Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów

W następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Witold Rękosiewicz

Protokolant: Andrzej Tracz

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z odwołania Miejskiego Przedsiębiorstwa (...)

(...) S.A. w L.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o zatwierdzenie taryfy energetycznej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 20 kwietnia 2012 r. znak (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasadza od Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) S.A. w L. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 360 zł (trzysta sześćdziesiąt) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Witold Rękosiewicz.

XVII AmE 80/12

UZASADNIENIE

Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (Prezes URE, pozwany) decyzją z dnia

20 kwietnia 2012 r. znak (...) odmówił zatwierdzenia przedstawionej przez Miejskie Przedsiębiorstwo (...) SA z/s w L. (T., powód) taryfy dla ciepła.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia Prezes URE stwierdził, że opracowana przez T. taryfa nie spełnia wymagań określonych w art. 45 ust. 1pkt 1 i art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. nr 89, poz. 625 z późn. zm. dalej – Prawo energetyczne). Zdaniem Prezesa URE stawki opłat za przesyłanie i dystrybucję ciepła w przedstawionej ostatecznie do zatwierdzenia taryfie zostały ustalone przez T. w sposób niezgodny z przepisami rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17 września 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń z tytułu zaopatrzenia w ciepło (Dz. U. z 2010 r. nr 194, poz. 1297 dalej- rozporządzenie taryfowe). W postępowaniu o zatwierdzenie taryfy nie było więc możliwe przeprowadzenie weryfikacji i oceny wniosku T. pod względem jego zgodności z wymogami Prawa energetycznego. W związku z dokonanymi ustaleniami Prezes URE odmówił zatwierdzenia przedstawionej taryfy.
(...) SA w złożonym odwołaniu zaskarżyła decyzję Prezesa URE.

Powód wniósł o zmianę decyzji przez Prezesa URE na decyzję zatwierdzającą dotychczas stosowaną taryfę dla ciepła na okres do 31 grudnia 2012 r. lub

zastosowanie przez Prezesa URE art. 479 ⁴⁸ § 2 kpc i zmianę zaskarżonej decyzji w trybie samokontroli bez przekazywania odwołania sądowi na decyzję o zatwierdzającą dotychczasową taryfę dla ciepła stosowaną przez (...) SA na okres do 31 grudnia 2012 r. w oparciu o art. 47 ust. 2a Prawa energetycznego.

Uzasadniając żądanie odwołania powód wskazał, że dostawcą ciepła dla T. jest Wojewódzkie Przedsiębiorstwo (...) w L.. Wobec tego zatwierdzona decyzją Prezesa URE taryfa (...) w L. wprost „przenosi” stawki zatwierdzone w decyzji taryfowej Prezesa URE z dnia 29 listopada 2011 r. nr (...) Na skutek zmiany taryfy (...) w L. doszło do wzrostu stawek opłat wprost przenoszonych do stosowania przez (...) T. w wysokości (...). Zauważył, że ta sama taryfa wprowadza obniżkę opłat dla odbiorców w L.. Nowa taryfa dla ciepła dla T. , która uwzględniałaby wszystkie koszty uzasadnione, wprowadziłaby kolejną podwyżkę dla odbiorców (...) T.. Podwyżka nowej taryfy dla ciepła mogłaby wywołać skutek w postaci całkowitego wyeliminowania (...) T. z rynku dostaw ciepła na terenie miasta L.. Powód wskazał, że ze względu na konkurowanie obu spółek na rynku dostaw ciepła w L. wystąpił do sądu z uwagi na wprowadzenie nowej taryfy dla ciepła przez (...) w L.. W związku z tym T. wnosił o stosowanie w nowej taryfie cen dotychczasowych. Powód oświadczył, że w intencji zarządu T. było stosowanie stawek opłat wynikających z dotychczas obowiązującej taryfy dla ciepła, do czasu zakończenia postępowania sądowego, dotyczącego taryfy stosowanej przez (...) w L.. W zakończeniu uzasadnienia powód sprecyzował, iż wnosi o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przedłużenie okresu obowiązywania stosowanej taryfy dla ciepła do 31 grudnia 2012 r.

Prezes URE w odpowiedzi wniósł o oddalenie odwołania.

Stwierdził, że uwzględnienie wniosku powoda o zmianę zaskarżonej decyzji przez Prezesa URE w trybie samokontroli na decyzję przedłużającą okres obowiązywania IX taryfy dla ciepła zatwierdzonej decyzją z dnia 24 września 2010 r. było niemożliwe, ponieważ postępowanie administracyjne wszczęte na złożony przez powoda wniosek, poprzedzające wydanie zaskarżonej decyzji nie dotyczyło zmiany dotychczas obowiązującej taryfy. Przedmiotem tego postępowania było zgodnie z wnioskiem T. zatwierdzenie nowej, opracowanej przez powoda taryfy X. Pozwany dodał, że nie jest możliwa zmiana terminu obowiązywania taryfy po zakończeniu okresu jej obowiązywania , a ostatnim dniem obowiązywania taryfy IX był 31 października 2011 r.

Prezes URE wskazał, że w uzasadnieniu zmodyfikowanego wniosku o ustalenie stawek ciepła na poziomie dotychczasowej taryfy T. powołał się na §28 ust. 2 rozporządzenia taryfowego z 17 września 2010 r. Zdaniem Prezesa URE treść §28 ust. 2 rozporządzenia taryfowego nie uprawnia powoda do ustalania stawek opłat dla wszystkich odbiorców, w celu łagodzenia skutków wprowadzania nowych stawek w pierwszym roku stosowania taryfy, w sposób dowolny i w oderwaniu od planowanych kosztów. Pozwany zauważył, że

art. 47 ust. 2a Prawa energetycznego przewiduje możliwość zatwierdzenia taryfy w dotychczasowej wysokości. Do tego wymagane jest jednak spełnienie określonych w tym przepisie warunków.

Prezes URE wskazał, że powód wnosząc o ustalenie stawek na poziomie poprzedniej taryfy dla ciepła nie wystąpił jednak z wnioskiem o zatwierdzenie taryfy na podstawie art. 47 ust. 2a Prawa energetycznego i nie wykazał spełnienia warunków umożliwiających zatwierdzenie taryfy w trybie określonym w tym przepisie. Z tego powodu Prezes URE, działając zgodnie z art. 47 ust. 1 i 2 Prawa energetycznego, analizował wniosek taryfowy powoda pod względem jego zgodności z zasadami i przepisami, o których mowa w

art. 44-46 Prawa energetycznego. W trakcie postępowania pozwany stwierdził, że T. ustalił taryfę dla ciepła niezgodnie z zasadami określonymi w art. 45 ust. 1 pkt 1 Prawa energetycznego oraz niezgodnie z §11, §12, §22 i §28 rozporządzenia taryfowego. W szczególności dotyczyło to stawek opłat za przesyłanie i dystrybucję ciepła. Pozwany oświadczył, że stwierdzona okoliczność uniemożliwiła weryfikację i ocenę wniosku powoda pod kątem zgodności z wymogami Prawa energetycznego.

Zaznaczył ponadto, iż mimo odmowy zatwierdzenia taryfy powód na podstawie art. 47 ust. 2c może stosować dotychczasową taryfę do dnia wejścia w życie nowej taryfy. Wobec tego odmowa zaskarżoną decyzją zatwierdzenia taryfy nie wywoła negatywnych skutków dla powoda. Pozwany wskazał też na możliwość wystąpienia przez powoda z nowym wnioskiem o zatwierdzenie taryfy X, spełniając wymagania określone w art. 45 lub 47 ust. 2a Prawa energetycznego.

Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) SA wnioskiem z dnia 13 października 2011 r. wystąpiło do Prezesa URE o zatwierdzenie taryfy (...)dla ciepła. Zaplanowany w taryfie wzrost stawek wynosił 11,06%. W trakcie postępowania dotyczącego złożonego wniosku T. pismem z dnia 1 marca 2012 r. (k. 349 akt adm.) odstąpił od planowanych podwyżek stawek opłat i na podstawie § 28 ust 2 rozporządzenia taryfowego wniósł o zatwierdzenie w nowej taryfie stawek opłat na poziomie ustalonym w obowiązującej aktualnie taryfie IX zatwierdzonej decyzją z dnia 24 września 2010 r. Do pisma dołączono taryfę dla ciepła zawierającą stawki opłat za przesyłanie ciepła. W piśmie z dnia 1 marca 2012 r. T. nie przedstawił kalkulacji proponowanych stawek opłat za usługi przesyłowe i kosztów planowanych dla pierwszego roku stosowania taryfy, od których zależny był planowany przychód przedsiębiorstwa z działalności ciepłowniczej, stanowiący podstawę kalkulacji stawek ustalonych w taryfie. W związku z tym Prezes URE pismem z dnia 16 marca 2012 r. wezwał T. do przedstawienia kalkulacji stawek opłat ustalonych w zaproponowanej w piśmie z dnia 1 marca 2012 r. taryfie oraz przedstawienia kosztów poniesionych w roku kalendarzowym poprzedzającym pierwszy rok stosowania taryfy. Przedsiębiorstwo (...) nie przedstawiło kalkulacji ustalonych i przedstawionych do zatwierdzenia stawek opłat dotyczących ostatecznej wersji wniosku taryfowego, zawierającego stawki opłat na poziomie dotychczasowo obowiązującej taryfy.

