Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zduńskiej Woli III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodnicząca SSR Małgorzata Klęk

Protokolant sekr. sąd. Marta Kubiak

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016 roku w Zduńskiej Woli

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniej J. R., reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową A. R.

przeciwko M. R.

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty należne od pozwanego M. R. na rzecz jego małoletniej córki J. R., ostatnio ustalone ugodą sądową zawartą przed Sądem Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 07 listopada 2012 roku w sprawie sygn. akt III RC 247/12 podwyższa z kwoty po 430 (czterysta trzydzieści) złotych do kwoty po 500 (pięćset) złotych miesięcznie, poczynając od dnia 22 października 2015 roku, płatne do rąk przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki A. R. do dnia 15. każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat;

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.  nie obciąża małoletniej powódki kosztami procesu od oddalonej części powództwa;

4.  zasądza od pozwanego M. R. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli kwotę 42 (czterdzieści dwa) złote tytułem kosztów procesu;

5.  wyrokowi w punkcie 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym do Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli w dniu 12 października 2015 r., małoletnia powódka J. R. reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową A. R., domagała się podwyższenia alimentów należnych od pozwanego M. R. z kwoty 430,00 złotych do kwoty po 900,00 złotych miesięcznie.

Przedstawicielka ustawowa małoletniej uprawnionej wskazała, że w sprawie niniejszej zaszły takie zmiany stosunków, które spowodowały, że ostatnio ustalone alimenty są niewystarczające na zaspokojenie potrzeb małoletniej. Powyższe pozostaje podyktowane faktem, że potrzeby uprawnionej wzrosły, a sytuacja materialna pozwanego poprawiła się.

Pozwany M. R. w odpowiedzi na pozew z dnia 28 października 2015 roku nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości podnosząc, że w sprawie niniejszej brak jest przesłanek uzasadniających powództwo.

Wskazane stanowiska procesowe stron pozostały niezmienne w toku procesu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia powódka – J. R., urodzona w dniu (...), jest dzieckiem pochodzącym ze związku (...).

Dowód: bezsporne

Po raz ostatni obowiązek alimentacyjny ojca wobec uprawnionej został ustalony ugodą sądową zawartą w Sądzie Rejonowym w Zduńskiej Woli w dniu 07 listopada 2012 r. w sprawie III RC 247/12, kiedy miała ona 5 lat. Ugodą tą, strony podwyższyły alimenty wcześniej zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 20 lutego 2009 roku w sprawie I 1 C 799/07 z kwoty po 350,00 złotych miesięcznie.

Dowód: z akt sprawy II RC 247/12 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli : wyrok rozwodowy Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 20 lutego 2009 roku w sprawie I 1 C 799/07 k. 5-v, ugoda zawarta przed Sądem Rejonowym Zduńskiej Woli w dniu 07 listopada 2012 r. w sprawie III RC 247/12 k.49

W dacie zawarcia ugody, A. R. zatrudniona była w wymiarze ½ etatu w Biurze (...) w Z., z wynagrodzeniem w kwocie 750,00 złotych.

Pozwany świadczył wówczas czynności w ramach umowy zlecenia pośrednictwa na rzecz (...) z wynagrodzeniem zmiennym, uzależnionym od aktywności i efektów pracy. Za 2011 rok wykazał dochód, po odliczeniach w łącznej kwocie 19.888,24 złotych.

Dowód: z akt sprawy II RC 247/12 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli : zaświadczenie k. 6, umowa zlecenia wraz z załącznikami k. 21-24PIT 37 za 2011 rok k. 25-30, zaświadczenia k. 31-32, potwierdzenia wpłat wynagrodzenia k. 33-34.

Od daty zawarcia ugody upłynęły niespełna 4 lata. J. R. podjęła naukę w Szkole Podstawowej nr (...) w Z.. W związku z tym matka powódki ponosi podwyższone koszty edukacji córki, w tym także zakupu niezbędnych przyborów szkolnych. Powódka uczęszcza na wycieczki szkolne.

