Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SSO Gabriela Sobczyk

Protokolant Agnieszka Wołoch

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2016 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko D. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Gliwicach

z dnia 24 sierpnia 2015 r., sygn. akt II C 754/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 919,14 zł (dziewięćset dziewiętnaście złotych czternaście groszy) z ustawowymi odsetkami od kwoty 847,26 zł (osiemset czterdzieści siedem złotych dwadzieścia sześć groszy) za okres od 14 lutego 2015 roku do 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwoty 847,26 zł (osiemset czterdzieści siedem złotych dwadzieścia sześć groszy) od 1 stycznia 2016 roku,

b)  oddala powództwo w pozostałej części,

c)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 178,50 zł (sto siedemdziesiąt osiem złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 102 zł (sto dwa złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Gabriela Sobczyk

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 24 sierpnia 2015r. Sąd Rejonowy w Gliwicach oddalił powództwo (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. przeciwko dawidowi K. o zapłatę.

W uzasadnieniu wskazano, że powód (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł powództwo o zapłatę 1079,17 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie. Na uzasadnienie pozwu powód podał, iż nabył wierzytelność z tytułu umowy bankowej od poprzednika prawnego. Postanowieniem z dnia 2.03.2015r. tamtejszy Sąd przekazał sprawę do rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Gliwicach. Na rozprawie w dniu 24.08.2015r. pozwany D. K. nie stawił się, pomimo należytego wezwania na termin rozprawy, nie złożył żadnych wyjaśnień ani też nie żądał przeprowadzenia rozprawy w jego nieobecności, dlatego też Sąd wydał wyrok zaoczny.

Sąd Rejonowy podniósł, że w pozwie wskazano, że roszczenie wynikało z umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz wydanie i korzystanie z karty kredytowej, zawartej z (...) Bankiem Spółką Akcyjną we W. (obecnie (...) Bank (...) Spółka Akcyjna we W.). Zarzucił, że powód nie przedłożył oryginału tej umowy czy kopii poświadczonej za zgodność z oryginałem, a jedynie kserokopię umowy z dnia 13 listopada 2008 roku, nie przedstawił zestawienia transakcji dokonywanych za pomocą karty kredytowej, wypowiedzenia umowy, ani wyliczenia należności głównej i ubocznych, co czyniło okoliczność zawarcia umowy okolicznością wątpliwą. Sąd Rejonowy wskazał, że powód przedłożył kopie, niepoświadczone za zgodność z oryginałem: bankowego tytułu egzekucyjnego, postanowienia Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 25 listopada 2010 roku o nadaniu mu klauzuli wykonalności i postanowienia Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gliwicach J. G. z dnia 19 lipca 2013 roku o umorzeniu postępowania egzekucyjnego. W ocenie Sądu Rejonowego uprawdopodobniły one fakt istnienia umowy bankowej pomiędzy pozwanym, a wierzycielem pierwotnym, ale go nie dowodziły. Sąd Rejonowy wskazał, że bankowy tytuł egzekucyjny jest jednostronnym dokumentem bankowym, a w postępowaniu o nadanie mu klauzuli wykonalności kognicja Sądu jest ograniczona, w szczególności Sąd nie ocenia w tym postępowaniu istnienia i ważności umowy bankowej.

Sąd Rejonowy doszedł do przekonania ponadto, że złożone przez powoda dokumenty dotyczące umowy cesji wierzytelności je poświadczają faktu jej zawarcia.

Zarzucił, że umowa przelewu wierzytelności, na którą powód się powoływał nie wymieniała wierzytelności, będących jej przedmiotem, odwołując się do załączników, których przed sądem nie przedłożono i dlatego zdaniem Sądu nie stanowiła żadnego dowodu na istnienie zobowiązania po stronie pozwanej.

Zarzucił, że dokumenty złożone zostały w słabo czytelnej kserokopii, są niepełne i w sposób dowolny zmodyfikowane poprzez wykreślenie z nich niektórych elementów i z tego powodu nie poświadczały faktu zawarcia umowy cesji. W ocenie Sądu Rejonowego przedłożone przez powoda kserokopie dokumentów tego elementu nie zawierały, gdyż nie konkretyzowały wierzytelności w sposób możliwy dla jej identyfikacji - poprzez podanie nazwiska lub nazwy dłużnika, stosunku prawnego, z którego wynikała oraz kwoty wierzytelności. Sąd ocenił, że dołączony wyciąg z załącznika nr 5 do umowy jest bez znaczenia, skoro brak jakiegokolwiek dowodu powiązania tego wydruku z umowami. Wskazał, że brak było również przed sądowego zawiadomienia pozwanego o przelewie z wezwaniem do zapłaty, wystosowanego przez nabywcę ewentualnej wierzytelności i nie wykazano, ze zawiadomienie to zostało pozwanemu doręczone. Nie udowodniono również, że jakikolwiek z przedstawionych dokumentów został doręczony pozwanemu przed wniesieniem powództwa, więc uznać należało, że dopiero z doręczonego przez Sąd odpisu pozwu pozwany po raz pierwszy dowiedział się o dochodzonym roszczeniu.

