Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Olsztynie Wydział IX Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Żołnowska

Protokolant: asystent sędziego Karolina Lustyk

w obecności oskarżyciela publ. – bez udziału

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia i 11maja 2016 r. sprawy

M. S. (1)

s. K. i T. z domu K.

ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

w dniu 30 listopada 2015r. w O. z mieszkania przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia kluczyków od pojazdu marki M. o nr rej. (...) i kluczyków od (...) marki Y. o nr rej (...) o łącznej wartości 430 zł na szkodę J. S.

- tj. za wykroczenie z art. 119§1 kw

ORZEKA:

I.  obwinionego M. S. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 119 § 1 kw skazuje go na karę 500,- (pięćset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100,- (sto) złotych i opłatą w kwocie 50,- (pięćdziesiąt) złotych.

Sygn. akt IX W 549/16

UZASADNIENIE

Obwiniony M. S. (1) pracuje w firmie (...) w O., osiąga wynagrodzenie w kwocie (...)złotych brutto, jest (...). Według oświadczenia w przeszłości nie był karany.

M. S. (1) i J. S. zawarli związek małżeński (...)r. (k. 62). Nie mają dzieci. Wcześnie przez dłuższy czas pozostawali w nieformalnym związku. Podczas jego trwania J. S. zakupiła pojazd marki M. (...) o nr rej. (...) i (...) marki Y. o nr rej. (...). Koszty zakupu (...) poniosła sama. Na pojazd m-ki M. otrzymała dwie pożyczki ze swojego zakładu pracy. Pieniądze za (...) zaś zostały przelane ze wspólnego konta jej i (...) M. H. (1). Kwota ta stanowiła część odprawy M. H. (1) z jej miejsca pracy tj. (...) (...). Pojazdy zostały zarejestrowane na J. S..

W 2013 r. J. S. zapadła w śpiączkę. Postanowieniem z (...)., Sąd Rejonowy w O. (...)ustanowił M. H. (1) jej opiekunem prawnym. Od chwili całkowitego ubezwłasnowolnienia pomiędzy M. S. (1), a jego żoną powstała rozdzielność majątkowa.

Koszty leczenia i rehabilitacji J. S. ponosi M. H. (1). M. S. (1) nie uczestniczy w ich pokrywaniu. J. S. otrzymuje świadczenie wraz z zasiłkiem pielęgnacyjnym w wysokości (...)zł. Kwota ta nie jest w stanie pokryć wszystkich opłat jej utrzymania. W związku z pogarszającą się sytuacją finansową M. H. (1) postanowiła sprzedać majątek (...) zgromadzony przez nią przed ślubem, w tym pojazd marki M. o nr rej. (...) i (...) marki Y. o nr rej. (...). Środki pieniężne uzyskane w ten sposób chciała przeznaczyć na zaspokojenie potrzeb J. S..

Postanowieniem z (...) Sąd Rejonowy w (...) zezwolił M. H. (1) na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu tj. dokonanie sprzedaży w imieniu J. S. m. in. (...)marki M. (...) nr rej. (...).

Kluczyki i dokumenty od pojazdu m-ki M. oraz (...) m-ki Y. pozostawały w posiadaniu M. S. (1). Okoliczności te uniemożliwiały M. H. (1) sprzedaż pojazdów. Niestety M. S. (1), mimo wielokrotnych rozmów, nie zgodzi się na ich oddanie. W związku z tym pomiędzy M. S. (1) a (...) powstał poważny konflikt.

W dniu 3.12.2015r M. H. (1) złożyła zawiadomienie o popełnieniu przez M. S. (1) wykroczenia polegającego na przywłaszczeniu kluczyków od pojazdu marki M. o nr rej. (...) i kluczyków od (...) marki Y. o nr rej. (...). Łączna wartość kluczy od pojazdów tj. pojazdu m-ki M. oraz (...) m-ki Y. wynosi 430 zł.