Uprawniona podjęła leczenie ortodontyczne, które wymaga regularnych wizyt kontrolnych. W związku z wadą stóp i postawy, dziewczynka uczęszcza do poradni rehabilitacyjnej. Rozpoznano u niej koślawość obu pięt, słabo zaznaczony prawy łuk sklepienia stopy oraz ustawienie przystopia środkowo podczas chodu. Powyższe wymaga stosowania środków ortopedycznych w postaci butów oraz wkładek, jak i ponoszenia kosztów leczenia. Wizyta kontrolna w poradni kosztuje 50,00 złotych, zaś godzina zajęć rehabilitacyjnych 40,00 złotych.

Dowód: zaświadczenie lekarskie k. 5, dokumentacja z poradni orto-podologii w Z. k. 6-8, rachunek za zakup wkładek oraz obuwia k. 9, k. 10, faktura za zakup ubrań k. 11, informacja o przebiegu rehabilitacji k. 127, pokwitowanie k. 128, zeznania A. R. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min: 00:11:07-00:19:39, złożone na rozprawie w dniu 01 grudnia 2015 roku min:00:02:00-00:17:41

Matka uprawnionej A. R. ma obecnie 36 lat, pozostaje pod opieką endokrynologa oraz onkologa. Wraz z małoletnią prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Zatrudniona jest w pełnym wymiarze czasu pracy w Biurze (...) w Z., na stanowisku księgowej z wynagrodzeniem w kwocie 1750,00 złotych (w 2015 roku) miesięcznie. Za 2014 roku wykazała dochód po odliczeniach w łącznej kwocie 13.645,00 złotych. Dochody przez nią uzyskiwane nie pozwalają na pozyskanie dodatkowego wsparcia finansowego w postaci dodatku mieszkaniowego, tym niemniej uzyskuje jednak zasiłek rodzinny w kwocie 118 złotych miesięcznie. A. R. korzysta ze wsparcia finansowego swojej matki, która robi dla niej i wnuczki zakupy żywnościowe. Poza czynnościami świadczonymi w ramach umowy o pracę, nie podejmuje ona dodatkowego zatrudnienia.

Dowód: wynik badania k. 12 – 13, zaświadczenie k. 14, PIT 37 za 2014 rok wraz z załącznikami oraz urzędowym poświadczeniem odbioru k. 17-22, decyzje k. 131 -132, zeznania A. R. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min: 00:11:07-00:19:39, złożone na rozprawie w dniu 01 grudnia 2015 roku min:00:02:00-00:17:41

Pozwany R. M. ma obecnie 36 lat, pozostaje zatrudniony w firmie (...) K. W. z siedzibą w S., jako kierownik placówki (...) Agricole, w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem w kwocie 2.345,00 złotych miesięcznie. Obecnie nie podejmuje innych prac dodatkowych. Włada językiem rosyjskim, posiadając na tę okoliczność odpowiedni certyfikat.

Wcześniej w okresie od 11 sierpnia 2011 roku do dnia 05 sierpnia 2014 roku wykonywał dla spółki (...) zlecenie w charakterze pośrednika finansowego.

Prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z rodzicami, przekazując im celem częściowego pokrycia wydatków comiesięcznie kwotę 400,00 złotych. Matka pozwanego jest osobą bezrobotną, natomiast ojciec jest emerytem uzyskującym świadczenie w wysokości 2.205 złotych netto miesięcznie. Za 2014 rok wykazał dochód po odliczeniach w łącznej kwocie 17.645,93 złotych, za 2013 rok w kwocie 23.200,92złotych, a za 2012 rok w kwocie 25.085,65 złotych.