Sąd rejonowy w tych okolicznościach uznał, ze w niniejszej sprawie powód nie udowodnił w żaden sposób istnienia pierwotnej umowy bankowej, istnienia i wysokości roszczenia, swojej legitymacji czynnej, a nawet istnienia ważnej umowy cesji. Tym samym powód nie wykazał faktu nabycia wierzytelności w konkretnej wysokości.

Sąd Rejonowy wskazał, że w trybie postępowania procesowego strona ma obowiązek wykazania swoich twierdzeń oraz prawo stawiennictwa na rozprawie i złożenia wyjaśnień. Z uprawnień tych powód - mimo istnienia możliwości – nie skorzystał. Sąd Rejonowy uznał, że skutkami niestaranności w działaniu powoda nie mógł obciążyć strony przeciwnej /konsumenta/.

Odwołując się do art. 6 kc Sąd Rejonowy uznał, że powód swego roszczenia nie udowodnił. Z tego powodu Sąd Rejonowy oddalił powództwo.

Odnosząc się do art. 339§2 kpc wskazał, że w jego ocenie w niniejszej sprawie z okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie nie wynikało istnienie oraz wysokość należności objętej pozwem, stąd okoliczności podniesione w pozwie budziły wątpliwości Sądu.

Apelację od tego wyroku wniósł powód, zarzucając temu wyrokowi naruszenie art. 339§2 kpc poprzez nieprzyjęcie przez Sąd Rejonowy za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie mimo że podane przez powoda twierdzenia nie budzą wątpliwości o kwalifikowanym charakterze, czyli wątpliwości uzasadnionych. Zdaniem skarżącego twierdzenia pozwu znajdują logiczne i prawdopodobne poparcie w przytoczonych dowodach w postaci umowy o przyznanie limitu kredytowego z 13.11.2008r., umowy cesji wierzytelności oraz bankowego tytułu egzekucyjnego z 20 kwietnia 2010r. wraz postanowieniem Sądu rejonowego w Gliwicach z 25 listopada 2010r., sygn. akt II Co 7543/10 o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu. Zarzucił naruszenie art. 233§1kpc w zw. z art. 227kpc polegające na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w uznaniu, że powód nie wykazał żadnych okoliczności ani nie przedstawił jakichkolwiek dokumentów wykazujących zasadność, wysokość i wymagalność roszczenia, podczas gdy przedstawione dokumenty wymienione wcześniej wykazują zasadność oraz wysokość roszczenia względem strony pozwanej. Zarzucił ponadto naruszenie tych przepisów poprzez przekroczenie przez Sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów, braku wszechstronnego rozważenia całokształtu materiału dowodowego przejawiające się w uznaniu, że przedstawiony przez powoda załącznik do umowy cesji wierzytelności nie wykazuje przejścia wierzytelności na powoda względem pozwanego podczas gdy załączony do pozwu załącznik został podpisany przez osobę reprezentującą cedenta oraz osoby reprezentujące cesjonariusza wobec czego stanowi on zgodnie z §2 ust.5 umowy cesji wierzytelności załącznik nr 5 do w.w. umowy, a ponadto załączniku tym wymieniono szczegółowe dane dotyczące wierzytelności względem pozwanego (jego imię, nazwisko, nr PESEL, dokładne określenie numeru umowy, datę jej zawarcia, kwotę kapitału, odsetek i kosztów). Zdaniem skarżącego powoduje to, ze wierzytelność została należycie skonkretyzowana. Zarzucił ponadto naruszenie art. 233§1kpc w zw. z art.227 kpc polegającą na dowolnej, sprzecznej z zasadami doświadczenia życiowego i wskazaniami wiedzy ocenie materiału dowodowego przejawiającej się w pominięciu faktu, że powód w złożonym pozwie zawarł szczegółowe dane dotyczące wierzytelności pozwanego przekazane mu w oparciu o §6 pkt 5 umowy przelewu wierzytelności z 27 czerwca 2014r., w związku z czym zawarcie przez powoda w pozwie szczegółowych danych dotyczących wierzytelności stanowi dowód na okoliczność przekazanie powodowi tych danych i powinno prowadzić do wniosku że powód nabył wierzytelność wobec pozwanego co powinno doprowadzić do uznania, że powód dowiódł faktu posiadania legitymacji procesowej czynnej do dochodzenia roszczenia od pozwanego. Ponadto zarzucił naruszenie art. 248 kpc w zw. z art. 227 kpc poprzez ich niezastosowanie im niezobowiązanie powoda do przedstawienia dowodu na okoliczność istnienia zobowiązania pozwanego jak też wiarygodnych w opinii Sądu dowodów na objęcie umową przelewu z dnia 27 czerwca 2014r. długu pozwanego wynikającego z umowy z 13.11.2008r. i dopiero w przypadku niewykonania takiego zobowiązania procesowego zastosowani sankcji z art. 6 kc.

