Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Toruniu – Wydział I Cywilny

w składzie:

przewodniczący: SSR Maciej J. Naworski

protokolant: sekretarz sądowy Irena Serafin

po rozpoznaniu dnia 19 maja 2016r.,

w T.

na rozprawie

sprawy

z powództwa M. D.

przeciwko Skarbowi Państwa – Okręgowemu Inspektoratowi Służby Więziennej w B. , Aresztowi Śledczemu w T. i Komendantowi Wojewódzkiemu Policji w B.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  zasądza od powoda M. D. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa – Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w B. kwotę 600zł ( sześćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  zasądza od powoda M. D. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa – Aresztu Śledczego w T. kwotę 600zł ( sześćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

4.  zasądza od powoda M. D. na rzecz pozwanego Skarbu Państwa – Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. kwotę 600zł ( sześćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5.  przyznaje adwokatowi M. K. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 738zł ( siedemset trzydzieści osiem złotych ) tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej pozwanej z urzędu,

6.  obciąża Skarb Państwa kosztami postępowania.

Sygn. akt IC 1439/14

UZASADNIENIE

M. D. domagał się od Skarbu Państwa – Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w B. 2.000zł odszkodowania. Podniósł, że odbywał karę pozbawienia wolności i miał telefon komórkowy ze słuchawkami, który został zniszczony w czasie przewożenia go pomiędzy zakładami w T. i K. w czasie, w którym znajdował się w depozycie u pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa twierdząc, że nie zajmował się przewożeniem powoda, ponieważ czynił to Skarb Państwa – Areszt Śledczy w T.. Ponadto, telefon powoda był zużyty w trzeciej części już w czasie przyjęcia do aresztu T., a w K. stwierdzono uszkodzenie tylko jednego klawisza. Brak jest natomiast dowodu na uszkodzenie słuchawek. Pozwany zakwestionował też wysokość szkody ( k. 25 – 26 ).

Sąd wezwał do udziału w sprawie Skarb Państwa – Areszt Śledczy w T. ( k. 31 ) i Skarb Państwa – Komendanta Wojewódzkiego Policji w B.

Skarb Państwa – Areszt Śledczy w T. wniósł o oddalenie powództwa podnosząc, że telefon był zużyty już w momencie osadzenia powoda w Areszcie oaz kwestionując wysokość roszczenia ( k. 108 – 109 ).

Skarb Państwa – Komendant Wojewódzki Policji w B. wnosił o oddalenie powództwa twierdząc, że nie zajmował się przewożeniem powoda, ponieważ czyniła to Służba Więzienna ( k. 165 – 166 ).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

1. Przed przystąpieniem do zasadniczych rozważań należy podkreślić, że po pierwsze de lege lata proces cywilny jest kontradyktoryjny i obowiązuje w nim zasada prawdy formalnej. W konsekwencji na stronach spoczywa obowiązek przeprowadzenia postępowania ( art. 232 zd. 1 k.p.c. ); strony ponoszą też ryzyko niestarannego prowadzenia sprawy oraz negatywne konsekwencje niepowodzenia dowodu i zaniechań w tym zakresie.

Po drugie, ciężar dowodu określonych faktów spoczywa na tej stronie, która wywodzi z nich skutki prawne ( ei incumbit probatio qui dicit – art. 6 k.c. ). W procesie o odszkodowanie na powodzie spoczywa obowiązek wykazania faktów uzasadniających odpowiedzialność pozwanego.

Po trzecie, Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przy wykonywaniu władzy publicznej za zasadzie ryzyka ( art. 417 § 1 k.c. ). Przesłankami odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa są natomiast powstanie szkody i związek przyczynowy pomiędzy działaniem Skarbu Państwa i jej zaistnieniem ( art. 415 k.c. ).

2. Stan faktyczny w znacznej części był bezsporny wobec czego Sąd ustalił go na podstawie zgodnych oświadczeń stron i art. 230 k.p.c. Jane było zaś, że powód był pozbawiony wolności w Areszcie Śledczym w T., miał oznaczony telefon komórkowy i słuchawki, które były przechowywane w depozycie Aresztu , że telefon był zużyty w 30 procentach ( k. 28 ), że funkcjonariusze Służby Więziennej przewieźli powoda do Zakładu Karnego w K. wraz z telefonem i słuchawkami, których mu nie udostępniono oraz, że na miejscu stwierdzono w nim uszkodzenie jednego przycisku. .

2. Powództwo podlegało oddalaniu, ponieważ powód nie wykazał wysokości poniesionej szkody a, jak była już mowa, ciężar dowodu tej okoliczności spoczywał na stronie powodowej.

W tym miejscu wypada zauważyć, że wycena ruchomości, w tym zwłaszcza telefonu komórkowego wymaga wiedzy specjalistycznej. Podobne informacje są te też konieczne aby stwierdzić rozmiar szkody wynikającej z uszkodzenia rzeczy tego typu. Powód nie przedstawił natomiast telefonu biegłemu, czym uniemożliwił przeprowadzenie dowodu ( art. 233 § 2 k.p.c., zobowiązani, k. 213, zwrotka k. 222 ). Powództwo podlegało więc oddaleniu skoro pozwany kwestionował wartość aparatu i rozmiar szkody. Niezbędny był zatem dowód pierwotnej wartości telefonu i jego ceny z uwzględnieniem uszkodzenia.

3. Dla porządku Sąd zaznacza, że po pierwsze, zbędne było zastanawianie się nad pozostałymi przesłankami odpowiedzialności pozwanego; wypada jednak stwierdzić, że były spełnione, skoro telefon został uszkodzony w czasie, w którym pozwany go przechowywał a powód nie miał do niego dostępu z uwagi na rygory odbywania kary pozbawienia wolności. Pozwany, pomimo wprowadzenia właściwych procedur w zakresie przechowywania rzeczy więźniów nie mógł więc zwolnić się z odpowiedzialności, skoro jednak doszło do uszkodzenia rzeczy powoda.

Po drugie, Sąd wydał wyrok co do wszystkich jednostek organizacyjnych Skarbu Państwa zaangażowanych w proces – Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w B. został bowiem wskazany przez pozwanego jako ta statio fisci, z która wiązał szkodę; nie do pomyślenia było zatem zwolnienie go z udziału w procesie; ponadto, jak ostatecznie się okazało, powoda przewozili funkcjonariusze tej służby, a zatem roszczenie miało związek z jej działania. Z kolei udział Aresztu w T. i Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. uzasadniały postanowienia o wezwaniu ich do udziału w sprawie wynikające z oświadczeń Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w B. i Aresztu Śledczego w T. i składane przez nie dokumenty.

Po trzecie Sąd oddalił wniosek powoda o przesłuchanie stron ( k. 2 ), ponieważ ma on komplementarny charakter ( art. 299 k.p.c. ) a wniosek o zakreślenie stronie powodowej terminu dalszych dwu miesięcy na przedłożenie aparatu biegłemu ( k. 233 ), ponieważ strona powodowa powinna aktywnie działać w celu popierania powództwa, w tym przedstawiać dowody ( art. 3 k.p.c. ). Fakt, że powód nie interesuje się sprawą, która wytoczył działa wyłącznie na jego niekorzyść; nie uzasadnia natomiast zawieszania procesu, czy istotnego odroczenia rozstrzygnięcia.

4. O kosztach pomiędzy stronami Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 w związku z art. 99 k.p.c.

5. Nieopłaconymi wydatkami Sąd obciążył Skarb Państwa, ponieważ powód został zwolniony od kosztów sądowych w całości na wstępnym etapie postepowania.