 929 495,06 zł. Wyjaśnił, że w takiej kwocie udzielone było zabezpieczenie postępowania przez Sąd Apelacyjny w G. w sprawie sygn. akt I ACz 2738/04 z powództwa powodowej spółki przeciwko T. P., polegające na ustanowieniu hipoteki przymusowej na nieruchomości przy ul. (...) w K.. Wskazał, że hipoteka ta następnie została zdjęta a nieruchomość została sprzedana osobie prawnej na cele mieszkaniowe. Jako podstawę prawną roszczenia A. P. (1) przywołał art. 417 § 1 k.c. Stwierdził także, iż do dnia zaznajomienia się z aktami sprawy w czytelni Sądu Okręgowego w G. w dniu 13 grudnia 2013 r. nie miał możliwości odniesienia się merytorycznego do sprawy i wytoczenia powództwa przeciwko Skarbowi Państwa, co na podstawie art. 121 pkt 4 k.c. powodowało zawieszenie biegu terminu przedawnienia, a w konsekwencji brak przedawnienia roszczenia ( pozew k. 1-13).

W dniu 23 września 2014 r. Skarb Państwa reprezentowany przez Prezesa Sądu Okręgowego w K. złożył odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego oraz podniósł zarzut przedawnienia roszczeń powoda. W uzasadnieniu podniósł, iż Sąd rozpoznający sprawę I C 477/05 dokonał prawidłowej oceny umocowania A. P. (1) do reprezentacji spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. a jego decyzje procesowe zostały podjęte zgodnie z przepisami prawa. Stwierdził, że przedstawiony przez spółkę w ramach w/w postępowania wyciąg z rejestru handlowego pochodził z ksiąg rejestru handlowego, który został zamknięty w dniu 31 grudnia 1999 r. i mógł być nieaktualny. Podniósł, że rejestry te od 1 stycznia 2000 r. zastąpił Krajowy Rejestr Sądowy, lecz powodowa spółka nie dokonała przerejestrowania do KRS. Podkreślił też, iż wpis w rejestrze w zakresie składu organów osoby prawnej ma charakter deklaratoryjny, a Sąd uprawniony jest do dokonywania ustaleń w tym zakresie na podstawie stosownych dokumentów. Pozwany stwierdził, że w aktach sprawy I C 97/01 Sądu Rejonowego w (...) znajdowała się uchwała zgromadzenia wspólników z 23 lipca 2001 r., którą odwołano A. P. (1) z zarządu powodowej spółki. Wskazał, że w świetle powyższego nie można uznać, że działanie pozwanego było niezgodne z prawem. Stwierdził, iż powód nie wykazał też pozostałych przesłanek odpowiedzialności pozwanego, tj. szkody i jej wysokości oraz związku przyczynowo-skutkowego między szkodą a działaniem lub zaniechaniem pozwanego przy wykonywaniu władzy publicznej. Zaznaczył też, iż ewentualna odpowiedzialność pozwanego winna być rozpoznawana w oparciu o art. 417 ^{( 1)} k.c., gdyż dotyczy wydania przez Sąd prawomocnego orzeczenia zapadłego w sprawie o sygn. akt I C 477/05 i wskazał, że powód nie posiada wymaganego w tym przepisie prejudykatu stwierdzającego niezgodność z prawem prawomocnego orzeczenia, co skutkować winno oddaleniem powództwa. Zarzut przedawnienia strona pozwana opierała na art. 442 ^{( 1)} k.c., wskazując iż powód o sprawcy szkody i szkodzie dowiedział się najpóźniej w trakcie sprawy sygn. akt I C 477/05 prowadzonej przez Sąd Okręgowy w K., tj. w 2006 roku, a zatem roszczenia - biorąc pod uwagę 3 letni termin przedawnienia - przedawniły się najpóźniej z końcem 2009 roku, a powodowa spółka wystąpiła z pozwem dopiero w 2014 roku ( odpowiedź na pozew k. 143-147).

W piśmie złożonym na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2015 r. A. P. (1) podtrzymał powództwo wskazując, iż wysokość dochodzonego odszkodowania jest adekwatna do wysokości kwoty odszkodowania jakiej powód dochodził przeciwko H. P. w sprawie I C 447/05 przez Sądem Okręgowym w K.. Na kwotę tą składały się kwota 798 969,81 zł z tytułu remontu i adaptacji pomieszczeń przy ul. (...) w K., przystosowania budynku do produkcji (...) i aluminium oraz kwota 130 725,25 zł stanowiąca wartość mienia powódki skradzionego przez H. P. podczas włamania do pomieszczeń hali przy ul. (...) w K.. Sprecyzował również żądanie w zakresie odsetek, wskazując, iż żąda ich od 26 lipca 2006 r., tj. od dnia w którym złożył do Sądu Okręgowego w K. „zażalenie na bezprawną zmianę zarządu spółki i utrudnianie dostępu do wymiaru sprawiedliwości przez Sędziego Sądu Okręgowego w K. A. S. (1)”. Podał też, iż nabył udziały należące do N. S. (1) w powodowej spółce w drodze sprzedaży komorniczej, co umożliwiło zarejestrowanie powodowej spółki w KRS w dniu 25 listopada 2013 r. ( pismo k. 315-321). Ponadto na rozprawie w dniu 2 kwietnia 2015 r. A. P. (2) wskazał, iż nie mógł zaskarżyć uchwały z 2001 roku odwołującej go z funkcji prezesa zarządu powodowej spółki, gdyż uchwała nie była złożona do akt rejestrowych ( protokół rozprawy k. 322-323).

Postanowieniem z 2 kwietnia 2015 r. Sąd zobowiązał powodową spółkę do złożenia w terminie 14 dni oświadczenia podpisanego przez osobę upoważnioną do reprezentowania spółki czy zatwierdza czynności podjęte w jej imieniu przez A. P. (1), w tym złożenie pozwu w niniejszej sprawie oraz pism procesowych pod rygorem umorzenia postępowania bądź wykazania, że A. P. (1) jest upoważniony do reprezentowania spółki ( k. 323).

Pismem z 20 kwietnia 2015 r. spółka reprezentowana przez A. P. (1), zatwierdziła czynności podjęte w jej imieniu przez A. P. (1), wskazując iż w dniu 25 czerwca 2014 r. i 30 marca 2015 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki, które powołało ponownie A. P. (1) do jednoosobowego zarządu spółki, przedkładając uchwały o powołaniu A. P. (1) na prezesa spółki ( pismo k. 391-396).

Na rozprawie w dniu 5 listopada 2015 r. powód ponownie sprecyzował żądanie w zakresie odsetek wskazując, że domaga się ich zasądzenia od 26 lipca 2006 r. do dnia zapłaty. Wyjaśnił, że jest to dzień w którym poinformował, że został bezprawnie odsunięty od sprawy ( k. 500-501).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 24 sierpnia 1994 r. N. S. (1) (obywatel Niemiec), A. P. (1) i E. L. zawarli przed notariuszem W. C., prowadzącym Kancelarię Notarialną w K., umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działającej pod nazwą P. (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G.. Kapitał zakładowy spółki podzielony był na 100 udziałów, po 50 zł każdy (500 000 starych złotych) z czego 49 udziałów należało do A. P. (1), a 51 do N. S. (1). Zarząd spółki był jednoosobowy. Na prezesa zarządu spółki powołano A. P. (1) ( kopia aktu notarialnego k. 309-311v., odpis z rejestru handlowego k. 312).

W dniu 5 grudnia 2000 r. N. S. (1) oraz A. B., przed notariuszem w P. za rep. (...) zawarli umowę spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działającą pod firmą Fabryka okien – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., która została zarejestrowana w KRS w dniu 29 listopada 2001 r. (kopia aktu notarialnego k. 275, odpis KRS k. 277-278).

W 2000 roku N. S. (1) przywłaszczył mienie spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G. włączając je do majątku spółki Fabryka (...) Sp. z o.o. w S., za co wyrokiem Sądu Rejonowego (...) P. i Zachód w S. z 3 marca 2010 r., sygn. akt V K 39/09, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z 19 lipca 2010 r., sygn. akta IV Ka 619/10 został prawomocnie skazany na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania oraz grzywny. Ponadto orzeczono obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (powodowej spółki) w kwocie 45 403 zł ( kopia wyroku k. 372-373). Skazany nie uiścił powodowej spółce zasądzonej kwoty ( niekwestionowane twierdzenia powoda). W dniu 20 marca 2014 r. komornik umorzył postępowanie egzekucyjne przeciwko N. S. (1) wobec bezskuteczności egzekucji (kopia postanowienia k. 105).

Od daty tego zdarzenia powodowa spółka zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej (zeznania A. P. (1) k. 500-501, postanowienia Sądu Rejonowego w K. sygn. 8618/04/913 z 1 grudnia 2006 r. k. 214).

N. S. (1) pod koniec 2000 roku wystąpił do zarządu spółki o zwołanie zgromadzenia wspólników spółki. Zgromadzenie to nie zostało zwołane w dwutygodniowym terminie i wnioskodawca zwrócił się do Sądu Rejonowego w K. o udzielenie mu upoważnienia do zwołania Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G..

Postanowieniem z 14 lutego 2001 r. w sprawie VII Ns Rej. H. 959/00 Sąd upoważnił N. S. (1) do zwołania, w terminie dwóch miesięcy od daty uprawomocnienia się postanowienia, nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników powodowej spółki z ustalonym porządkiem obrad, który przewidywał m.in. udzielenie zarządowi absolutorium za rok 1999, podjęcie uchwały o odwołaniu zarządu i podjęciu uchwały o powołaniu zarządu na następną kadencję a także wyznaczył N. S. (1) przewodniczącym zgromadzenia wspólników (kopia postanowienia k. 48-49).

W dniu 28 marca 2001 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników, na którym podjęto uchwałę o nieudzieleniu absolutorium zarządowi, o odwołaniu A. P. (1) z funkcji Prezesa Zarządu oraz o powołaniu na to stanowisko N. S. (1). W zgromadzeniu tym A. P. (1) nie uczestniczył ( kopia katu notarialnego Rep a. 1318/2001 k. 439-440). W dniu zwołania zgromadzenia postanowienie Sądu Rejonowego w K. o upoważnieniu do zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia nie było jeszcze prawomocne. Zwołane zostało przez podmiot jeszcze nieuprawniony i w braki reprezentacji całego kapitału nie mogło podejmować uchwał spełniających kryteria uchwały zgromadzenia.

W związku z tym kolejne Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników powodowej spółki, któremu przewodniczył N. S. (1), odbyło się w dniu 23 lipca 2001 r. Ponownie podjęto uchwały m.in. o nieudzieleniu absolutorium zarządowi, o odwołaniu ze składu zarządu spółki A. P. (1) oraz uchwałę, na podstawie której do zarządu spółki powołano N. S. (1). Uchwały przyjęte zostały w glosowaniu tajnym 52 głosami, stanowiącym 100% głosów obecnych na posiedzeniu. W zgromadzeniu tym A. P. (1) nie brał udziału, gdyż został nieprawidłowo zawiadomiony o terminie i miejscu zgromadzenia (zawiadomienie zostało wysłane w dniu 6 lipca 2001 r. wyłącznie na adres spółki i wpłynęło dopiero w dniu Nadzwyczajnego Zgromadzenia, pod nieobecność A. P. (1) korzystającego wówczas z urlopu wypoczynkowego, o czym N. S. (1) poinformowała obecna na zgromadzeniu żona A. E. P.) (kopia protokołu nadzwyczajnego zgromadzenia k. 209-210, lista obecności k. 212, kopia uchwał nr 3 i 4 k. 211, kopia zawiadomienia k. 379).

A. P. (1) nie zaskarżył uchwał podjętych na tym zgromadzeniu (oświadczenie A. P. (1) k. 323).

N. S. (1) nie złożył do akt rejestrowych spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G. uchwały o odwołaniu A. P. (1) ze składu zarządu. Nie złożył też wniosku o wpis zmiany w składzie zarządu i wpisanie jego jako członka zarządu spółki. Jako Prezes Zarządu spółki wpisany był nadal A. P. (1) i to on nadal podpisywał wszystkie dokumenty w imieniu spółki (kopia pisma k. 80-81, odpis z rejestru handlowego k. 312). Księgi rejestru handlowego zostały zamknięte w dniem 31 grudnia 1999 r. a od 1 stycznia 2000 r. rejestr handlowy zastąpiony został Krajowym Rejestrem Sądowym. Spółka po zamknięciu rejestru handlowego nie dokonała przerejestrowania do KRS ( okoliczność bezsporna).

W dniu 29 listopada 2002 r. Sąd Rejonowy w N. otworzył postępowanie upadłościowe przeciwko N. S. (1) i ustanowiono syndyka masy upadłościowej, który zajął udziały upadłego w powodowej spółce. Postępowanie upadłościowe zostało uchylone na mocy postanowienia z 7 czerwca 2007 r. Postanowieniem z 2 kwietnia 2009 r. Sąd udzielił dłużnikowi N. S. (1) zwolnienia z pozostałego długu w stosunku do tych wierzycieli, którzy w momencie wszczęcia postępowania byli wierzycielami upadłościowymi (kopia decyzji z tłumaczeniem 9 IN 589/02 k. 284, kopia postanowienia z tłumaczeniem k. 298).

Przed Sądem Okręgowym w K. od 2002 roku, za sygn. akt I C 616/02 toczyło się postępowanie z powództwa P. (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G., reprezentowanej przez A. P. (1), przeciwko H. P. o zapłatę kwoty 929 695,06 zł tytułem zwrotu kosztów remontu i adaptacji pomieszczeń przy ul. (...) w K. i przystosowania budynku do produkcji (...) i aluminium oraz tytułem zwrotu równowartości mienia powódki skradzionego przez H. P. podczas włamania do pomieszczeń hali przy ul. (...) w K.. W toku w/w sprawy podnosił, iż został przez H. P. wprowadzony w błąd przy podpisywaniu umowy najmu nieruchomości przy ul. (...) w K. z 1 lutego 1999 r., gdyż wynajął powodowi nieruchomość przylegającą do nieruchomości H. P., ale należącą do miasta K., którą dopiero starał się nabyć, a bez której powódka zostałby pozbawiona dostępu do magazynu. Powodowa spółka podnosiła, że nie wiedziała o faktycznym właścicielu nieruchomości i wykonała remont całego budynku, przystosowując go do produkcji stolarki okiennej i wydatkując na ten cel dochodzoną kwotę. Stwierdziła, że w tym samym okresie miasto K. wprowadziło bardzo restrykcyjne przepisy o bezumownym użytkowaniu nieruchomości należących do miasta. Wskazała, że pismem z 30 czerwca 2000 r. spółka uchyliła się od skutków prawnych umowy zawartej z H. P. (kopie pism k. 281-283).

W toku postępowania I C 616/02 pozwany H. P. zmarł a sprawa została zawieszona, do czasu wstąpienia w miejsce pozwanego jego spadkobiercy T. P., po czym została podjęta i prowadzona dalej pod sygn. akt I C 477/05 (okoliczność bezsporna).

P. (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G. wniosła o zabezpieczenie powództwa o zapłatę poprzez wpisanie hipoteki na nieruchomości pozwanego w związku z jego śmiercią i przejściem majątku na spadkobierców. W dniu 23 września 2004 r. Sąd Okręgowy w K. w sprawie I C 616/02 wydał postanowienie, w którym oddalił wniosek o zabezpieczenie powództwa, wskazując iż powódka nie uprawdopodobniła swojego żądania. Sąd Apelacyjny w G., postanowieniem z 30 grudnia 2004 r., zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zabezpieczył roszczenie powódki przez wpisanie hipoteki przymusowej do kwoty 929 695,03 zł, na stanowiącym majątek spadkowy po zmarłym pozwanym H. P. udziale w nieruchomości położonej w K. przy ul. (...), wpisanej do księgi wieczystej KW nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...), wskazując iż zachodzi obawa iż brak zabezpieczenia mógłby pozbawić wierzyciela zaspokojenia oraz iż powódka uprawdopodobniła żądanie w stopniu wystarczającym dla zabezpieczenia powództwa ( kopia postanowienia k. 185-186).

W dalszym toku postępowania Sąd Okręgowy w K. zakwestionował prawo A. P. (1) do reprezentowania powodowej spółki, ze względu na uchwały z 23 lipca 2001 r. o odwołaniu go ze składu zarządu spółki oraz powołaniu na Prezesa Zarządu N. S. (1). Zostało to odnotowane w protokole rozprawy z 19 lipca 2006 r. Sąd pouczył A. P. (1), że może pozostać na sali w charakterze publiczności. Jednocześnie Sąd zwrócił się do prezesa powodowej spółki (...) o udzielenie informacji, czy popiera powództwo w brzmieniu ostatnio określonym przez powodową spółkę reprezentowaną przez A. P. (1) oraz złożone wnioski dowodowe, przy czym zobowiązał Naczelnika Urzędu Pocztowego w G. o doręczenie wezwania wyłącznie do rąk N. S. (1) ( kopia protokołu rozprawy k. 41, kopia pisma k. 42). Korespondencja kierowana do N. S. (1) nie była przez niego podejmowana ( fotokopie kopert k. 58, 63, 69, 71).

