Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 2 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Magdalena Marczyńska

Protokolant Alicja Jesion

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013 roku w Piotrkowie Trybunalskim na rozprawie

sprawy z wniosku N. F.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

o prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy

na skutek odwołania N. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M..

z dnia 8 marca 2013 r. sygn. (...)

postanawia:

uchylić zaskarżoną decyzję w zakresie odmowy prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy i przekazać sprawę w tym zakresie do rozpoznania organowi rentowemu oraz umorzyć postępowanie.

Sygn. akt VU 433/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. M.. przyznał N. F. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo od 1 lutego 2013 roku do 31 stycznia 2015 roku.

W odwołaniu od powyżej decyzji, złożonym w dniu 28 marca 2013 roku, skarżąca N. F. wniosła o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

N. F.urodziła się dnia (...). Ma wykształcenie podstawowe. W okresie aktywności zawodowej pracowała jako sprzątaczka.

(okoliczności niesporne)

W okresie od 3 listopada 2007 roku do 31 stycznia 2013 roku wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu całkowitej okresowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzje ZUS z dnia 14 grudnia 2007 roku k. 37, 29 grudnia 2008 roku k. 45, 28 grudnia 2009 roku k. 51 odwrót, 20 stycznia 2011 roku k. 67 w aktach organu rentowego)

W dniu 2 stycznia 2013 roku N. F. złożyła wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 32 w aktach organu rentowego)

Orzeczeniem z dnia 29 stycznia 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy okresowo od 1 lutego 2013 roku do 31 stycznia 2015 roku.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 29 stycznia 2013 roku z dokumentacją medyczną k. 34, 31 w aktach organu rentowego)

N. F. wniosła sprzeciw od powyższego orzeczenia, w wyniku czego sprawę skierowano na komisję lekarską ZUS, która w dniu 4 marca 2013 roku wydała orzeczenie zgodne z opinią lekarza orzecznika ZUS. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawczyni: zaburzenia depresyjne nawracające umiarkowane i otyłość.

(dowód: orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 4 marca 2013 roku z dokumentacją medyczną k. 38, 31 w aktach organu rentowego)

Aktualnie u wnioskodawczyni występują następujące schorzenia:

- nawracające zaburzenia depresyjne, obecnie epizod ciężkiej depresji bez objawów psychotycznych ((F 33.2);

- uzależnienie od nikotyny (F 17);

Stan zdrowia wnioskodawczyni pogorszył się w stosunku do ostatniego badania przez lekarza orzecznika ZUS i obecnie jest ona całkowicie niezdolna do pracy okresowo od 12 kwietnia 2013 roku do 30 kwietnia 2014 roku.

(dowód: opinia biegłego lekarza psychiatry B. J. k. 11-13 z opinią pisemną uzupełniającą k. 27-28 w aktach sprawy)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zaskarżoną decyzję należało uchylić, przekazując sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższa regulacja winna znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, albowiem po złożeniu przez wnioskodawczynię odwołania do sądu zaistniały nowe okoliczności istotne dla oceny jej zdolności do pracy zarobkowej. Jak wynika z dopuszczonego w sprawie dowodu z opinii biegłego psychiatry B. J. stan psychiczny wnioskodawczyni pogorszył się w stosunku do ostatniego badania przez lekarza orzecznika ZUS i jest ona obecnie całkowicie niezdolna do pracy okresowo od dnia 12 kwietnia 2013 roku do 30 kwietnia 2014 roku. Tym samym nastąpiło u wnioskodawczyni pogorszenie stanu zdrowia w porównaniu do stanu istniejącego na moment wydania zaskarżonej decyzji.

Opinię opracowaną przez wskazanego wyżej biegłego, Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegły sporządził opinię po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawczyni i wynikami badań dodatkowych, jak również po przeprowadzeniu jej osobistego badania.

Opinia psychiatryczna nie została w sposób skuteczny zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

ZUS nie podniósł jakichkolwiek zarzutów względem opinii biegłego, a na rozprawie w dniu 23 lipca 2013 roku pełnomocnik organu rentowego wniósł o uchylenie decyzji, przekazanie sprawy organowi rentowego i umorzenie postępowania w trybie określonym w art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c.

Do zarzutów wnioskodawczyni zgłoszonych na rozprawie w dniu 23 lipca 2013 roku biegły odniósł się w sposób wyczerpujący w opinii pisemnej uzupełniającej. W opinii tej wskazał, że wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni nie była ona nieprzerwanie całkowicie niezdolna do pracy. Do pogorszenia stanu zdrowia doszło u niej już po dacie badania przez lekarza orzecznika i komisję lekarską ZUS. Jako datę pogorszenia biegły przyjął dzień hospitalizacji w oddziale psychiatrycznym, tj. dzień 12 kwietnia 2013 roku. Zdaniem biegłego w oparciu o dostępną dokumentację medyczną nie ma podstaw do przyjęcia, że już wcześniej stan zdrowia wnioskodawczyni skutkował całkowitą niezdolnością do pracy. Ponadto w zakresie podnoszonej przez wnioskodawczynię okoliczności, że lekarz leczący przepisywała jej nieprzerwanie wysokie dawki leków biegły podniósł, że zalecenie stosowania wysokich dawek leków pozwala domniemywać, że stan zdrowia psychicznego wnioskodawczyni pogarszał się stopniowo.

Do podważenia opinii biegłego nie mogą prowadzić dalsze zarzuty zgłoszone przez wnioskodawczynię na rozprawie w dniu 2 października 2013 roku, albowiem nie mają one charakteru merytorycznego i stanowią jedynie bezskuteczną polemikę z twierdzeniami biegłego.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na postawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji.