Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie III Wydział Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Marta Sawicka-Grab

Protokolant:Agnieszka Dunaj

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa E. S.

przeciwko A. Ż. (1)

o zapłatę

oddala powództwo.

SSR Marta Sawicka-Grab

Sygn. akt III C 1323/14

UZASADNIENIE

w postępowaniu uproszczonym

W dniu 13 maja 2013 r. powódka E. S. wniosła o zasądzenie od pozwanej Angielki Ż. kwoty 398 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 31 grudnia 2012 r. o kosztami postępowania. W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 15 grudnia 2012 r. korzystając ze środków porozumiewania się na odległość , wzorując się ofertą umieszczoną na stronie internetowej pozwanej zamówiła „ ultradźwięki, zamykanie naczynek, masażer”. Tego samego dnia dokonała przelewu bankowego w wysokości 368 zł oraz tytułem kosztów przesyłki w wysokości 11 zł. W dniu 20 grudnia 2012 r. po otrzymaniu przesyłki stwierdziła, że zamówienie złożone drogą elektroniczną jest niezgodne z otrzymanym towarem. Ponadto wskazała, że produkt nie posiada certyfikatu CE, a także instrukcji obsługi. Opakowanie towaru posiadało uszkodzenia w postaci powycinanych fragmentów pudełka. Wobec powyższego powódka wskazała, że telefonicznie powiadomiła pozwaną informując, że odstępuje od umowy. W odniesieniu do ustnej deklaracji rozwiązania umowy , w dniu 31 grudnia 2012 r. odstąpiła od umowy w oparciu o regulacje wynikające z ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny. W dniu 3 stycznia 2013 r. została nadana przesyłka i towar zwrócono pozwanej. W dniu 28 stycznia 2013 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty, wskazując ostateczny termin 7 dniowy na zwrot pieniędzy. Wobec nieuregulowania należności przez pozwaną, powódka zwróciła się do Powiatowego Rzecznika Konsumentów w P., który pismem z dnia 15 lutego skierował wystąpienie z żądaniem uznania roszczeń powódki. Powódka argumentowała, że w odpowiedzi pozwana oświadczyła, iż nie uznaje roszczeń powódki. Jednocześnie przyznała rabat 20% na zakup urządzeń z oferty pozwanej. Zasugerowała pozwana, że urządzenie zostanie przesłane na koszt własny powódce. Powódka wyraziła zgodę na propozycję pozwanej. W dniu 4 kwietnia 2013 r. została odebrana przesyłka, po rozpakowaniu której okazało się że towar jest ten sam, który dostarczono w grudniu. Jedynie opakowanie zostało podmienione, jednakże jest powycinane w różnych innych miejscach. Powódka podała, że wobec niedostosowania się do prośby o przesłanie towaru, który został zakupiony w grudniu, a także niedostosowania się do polubownego zakończenia sporu, powództwo jest uzasadnione. Zakupione urządzenie nigdy nie zostało użytkowane, znajduje się w opakowaniach, które zostały przysłane.

W dniu 3 października 2013 r. Sąd Rejonowy Szczecin Prawobrzeżne i Zachód w S. wydał nakaz zapłaty , w którym nakazał , aby pozwana A. Ż. (2) zapłaciła na rzecz powódki E. S. kwotę 398 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 31 grudnia 2012 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w ciągu dwóch tygodni od dnia doręczenia nakazu albo wniosła w tym terminie do tutejszego Sądu sprzeciw.

