Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt III AUz 398/15

POSTANOWIENIE

Dnia 13 stycznia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Poznaniu III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA Wiesława Stachowiak /spr./

Sędziowie: SSA Dorota Goss-Kokot

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

Protokolant: insp.ds.biurowości Beata Tonak

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. I.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek zażalenia K. I.

na postanowienie Sądu Okręgowego w Zielonej Górze

z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt IV U 900/15

postanawia:

1. oddalić zażalenie;

2. kosztami postępowania zażaleniowego obciążyć odwołującego w zakresie przez niego poniesionym.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Wiesława Stachowiak

SSA Dorota Goss-Kokot

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze postanowieniem z 26 października 2015 roku w sprawie IV U. 900/15 stwierdził prawomocność wyroku z 25 września 2015 roku w części obejmującej przyznanie K. I. prawa do renty tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 marca 2015 roku do 31 grudnia 2018 roku.

K. I. złożył zażalenie na postanowienie, domagając się jego sprostowania.

Skarżący podniósł, że zmiana wyroku na posiedzeniu niejawnym stanowi rażące naruszenie prawa.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Wyrokiem z 25 września 2015 roku w sprawie IV U. 900/15 Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze uwzględnił odwołanie K. I. i zmienił decyzję ZUS, przyznając odwołującemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od 2 lutego 2015 roku na stałe.

Organ rentowy nie zgodził się z wyrokiem w części.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych po zapoznaniu się z wyrokiem uznał, że słusznie odwołującemu przyznano prawo do renty, jednak nie zgodził się z okresem na jaki świadczenie zostało przyznane.

Organ rentowy stwierdził, że prawo do renty nie należy się odwołującemu za luty 2015 roku i powinno zostać przyznane od 1 marca 2015 roku.

Ponadto pozwany zakwestionował ustalenie prawa do renty na stałe. Zdaniem ZUS, renta powinna zostać przyznana odwołującemu do 31 grudnia 2018 roku.

Swoje stanowisko organ rentowy zawarł w apelacji – piśmie procesowym, w którym strona może podważać rozstrzygnięcie.

W części, w której organ rentowy zgodził się z wyrokiem, stał się on prawomocny.

Odwołujący błędnie odczytał treść postanowienia Sądu Okręgowego, które zaskarżył.

Sąd I instancji nie dokonał zmiany wyroku. Sąd stwierdził, że w części, w której żadna ze stron wyroku nie zaskarżyła stał się on prawomocny. Prawomocność dotyczy przyznania odwołującemu prawa do renty za okres od 1 marca 2015 roku do 31 grudnia 2018 roku.

Podkreślić trzeba, że stwierdzenie prawomocności wyroku w części, umożliwia organowi rentowemu jego wykonanie, tj. wypłatę świadczenia odwołującemu za okres od 1 marca 2015 roku do 31 grudnia 2018 roku. Z tego względu odwołujący nie ma interesu prawnego w podważaniu postanowienia Sądu Okręgowego z 26 października 2015 roku – jest ono dla niego korzystne.

Dodać trzeba, że ostatecznie ZUS wycofał się z kwestionowania okresu od 2 do 28 lutego 2015 roku i uznał prawo do świadczenia odwołującego za należne.

Sąd II instancji będzie natomiast rozpoznawał apelację ZUS i wypowie się odnośnie tego, czy renta należna jest odwołującemu na stałe, czy do 31 grudnia 2018 roku.

Mając na uwadze powyższe, Sąd II instancji na podstawie przepisu art.385 k.p.c. w związku z art.397§2 k.p.c. oddalił zażalenie jako bezzasadne oraz obciążył odwołującego kosztami postępowania zażaleniowego w zakresie przez niego poniesionym.

del. SSO Katarzyna Schönhof-Wilkans

SSA Wiesława Stachowiak

SSA Dorota Goss-Kokot

III AUz 398/15

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE