Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) S. & W. Sp.j. w Wyrach

przeciwko: (...) S.A. w W.

o zapłatę

1)  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda (...) S. & W. Sp.j. w Wyrach kwotę 1 955,70 zł (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt pięć złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 października 2016 r. do dnia zapłaty;

2)  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 715 zł (siedemset piętnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 1089/15/3

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 16 września 2015 roku (data prezentaty Sądu) powódka Stan (...) –S S. & W. Sp. j. z siedzibą w Wyrach wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 1 955,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 października 2014 roku do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że wskutek zdarzenia z dnia 12 kwietnia 2012 r., za które odpowiedzialność ponosi pozwane towarzystwo, uległ uszkodzeniu samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność G., M. i P. H.. W dacie wypadku pojazd, którym kierował sprawca szkody, łączyła z pozwaną umowa ubezpieczenia OC. Poszkodowani na czas likwidacji przedmiotowej szkody, wynajęli samochód zastępczy V. (...). Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanych w okresie od dnia 12 kwietnia 2012 r. do dnia 23 maja 2012 r. Z tytułu najmu samochodu zastępczego powódka wystawiła fakturę VAT nr (...). Powódka następnie sporządziła korektę do w/w faktury z uwagi na redukcję dni oraz weryfikację stawki. Powódka ponadto wskazała, że poszkodowani przelali na jej rzecz wierzytelność przysługującą im wobec pozwanej z tytułu zwrotu kosztów wynajmu tegoż pojazdu, na podstawie umowy cesji wierzytelności. Powódka zgłosiła pozwanej roszczenie o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwana wydała decyzję o wypłacie odszkodowania w wysokości 4 132,80 zł brutto, z uwagi na korektę stawki dobowej do kwoty 147,60 zł brutto oraz korektę czasu najmu pojazdu z 33 dni do 28 dni. Powódka odwołała się od decyzji pozwanej. Pozwana po analizie odwołania nie zmieniła swojego stanowiska.

W dniu 29 października 2015 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 2431/15/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwana przyznała, że w dacie szkody ubezpieczała w zakresie OC pojazd sprawcy zdarzenia drogowego i w związku z powstałą szkodą wypłaciła odszkodowanie. Pozwana wskazała, iż przedmiotem roszczeń objętych pozwem jest kwota stanowiąca równowartość odszkodowania za najem pojazdu zastępczego wykraczającą ponad kwotę przyznaną przez pozwaną z tego tytułu w postępowania likwidacyjnym, Pozwana podtrzymała swoje stanowisko w zakresie uzasadnionego okresu wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego oraz stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego. Pozwana zaprzeczyła jakoby przedstawione przez powódkę cenniki miały uzasadniać wysokość stosowanej przez nią stawek wynajmu. Pozwana podniosła, że stawki wynajmu pojazdu zastępczego nie powinny przekraczać stawek stosowanych na rynku lokalnym. Pozwana wskazała również, iż za celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty wynajmu pojazdu zastępczego można uznać koszty naliczone wg. średniej stawki stosowanej na rynku lokalnym. Zdaniem pozwanej stawka przyjęta przez powódkę była zawyżona i nie odpowiadała stawkom rynkowym. Pozwana zakwestionowała, także cenniki przedstawione przez powódkę.

Sąd ustalił, co następuję:

W dniu 12 kwietnia 2012 roku samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność stanowiący własność G., M. i P. H. uległ uszkodzeniu w wyniku kolizji drogowej. Ubezpieczycielem od odpowiedzialności cywilnej sprawcy kolizji drogowej była pozwana. Poszkodowani w dniu 12 kwietnia 2012 r. zawarła z powódką umowę najmu pojazdu zastępczego marki V. (...) nr rej. (...). Pojazd był wynajmowany przez poszkodowanych w okresie od dnia 12 kwietnia 2012 r. do dnia 23 maja 2012 r., przy czym opłata za wynajem samochodu w okresie 42 dni została udokumentowana fakturą VAT nr (...) na kwotę 10 848,60 zł brutto, która następnie została skorygowana przez powódkę w zakresie okresu najmu, tj. 33 dni oraz stawki za dobę najmu, tj. 150,00 zł netto. Powódka zgłosiła pozwanej roszczenie o zapłatę kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwana w dniu 6 marca 2013 r. wydała decyzję o wypłacie odszkodowania w wysokości 4 132,80 zł brutto, z uwagi na korektę stawki dobowej do kwoty 147,60 zł brutto oraz korektę czasu najmu pojazdu z 33 dni do 28 dni. Powódka odwołała się od przedmiotowej decyzji pozwanej. Pozwana podtrzymała swoje stanowisko. Poszkodowani nie byli płatnikiem podatku VAT.

Dowód: umowa najmu (k.18-19), oświadczenie najemcy (k.20), zaświadczenie o zatrudnieniu (k.21), oświadczenie (k.34), faktura (k.23), decyzja pozwanej (k.27), odwołanie (k.28-30),decyzja pozwanej (k.34-35), zeznania powódki A. W. (k.165-166).