Pozwana w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniosła o oddalenie powództwa w całości. Wskazała, że odbiór towaru nie nastąpił w dniu 20 grudnia 2012 r. Jak wynika z billingu, połączenie telefoniczne zostało wykonane w dniu 19 grudnia 2012 r. nadto w dniu 19 grudnia 2012 r. jako użytkownik „jasal1” wysłała do pozwanej za pośrednictwem serwisu (...).pl” wiadomość, w której potwierdziła dostawę towaru. Pozwana zaprzeczyła, jakoby powódka złożyła ustne oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Z kolei oświadczenie pisemne zostało złożone dopiero w dniu 31 grudnia 2012 r., zatem po upływie 12 dni , a więc uprawnienie do skorzystania z przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o ochronie niektórych praw wygasło. Skoro powódka nieskutecznie odstąpiła od umowy, nie przysługuje jej roszczenie o zwrot uiszczonej ceny. Nadto pozwana podniosła, że urządzenie było pełnowartościowe i nie posiadało żadnych wad fizycznych i prawnych. Pozwana zaś zaproponowała rabat na kolejne zamawiane urządzenia, brak bowiem było podstaw do obniżenia ceny już zakupionego towaru ( k. 55-58).

W toku dalszego postępowania strony podtrzymywały swe stanowiska, co do zasady. Powódka dodatkowo w piśmie z dnia 3 września 2015 r. wskazała, że w razie przyjęcia przez Sąd, że powódka przekroczyła termin do odstąpienia od umowy, strony są nadal związane umowa sprzedaży, zaś zgodnie z przepisem art. 471 k.c. dłużnik jest zobowiązany do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania jest następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Podała, że dostarczony produkt nosił cechy używania, nie posiadał certyfikatu CE, nie posiadał instrukcji obsługi, zaś zewnętrzne opakowanie produktu posiadało uszkodzenia ( powycinane fragmenty pudełka).W związku z powyższym z uwagi na charakter produktu oraz fakt, jego używania przez inną osobę, dostarczony towar nie nadawał się do używania. Powódka podniosła, że skoro pozwana nie wykonała swojego zobowiązania, roszczenie o zapłatę 398 zł stanowiącej cenę za towar na podstawie art. 471 k. c. jest uzasadnione.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Angielka Ż. prowadzi działalność handlową (...) polegającą na sprzedaży akcesoriów kosmetycznych drogą elektroniczną, bezpośrednio i telefonicznie. P. Ż., mąż A. Ż. pracuje u niej.

E. S. w dniu 15 grudnia 2012 r. korzystając ze środków porozumiewania się na odległość, a mianowicie drogą elektroniczną, przez serwis (...).pl”, zamówiła u A. Ż. urządzenie „ultradźwięki, zamykanie naczynek, masażer (...)” i jednocześnie dokonała przelewu bankowego na kwotę 368 zł oraz 11 zł tytułem kosztów przesyłki. P. Ż. zamówiony nowy towar zapakował i wysłał wraz z paragonem w dniu 17 grudnia 2012 r. W dniu 19 grudnia 2012 r. powódka otrzymała przesyłkę, kontaktowała się telefonicznie z pozwaną pod numerem (...). Jednakże z uwagi na późną porę dnia nikt nie odpowiadał. Produkt nie posiadał instrukcji obsługi. Opakowanie towaru posiadało uszkodzenia w postaci powycinanych fragmentów pudełka. Powódka wycina pewne fragmenty opakowań, ponieważ znajdują się tam znaki i informacje o dostawcach, których nie chce ujawniać. Urządzenie posiadało tabliczkę znamionową, naklejkę z napisem CE.

W dniu 19 grudnia 2012 r. powódka jako użytkownik „jasal1” wysłała do pozwanej za pośrednictwem serwisu (...).pl” wiadomość, w której potwierdziła dostawę towaru. Jednocześnie powódka wysłała mailem informację o zastrzeżeniach o towarze: brak certyfikatu, instrukcji obsługi, powycinane pudełko. P. Ż. dosłał powódce instrukcję obsługi urządzenia oraz kartę gwarancyjną. Poinformował powódkę w rozmówienie telefonicznej z dnia 20 grudnia 2012 r., że jeśli nie upłynęło 10 dni od zakupu towaru, może to uczynić. W dniu 31 grudnia 2012 r. powódka odstąpiła od umowy powołując się na regulacje art. 7 ust. 1 wynikające z ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny. W dniu 3 stycznia 2013 r. powódka zwróciła towar pozwanej, a w dniu 28 stycznia 2013 r. wezwała pozwaną do zapłaty, wskazując ostateczny termin 7 dniowy na zwrot pieniędzy. Pozwana nie zwróciła żądanej kwoty. Sprawdziła urządzenie, było sprawne, nie miało żadnych uszkodzeń.