Obecnie toczy się przed Sądem Rejonowym w (...)sprawa o naruszenie posiadania przez M. H. (1) – sygn. akt (...)

(dowody: wyjaśnienia obwinionego k. 50, zeznania M. H. (1) k. 50v, k. 99, 100, zeznania M. H. (2) k. 97 – 97v, zeznania D. C. (1) k. 97v, zeznania H. K. k. 97v, zeznania K. D. (1) k. 98, zeznania Ł. M. k. 98, zeznania Ł. Z. k. 98v, zeznania D. C. (2) k. 99, protokół przyjęcia zawiadomienia o wykroczenia k. 2, 3, pozew o ochronę zakłóconego posiadania k. 12 – 20, zaświadczenie o ustanowieniu M. H. (1) opiekunem prawnym J. S. k. 31, postanowienie o ustanowieniu opieki dla J. S. k. 32, (...) (...) k. 38 – 39, kserokopia k. 52, wydruki z (...) k. 53-55, k. 57-58, świadectwo pracy M. S. (2) k. 56, postanowienie SR w (...)k. 59, kserokopia karty pojazdu k.60, decyzja (...).(...)dotycząca rejestracji pojazdu m-ki M. (...) k. 61, odpis skrócony aktu małżeństwa k. 62, decyzja (...). (...).(...)dotycząca rejestracji pojazdu m-ki Y. (...), odpowiedź na pozew z 29 lutego 2016 r. k. 79 -85, wezwanie do wydania rzeczy k. 86, kserokopie potwierdzenia odbioru k. 87-88, k. 92 -93, umowa dzierżawy nr (...) k. 89-90, wezwanie do opuszczenia, opróżnienia i wydania garażu k. 91).

Wobec powyższego obwiniony M. S. (1) został obwiniony o popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 kw. Obwiniony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

Odmówił składania wyjaśnień i oświadczył, że będzie odpowiadać tylko na pytania swojego obrońcy. Przyznał, że ma on klucze od samochodu m-ki M. oraz (...) m-ki Y.. Podkreślił, że wolą jego i jego żony było, aby pojazdy te należały do nich wspólnie. Podał również, że początkowo chciał sprzedać samochód m-ki M. i kupić pojazd większy. W chwili obecnej pojazd ten jest jego jedynym środkiem transportu, służącym do przewożenia żony na działkę. Ponadto wskazał, że opiekuje się J. S. i nie uchyla się od ponoszenia kosztów jej utrzymania.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego w części dotyczącej tego, że pojazd m-ki M. o nr rej. (...) i (...) marki Y. o nr rej. (...) należą do majątku wspólnego jego i J. S.. Sąd uznał, że wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym i niosą za sobą sprzeczne treści w szczególności w stosunku do jasnych, rzetelnych i logicznych zeznań oskarżycielki posiłkowej.

M. H. (1) zeznała, że obydwa pojazdy zostały zakupione przez J. S. jeszcze przed ślubem z obwinionym tj. w 2009 roku. Wskazała, że (...) na ich zakup wzięła dwie pożyczki z zakładu pracy. Podała, że gdy J. S. zapadła w śpiączkę, wystąpiła do zakładu pracy o umorzenie tych pożyczek. Dokumenty to potwierdzające posiada obwiniony. Ponadto dodała, że partycypowała w kosztach zakupu (...). Przedstawiła kserokopię zestawień operacji finansowej z konta bankowego należącego do niej i do J. S., z których wyraźnie wynika, że 1.06.2009 r. został dokonany przelew w wysokości (...). na rzecz D. Ł. z adnotacją: Y. rozliczenie. Podkreśliła, że pieniądze te należały do niej, gdyż była to część kwoty, którą otrzymała z tytułu odprawy z miejsca pracy tj. (...) (...), co potwierdza przelew z 13.02.2009 r. dokonany przez ten zakład na kwotę (...), jak również kopia świadectwa pracy z 12.02.2009 r. świadcząca o tym, że oskarżycielka posiłkowa była zatrudniona w (...) (...). Dodała także, że obydwa pojazdy zostały zarejestrowane na J. S., co także potwierdzają kserokopie kart pojazdów dołączonych przez nią do akt sprawy. Dodatkowo podała, że przyczynia się do zaspakajania bieżących potrzeb życiowych (...). Wraz z mężem ponosi po dzień dzisiejszy koszty leczenia i rehabilitacji J. S., dlatego też w wyniku ich słabnącej już kondycji finansowej, jest ona zmuszona do sprzedaży pojazdu marki M. o nr rej. (...) i (...) marki Y. o nr rej. (...) w celu uzyskania dodatkowych środków pieniężnych. Niestety mimo wielokrotnych rozmów z obwinionym nie udało się przekonać go do zwrotu kluczyków, jak i dokumentów od tych pojazdów, co uniemożliwia tym samym dokonania ich sprzedaży.