W dniu 26 lipca 2006 r. A. P. (1) złożył zażalenie na „bezprawną zmianę zarządu spółki i utrudnianie dostępu do wymiaru sprawiedliwości przez Sędziego Sądu Okręgowego w K. A. S. (2)” ( k. 295).

W dniu 27 lipca 2006 r. A. P. (1) złożył wniosek o wyłączenie sędziego rozpoznającego sprawę I C 477/05, który postanowieniem Sądu Okręgowego w K. z 31 lipca 2006 r. został oddalony. Zażalenie na to postanowienie zostało oddalone przez Sąd Apelacyjny w S. w dniu 11 października 2006 r. ( kopia pisma k. 199, kopia postanowienia k. 201-202, 203-206).

Postanowieniem z 28 lutego 2007 r. Sąd Okręgowy w K. w sprawie I C 447/05 uchylił postanowienie o zabezpieczeniu roszczenia powoda przez wpisanie hipoteki przymusowej do kwoty 929 695,06 zł, udzielonego postanowieniem Sądu Apelacyjnego w G. z 30 grudnia 2004 r. (w sprawie I ACz 2738/04) ( kopia postanowienia k. 222). W tym samym dniu Sąd wydał w sprawie I C 447/05 wyrok, którym oddalił powództwo powodowej spółki przeciwko T. P. o zapłatę i obciążył powódkę obowiązkiem zwrotu pozwanemu kosztów procesu w kwocie 7 215 zł ( kopia wyroku k. 223). A. P. (1) w przepisanym terminie wniósł o uzasadnienie w/w wyroku, który postanowieniem z 5 marca 2007 r. w sprawie I C 447/05 został odrzucony, z uzasadnieniem, iż składający wniosek jest stroną postepowania a tylko taka osoba, zgodnie z art. 328 § 1 k.p.c., może żądać sporządzenia uzasadnienia wyroku (kopia postanowienia k. 62).

W dniu 7 marca 2007 r. A. P. (1) wniósł do Sądu Okręgowego w K. zażalenie na postanowienie tego Sądu z 28 lutego 2007 r. o uchyleniu zabezpieczenia. Postanowieniem tego Sądu z 13 marca 2007 r. w sprawie I C 447/05 zażalenie zostało odrzucone, z powodu jego złożenia przez osobę nielegitymowaną do jego wniesienia (kopia zażalenia k. 228, kopia postanowienia k. 229-230).

Postanowieniem z 27 marca 2007 r. Sąd Okręgowy w K. w sprawie I C 447/05 odrzucił apelację A. P. (1) od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 28 lutego 2007 r., wydanego w sprawie I C 447/05, jako wniesioną przez osobę nieuprawnioną (kopia pisma - błędnie nazwanego zażaleniem - k. 232, kopia postanowienia k. 234-235). A. P. (1) nie zaskarżył tego orzeczenia ( okoliczność bezsporna).

N. S. (1), jako reprezentujący ponad 1/10 kapitału zakładowego w dniu 15 grudnia 2010 r. ponownie zażądał od zarządu spółki, na podstawie art. 227 § 1 k.h., zwołania zgromadzenia wspólników spółki w terminie dwutygodniowym, co pozostało bez odpowiedzi. Pismem z 1 lutego 2011 r. zwrócił się do Sądu Rejonowego w K. o udzielenie mu upoważnienia do zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników spółki podając porządek obrad zgromadzenia ( kopia wniosku k. 73-74).

Postanowieniem z 9 marca 2011 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego w K. w sprawie sygn. akt 636/11/979 wydał postanowienie upoważniające go do zwołania w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia się postanowienia walnego zgromadzenia spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G., wskazując porządek jego obrad i wyznaczając na przewodniczącego zgromadzenia N. S. (1) ( kopia postanowienia k. 75). Skargę na postanowienie referendarza wniosła spółka. Postanowieniem z 14 czerwca 2011 r. w sprawie 636/11/979 Sąd Rejonowy w K. oddalił wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi i odrzucił skargę jako złożoną po terminie.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodził się A. P. (1), który zaskarżył je zażaleniem w całości, podnosząc, iż wszystkie czynności w sprawie opierają się na fikcyjnym doręczaniu spółce korespondencji. Na skutek zażalenia Sąd Okręgowy w K. postanowieniem z 18 stycznia 2012 r. uchylił zaskarżone postanowienie, wskazując na wadliwe uznanie przez Sąd I instancji przesyłki na adres G. za doręczone prawidłowo, ze względu na posiadanie przez Sąd wiedzy o nowym adresie do odbioru korespondencji w K. ( kopia postanowienia VI Gz 4/12 k. 303-304).

Postanowieniem Sądu Rejonowego w (...) z 28 marca 2012 r. w sprawie sygn. akt I Co 1885/11 w trybie egzekucyjnym – zezwolono na sprzedaż udziałów dłużnika N. S. (1) w powodowej spółce ( kopia zarządzenia k. 307). Wskutek prowadzonego postępowania komorniczego KM 1382/11 Komornik przy Sądzie Rejonowym w K. G. M. w dniu 1 marca 2013 r. sprzedał A. P. (1) wszystkie 51 udziałów N. S. (1) w kapitale zakładowym spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G. za łączną kwotę 2 550 zł, określoną postanowieniem Sąd Rejonowego w K. z 22 listopada 2012 r. (kopia protokołu k. 106, kopia postanowienia Ns Rej (...) k. 306).

Postanowieniem z 29 maja 2012 r. Sąd Rejonowy w K. upoważnił ponownie N. S. (1) do zwołania nadzwyczajnego zgromadzenia w terminie 30 dni od daty uprawomocnienia postanowienia, ustalił porządek obrad zgromadzenia i wyznaczył N. S. (1) na jego przewodniczącego ( kopia postanowienia sygn. akt 711/12/436 k. 272-273). Apelację od tego postanowienia wniosła spółka podnosząc bezzasadność przyznania wnioskodawcy prawa do zwołania zgromadzenia mimo, iż udzielone już zostało przez sąd zezwolenie na sprzedaż udziałów tego wspólnika w postpowaniu egzekucyjnym a spółka w tym postępowaniu złożyła już oświadczenie o potrąceniu wzajemnych należności. W dniu 3 października 2012 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że wniosek N. S. (1) oddalił. W uzasadnieniu wskazał, iż treść art. 910 ² k.p.c. jednoznacznie przesądza, iż dłużnik z zajętego prawa nie może samodzielnie realizować żadnych uprawnień ( kopia postanowienia KO.IX.NS REJ 711/12/436 k. 76-77).

Na Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników, które odbyło się przed notariuszem W. C. w K. w dniu 7 października 2013 r. z przewodniczącym A. P. (1), podjęto uchwałę nr 1 o zmianie § 3 i § 5 umowy spółki zmieniając siedzibę spółki na K. oraz zmieniając przedmiot działalności spółki. Za uchwałą głosowało 100% udziałów, którymi dysponował A. P. (1). ( kopia aktu notarialnego Rep. A nr (...) k. 347-349).

Spółka (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w K. w dniu 25 listopada 2013 r. została wpisana do rejestru KRS za nr (...). Jako Prezes Zarządu spółki wpisany został A. P. (1) ( odpis KRS k. 29-30).

W dniu 14 marca 2014 r. A. P. (1) sprzedał E. P. 1 udział w spółce (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w K. o wartości 50 zł ( kopia umowy sprzedaży udziałów k. 432, 434).

Na nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników spółki (...) (...) (...) A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w dniu 25 czerwca 2014 r. ponownie podjęto uchwałę o powołaniu na prezesa jednoosobowego zarządu spółki A. P. (1) ( kopia protokołu k. 446-447).

Na kolejnym Nadzwyczajnym Zgromadzeniu Wspólników powodowej spółki, które odbyło się w dniu 30 marca 2015 r. podjęto m.in. uchwałę nr 3 o udzieleniu członkowi zarządu spółki (...) absolutorium z wykonania przez niego obowiązku członka zarządu spółki do dnia 31 grudnia 2014 r. oraz uchwałę nr 4 o ponownym powołaniu na prezesa jednoosobowego zarządu spółki A. P. (1) ( kopia protokołu k. 448-451).

W dniu 10 kwietnia 2015 r. odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników powodowej spółki z o.o., któremu przewodniczył A. P. (1), reprezentujący cały kapitał spółki. Podjęto uchwałę o pełnym poparciu pozwu o sygn. akt II C 89/14 złożonym w tutejszym Sadzie Okręgowym oraz udzieleniu pełnego poparcia dla A. P. (1) jako prezesa jednoosobowego zarządu tej spółki we wszystkich czynnościach związanych z procesem od początku jego trwania, wskazując, iż Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników akceptuje te czynności i popiera je w całości ( protokół k. 399-400).

Dokonując powyższych ustaleń Sąd oparł się na w/w dowodach z dokumentów, jako niebudzących wątpliwości, co do ich prawdziwości i treści, niekwestionowanych przez strony. Sąd oparł się także na dowodzie z przesłuchania stron, ograniczonym do przesłuchania powoda A. P. (1) ( k. 500). Zeznaniom powoda Sąd generalnie dał wiarę. Podkreślenia wymaga, że stan faktyczny sprawy był co do zasady niesporny między stronami, a strony jedynie dokonywały innej oceny prawnej poszczególnych zdarzeń.

Sąd wziął pod uwagę, iż powód w piśmie procesowym z 25 marca 2015 r. ( k. 270) wskazał, iż uchwała Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników powodowej spółki z 23 lipca 2001 r. o odwołaniu jego osoby z funkcji Prezesa Zarządu powodowej spółki i powołaniu na to miejsce N. S. (1) została zaskarżona przez zarząd spółki w Sądzie Rejonowym w K. lecz ze względu na brak uchwały sąd pozostawił to pismo w aktach sprawy bez biegu. Na rozprawie, która odbyła się 2 kwietnia 2015 r. powód zaś wskazał, iż uchwała ta nie została zaskarżona, gdyż nie została złożona do akt rejestrowych ( k. 323). Stwierdzić należy, że niezależnie od tego, czy A. P. (1) w istocie zaskarżył przedmiotową uchwałę, bezsporne było, że nie została ona uchylona.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka E. P. na okoliczność, wskazaną w piśmie z 31 grudnia 2014 r. oraz o dopuszczenie dowodu z nagrania przebiegu rozprawy w sprawie I C 447/05 na okoliczność wskazaną w piśmie z 31 grudnia 2014 r. jako zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy, bo dotyczące okoliczności bezspornych między stronami, a ponadto wykazane dowodami z dokumentów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo było niezasadne i nie zasługiwało na uwzględnienie.

Formułując żądanie zapłaty odszkodowania, strona powodowa źródła doznanej szkody upatrywała w działaniu Sądu Okręgowego w K., polegającego na bezprawnym uznaniu, że A. P. (1) nie był umocowany do reprezentacji spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. z siedzibą w G., występującej po stronie powodowej w sprawie toczącej się przed tym Sądem pod sygn. I C 477/05, co było podstawą do odmówienia A. P. (1) dostępu do akt tej sprawy i pozbawiło spółkę możliwości wniesienia apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 28 lutego 2007 r., która postanowieniem tego Sądu z 27 marca 2007 r. została odrzucona jako wniesiona przez osobę nieuprawnioną.

