Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2016r. w S.

odwołania J. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 25 kwietnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie J. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje J. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 marca 2015 roku do 31 stycznia 2016 roku.

Sygn. akt IV U 743/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.04.2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił J. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż Komisja Lekarska ZUS nie stwierdziła u niego niezdolności do pracy. Nie został więc spełniony jeden z warunków przewidzianych w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.).

Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony J. C., który wnosił o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty na dalszy okres. Ubezpieczony wskazał, iż cierpi na przewlekłą niestabilną niedoczynność tarczycy w przebiegu choroby H. (odwołanie k. 1-3).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując się na argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 20-21).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczony J. C., urodzony (...), był uprzednio uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W ostatnim czasie, tj. od 1.03.2012 r. do 28.02.2015 r., podstawę tego stanowiła decyzja ZUS z dnia 13.03.2012 r. (k. 200 a. r.).

W dniu 5.02.2015 r. ubezpieczony wystąpił do ZUS z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 234). W toku postępowania orzeczniczego, ubezpieczony został przebadany przez Komisję Lekarską ZUS, która rozpoznała u niego: przewlekłe zaburzenia nerwicowe u osoby z zaburzoną osobowością oraz niedoczynność tarczycy leczoną endokrynologicznie (k. 25 a. l.). W ocenie Komisji Lekarskiej dysfunkcja układu psychosomatycznego i wewnątrzwydzielniczego narusza sprawność organizmu w stopniu niewielkim i nie powoduje utraty zdolności do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji z dnia 23.04.2015 r., na mocy której pozwany ZUS odmówił J. C. przyznania prawa do renty na dalszy okres (k. 242 a. r.).

Ubezpieczony z wykształcenia jest technikiem budowalnym. Wykonywał pracę na stanowisku malarza, kierowcy, montera konstrukcji, a ostatnio sprzątacza (okoliczności niesporne, kwestionariusz dotyczący okresów składkowych i nieskładkowych k. 4 a. r., świadectwa pracy k. 5-9, 12 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza endokrynologa. Biegły przebadał wnioskodawcę oraz zapoznał się z dokumentacją lekarską z jego dotychczasowego leczenia.

Biegły stwierdził u wnioskodawcy następujące schorzenia: przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy z niedoczynnością, obserwację w kierunku choroby wieńcowej oraz nadciśnienie tętnicze. Zdaniem biegłego, schorzenia te powodują dalszą częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego do 31.01.2016 r. (opinia k. 26-27 a. s.). Biegły uzasadniając swoją opinię wskazał na przebieg schorzenia, które dotknęło ubezpieczonego. Stwierdził przy tym, iż ma ono typowy przebieg przewlekłego limfocytarnego zapalenia tarczycy z postępującym pogorszeniem jej funkcji i zespołem objawów klinicznych wywołanych niedoborem T4. Jego zdaniem, od czasu ostatniego badania przez Lekarza Orzecznika ZUS, u wnioskodawcy nie nastąpiła poprawa w zakresie czynności tarczycy.

Do opinii tej strony procesowe, w tym organ rentowy, nie składały zastrzeżeń (k. 36 a. s.).

Sąd Okręgowy uznał, iż ta opinia jest miarodajnym dowodem stanu zdrowia ubezpieczonego. Wnioski, do których doszedł biegły, są logiczne i zostały w sposób odpowiedni uzasadnione. Wskazać należy, iż treść opinii nie była kwestionowana przez strony.

Należy mieć na uwadze, iż ubezpieczony posiada kwalifikacje i doświadczenie predysponujące go do podjęcia pracy o fizycznym charakterze. Jak natomiast zauważył biegły, podczas badania ubezpieczony zgłaszał wśród objawów dotykających go schorzeń, m. in. nietolerancję chłodu, bóle głowy w okolicy potylicy, zawroty głowy, bóle kończyn dolnych oraz osłabienie siły mięśniowej (orzeczenie k. 25 a. s.). Niewątpliwie, wskazane objawy utrudniają J. C. świadczenie pracy na stanowiskach, na których dotychczas był zatrudniony.

W tej sytuacji Sąd przyjął, że ubezpieczony jest w dalszym ciągu częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy o FUS. Tym samym J. C. spełnia określone w art. 57 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy wymagania do nabycia spornego prawa.

W związku z tym, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc przyznał J. C. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności na dalszy okres, tj. od 1.03.2015 r. do 31.01.2016 r.