W odpowiedzi na wezwanie, w piśmie z dnia 26 marca 2012 r. T. poinformował, że taryfa, o której zatwierdzenie wniósł nie będzie pokrywać 100% kosztów uzasadnionych, ponieważ została skalkulowana na podstawie kosztów planowanych na 2010 r. Odnośnie przedstawienia kalkulacji T. oświadczył, że złożone przy wniosku z dnia 13 października 2011 r. kalkulacje stawek opłat za usługi przesyłowe zostały sporządzone prawidłowo i przedstawiają rzeczywiste koszty, które powinny być uwzględnione w taryfie złożonej dnia 1 marca 2012 r. do zatwierdzenia.

Pismem z dnia 29 marca 2012 r. Prezes URE powiadomił T. o zakończeniu postępowania dowodowego oraz możliwości zapoznania się z zebranym w postępowaniu materiałem i złożenia ewentualnych uwag i wyjaśnień przed wydaniem decyzji w sprawie zatwierdzenia taryfy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

W złożonym odwołaniu powód nie kwestionował twierdzenia Prezesa URE, że przedstawiona ostatecznie w dniu 1 marca 2012 r. do zatwierdzenia taryfa, zawierająca stawki opłat ustalone na poziomie nie zmienionym w stosunku do stawek zawartych w aktualnie obowiązującej taryfie, została ustalona w sposób niezgodny z art. 45 ust 1 pkt 1 Prawa energetycznego a także art. 46 tej ustawy i przepisami §11, §12, §22 i §28 rozporządzenia taryfowego z 2010 r.

W związku z tym na zasadzie art. 230 kpc Sąd uznał tę okoliczność za przyznaną.

Powód przyznał ponadto w uzasadnieniu odwołania, że w ostatecznej wersji wniosku taryfowego, w której ustalono stawki opłat na poziomie dotychczasowej taryfy dla ciepła, nie mógł przedstawić kosztów planowanych i kalkulacji stawek opłat adekwatnych do tej wersji wniosku taryfowego. Przedstawiona kalkulacja dotyczyła stawek opłat przewidzianych w pierwotnie złożonym w dniu 13 października 2011 r. wniosku taryfowym .

Po zmodyfikowaniu pismem z dnia 1 marca 2012 r. taryfy w zakresie stawek opłat powód nie przedstawił na wezwanie Prezesa URE kalkulacji proponowanych stawek opłat za usługi przesyłowe oraz kosztów planowanych dla pierwszego roku funkcjonowania taryfy. Pozwany nie miał więc możliwości sprawdzenia, czy ostateczna wersja taryfy spełnia wymogi Prawa Energetycznego. W szczególności, czy zaplanowana taryfa w tej wersji zapewni pokrycie kosztów uzasadnionych działalności gospodarczej w sposób zgodny z art. 45 ust. 1 pkt 1 Prawa energetycznego. Należy dodać, iż piśmie z dnia 26 marca 2012 r. złożonym w postępowaniu administracyjnym T. przyznał, że taryfa dla ciepła w wersji ostatecznej nie będzie pokrywać 100% kosztów uzasadnionych, ponieważ została skalkulowana na podstawie kosztów planowanych na rok 2010.

Jeśli wiec przedstawiona do zatwierdzenia taryfa została ustalona w sposób niezgodny z wymogami art. 45 ust.1 pkt 1 Prawa energetycznego oraz art. 46 Prawa energetycznego, który nakazuje uwzględnienie przy ustalaniu nowej taryfy przepisów rozporządzenia taryfowego z 2010 r., a w szczególności §11,§12,§22 i §28 tego rozporządzenia, Prezes URE nie mając możliwości weryfikacji proponowanych w niej stawek opłat, nie mógł wydać decyzji o zatwierdzeniu tej taryfy.

W ocenie Sądu ustalone w sprawie okoliczności nie dają podstaw do uwzględnienia żądania odwołania zarówno poprzez zmianę zaskarżonej decyzji i zatwierdzenie taryfy w wersji przedstawionej ostatecznie w dniu 1 marca 2012 r. jak i przez wydanie decyzji zmieniającej decyzję z dnia 24 września 2010 r. nr (...) (...) (...) (...) o zatwierdzeniu taryfy poprzez przedłużenie okresu obowiązywania tej decyzji do dnia 31 grudnia 2012 r.

Mając na uwadze, iż powód w odwołaniu nie przedstawił żadnych okoliczności uzasadniających jego uwzględnienie, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 479 ⁵³§1 kpc oddalił odwołanie jako bezzasadne.

SSO Witold Rękosiewicz.