Jak już zaznaczono stan faktyczny w niniejszej sprawie nie był sporny miedzy stronami.

Podstawowym przepisem regulującym odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej jest art. 417 § 1 k.c., który stanowi, iż odpowiedzialność ponosi Skarb Państwa, jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa. Przedmiotową regulację, stanowiącą lex generalis, uzupełnia szereg przepisów materialnego prawa cywilnego, które są przepisami szczególnymi w stosunku do art. 417 § 1 k.c. i w zakresie w nich uregulowanym wyłączają możliwość zastosowania regulacji ogólnej. Odpowiedzialność za szkodę powstałą w wyniku wydania prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem została uregulowana w art. 417 ¹ § 2 k.c., wprowadzonym do polskiego porządku prawnego ustawą z 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 162, poz. 1692 ze zm.), z mocą obowiązującą od 1 września 2004 r. Zgodnie z tym przepisem jeżeli szkoda została wyrządzona przez wydanie prawomocnego orzeczenia lub ostatecznej decyzji administracyjnej, jej naprawienia można żądać po stwierdzeniu we właściwym postępowaniu ich niezgodności z prawem, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej. Tym samym przesłankami odpowiedzialności cywilnej władzy publicznej w tym wypadku są:

1.  szkoda,

2.  zdarzenie powodujące szkodę, tj. wydanie prawomocnego orzeczenia lub prawomocnej decyzji, których niezgodność z prawem została stwierdzona we właściwym postępowaniu, chyba że odrębne przepisy stanowią inaczej,

3.  adekwatny związek przyczynowy między zdarzeniem powodującym szkodę, a zaistniałą szkodą.

Jednocześnie, odnośnie zdarzenia leżącego u źródła szkody, cytowany przepis zawęził je do przypadków wydania orzeczeń, których niezgodność z prawem została stwierdzona we właściwym postępowaniu albo orzeczeń, co do których odrębne przepisy pozytywne nie przewidują obowiązku uzyskania takiego prejudykatu. Wnioskując a contrario, poza uregulowaniem przepisu art. 417 ¹ § 2 k.c. pozostają orzeczenia, których nie można zaliczyć do żadnej z wyżej wymienionych dwóch grup.

W przypadku orzeczeń, co do których niezgodność z prawem musi zostać stwierdzona we właściwym postępowaniu rodzaj tego postępowania oraz charakter objętych nim orzeczeń przewidują przepisy art. 424 ¹ k.p.c. i 424 ¹ª § 2 k.p.c. Zgodnie z nimi środkiem prawnym, mającym na celu prejudycjalną kontrolę orzeczeń sądów powszechnych z punktu widzenia legalności są skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia oraz skarga kasacyjna.

Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia przysługuje w odniesieniu do wyroków sądu II instancji, kończących postępowanie w sprawie, gdy zmiana lub uchylenie tych wyroków w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie było i nie jest możliwe oraz - w określonych przypadkach – od wyroków sądu I instancji. Orzeczenie Sądu Najwyższego wydane na skutek wniesienia skargi kasacyjnej traktuje się jak orzeczenie wydane w postępowaniu wywołanym wniesieniem skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

W rozpoznawanej sprawie, kwestionowane przez powódkę orzeczenie Sądu Okręgowego z 27 marca 2007 r. w sprawie I C 477/05, nie podlegało zatem zaskarżeniu w drodze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, gdyż powódka kwestionowała postanowienie w przedmiocie odrzucenia złożonej przez nią apelacji. Takie orzeczenie nie mogło również zostać zaskarżone wniesieniem skargi kasacyjnej. W konsekwencji - wbrew błędnym wywodom pełnomocnika pozwanego - w okolicznościach niniejszej sprawy art. 424 ¹ k.p.c. nie może stanowić podstawy orzekania, a powódka nie musiała legitymować się prejudykatem w postaci orzeczenia o stwierdzeniu niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.

Zdaniem Sądu w okolicznościach niniejszej sprawy podstawę prawną, która umożliwiłaby sądowi badanie zgodności z prawem orzeczenia wydanego przez Sąd Okręgowy w K. i ewentualne zasądzenie odszkodowanie od Skarbu Państwa stanowił art. 424 ^1b k.p.c., zgodnie z którym w wypadku prawomocnych orzeczeń, od których skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie przysługuje, odszkodowania z tytułu szkody wyrządzonej przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego z prawem można domagać się, bez uprzedniego stwierdzenia niezgodności orzeczenia z prawem w postępowaniu ze skargi. Wskazać jednak należy, że możliwość powoływania się na ten przepis uzależniona jest od skorzystania przez stronę z przysługujących jej środków prawnych.

Zarówno w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie sądów polskich obowiązuje zasada, wedle której nie ulega wątpliwości, że postanowienie o odrzuceniu apelacji należy do kategorii postanowień kończących postępowanie i że jego uchylenie jest możliwe tylko w trybie przewidzianym w art. 395 § 2 k.p.c., w razie wniesienia zażalenia ( tak m.in. postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 11 grudnia 2002 r. sygn. akt I ACa 640/02). Należy przyjąć, iż postanowienie, w którym Sąd Okręgowy w K. w sprawie I C 477/05 odrzucił apelację od wyroku tego sądu z 27 lutego 2007 r. w sprawie I C 477/05, jako wniesioną przez osobę nielegitymowaną, jest postanowieniem kończącym postępowanie w sprawie . Przysługuje więc na nie środek zaskarżenia w postaci zażalenia w myśl art. 394 § 1 k.p.c.

W przedmiotowej sprawie - co jest bezsporne - powódka nie wniosła zażalenia na kwestionowane przez nią postanowienie Sądu Okręgowego w K., co spowodowało jego uprawomocnienie. Uznając nawet, iż ten środek zaskrzenia zostałby ponownie odrzucony, jako niedopuszczalny, to jednak powód nie wykazał, iż skorzystał z przysługujących mu środków prawnych. W konsekwencji, w okolicznościach niniejszej sprawy przywołany przepis art. 424 ^1b k.p.c., również nie może stanowić podstawy roszczenia powoda i już z tego względu powództwo podlegało oddaleniu.

Niezależnie od powyższego stwierdzić należy, że w ocenie Sądu w tym składzie, postanowienie Sądu Okręgowego w K. z 27 marca 2007 r. w przedmiocie odrzucenia apelacji powódki, wydane w sprawie I C 477/05, było prawidłowe.

Jak ustalono w toku postępowania przed Sądem Okręgowym w K. od 2002 r. za sygn. akt I C 616/02 a następnie I C 477/05 toczyło się postępowanie z powództwa P. (...) (...) A Sp. z o.o. przeciwko H. P. (następnie jego spadkobiercy - T. P.) o zapłatę kwoty 929 695,06 zł tytułem zwrotu nakładów za wydzierżawioną nieruchomość.

Zgodnie z treścią art. 67 par. 1 k.p.c. w obowiązującym wówczas brzmieniu, osoby prawne oraz inne organizacje mające zdolność sądową dokonują czynności procesowych przez organy uprawnione do działania w ich imieniu. Organem tym w przypadku spółki kapitałowej jest jej zarząd. Pozew w imieniu Spółki został podpisany przez A. P. (1), który twierdził, że jest Prezesem pozwanej Spółki. W ocenie Sądu, ze zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów wynika, że w dniu 23 lipca 2001 r. (...) spółki (...) (...) (...) A Sp. z o.o. podjęli uchwały o odwołaniu z zarządu A. P. (1) i powołaniu na stanowisko prezesa zarządu N. S. (1) ( k. 211). A. P. (1) podnosił, że uchwały te były nieważne gdyż, zgromadzenie wspólników na którym zostały podjęte zostały zwołane nieprawidłowo. Przyznał jednocześnie, że uchwały te nie zostały uchylone.

Zdaniem Sądu należy uznać, że wszelkie nieprawidłowości w zwołaniu zgromadzenia wspólników, podobnie jak i inne uchybienia w toku podejmowania uchwał mające charakter wyłącznie formalny, mogą stanowić skuteczną podstawę żądania stwierdzenia nieważności uchwały czy też uchylenia uchwały, tylko wtedy, gdy wpłynęły na jej treść. Oznacza to, że w sytuacji gdy uchwały te nie zostały zaskarżone i następnie uchylone przez Sąd należy uznać, że są uchwałami obowiązującymi. W tym przypadku zatem, nawet jeśli A. P. (1) nie został prawidłowo zawiadomiony o terminie zgromadzenia wspólników z 23 lipca 2001 r., na którym podjęto uchwałę o zmianie zarządu spółki, to uchwała ta, wobec braku jej zaskarżenia była skuteczna. Jak wskazywał również Sąd Okręgowy w K. w sprawie I C 477/05, fakt, iż wynikające z treści wskazanych wyżej uchwał zmiany nie zostały odnotowane w rejestrze nie ma znaczenia, gdyż wpisy tego rodzaju mają jedynie charakter deklaratoryjny, a Sąd na podstawie posiadanych dokumentów może dokonywać w tym zakresie odmiennych ustaleń. Zgodnie bowiem z art. 17 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym domniemywa się, że dane wpisane do Rejestru są prawdziwe, jednak jeżeli z innych dokumentów wynika, że dane w rejestrze są wpisane nieprawidłowo, nie można posługiwać się danymi z Rejestru.

A. P. (1) nie wykazał też, iż po 23 lipca 2011 r. - do czasu zakończenia postepowania w sprawie I C 477/05 - ponownie stał się członkiem zarządu. Nie przedstawił też żadnych dokumentów, z których wynikałoby, że w późniejszym okresie zgromadzenie wspólników podjęło uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie powołania N. S. (1) na członka zarządu spółki i ponownym powołaniu do Zarządu A. P. (1). Dokumenty takie zostały złożone dopiero w toku niniejszego postępowania ( k. 446-447, 448-451), potwierdzając legitymację A. P. (1) do działania w imieniu spółki w przedmiotowej sprawie.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy w K., znając treść uchwał z 23 lipca 2001 r., które wobec braku zaskarżenia były obowiązujące, prawidłowo uznał, iż A. P. (1) nie był umocowany do reprezentowania spółki w toku postępowania toczącego się przed tym Sądem w sprawie I C 477/05, gdyż wbrew prezentowanemu przez niego stanowisku, nie był prezesem zarządu tej spółki. Brak uprawnień A. P. (1) do reprezentowania spółki w powyższej sprawie uzasadniał kolejne decyzje Sądu Okręgowego w K. polegające na odmowie mu wglądu do akt sprawy, które dostępne są dla uczestników postępowania oraz za zezwoleniem przewodniczącego dla każdego, kto potrzebę przejrzenia dostatecznie usprawiedliwi (art. 525 k.p.c.) oraz na odrzuceniu jego apelacji, jako wniesionej przez osobę nieuprawnioną a więc niedopuszczalnej (art. 370 k.p.c.)