Stawiając te zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 1079,17 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 14 lutego 2015r. oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego za obie instancje.

Ewentualnie wniósł o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem I instancji i Sądem II instancji.

W apelacji skarżący zawarł wniosek dowodowy o przeprowadzenie dowodu z wyciągu z załącznika do umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014r. na okoliczność istnienia, wysokości, zasadności i wymagalności roszczenia powoda względem pozwanego oraz z załącznika nr 5 do umowy zanonimizowanego co do danych podmiotów nie biorących udziału w niniejszym postępowaniu składającego się z trzech kart pierwszej będącą pierwszą stroną tego załącznika, drugiej dotyczącej bezpośrednio wierzytelności pozwanego wynikającej z umowy nr (...) oraz strony będącej ostatnią stroną załącznika zawierającą podpis wraz z pieczęcią firmową pełnomocnika banku, posiadającego do tego umocowanie. Powód podniósł, że dokumenty te dołącza ponownie wobec zastrzeżeń Sadu Rejonowego co do braku wystarczającego zindywidualizowania wierzytelności wobec powoda.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że ze złożonych przez niego dokumentów wynika zarówno fakt zawarcia umowy przez pozwanego z poprzednikiem prawnym powoda, jak i wysokość tego roszenia. Ponadto wskazał, że art. 339§2 kpc ustanawia domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda, dotyczących okoliczności faktycznych w przypadku bezczynności strony pozwanej. Wątpliwości o jakich mowa w tym przepisie to wątpliwości w postaci kwalifikowanej. Pełnomocnik powoda podniósł ponadto, że w złożonym odpisie umowy przelewu wierzytelności z 27 czerwca 2014r. zanonimizowanie części treści wynikało z obowiązywania tajemnicy handlowej i zawodowej, a w załączniku – z obowiązku anonimizacji danych dotyczących wierzytelności przysługujących powodowi wobec osób trzecich. W załączniku tym bowiem wymieniono (...) innych osób niż pozwany. Powołał się w tym zakresie na art. 281 ust.1 pkt 1 oraz 280 ustawy o funduszach inwestycyjnych, wskazał, że powód ma także obowiązek zachowania tajemnicy handlowej i ochrony danych osobowych. Podobnie poprzednika prawnego powoda obowiązywała tajemnica bankowa. Zatem przekazanie dokumentacji kredytowej winno być traktowane jako dowód zawarcia umowy sprzedaży wierzytelności z 27 czerwca 2014r.

Podniósł ponadto, że (...) Bank SA zmienił nazwę na (...) Bank (...) SA, co znajduje potwierdzenie w dołączonym do pozwu pełnym odpisie z Krajowego Rejestru Sądowego.

Odnosząc się do roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu skarżący podniósł, że w niniejszym postępowaniu dochodzi od pozwanego kwoty 1079,17 zł, na którą składa się kwota 415,98zł z tytułu niespłaconego kapitału, która mieści się w wysokości limitu przyznanego pozwanemu. Ponadto wchodzi w nią kwota 325,29zł odsetek karnych naliczonych przez poprzednika prawnego, 60,32 zł odsetek umownych naliczonych przez poprzednika prawnego powoda, 30,67 zł odsetek ustawowych naliczonych przez powoda oraz 246,91 zł tytułem niespłaconych kosztów. Odnośnie odsetek wyjaśnił, że odsetki umowne zostały naliczone zgodnie z umową o przyznanie limitu kredytowego (§4 umowy). Odsetki karne zostały zaś naliczone od 21 kwietnia 2010 r. do 27 czerwca 2014r., wg stopy odsetek maksymalnych. Natomiast odsetki ustawowe zostały naliczone przez powoda od 1 lipca 2014r. do dnia sporządzenia pozwu- tj. 13.02.2015r.