Dowód:- zeznania E. S. k. 153-154

- zeznania P. Ż. k. 121-122

- zeznania B. S. k. 152-153

- paragon k. 8

- biling telefoniczny k. 9

- odstąpienie od umowy z dnia 31 grudnia 2012 r. k. 10

- dowód nadania paczki k. 11

- ostateczne wezwanie do zapłaty k. 12,13

- dokumentacja fotograficzna k. 17-23

- korespondencja mail k. 59-60,115-117

- karta gwarancyjna k. 117A

Powódka zwróciła się do Powiatowego Rzecznika Konsumentów w P., który pismem z dnia 15 lutego 2013 r. skierował wystąpienie z żądaniem uznania roszczeń powódki. W odpowiedzi, pismem z dnia 5 marca 2013 r. pozwana oświadczyła, że nie uznaje roszczeń powódki. Jednocześnie w trosce o pozytywne rozpatrzenie sporu oświadczyła, że jest w stanie odesłać Klientce urządzenie na własny koszt i zaproponowała rabat 20% na zakup urządzeń z oferty pozwanej. Powódka w piśmie z dnia 5 marca 2013 r. wyraziła zgodę na propozycję pozwanej.

W dniu 4 kwietnia 2013 r. powódka odebrała przesyłkę. Stwierdziła, że towar jest ten sam, który dostarczono w grudniu, a jedynie podmieniono opakowanie, które było powycinane lecz w innych miejscach. Zakupione urządzenie znajduje się u powódki.

Dowód: - zeznania B. S. k. 152-153

- zeznania E. S. k. 153-154

- pismo z dnia 15 lutego 2013 r. k. 14

- odpowiedź na wystąpienie k. 15

- pismo z dnia 9 marca 2013 r. k. 119

- odpowiedź na wystąpienie k. 118

Wojewódzka Inspekcja Kontroli Handlowej w lipcu 2013 r. przeprowadziła kontrolę w firmie u A. Ż. m.in. w zakresie sprzedaży sprzętu do wyposażenia gabinetów kosmetycznych w tym sprzętu do zabiegów kosmetycznych zasilanym napięciem elektrycznych 230V prądu zmiennego. Kontroli podlegało m.in. urządzenie kosmetyczne, ultradźwięki „B. (...)-638”. Stwierdzono, że przedmiotowe wyroby importowano i sprzedawano pod własną marką B. (...). Stwierdzono, że wyroby były oznakowane znakiem CE, ponadto do sprzętu dołączone były instrukcje użytkowania opracowane w języku polskim. Inspekcja nie stwierdziła żadnych uchybień w stosunku do tabliczki znamionowej, certyfikatów, dokumentów zgodności, instrukcji.

Dowód: - protokół kontroli k. 124-127,

- protokół oględzin wraz z załącznikami k. 128-130

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności wskazać należy, uwzględniając okoliczności podniesione w pozwie, że swe roszczenie powódka wywodziła z zawartej z pozwaną w dniu 15 grudnia 2012 r. umowy kupna-sprzedaży urządzenia kosmetycznego, za pomocą środków porozumiewania się na odległość, powołując się na odstąpienie od umowy na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny ( Dz.U. z 2000, Nr 22, poz. 271 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 6 powyższej ustawy, umowy zawierane z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, w szczególności drukowanego lub elektronicznego formularza zamówienia niezaadresowanego lub zaadresowanego, listu seryjnego w postaci drukowanej lub elektronicznej, reklamy prasowej z wydrukowanym formularzem zamówienia, reklamy w postaci elektronicznej, katalogu, telefonu, telefaksu, radia, telewizji, automatycznego urządzenia wywołującego, wizjofonu, wideotekstu, poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. 144, poz. 1204, z późn. zm.), są umowami na odległość, jeżeli kontrahentem konsumenta jest przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność.