Należy wskazać, że postanowieniem z 13.02.2015 r. Sąd Rejonowy w (...) zezwolił M. H. (1) na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu tj. dokonanie sprzedaży w imieniu J. S. samochodu osobowego marki M. (...) nr rej. (...).

Z przedłożonych dokumentów wynika, również iż oskarżycielka posiłkowa jest opiekunem prawnym żony obwinionego (postanowienie z dnia 28.02.2014 r. Sądu Rejonowego w (...))

Sąd podzielił zeznania oskarżycielki posiłkowej M. H. (1). W tym zakresie nie ma powodów, aby kwestionować faktu, że pojazd m-ki M., jak i (...) m-ki Y. zostały zakupione przez J. S. przed zawarciem związku małżeńskiego. W ocenie Sądu nie ma także żadnych powodów, aby kwestionować wiarygodność załączonych przez oskarżycielkę posiłkową dokumentów.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania M. H. (2), który zeznał, że zakup obydwu pojazdów tj. (...) Y. i pojazdu M. odbył się jeszcze przed ślubem. Dodatkowo podał, iż kluczyki od tych pojazdów są obecnie w posiadaniu obwinionego, co w skuteczny sposób uniemożliwia ich sprzedaż. Wskazał on również, że J. S. na ich zakup wzięła pożyczkę ze swojego zakładu pracy. Ponadto dodał, że nie widział, aby obwiniony zwracał J. S. lub M. H. (1) jakichkolwiek pieniędze. Zaznaczył, iż jeździł oglądać (...) z obwinionym w W..

D. C. (1) i H. K. zgodnie zeznały, iż J. S. otrzymała pożyczkę z zakładu pracy na zakup pojazdów. Wskazały także, że do pracy przyjeżdżała samochodem m-ki M..

H. K., K. D. (2), Ł. M., Ł. Z. podali, że pojazdy zostały nabyte przez obwinionego i J. S. przed zawarciem przez nich związku małżeńskiego .

H. K. podała, iż wiedziała o posiadaniu przez oskarżycielkę posiłkową oraz J. S. wspólnego konta bankowego. Nie wie ona jednak ile pojazdy kosztowały, ani kiedy dokładnie zostały kupione.

K. D. (2) wskazała, że nie była przy zakupie ani samochodu, ani też (...). Nie wie do kogo prawnie one należały.

Ł. M. dodał, że wie kto ponosił koszty zakupu tych pojazdów. Wskazał, że koszty serwisu ponosili wspólnie.

Ł. Z. zaś zeznał, iż pojazd m-ki M., jak również (...)należał do nich wspólne i z obu pojazdów korzystali razem.

D. C. (2) wskazał, że z tego co zaobserwował pojazdy należały do obwinionego.

W ocenie Sądu zeznania w/w świadków należało uznać za wiarygodne, nie pozwalają one jednak jednoznacznie stwierdzić do kogo prawnie należy samochód, jak również (...). Zeznania powyższych świadków są ich subiektywnymi odczuciami, nie interesowali się do którego z małżonków sporne pojazdy należą, bowiem korzystali z nich wspólnie.

Podsumowując, obwiniony do chwili obecnej jest w posiadaniu kluczyków, jak i dowodu rejestracyjnego do pojazdu m-ki M., jak również do (...) Y., co uniemożliwia opiekunowi prawnemu tj. M. H. (1) sprawowanie władztwa faktycznego nad przedmiotowym pojazdem oraz dokonanie rozporządzeń mających na celu uzyskanie środków na spłatę zobowiązań i utrzymanie J. S..

W świetle prawa obydwa pojazdy tj. samochód m-ki M. oraz (...) m-ki Y. stanowią wyłączną własność J. S., gdyż zostały przez nią nabyte jeszcze przez zawarciem z obwinionym związku małżeńskiego. Tak więc, to żona obwinionego jest właścicielem przedmiotowych pojazdów. Zgodnie z art. 31 (...) zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego (definitywnego) jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej. A contrario przedmioty majątkowe nabyte przed jego zawarciem nie wchodzą w skład majątku wspólnego małżonków. Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z orzecznictwem (m.in. wyr. SA w R. z 24.10.2013 r., (...)) kryterium zaliczenia konkretnego prawa do majątku wspólnego jest nabycie tego prawa choćby przez jednego z małżonków w czasie trwania ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Wejście do majątku wspólnego następuje z mocy prawa i nie zależy od woli, a nawet świadomości, małżonka nabywającego określony składnik majątkowy.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sądu wina obwinionego nie budzi wątpliwości a polega na tym, że w dniu 30 listopada 2015 r. w O. z mieszkania przy ul. (...) dokonał przywłaszczenia kluczyków od pojazdu m-ki M. o nr rej. (...) i kluczyków od (...) marki Y. o nr rej. (...) o łącznej wartości 430 zł na szkodę M. H. (1). Swoim zachowaniem obwiniony wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 119 § 1 kw.

Odpowiedzialność z art. 119 kw zachodzi w stosunku do osoby, która dopuszcza się bądź kradzieży, bądź przywłaszczenia cudzej rzeczy ruchomej. Wobec żądania zwrotu przez oskarżycielkę posiłkową, obwiniony nie był już uprawniony do korzystania z pojazdu m-ki M., jak również (...) m-ki Y., a tym bardziej posiadania kluczyków i dokumentów do przedmiotowych pojazdów.

Przywłaszczeniem jest bezprawne, z wyłączeniem osoby uprawnionej, rozporządzenie znajdującym się w posiadaniu sprawcy cudzym mieniem ruchomym przez włączenie go do majątku swego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób swojego lub innej osoby stanu posiadania. Nie wystarczy tu samo rozporządzenie cudzym mieniem jak własnym, lecz musi temu towarzyszyć tzw . animus rem sibi habendi, zamiar zatrzymania cudzego mienia ruchomego dla siebie lub dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu (wyrok SN z dnia 6 stycznia 1978 r., (...), OSNPG 1978, nr 6, poz. 64). Bezspornie, w ocenie Sądu, taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Wobec powyższych ustaleń, w ocenie Sadu, wina obwinionego nie budzi wątpliwości i została mu udowodniona.

Orzeczona wobec obwinionego kara grzywny w wysokości 500 złotych, w ocenie Sądu jest współmierna do stopnia zawinienia obwinionego i społecznej szkodliwości czynu i nie może być postrzegana jako rażąco surowa. Do okoliczności łagodzących Sąd uwzględnił wcześniejszą niekaralność obwinionego.

Na podstawie art. 118 § 1 kpw i art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych obciąża obwinionego zryczałtowanymi wydatkami postępowania w kwocie 100 złotych i opłatą w kwocie 50 złotych.