Odnośnie kosztów powód wyjaśnił, że składają się na nie opłaty windykacyjne (85zł) oraz koszty zasądzone postanowieniem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 25 listopada 2010r.(71,88zł) i koszty egzekucji ustalone postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Gliwicach J. G. z dnia 19 lipca 2013r.(89,58zł).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja w znacznej części zasługuje na uwzględnienie.

Na uwzględnienie zasługiwały zawarte w apelacji zarzuty naruszenia art. 339§2kpc oraz art. 227kpc i 233§1kpc.

W istocie w sprawie doszło do wydania wyroku zaocznego i tryb wydania rozstrzygnięcia, a w szczególności postawa pozwanego zajęta w postępowaniu (brak podjęcia jakichkolwiek czynności procesowych) determinuje sposób oceny przedstawionego przez powoda materiału dowodowego.

W istniejącym w sprawie sytuacji procesowej, istniała możliwość potraktowania dołączonych do pozwu niepoświadczonych dokumentów jako przedłużenia i potwierdzenia oświadczenia powoda zawartego w pozwie. Pozwany otrzymał odpis pozwu wraz z załącznikami- w drodze doręczenia do rąk domownika – art. 138§1kpc), co pozwala na przyjęcie, że miał możliwość zapoznania się zarówno z twierdzeniami powoda zawartymi w pozwie, jak i załączonymi przez powoda dokumentami. Mimo tej możliwości w żaden sposób powód nie przedstawił swego stanowiska, co pozwala uznać, że twierdzenia pozwu odpowiadają prawdzie w takim zakresie, w jakim nie budzą uzasadnionych wątpliwości. Jest to jednoznaczne z uznaniem okoliczności przytaczanych przez powoda za przyznane przez pozwanego, o ile przyznanie to nie budzi wątpliwości ( art. 230 kpc i 229 kpc).

Odnosząc się do części składowych stanowiska powoda oraz argumentacji Sądu Rejonowego, wskazać należy, że złożona przez powoda umowa przelewu wierzytelności wraz z częścią załącznika oznaczoną w górnej części zapisem „załącznik nr 5 do umowy przelewu wierzytelności z dnia 27 czerwca 2014r.” wskazującym nr umowy zawartej przez pozwanego oraz jego dane osobowe (imię, nazwisko nr pesel i nr dowodu osobistego) zważywszy na zapisy tejże umowy, w szczególności jej §2ust.1a i 5 oraz §5 ust.1 i §6 ust. 5 oraz fakt dysponowania przez powoda dokumentami dotyczącymi umowy zawartej przez pozwanego, a to kopią umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) z dnia 13 listopada 2008r. z podpisem pozwanego oraz parafą innej osoby, kopią bankowego tytułu egzekucyjnego z dnia 20 kwietnia 2010r., i postanowienia referendarza sądowego w Sądzie Rejonowym w Gliwicach z dnia 25 listopada 2010r., pozwalają na uznanie, że nie budzi uzasadnionych wątpliwości (w rozumieniu art. 339§2kpc) twierdzenie powoda o nabyciu wierzytelności wobec pozwanego od Banku (...) SA we W.. Bank ten jest tożsamy z (...) Bank SA, z którym pozwany zawarł umowę z 13.11.2008r., co wynika z odpisu pełnego z KRS dotyczącego tego banku(k. 46-53 akt). Nie budzi też uzasadnionych wątpliwości istnienie wierzytelności wobec pozwanego co do zasady.

W ocenie Sądu Okręgowego złożenie umowy przelewu wierzytelności w formie częściowo anonimizowanej oraz jedynie części załącznika nr 5 częściowo zanonimizowanego nie prowadzi do wniosku o tym, że roszczenie powoda budzi wątpliwości, lecz pozwala na przyjęcie na gruncie art. 339§2kpc twierdzeń pozwu w tym zakresie za prawdziwe.

Powyższa konstatacja czyniła zbędnym przeprowadzenie postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym. W ocenie Sadu Okręgowego zgłoszenie wniosków dowodowych na etapie postępowania odwoławczego dotyczących dokumentów, którymi powód dysponował wcześniej jest przy tym spóźnione. Z tych powodów wnioski dowodowe powoda zawarte w apelacji zostały oddalone na podstawie art. 381 kpc i 227 kpc.

Podobnie, jeżeli wziąć pod uwagę złożone kopie opisanych wyżej dokumentów dotyczących zobowiązania pozwanego, zestawienie treści pozwu oraz przedłożonych dokumentów w przeważającej części pozwala przyjąć twierdzenia pozwu za prawdziwe, nie budzące uzasadnionych wątpliwości.