W niniejszej sprawie nie było kwestionowane, a co więcej mąż pozwanej przyznał, że pozwana prowadzi działalność przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość. Umowę kupna- sprzedaży urządzenia kosmetycznego zawartą między stronami należy więc kwalifikować jako umowę za pomocą środków porozumiewania się na odległość, stosując regulacje powoływanej ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów (…). Wyjaśnić jednocześnie należy, że w sprawie nikt nie kwestionował, że urządzenie kosmetyczne zostało nabyte przez osobę fizyczną- E. S., a jedynie dane do wysyłki zostały wskazane jako dane podmiotu gospodarczego- męża powódki. Faktura nie została wystawiona, a jedynie paragon. Dlatego też zasadność dochodzonego roszczenia winna zostać poddana analizie w kontekście twierdzeń powódki zawartych w pozwie, a mianowicie zasadności zwrotu ceny uiszczonej na rzecz pozwanej, wobec odstąpienia od umowy na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy.

Przepis art. 505 ⁴ § 1 kpc wprowadza zakaz przekształceń podmiotowych i przedmiotowych powództwa jako konsekwencję przyspieszenia rozpoznawania spraw w postępowaniu uproszczonym, celem ustabilizowania już na samym początku postępowania zakresu sprawy, co ma pozwolić na skoncentrowanie się na wyjaśnianiu konkretnego roszczenia pomiędzy konkretnymi podmiotami wskazanymi w pozwie.

W tym stanie rzeczy o zasadności żądania powódki w tym postępowaniu należało rozważyć w oparciu o regulacje przepisów mających zastosowanie do tej umowy, w szczególności przywołanego przez powódkę art. 7 ust. 1 i 2 ustawy. Oś sporu osadzała się zaś na kwestii związanej ze skutecznością odstąpienia przez powódkę od umowy zawartej z pozwaną w dniu 15 grudnia 2012 r. Dopiero bowiem ustalenie, że doszło do skutecznego odstąpienia od umowy, stanowi bowiem podstawę do zwrotu świadczeń przez strony, w tym pozwanej do zwrotu uzyskanej ceny z tytułu sprzedaży urządzenia zakupionego przez powódkę.

Wedle art. 7 ust. 1 ustawy, konsument, który zawarł umowę na odległość, może od niej odstąpić bez podania przyczyn, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni, ustalonym w sposób określony w art. 10 ust. 1. Do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem. W razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. To, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu. Zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Jeżeli konsument dokonał jakichkolwiek przedpłat, należą się od nich odsetki ustawowe od daty dokonania przedpłaty. W świetle zaś art. 9 ust. 1 pkt. 6 ustawy, konsument powinien być poinformowany, przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia mu propozycji zawarcia umowy, o prawie odstąpienia od umowy w terminie dziesięciu dni. Art. 10 ust. 1 ustawy stanowi, że termin dziesięciodniowy, w którym konsument może odstąpić od umowy, liczy się od dnia wydania rzeczy. W razie braku potwierdzenia informacji, o których mowa w art. 9 ust. 1, termin, w którym konsument może odstąpić od umowy, wynosi trzy miesiące i liczy się od dnia wydania rzeczy. Jeżeli natomiast konsument po rozpoczęciu biegu terminu otrzyma potwierdzenie, termin ulega skróceniu do dziesięciu dni od tej daty.