Dowód: zaświadczenie k. 25, w zakresie prowadzenia gospodarstwa domowego przytoczone przez pozwanego w odpowiedzi na pozew i niezaprzeczone przez przedstawiciela ustawowego powódki k. 24, oświadczenie matki pozwanego k. 27, potwierdzenie transakcji k. 28, potwierdzenia płatności związane z mieszkaniem k. 38-40, faktury k. 41-42, PIT 37 za 2014 rok wraz z załącznikami k. 43-48v, PIT 37 za 2013 rok k.64-69, PIT 37 za 2012 rok k. 61-63,umowy o pracę z obecnym pracodawcą k. 74-85, potwierdzenia wpłat wynagrodzenia za pracę k. 86-97, zaświadczenie k. 98, potwierdzenia wpłat wynagrodzenia z umów cywilno-prawnych k. 99-118, certyfikat k. 119, zeznania M. R. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min 00:21:56-00:28:08

M. R. uczestniczy aktywnie w życiu córki i poza świadczeniami o charakterze stricto alimentacyjnym, stara się uatrakcyjnić jej wolny czas ponosząc przy tym dodatkowe koszty. Partycypuje w kosztach leczenia dziecka oraz kosztach związanych z przystąpieniem do komunii w zakresie pokrycia połowy kosztów zaliczki. Ustalone kontakty wykonuje regularnie. I tak ojciec uprawnionej zabiera ją na wyjazdowe wakacje, uczęszcza na basen oraz zabiera do kina. Dodatkowo zapewnia jej zakup ubioru oraz innych niezbędnych przedmiotów.

Dowód: potwierdzenie dodatkowej wpłaty na zakup aparatu ortodontycznego k. 26, potwierdzenie płatności zaliczki na komunię k. 29, bilety wstępu k. 30-35, potwierdzenia płatności k. 36-37, paragony k. 49-54, zeznania świadka M. K. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min: 00:03:42-00:08:44, zeznania A. R. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min: 00:11:07-00:19:39, zeznania M. R. złożone na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 roku min 00:21:56-00:28:08

Ustalając powyższy stan faktyczny, Sąd oparł się głównie na zeznaniach stron, które w zasadniczej mierze zeznawały na okoliczności związane ze swoją sytuacją materialno - finansową i kosztami związanymi z bieżącym utrzymaniem prowadzonych przez siebie gospodarstw domowych oraz małoletniej J. R..

Sąd nadto oparł się na dokumentach złożonych do akt sprawy III RC 247/12 Sądu Rejonowego w Zduńskiej Woli, celem ustalenia sytuacji majątkowej stron w dacie zawarcia ugody określającej wysokość obowiązku alimentacyjnego pozwanego.

Ponadto przydatny do rozpoznania niniejszej sprawy okazał się nieosobowy materiał dowodowy złożony do akt sprawy niniejszej. W szczególności Sąd oparł się na wiarygodnych zaświadczeniach o zarobkach stron, które potwierdzają ich zeznania. Na uwagę zasługiwały także zaświadczenie lekarskie, potwierdzenia wpłat oraz paragony. Istotnym dowodem potwierdzającym zeznania stron były zeznania PIT 37, które nie budziły wątpliwości Sądu. Sąd czyniąc ustalenia faktyczne oparł się również na wiarygodnych wyciągach z rachunków bankowych.

Bez znaczenia dla Sądu były pocztówki z pozdrowieniami dla córki wraz z pozdrowieniami dla jej matki, przesyłane przez pozwanego, bowiem nie sposób jest odmówić M. R. odpoczynku szczególnie, że nie był on organizowany kosztem potrzeb dziecka. Pomijając powyższe wskazać należy że w tym przedmiocie umknęło uwadze przedstawicielki ustawowej uprawnionej, że M. R. pamiętając o dziecku w czasie wakacji, przesyłał jej pozdrowienia, co świadczy o jego pozytywnym stosunku do córki oraz niezatajaniu realizacji własnego wypoczynku.

W odniesieniu do zeznań pozwanego, Sąd dał im wiarę w całej rozciągłości nie znajdując podstaw, by przyjąć je za niewiarygodne, choćby w części. M. R. szczegółowo opisał swoją historię zatrudnienia, wysokość uzyskiwanych dochodów oraz stosunek do małoletniej uprawnionej. Wszystkie te jego zeznania znajdują pełne odzwierciedlenie w zgormadzonym w sprawie nieosobowym materiale dowodowym, z którego wynika, że wykonuje on ciążący na nim obowiązek alimentacyjny w stopniu wyższym niż umówiony ugodą z 2012 roku. Kontaktuje się w sposób stały i systematyczny z córką, pamięta o niej oraz dba o to by atrakcyjnie spędzała wolny czas.