Ten brak uzasadnionych wątpliwości należy odnieść do dochodzonej kwoty kapitału (która jest niższa od kwoty limitu wskazanej w umowie o przyznanie limitu kredytowego nr (...) z dnia 13 listopada 2008r.), naliczonej od niej przez powoda kwoty odsetek ustawowych, jak i naliczonych odsetek umownych i karnych(odsetek od kapitału przeterminowanego), skoro prawo ich naliczenia wynika z treści złożonej kopii umowy o przyznanie limitu kredytowego nr (...) z dnia 13 listopada 2008r.( §4 ust.1 i §5 ust.3 umowy).

Jedynie w zakresie dochodzonych kosztów pozew ani dołączone dokumenty w pełni nie potwierdzają i nie wyjaśniają zgłoszonego roszczenia w tym zakresie. Powód w pozwie wskazał, że z tego tytułu dochodzi kwoty 246,91 zł, jednak bliżej nie przytoczył podstawy ich dochodzenia ani nie dołączył dokumentów uzasadniających w pełni wysokości tych kosztów. Umowa z pozwanym w tym zakresie odnosi się do załącznika do tej umowy, który został złożony (k.69), jednak wskazanie samej podstawy do obliczenia kosztów nie jest wystarczające do uznania, że rzeczywiście zostały one poniesione. Okoliczność ta nie wynika ani z szczegółowych twierdzeń pozwu ani z załączonych dokumentów.

Sama umowa wskazuje jedynie wyraźnie na koszty sądowe i egzekucyjne. Z dołączonych dokumentów wynika natomiast wystawienie przez poprzednika powoda bankowego tytułu egzekucyjnego, co zgodnie z tabelą opłat łączy się z opłatą 15 zł. Załączona do pozwu kopia postanowienia referendarza sądowego uzasadnia roszczenie o koszty co do kwoty 71,88 zł. (k. 67).

W pozostałej części roszczenie koszty budzi uzasadnione wątpliwości, bowiem nie wskazano w pozwie okoliczności wskazujących na ich poniesienie ( nie wskazano, jakie czynności łączące się z obciążeniem pozwanego kosztami zostały wykonane przez poprzednika prawnego powoda). Odnośnie kosztów postępowania egzekucyjnego, z twierdzeń pozwu ani z dołączonego postanowienia Komornika nie wynika, aby nie zostały one uiszczone przez pozwanego (dłużnika), który został nimi w tym postanowieniu obciążony. Zatem także w tym zakresie roszczenia pozwu uznać należało za budzące uzasadnione wątpliwości.

Odnosząc się do zarzutów apelacji, należy jeszcze wskazać, że niezasadny był zarzut naruszenia art. 248kpc w zw. z art. 227 kpc. Powód bowiem ma obowiązek przedstawienia dowodów na poparcie swych twierdzeń wynikający z art. 6 kc. Nadto jest on podmiotem zawodowo trudniącym się obrotem wierzytelnościami, a w postępowaniu zastępowany był przez fachowego pełnomocnika. Tym samym zastosowanie do niego zobowiązania na podstawie art. 248§1kpc prowadziłoby do naruszenia zasady kontradyktoryjności postępowania cywilnego.

O odsetkach Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 481§1kc, uznając, że skoro w części dochodzona należność stanowi zaległe koszty postępowania cywilnego, to od kwoty tych kosztów odsetki nie mogą być naliczone. Odsetek bowiem od zaległych kosztów postępowania cywilnego nie nalicza się( nie były one zasądzone w postanowieniu wydanym w postępowaniu toczącym się z wniosku pierwotnego wierzyciela). Powód w tym zakresie nabył konkretną wierzytelność i jego sytuacja wobec dłużnika nie może być lepsza niż pierwotnego wierzyciela.

W tych okolicznościach, uznając częściową zasadność apelacji Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386§1kpc. dalej idącą apelację jako bezzasadną oddalono na podstawie art. 385kpc. O kosztach postępowania przed Sądem I instancji orzeczono poprzez ich stosunkowe rozdzielenie – na podstawie art. 100 kpc.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 391§1kpc. powód poniósł koszty 120 zł ( 30 zl opłata od apelacji, 90 zł- koszty zastępstwa w postępowaniu odwoławczym ), wygrał w postępowaniu odwoławczym w 85%, zatem na jego rzecz od pozwanego zasądzono koszty w wysokości 102 zł.

SSO Gabriela Sobczyk