Pozwana podważała skuteczność odstąpienia przez powódkę od umowy, wskazując, że ta przekroczyła termin 10 dni od dnia otrzymania zakupionego urządzenia. Rację należy przyznać pozwanej, że odstąpienie od umowy z dnia 31 grudnia 2012 r. ( k. 10) nastąpiło z przekroczeniem terminu 10 dni od daty otrzymania rzeczy przez powódkę, co nastąpiło w dniu 19 grudnia 2012 r. Sąd uznał bowiem za wiarygodny dowód w postaci wydruku korespondencji mailowej od użytkownika „ jasal1” opatrzonej datą 19 grudnia 2012 r. ( k. 60). Z kolei nie należy tracić z pola widzenia, że pozwana nie sprostała wymogom powoływanej regulacji art. 9 ust. 1 pkt. 6 ustawy i nie wykazała, że powódka jako konsument została poinformowana, przy użyciu środka porozumiewania się na odległość, najpóźniej w chwili złożenia propozycji zawarcia umowy, o prawie odstąpienia od umowy w terminie dziesięciu dni. Jednakże analiza zeznań powódki ( k. 153) oraz męża pozwanej wskazuje, że powódka została poinformowana telefonicznie o prawie odstąpienia od umowy w terminie dziesięciu dni, dnia następnego po dniu otrzymania urządzenia, podczas rozmowy telefonicznej z mężem pozwanej, a zatem w dniu 20 grudnia 2012 r. ( vide: zeznania powódki na k. 153, zeznania P. Ż. k. 122). Od tej daty należy zatem liczyć termin, kiedy powódka mogła skorzystać z uprawnienia do odstąpienia od umowy w oparciu o treść art. 7 ust. 1 ustawy. Terminowi temu powódka zaś uchybiła o jeden dzień, składając oświadczenie o odstąpieniu w wymaganej formie pisemnej w dniu 31 grudnia 2012 r., co wynika z daty stempla pocztowego ( k. 10). Z tych względów żądanie powódki zwrotu kwoty uiszczonej tytułem ceny za nabyte urządzenie oraz kosztów przesyłki Sąd uznał za niezasadne.

W razie bowiem jedynie skutecznego odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, a konsument jest zwolniony z wszelkich zobowiązań. W realiach przedmiotowej sprawy, skoro nie można mówić o skutecznym odstąpieniu od umowy, tym samym nie można mówić o zwolnieniu konsumenta z zobowiązania zapłaty na rzecz pozwanej ceny nabycia towaru.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że uprawnienie do odstąpienia od umowy wedle art. 7 ust. 1 ustawy przysługuje niezależnie od istnienia jakichkolwiek wad towaru. Innymi słowy indyferentne znaczenie posiadał fakt, czy towar był wadliwy, został przesłany w pudełku powycinanym, bez certyfikatu CE oraz instrukcji obsługi, gwarancji, co podnosiła powódka w chwili otrzymania towaru. Dlatego też bez znaczenia pozostaje, kiedy pozwana dosłała instrukcję obsługi urządzenia, gwarancję. Jedynie marginalnie wskazać również można, że kontrola Inspekcji Handlowej nie wykazała jakichkolwiek uchybień, co do posiadanych certyfikatów przez urządzenie tego rodzaju, co nabyte przez powódkę, instrukcji obsługi w języku polskim, tabliczek znamionowych jak też nie zakwestionowała sprzedaży urządzeń tego rodzaju w kartonach z powycinanymi informacjami, co do źródeł pochodzenia. Jednakże bez względu na to, czy urządzenie było dotknięte jakimikolwiek brakami, kwestia ta i tak nie miała znaczenia wobec treści art. 7 ust. 1 ustawy, w oparciu o który powódka odstąpiła od umowy i domagała się zwrotu kosztów zawarcia umowy w postaci ceny nabycia oraz kosztów przesyłek.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

SSR Marta Sawicka-Grab

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować.

2.  Odpis wyroku z uzasadnieniem przesłać powódce z pouczeniem o apelacji.

3.  Akta przedstawić S.Przewodniczącej celem kontynuowania postępowania międzyinstancyjnego.

27 maja 2016 r.