Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Jerzy Zalasiński

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 9 lutego 2015 r. (Nr (...))

w sprawie A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. G. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 01.01.2015 r. do dnia 31.01.2016 r.

Sygn. akt IV U 386/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 9 lutego 2015 r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu A. G. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 stycznia 2015 r. W uzasadnieniu organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 3 lutego 2015 r., w którym stwierdzono, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (decyzja k. 54 a. r.).

Od decyzji tej odwołanie złożył A. G.. Wskazał, iż przeszedł zawał serca, udar mózgu oraz odniósł zmiany w kręgosłupie. Powyższe powoduje, iż ubezpieczony nie może podjąć normalnej, regularnej pracy (odwołanie k. 1-2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie podnosząc, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji i pozwoliły uwzględnić odwołanie (odpowiedź na odwołanie k. 3-4).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

A. G. był poprzednio uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W ostatnim czasie, tj. od 1 lipca 2014 r. do 31 grudnia 2014 r., podstawę powyższego stanowiła decyzja (...) Oddział w S. z dnia 12 sierpnia 2014 r. (k. 116 a. r.).

Ubezpieczony, w dniu 15 grudnia 2014 r., złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wniosek o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 122 a. r.). W związku z tym, został skierowany na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 8 stycznia 2015 r. stwierdził, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 stycznia 2016 r. (orzeczenie k. 124 a. r.). Na skutek zgłoszenia przez Prezesa ZUS zarzutu wadliwości wymienionego orzeczenia (k. 125 a. r.), A. G. został zbadany przez Komisję Lekarską ZUS. Organ ten w orzeczeniu z dnia 3 lutego 2015 r. stwierdził, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie k. 127 a. r.). Powyższe stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 9 lutego 2015 r. (decyzja k. 128 a. r.).

Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy kardiologa, chirurga naczyniowego, gastrologa oraz neurologa. Biegli sądowi w opinii stwierdzili u ubezpieczonego chorobę wieńcową stabilną, stan po zawale serca ściany przednio-bocznej, stan po wielokrotnych angioplastykach tętnic wieńcowych (...) z implantacją stentów, nadciśnienie tętnicze, stan po udarze niedokrwiennym prawej półkuli mózgu bez deficytu neurologicznego, żylaki lewego podudzia, rozstęp mięśni prostych brzucha, zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, przepuklinę rozworu przełykowego przepony oraz zapalenie przełyku i opuszki dwunastnicy w wywiadzie. Powyższe powoduje, iż A. G. jest nadal, do 31 stycznia 2016 r., częściowo niezdolny do pracy (opinia k. 13).

A. G., urodzony (...), posiada wykształcenie podstawowe. Ubezpieczony pracował jako robotnik pod ziemią w kopalni, kanałowy w odlewni, przerabiacz mas formierskich i rdzeniarskich, suszarniowy, rdzeniarz ręczny, montażysta, a ostatnio jako pracownik ochrony (okoliczności niesporne- wyjaśnienia ubezpieczonego k. 28, świadectwa pracy k. 7-9, 13 a. r., zaświadczenia k. 21, 113 a. r.).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. G. jest zasadne.

Renta z tytułu niezdolności do pracy, stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1440 ze zm.), przysługuje ubezpieczonemu, który jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 i ust. 3 wspomnianej ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Sporną w sprawie była okoliczność, czy ubezpieczony jest nadal niezdolny do pracy, a jeśli tak, to na jaki okres.

Aby rozstrzygnąć sporną okoliczność, Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych kardiologa, chirurga naczyniowego, gastrologa oraz neurologa. Stwierdzili oni, iż ubezpieczony jest nadal, do 31 stycznia 2016 r., częściowo niezdolny do pracy. Jak wskazali biegli, leczenia w okresach objawowych wymagają występujące u ubezpieczonego dolegliwości bólowe okolicy lędźwiowo-krzyżowej oraz zapalenie przełyku i opuszki dwunastnicy. W ocenie neurologa, przebyty przez ubezpieczonego udar niedokrwienny mózgu nie spowodował trwałych następstw. A. G. jest jednak częściowo niezdolny do pracy z przyczyn kardiologicznych. Z zgromadzonych danych wynika bowiem, iż od 2008 r. tj. od czasu, gdy ubezpieczony przebył zawał serca, do chwili obecnej następuje progresja choroby wieńcowej. Jak wskazał biegły z zakresu wspomnianej specjalności, ubezpieczony posiada wykształcenie podstawowe. A. G. pracował na różnych stanowiskach, ale zawsze jako niewykwalifikowany lub przyuczony pracownik fizyczny. Ostatnio wykonywaną pracę w ochronie świadczył na stanowisku chronionym. Występujące u ubezpieczonego schorzenia kardiologiczne w obecnym stopniu zaawansowania stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej. A. G. może wykonywać lekkie prace na stanowiskach chronionych w niepełnym wymiarze godzin, co nie koliduje z otrzymywaniem świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd uznał, iż sporządzona opinia stanowi wiarygodną i miarodajną ocenę stanu zdrowia ubezpieczonego. Została bowiem wydana przez osoby o odpowiednim wykształceniu, które posiadają specjalistyczną wiedzę z zakresu medycyny, a w szczególności z zakresu schorzeń dotykających A. G.. Wnioski zawarte w opiniach są logiczne oraz należycie uzasadnione.

Do opinii w powyższym kształcie zarzuty zgłosił organ rentowy. Podniósł, iż ubezpieczony nie ma wyuczonego zawodu. Jak wskazali biegli, A. G. może wykonywać lekkie prace w niepełnym wymiarze. Stąd też zatrudnienie na stanowisku ochroniarza, które ubezpieczony wykonuje nadal, od 2010 r., nie jest pracą poniżej jego kwalifikacji. Z uwagi na powyższe, ZUS wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu kardiologii (k. 25).

W ocenie Sądu, zgłoszone zarzuty jak również wniosek dowodowy nie zasługują na uwzględnienie. Zastrzeżenia ZUS, stanowią jedynie polemikę z treścią opinii. Zauważyć należy, iż, jak wskazał biegły i do czego nawiązywał ZUS, ubezpieczony może jedynie świadczyć pracę w niepełnym wymiarze, wykonując lekkie prace fizyczne na stanowiskach chronionych. Tym samym nie może podjąć pracy w pełnym wymiarze. Powyższe ma również wpływ na wysokość potencjalnie uzyskiwanych zarobków. Dlatego też, z uwagi na niemożność podjęcia pracy w pełnym wymiarze, ubezpieczony kwalifikuje się do uznania go za częściowo niezdolnego do pracy. Jednocześnie, sporządzona przez biegłych opinia, jako wyczerpująca i należycie uzasadniona, dostatecznie pozwoliła na ustalenie spornej okoliczności niezdolności do pracy A. G.. Stąd też wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego kardiologa należało oddalić.

Należy stwierdzić, powołując się na pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy, iż przy ocenie biegłych lekarzy sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13 października 1987 r., II URN 228/87).

Na podstawie powyższego Sąd przyjął, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy i przysługuje mu z tego tytułu prawo do renty od dnia 1 stycznia 2015 r. do 31 stycznia 2016 r.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie 477 ¹⁴ § 2 kpc oraz art. 477 ¹⁴ § 1 kpc orzekł jak w wyroku.