Z kolei zeznania matki powódki A. R., okazały się być wiarygodne jedynie w takim zakresie w jakim pozostawały zgodne z nieosobowym materiałem dowodowym zgormadzonym w aktach sprawy oraz wiarygodnymi zeznaniami pozwanego. W ocenie Sądu, choć wymieniona w sposób wiarygodny zeznała na okoliczność koniecznych do poniesienia wydatków związanych z potrzebami dziecka, to jej globalne wyliczenie, zgodnie z którym wydatkuje ona na potrzeby małoletniej J. R. kwotę około 1.500,00 złotych miesięcznie, pozostaje niezgodne z zasadami doświadczenia życiowego i nie odpowiada ono osiąganym przez nią dochodom. Koszty w tym zakresie zostały przez A. R. podane wyłącznie celem zaspokojenia potrzeb procesu, bowiem jej twierdzenia nie znajdowały odzwierciedlenia w stosownym nieosobowym materiale dowodowym.

W ocenie Sądu, zeznania stron jak i materiał zgromadzony w aktach sprawy wskazuje, iż koszty utrzymania córki pozostają nie większe niż 1000,00 złotych miesięcznie. Tym samym roszczenie powódki nie odpowiadało przesłankom alimentacji i zmierzało do tego by w znacznej mierze odciążyć A. R. z wykonywania ciążącego także na niej obowiązku alimentacyjnego, kosztem pozwanego.

Gdy idzie o zeznania świadka M. K., choć były one dla Sądu w całości wiarygodne to nie stanowiły one głównego dowodu w sprawie niniejszej, a posłużyły jedynie potwierdzeniu wiarygodności zeznań pozwanego złożonych na okoliczność wykonywanego przez niego względem córki obowiązku alimentacyjnego, znacznie wykraczającego poza zakres zawartej ugody.

Przedmiotem dowodzenia w niniejszej sprawie były fakty mające dla rozpoznania sprawy najistotniejsze znaczenie. Oceniając powyższy materiał dowodowy, który co do zasady w najistotniejszych dla sprawy aspektach pozostawał niesporny, Sąd dokonał wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, w oparciu o zasady logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, które z sposób oczywisty pozwalają wywieść uzasadnioną konstatację, że z jednej strony zaszła taka zmiana okoliczności dotyczących uprawnionej, która uzasadnia zmianę treści dotychczasowego obowiązku alimentacyjnego, jednak w kwocie znacząco niższej od żądanej. W sprawie niniejszej główną sporną okolicznością, nie były możliwości finansowe stron, ale zakres niezaspokojonych lub narażonych na uszczuplenie w zaspokojeniu, usprawiedliwionych potrzeb małoletniej.

W ocenie Sądu, do merytorycznego rozpoznania niniejszej sprawy, zbędnym było przeprowadzenie kolejnych dowodów z urzędu, ponadto strony nie wnioskowały o uzupełnienie materiału dowodowego poprzez przeprowadzenie kolejnych wskazanych przez nie dowodów.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo małoletniej J. R. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową A. R. jako częściowo zasadne, podlegało uwzględnieniu jedynie do kwoty 500,00 złotych.

Obowiązek alimentacyjny spoczywa na obojgu rodzicach, chyba że któreś z nich nie ma możliwości wypełniania tego obowiązku i jest on normą bezwzględnie obowiązującą.

W rozumieniu art. 133 § 1 k.r.o. istotną cechą dziecka, które jest uprawnione do alimentacji względem swych rodziców jest to, iż nie jest w ono w stanie utrzymać się samodzielnie.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców precyzuje art. 135 k.r.o., zgodnie z którym jest on wyznaczany usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionego oraz zarobkowymi i majątkowymi możliwościami zobowiązanego. Te przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustalaniu przez sąd wysokości alimentów (orzeczenie Sądu Najwyższego z 10 października 1960 roku, III CRN 350/69 OSNCP 1970/2/15) .

Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest zatem uzależniony od cech osoby uprawnionej m. I.. od jej wieku i stanu zdrowia. Z kolei możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają nie tylko jego rzeczywiste zarobki i dochody, ale również zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, jeśli istniejące warunki społeczno – gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 roku, III CRN 48/75 Lex nr 7702 ).

W miarę upływu czasu potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego ulegają zmianie, a tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego też w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego (art. 138 k.r.o.).

Przy ocenie, czy doszło do zmiany stosunków należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności istotne z punktu widzenia ustawowych przesłanek obowiązku alimentacyjnego i jego zakresu, a zatem zmianę w zakresie i stopniu usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do świadczenia alimentacyjnego.

Nie ulega wątpliwości, iż w przedmiotowej sprawie - zmienił się zakres potrzeb uprawnionej, ale w niewielkim zakresie. Trzeba pamiętać, że stanowisko matki dziecka o zwiększonych potrzebach córki było wyrażone w pozwie złożonym po 3 latach od daty zawarcia ugody. Niemniej jednak sam upływ czasu nie stanowi dostatecznej podstawy ku zmianie treści obowiązku alimentacyjnego, bowiem wraz z upływem czasu winny się także zmienić możliwości finansowe stron oraz usprawiedliwione potrzeby małoletniego.

W ocenie Sądu usprawiedliwione potrzeby J. R. uległy zmianie jedynie na płaszczyźnie stanu jej zdrowia. Niemniej jednak, choć małoletnia boryka się z wadą postawy i podjęła leczenie ortodontyczne nie sposób przyjąć zgodnie ze stanowiskiem jej matki, że okoliczności te uzasadniają tak znaczące podwyższenie ciążącego na pozwanym obowiązku alimentacyjnego. Małoletnia podjęła naukę w szkole publicznej, stąd wydatki ponoszone na jej kształcenie mają charakter okolicznościowy, wcześniej gdy uczęszczała do przedszkola wydatki te były stałymi wydatkami wpisanymi w budżet domowy. W ocenie Sądu koszty utrzymania uprawnionej w zakresie jej edukacji szkolnej w stosunku do wcześniejszej edukacji przedszkolnej nie uległy znaczącym zmianom. Natomiast zmianie uległy te potrzeby J. R., które sprowadzają się do spędzania wolnego czasu, a które to potrzeby w znacznej mierze pozostają zaspokajane przez pozwanego.

Kwoty ujawnione przez A. R. w trakcie procesu mające obrazować wydatki związane z utrzymaniem powódki, należy uznać za niezasadne, w sytuacji gdy rodzina dysponuje budżetem domowych w wysokości ok. 2.100,00 złotych miesięcznie wraz z alimentami, pomocą instytucjonalną oraz pomocą finansową w zakresie żywienia ze strony babki macierzystej powódki. W ocenie Sądu, dochody te pozwalają na pokrycie wydatków na utrzymanie J. R. w kwocie nie wyższej niż 1.000,00 złotych, a która to kwota i tak w zestawieniu z przeciętnymi wydatkami ponoszonymi tytułem utrzymania dziecka w wieku powódki jest wysoka.

Z drugiej strony, nie sposób polemizować z tym, iż M. R. znajduje się w lepszej sytuacji ekonomicznej niż matka powódki. Uzyskuje on wyższe wynagrodzenie, zamieszkuje wraz z rodzicami pokrywając jedynie część wydatków na utrzymanie wspólnie prowadzonego gospodarstwa domowego.

Sąd miał na względzie, to że pozwany, swoją lepszą pozycję ekonomiczną, wykorzystuje w sposób korzystny dla dziecka - wykonując nie dość, że poprawnie obowiązek alimentacyjny względem uprawnionej, to w sposób wyższy niż umówiony ugodą z 2012 roku.