W dniu 10 lutego 2013 roku, powódka Stan (...) –S S. & W. Sp. j. z siedzibą w Wyrach w drodze umowy przelewu wierzytelności nabyła od poszkodowanych G., M. i P. H. wierzytelność w postaci odszkodowania za najem pojazdu zastępczego wobec ubezpieczyciela OC, tj. (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. sprawcy kolizji drogowej z dnia 12 kwietnia 2012 r. Pismem z dnia 10 lutego 2013 r. powódka zawiadomiła pozwaną o dokonanej cesji wierzytelności.

Dowód: umowa przelewu wierzytelności (k. 24-25), zawiadomienie o cesji wierzytelności (k.26).

Dobowa stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego S. (...) należącego do klasy C tj. 150,00 zł netto przyjęta przez powódkę nie odbiegała od stawek obowiązujących na rynku lokalnym. Pozwana w innych sprawach w których była likwidatorem uznawała stawkę 150,00 zł netto za dobę najmu pojazdu zastępczego klasy C.

Dowód: wydruk cenników (k.31-33, 48-54, 138-141), umowy najmu z fakturami i decyzjami pozwanej o wypłacie podobnych stawek w innych sprawach (k.55-108), opinia biegłego z innej sprawy (k.109-121, 124-126)

Uzasadniony czas związany z naprawą uszkodzonego pojazdu poszkodowanych wyniósł 33 dni, a tym samym okres czasu uzasadniający czas wynajmu samochodu zastępczego wyniósł również 33 dni.

Dowód: umowa najmu (k.18-19), raport z wynajmu samochodu zastępczego (k.36), zamówienie klienta (k.37), zrzut ekranu (k.38), wydruk zdjęcia kalkulacji (k.39-41), kalkulacja naprawy (k.42-47), wydruk maili (k.122-123), mail (k.142), wydruk zdjęć (k.143-147), zeznania powódki A. W. (k.165-166),

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Z tych względów oceniono wymienione dowody jako w pełni wiarygodną podstawę dla czynienia ustaleń faktycznych.

Sąd poczynił również ustalenia faktycznie w oparciu o zeznania przedstawiciela strony powodowej A. W. (k.165) złożone na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. uznając je w całości za wiarygodne. W ocenie Sądu zeznaniom ww. przedstawicielowi strony powodowej należało dać wiarę, jako że generalnie w sposób spójny przedstawiały one okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, które znalazły swój wyraz w wyżej ustalonym stanie faktycznym.

Sąd ograniczył dowód z przesłuchania strony jedynie do przedstawiciela strony powodowej z uwagi na fakt, że za pozwanego nie stawił się nikt, pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia.

Sąd oddalił wniosek o zobowiązanie warsztatu do dołączenia dokumentów, w tym dowodu rejestracyjnego albowiem dokumenty związane z naprawą zostały dołączone do pozwu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo wytoczone w niniejszej sprawie przez Stan (...) –S S. & W. Sp. j. z siedzibą w Wyrach przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Stosownie do treści art. 415 k.c., kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

W myśl art. 361 § 1 i 2 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Przesłankami odpowiedzialności jest łączne wykazanie trzech przesłanek: zachowanie sprawcy szkody, powstanie szkody w majątku poszkodowanego oraz adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem a szkodą. Pozwana nie kwestionowała, że doszło do wypadku objętego umową ubezpieczenia w okresie ochrony ubezpieczeniowej oraz że pomiędzy tym zdarzeniem, a zaistniałą szkodą istnieje związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z art. 822 §1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Przy tym §4 cytowanego przepisu przewiduje, że uprawniony do odszkodowania może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. W przedmiotowej sprawie nie było przedmiotem sporu, że doszło do zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, skutkującego obowiązkiem wypłaty przez pozwaną odszkodowania. Spornym pomiędzy stronami natomiast okazała się wysokość stawki dobowej za najem pojazdu zastępczego oraz uzasadniony okres wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanych.

Sąd w pierwszej kolejności nie mógł zgodzić się z zarzutem pozwanej, co do kwestionowania wysokości stawki dobowej za wynajem pojazdu zastępczego. Z dokumentów zgromadzonych w sprawie w sposób oczywisty wynika, iż przyjęta przez powódkę stawka za wynajęcie pojazdu zastępczego (V. (...) należący do klasy C) tj. 150,00 zł netto odpowiadała stawkom stosowanym na rynku lokalnym właściwym dla miejsca zamieszkania strony poszkodowanej. Potwierdzają to liczne cenniki wynajmu dołączone jako dowody w sprawie.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami pozwanej jakoby cenniki ze stron internetowych wypożyczalni świadczących usługi wynajmu pojazdów zastępczych nie mogły stanowić dowodu w sprawie. W ocenie Sąd dla wykazania stawek wynajmu pojazdów zastępczych funkcjonujących na rynku wystarczający jest bowiem fakt istnienia takich ofert, a skoro takowe funkcjonują na rynku, to oznacza, że potencjalni nabywcy są skłonni uiszczać ceny w takiej wysokości za najem pojazdu. Należy zauważyć również, ze pozwana także przedstawiła wydruki cenników internetowych.