Nie ma też racji strona powodowa wskazując, iż Sąd Okręgowy w K. odmówił jej wniesienia apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 28 lutego 2007 r. w sprawie I C 477/05, gdyż jak wynika z akt niniejszej sprawy i zeznań samego A. P. (1) apelacja taka została złożona przez A. P. (1) i postanowieniem tego Sądu z 27 marca 2007 r. została odrzucona. Fakt odrzucenia tego środka zaskarżenia nie może być uznane jako odmowa możliwości jego wniesienia. Należy uznać, iż powodowa spółka miała możliwość wniesienia tej apelacji przez N. S. (2).

W żadnym więc wypadku nie można podzielić twierdzeń strony powodowej, iż w sprawie I C 477/05 powódka została pozbawiona możliwości działania. Organem uprawnionym do jej reprezentacji był prezes zarządu N. S. (1), który miał możliwość potwierdzenia wszelkich czynności podjętych przez A. P. (1) oraz możliwość występowania w sprawie, na co Sąd Okręgowy w K. wielokrotnie wskazywał w pismach kierowanych do prezesa powodowej spółki.

Odnosząc się do rozmiaru szkody wskazanej przez pozwanego jako odpowiadającej kwocie zabezpieczenia powództwa powodowej spółki przeciwko T. P. w sprawie I C 447/05 polegającej na ustanowieniu hipoteki przymusowej na nieruchomości przy ul. (...) w K. w kwocie 929 495,06 zł należy podkreślić, iż sam fakt wpisania hipoteki na nieruchomości w trybie zabezpieczenia nie oznacza, że roszczenie w pełnej wysokość lub nawet w jakiejś części było zasadne. Na gruncie przepisów zawartych w art. 730 i nast. k.p.c., celem udzielenia zabezpieczenia jest zwiększenie skuteczności postępowania cywilnego poprzez zapewnienie, że pomimo upływu czasu koniecznego dla rozstrzygnięcia sprawy możliwym będzie osiągnięcie zamierzonych przez stronę celów tego postępowania i opiera się jedynie na uprawdopodobnieniu roszczeń. Zabezpieczenie należy więc traktować jako wyjątek od zasady rozstrzygania sporów w drodze prawomocnych wyroków sądowych (które nie są oparte tylko na uprawdopodobnieniu określonych okoliczności, lecz na udowodnieniu twierdzeń przez stronę). Rozstrzygnięcie w przedmiocie zabezpieczenia roszczenia nie przesądza więc o wyniku postępowania. Dopiero w pełni przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwala na ocenę zasadności przyszłego powództwa. Dopiero wtedy Sąd rozpoznający sprawę jest władny ocenić zasadność i wysokość powództwa, gdyż nie jest związany ustaleniami i rozważaniami poczynionymi na potrzeby postępowania zabezpieczającego.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd stwierdził, że okoliczności sprawy nie dają podstaw do stwierdzenia, iż działania podejmowane przez Sąd Okręgowy pod sygn. akt I C 477/05 naruszało jakiekolwiek przepisy postępowania, a w konsekwencji, że w wyniku tych działań powódka poniosła szkodę. Niezależnie zatem od braku podstawy do dokonywania oceny działania Sądu Okręgowego w K., z powodu niezaskarżenia przez powódkę orzeczenia Sądu o odrzuceniu złożonej apelacji, w niniejszej sprawie nie zostało wykazane, że powódka poniosła w wyniku odrzucenia jej apelacji szkodę, w tym w dochodzonej wysokości.

W związku z brakiem wykazania przesłanki odpowiedzialności cywilnej pozwanego, powództwo jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu także z tego względu.

Niezależnie od powyższego, gdyby nie podzielić powyższych rozważań, podstawą jego oddalenia stanowił również skutecznie podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia powódki z uwagi na upływ trzyletniego terminu od ewentualnego zdarzenia wyrządzającego szkodę.

Zgodnie z art. 442 ¹ § 1 k.c. roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Ze zgromadzonych w sprawie dokumentów, a także z zeznań przedstawiciela powódki wynika, że o szkodzie dowiedział się on najpóźniej w dacie odrzucenia wniesionej przez niego apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w K. z 28 lutego 2007 r. w sprawie I C 447/05, tj. w dniu 27 marca 2007 r., zaś powództwo zostało wniesione w dniu 31 stycznia 2014 r. Wbrew twierdzeniom przedstawiciela powoda nie można uznać, że aby stwierdzić, że doszło do wyrządzenia szkody oraz ustalić podmiot odpowiedzialny za jej wyrządzenie musiał zapoznać się z aktami sprawy. A. P. (1) na rozprawie w dniu 19 lipca 2006 r. dowiedział się jakie jest stanowisko Sądu w kwestii reprezentowania spółki, a po złożeniu apelacji od wyroku wiedział, że została ona odrzucona. Jednocześnie domagając się odsetek od 26 lipca 2006 r., tj. od dnia w którym złożył do Sądu Okręgowego w K. „zażalenie na bezprawną zmianę zarządu spółki i utrudnianie dostępu do wymiaru sprawiedliwości przez Sędziego Sądu Okręgowego w K. A. S. (2)” ( k. 295), sam wskazał na to, że już wtedy znał stanowisko Sądu w kwestii reprezentacji spółki i się nim nie zgadzał. Ponadto A. P. (1) - jak sam przyznaje - był również na sali w dniu 27 lutego 2007 r., kiedy Sąd Okręgowy w K. wydał w przedmiotowej sprawie wyrok.

W konsekwencji uznać należy, iż roszczenie powódki uległo przedawnieniu.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł w myśl art. 98 k.p.c., obciążając nimi stronę powodową, która proces przegrała, o czym orzekł w punkcie II wyroku. Na zasądzoną kwotę składa kwota 3 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. Koszty zasądzono na rzecz Skarbu Państwa - Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, stosownie do art. 11 ust. 3 ustawy o Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa, reprezentującej Skarb Państwa w niniejszej sprawie.

ZARZĄDZENIE

(...)