Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant – sekretarka K. S.

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania K. T.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 11 grudnia 2014 r., znak: (...)

w sprawie: K. T.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

I zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, iż przyznaje ubezpieczonemu K. T. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014r. do dnia 31 października 2017r.,

II stwierdza odpowiedzialność Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B. za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt VIU 140/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 grudnia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku K. T. z dnia 28 października 2014 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 listopada 2014 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 8 grudnia 2014 roku, w którym ustalono, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony w uzasadnieniu odwołania zarzucił, iż decyzja jest niezgodna ze stanem faktycznym, gdyż, jak twierdził ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy. Ubezpieczony argumentował, iż pomimo leczenia i odbytej rehabilitacji w dalszym ciągu odczuwa silne bóle kręgosłupa, co wiąże się z trudnościami w poruszaniu, jak również wskazywał, że został skierowany na operację, której termin wyznaczono na kwietnia 2015 roku. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył, co następuje: Ubezpieczony K. T. urodzony (...) w okresie od 22 października 2012 roku do 31 października 2014 roku posiadał prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy i rentę tę pobierał. W dniu 28 października 2014 roku złożył on pono..., wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. Orzeczeniem z dnia 17 listopada 2014 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 30 listopada 2017 roku, a częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku ze stanem narządu ruchu. W wyniku zgłoszenia zarzutu wadliwości tego orzeczenia komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 8 grudnia 2014 roku ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego wyrażonego w zaskarżonej decyzji i opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS z 8 grudnia 2014 roku Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych w składzie: specjalista medycyny przemysłowej, kardiolog, neurolog, chirurg i specjalista rehabilitacji medycznej. W opinii pisemnej z dnia 23 grudnia 2015 roku, karta 13 i 14 akt sprawy, biegli sądowi rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia: zespół móżdżkowy w okresie obserwacji choroby neurozwyrodnieniowej, chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią lędźwiową, przewlekły zespół bólowy lędźwiowo-krzyżowy objawowy, stan po złamaniu prawej kości udowej ze stabilizacją implantem w 2010 roku, nadciśnienie tętnicze, napadowy częstoskurcz nadkomorowy w wywiadzie od 2008 roku. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego oraz materiału lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy biegli sądowi ustalili, iż stan zdrowia ubezpieczonego upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym nadal okresową częściową niezdolność do pracy zgodną..., zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. W ocenie biegłych sądowych ubezpieczony nadal jest pod opieką neurolo..., neurologa i neurochirurga z powodu bólów kręgosłupa na odcinku LS z promieniowaniem do kończyn dolnych, zaburzeniem chodu, bólów i zawrotów głowy, porusza się przy pomocy kuli łokciowej oraz zaburzeń mowy. Z uwagi na istotny deficyt neurologiczny wymaga dalszej diagnostyki w warunkach szpitalnych. Stan zdrowia ubezpieczonego z tego powodu ulega dalszemu pogorszeniu. Wstępnie kwalifikowany jest on do zabiegu operacyjnego z powodu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej. Po przebytym złamaniu kości udowej prawej leczony był operacyjnie, biegli nie stwierdzili istotnego upośledzenia zakresu ruchu i zaburzeń czynności podkurcza motorycznej. Podobnie w ocenie układu krążenia brak jest istotnego upośledzenia funkcji w przebiegu nadciśnienia tętniczego. Zdaniem biegłych sądowych, biegły..., zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest nadal okresowo, częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji od daty zakończenia poprzedniego świadczenia, to jest od października 2014 roku na okres 3 lat do października 2017 roku. Przyczyną są schorzenia układu nerwowego i układu ruchu. W stanie zdrowia orzekanego biegli sądowi nie roz..., zaobserwowali poprawy, zgodzili się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS, nie zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS. Zaznaczyli także w opinii, że z uwagi na brak możliwości pozyskania biegłego ortopedy zakres ruchu oceniła merytorycznie biegła z dziedziny rehabilitacji medycznej, a badanie biegłego, a badanie to nic nowego do sprawy by nie wniosło, u ortopedy od czasu operacji ubezpieczony się, bowiem nie leczył. Zastrzeżenia do tej opinii zgłosił w piśmie procesowym z dnia 18 lutego 2016 roku organ rentowy powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskiej ZUS. Podniósł, iż podczas badania przez komisję lekarską ze specjalistą neurologiem w składzie nie stwierdzono objawów neurologicznych, ani dysfunkcji ruchowych. Ubezpieczony poruszał się samodzielnie bez kuli łokciowej. Także biegli nie wykazali istotnego ograniczenia ruchomości kręgosłupa LS, odległość palce-podłoga 25 centymetrów, ani objawów korzeniowych podrażnieniowych, a stan po złamaniu kości udowej także według biegłych nie powoduje zaburzenia czynności podkurcza motorycznej kończyny dolnej lewej. Organ rentowy wnosił o dopuszczenie dowodu z opinii uzupełniającej biegłych sądowych. Po zapoznaniu się przez nich z zastrzeżeniami