Podkreślenia wymaga także fakt, iż pozwana w innych sprawach za wynajęcie pojazdu zastępczego klasy C akceptowała przyjętą przez powódkę stawkę dobową w wysokości 150,00 zł netto, co więcej akceptowała stawkę nawet wyższą.

Zatem w ocenie Sądu dokonana przez pozwaną korekta nie znajduje odzwierciedlenia w zasadzie pełnego odszkodowania. Należy również wyjaśnić, iż przyjęcie cen przeciętnych dla określenia wysokości przysługującego poszkodowanemu odszkodowania, niezależenie od samej metody ich wyliczania, która może być zróżnicowana, nie kompensowałyby poniesionej przez poszkodowanego szkody, gdyby ceny przyjęte u danego przedsiębiorcy (którego przedmiotem działalności gospodarczej jest wynajem pojazdów) byłyby wyższe od przeciętnych. Nadto Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 2002 r. (sygn. akt. I CKN 1466/99) stwierdził, iż poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania podmiotów, które oferują swoje usługi w tymże zakresie najtaniej. Tym samym przyjęcie przez pozwaną tezy jakoby stawka 120,00 zł netto (147,60 zł brutto) za najem pojazdu klasy C była w powyższej sprawie uzasadniona w żaden sposób nie mogła się ostać zważywszy na fakt, że zastosowana przez powódkę stawka jak najbardziej mieściła się w granicach stawek średnich stosowanych przez podmioty wynajmujące pojazdy zastępcze w tej klasie tj. klasie C na rynku lokalnym (woj. (...)).

Należy zauważyć, że z art. 6 k.c. płynie generalny wniosek, że prawa podmiotowe mogą być skutecznie dochodzone o tyle, o ile strona jest w stanie przekonać sąd co do faktów, z których wyprowadza korzystne dla siebie twierdzenia. W ocenie Sądu pozwana nie sprostała dyspozycji przywołanego art. 6 k.c. W żaden sposób nie wykazała, że stawka w wysokości 180,00 netto za dobę najmu pojazdu zastępczego S. (...) (klasa C) była stawką wygórowaną.

Pozwana kwestionując stawkę przyjętą przez powódkę mogła również w tym zakresie zawnioskować o dowód z opinii biegłego, czego jednak nie uczyniła.

Sąd nie mógł również zgodzić się z pozwaną odnośnie kwestionowana długości okresu najmu samochodu zastępczego przez poszkodowanych. W pierwszej kolejności należy wskazać, że w przypadku definitywnej utraty rzeczy odszkodowanie przysługuje za okres od jej utraty do uzyskania odszkodowania (zwrotu innego przedmiotu), a w przypadku utraty czasowej - do chwili odzyskania rzeczywistej możliwości korzystania z niej. (por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Jak wynika z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, tj. umowa najmu (k.18-19), raport z wynajmu samochodu zastępczego (k.36), zamówienie klienta (k.37), zrzut ekranu (k.38), wydruk zdjęcia kalkulacji (k.39-41), kalkulacja naprawy (k.42-47), wydruk maili (k.122-123), mail (k.142), wydruk zdjęć (k.143-147), zeznania powódki A. W. (k.165-166), uzasadniony czas związany z naprawą uszkodzonego pojazdu poszkodowanych wyniósł 33 dni, a tym samym okres czasu uzasadniający czas wynajmu samochodu zastępczego wyniósł również 33 dni. W ocenie Sądu na uzasadniony czas naprawy składało się: 9 dni związanych z przeprowadzeniem oględzin pojazdu przez pozwaną, które odbyły się w dniu 20 kwietnia 2013 r., 13 dni związanych ze skompletowaniem części do naprawy (dostawa nastąpiła 5 maja 2012 r.), 10 dni technologicznego czasu naprawy (okres bezsporny) oraz 1 dzień związany z wydaniem pojazdu. W ocenie Sądu powódka dołożyła wszelkich starań w celu minimalizowania rozmiarów szkody i maksymalnego skrócenia czasu naprawy uszkodzonego pojazdu, który miała wpływ na długość okresu korzystania przez poszkodowanych z pojazdu zastępczego.

Zatem w ocenie Sądu brak jest podstaw do kwestionowania przez pozwaną okresu wynajmu samochodu zastępczego przez poszkodowanych.

Wobec powyższego zarzut pozwanej w tym zakresie w żaden sposób nie mógł się ostać.

Biorąc pod uwagę wyżej poczynione rozważania, Sąd uznał dochodzone przez powódkę roszczenie za zasadne i w związku z tym w punkcie 1 wyroku zasądzono od pozwanej na rzecz powódki kwotę 1 955,70 zł.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 par. 1 i 2 k.c.

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie, z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na łączną kwotę kosztów postępowania złożyły się kwoty: 98,00 złotych tytułem opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa, 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §6 pkt. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002r. ze zm.) co daje łączną kwotę 715,00 zł.

SSR Jolanta Brzęk