Niezależnie od powyższych rozważań, w ocenie Sądu zarówno A. R. jak i M. R. nie wykorzystują w pełni swoich możliwości finansowych, bowiem mają doświadczenie w branżach rynkowych, które obecnie pozostają wysoce rentowne. Tym samym nie sposób było przyznać racji wyłącznie matce powódki, która w swoich twierdzeniach podnosiła wysokie możliwości finansowe pozwanego, bowiem powyższe odnosi się także do jej osoby, niezależnie od tego czy posiada ona uprawnienia księgowego czy nie. Podnieść należy, że w istocie zderegulowany obecnie rynek tychże usług, pozwala świadczyć je co do zasady każdemu.

Pamiętać należy, że górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego, chociażby nawet w tych ramach nie znajdowały pokrycia wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20.02.1972 r., III CRN 470/71, Informator Prawniczy 1972, nr 1 – 2, poz. 15). Ponadto przy ocenie zakresu obowiązku alimentacyjnego należy brać pod uwagę, także usprawiedliwione potrzeby własne zobowiązanego, jego sytuację rodzinną, a wysokość obciążenia alimentacyjnego powinna być określona na takim poziomie, aby nie prowadziła do niedostatku. Mając na względzie powyższe wskazać jednak należy, że rodzic, który nie wykonuje bezpośredniej pieczy nad dzieckiem, powinien w większym stopniu niż rodzic, który na co dzień zajmuje się wychowaniem, zabezpieczać jego potrzeby pod względem finansowym. W realiach niniejszej sprawy nie ulega wątpliwości, że z takim stanem mamy do czynienia, bowiem poza łożonymi na utrzymanie J. R. alimentami, pozwany – co wynika z akt sprawy - zapewnia jej wypoczynek, partycypuje w kosztów dodatkowych w zakresie leczenia, pokrycia połowy sumy zakupu aparatu ortodontycznego, kupuje jej dobrowolnie niezbędne dla niej przedmioty.

Biorąc pod rozwagę powyższe okoliczności faktyczne i prawne Sąd podwyższył alimenty z kwoty po 430,00 złotych do kwoty po 500,00 złotych miesięcznie. Podnieść należy, że jest to suma jaką pozwany faktycznie wydatkuje na potrzeby dziecka, gdyż oprócz alimentów w kwocie 430,00 złotych partycypuje on w ponoszeniu kosztów dodatkowych. Ustalenie obowiązku alimentacyjnego w tej wielkości jest właściwe i odpowiada z jednej strony usprawiedliwionym potrzebom uprawnionej, zaś z drugiej potencjalnym możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego. Podwyższone o 70,00 złotych miesięcznie alimenty w ocenie Sądu, są wystarczające na częściowe pokrycie podwyższonych potrzeb dziecka, a sprowadzających się – głównie – do leczenia wady postawy. Jako datę początkową podwyższonego obowiązku alimentacyjnego Sąd przyjął datę doręczenia pozwu tj. dzień 22 października 2015 roku.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił. W ocenie Sądu żądana przez stronę powodową kwota 900 złotych, po pierwsze leży poza sferą możliwości zarobkowych pozwanego, a po drugie jest niewspółmierna do usprawiedliwionych potrzeb uprawnionej. Należy pamiętać, że obowiązek alimentacyjny obciąża również matkę powódki, która także powinna przyczyniać się do zaspokajania jej zwiększonych potrzeb. W ocenie Sądu, roszczenie dochodzone powództwem niewątpliwie niemalże w całości przerzuciłoby obowiązek alimentacyjny na pozwanego, czemu sprzeciwia się instytucja alimentacji rodziców ich własnych dzieci.

Z uwagi na sytuację materialną małoletniej powódki Sąd, na podstawie art. 102 kpc, nie obciążył jej kosztami procesu od oddalonej części powództwa.

Sąd zasądził od pozwanego M. R. na podstawie art. 98 § 1 i 2 kpc kwotę 42,00 złotych tytułem opłaty sądowej na rzecz Skarbu Państwa.

W oparciu o dyspozycję art. 333§1 pkt. 1 kpc, wyrok w zakresie punktu 1 został

zaopatrzony w klauzulę natychmiastowej wykonalności.