ZUS, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy z punktu widzenia dyrektyw dowodowych wskazanych w artykule 233 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd Okręgowy uznał, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na wydanie w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia. Swoich ustaleń, co do dalszej częściowej okresowej niezdolności do pracy ubezpieczonego Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dowodu z opinii powołanego w sprawie zespołu biegłych w skład, którego weszli specjaliści z tych dziedzin medycyny, które dotyczą schorzeń, na które cierpi i cierpiał w przeszłości ubezpieczony. Przede wszystkim biegli sądowi rozpoznali u ubezpieczonego schorzenia, które czynią go częściowo okresowo nadal niezdolnym do pracy. Biegli wskazali na konkretne objawy tych schorzeń, na bóle kręgosłupa na odcinku lędźwiowym, kręgosłupa z promieniowaniem do kończyn dolnych, zaburzenia chodu, bóle i zawroty głowy, poruszanie się przy pomocy kuli łokciowej i zaburzenia mowy. Biegli wskazali także, że istotny deficyt neurologiczny wymaga dalszej diagnostyki w warunkach szpitalnych i, że stan zdrowia ubezpieczonego z tego powodu ulega dalszemu pogorszeniu. Wskazali również, iż ubezpieczony jest wstępnie kwalifikowany do zabiegu operacyjnego z powodu wielopoziomowej dyskopatii lędźwiowej, która, które to schorzenie, schorzenia czynią go nadal częściowo niezdolnym do pracy. Biegli sądowi w sposób logiczny i używając merytorycznych argumentów wykazali w ocenie Sądu Okręgowego dalszą częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego. Dokonując ustaleń w niniejszej sprawie Sąd Okręgowy na podstawie dowodów z dokumentów zebranych w aktach organu rentowego ustalił, iż ubezpieczony pracował na stanowiskach dyrektora Przedsiębiorstwa (...) w latach 1998-2001, kierownik K budowy, kierownika działu przygotowania produkcji, specjalisty do spraw przygotowania produkcji i specjalisty do spraw kosztorysowania i przygotowywania ofert w Przedsiębiorstwie (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K.. Podkreślić należy, iż w wywiadzie zawodowym na karcie 15 akt rentowych wskazano, iż praca ubezpieczonego jest przeważnie siedząca, wymaga sprawności obu rąk i wyjazdów w teren. Z pewnością ograniczenia zdrowotne, na które cierpi ubezpieczony i które wyeksponowali w swojej opinii biegli sądowi stan..., stanowią przeciwskazania do wykonywania pracy w pozycji wymuszonej, czyli w siedzącej, a także wobec wyjazdów w teren wymagają pełnej sprawności ruchowej i psychofizycznej ubezpieczonego. Ubezpieczony zajmował, bowiem odpowiedzialne stanowiska w przedsiębiorstwach budowlanych. Odnosząc się z kolei do zastrzeżeń organu rentowego przedstawionych w piśmie procesowym z dnia 18 lutego 2016 roku, karta 25 akt sprawy Sąd Okręgowy wskazuje, iż zastrzeżenia te ograniczały się w istocie do jednozdaniowej wypowiedzi, czy dwuzdaniowej wypowiedzi, w której organ rentowy zaprezentował wyłącznie polemikę bez merytorycznych argumentów. W szczególności polemika ta opierała się na fragmentarycznym wskazywaniu badań przeprowadzonych przez biegłych sądowych, które..., i zaprzeczaniu ich istnieniu, natomiast biegli sądowi oceniali stan zdrowia ubezpieczonego z punktu widzenia wykonywa..., możliwości wykonywania zatrudnienia zgodnie z posiadanymi przez niego kwalifikacjami zawodowymi w sposób kompleksowy uwzględniając wszystkie schorzenia, na które cierpi ubezpieczony i oceniając wpływ tych schorzeń na stan czynnościowy jego organizmu i możliwość wykonywania zatrudnienia zgodnego z posiadanymi kwalifikacjami zawodowymi. Dlatego Sąd Okręgowy uznał, iż nie było potrzeby kontynuowania postępowania dowodowego, a wniosek w tym zakresie zgłoszony przez organ rentowy na rozprawie oddalił. Zgodnie z artykułem 57 ustępem 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2015 roku pozycja 748, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: Jest niezdolny do pracy. Ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy. Niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w punkcie 3 ustępu 1 artykułu 57. Nie było sporu pomiędzy stronami, co do spełnienia przez ubezpieczonego przesłanek z punktu 2 i 3 ustępu 1 artykułu 57. Sporna zaś była wyłącznie przesłanka niezdolności do pracy. Wskazać także należy, iż zgodnie z artykułem 12 powołanej Ustawy emerytalno-rentowej niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei zgodnie z artykułem 13 ustępem 1 powołanej Ustawy przy ocenie stopnia przewidywa..., i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. Po drugie. Możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. W ocenie Sądu Okręgowego dowód z opinii biegłych sądowych uwzględniał powyższe kryteria oceny niezdolności do pracy i w sposób niebudzący wątpliwości wskazywał na istnienie u ubezpieczonego dalszej okresowej częściowej niezdolności do pracy. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz powołanych wyżej przepisów prawa materialnego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie 1 wyroku. W punkcie 2 wyroku Sąd na podstawie artykułu 118 ustęp 1A Ustawy emerytalno-rentowej orzekł o tym, iż organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Z okoliczności sprawy wynikało, bowiem, iż biegli sądowi dysponowali dokładnie tym samym materiałem dowodowym, którym dysponowali także lekarze orzecznicy ZUS, członkowie komisji lekarskiej, która wydała w sprawie obiektywnie wadliwe orzeczenie lekarskie. Podkreślić należy, iż lekarz orzecznik ZUS orzekł w sposób tożsamy z opinią biegłych sądowych, w związku z tym organ rentowy w takiej sytuacji ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, gdyż odpowiedzialność tę kreuje oparcie tej decyzji na wadliwym obiektywnie i merytorycznie orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS. Na tym wygłoszenie uzasadnienia...