Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 kwietnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Kamilla Gajewska

Protokolant: Dorota Bocian

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 19 kwietnia 2016r.

sprawy J. Ś. ,

s. J. i B. z d. B.,

ur. dnia (...) w S.,

oskarżonego o to, że:

- w dniu 15 lutego 2015 roku w Ś. w ruchu lądowym na ulicy (...) kierował samochodem osobowym marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,38 mg/l zawartości alkoholu
w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. Ś. uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu,
tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie tego przepisu w brzmieniu obowiązującym do dnia 17.05.2015r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 20 zł (dwadzieścia 00/100 złotych) każda,

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu zatrzymanie w sprawie dnia 15 lutego 2015r. od godz. 07 20 do godz. 18 40 przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest dwóm stawkom dziennym grzywny i karę tę w tej części uznaje za wykonaną w zakresie dwóch stawek,

III.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat,

IV.  na podstawie art. 63 § 2 k.k. na poczet orzeczonego wobec oskarżonego środka karnego
w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 lutego 2015r.,

V.  zasądza od oskarżonego koszty postępowania w wysokości 70 złotych oraz wymierza
mu opłatę w wysokości 200 złotych.

Sygn. akt II K 100/15

UZASADNIENIE

J. Ś. jest mieszkańcem S.. W dniu 13 lutego 2015 r. przyjechał samochodem do Ś. i przebywał w swoim mieszkaniu na ul. (...). Dnia następnego, tj. 14 lutego 2015 r. późnym wieczorem spożywał alkohol w postaci kilku piw i około godziny 1:00 w nocy położył się spać. Wstał ok. 5:00 nad i ok. 7:00 postanowił pojechać samochodem do S.. O 7:00 rano przeprawił się promem (...) na drugą stronę jadąc w stronę S. ulicą (...), gdzie został zatrzymany ok. godz. 7:20 do kontroli drogowej przez patrol Policji. Funkcjonariusz wyczuł od niego woń alkoholu i poddał go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,38 mg/l (godz. 07 21) i 0,39 (godz. 07 36). J. Ś. zatrzymano blankiet prawa jazdy za pokwitowaniem oraz doprowadzono go do K. w Ś. i osadzono w (...) Ś..

Dowód:

- protokół badania alkometrem k. 2 akt,

- protokół zatrzymania osoby k. 3 akt,

- wyjaśnienia oskarżonego J. Ś. k. 15-16 akt,

- zeznania świadka K. B. k. 9 akt,

W toku postępowania zarzucono J. Ś. popełnienie czynu z art. 178a§1 k.k. tj. to, że w dniu 15 lutego 2015 r. w Ś. na ul. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,38 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

J. Ś. przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że na stałe mieszka w S. oraz, że w dniu 13 lutego 2015 r. przyjechał samochodem do Ś. i przebywał w swoim mieszkaniu na ul. (...). Oskarżony wyjaśnił, że w dniu 14 lutego 2015 r. późnym wieczorem spożywał alkohol w postaci kilku piw i około godziny 1:00 w nocy położył się spać. Dalej wyjaśnił, że wstał nad ranem, około godz. 5:00 i już się nie kładł, tylko postanowił wrócić do S.. Oskarżony dalej wyjaśnił, że wyjechał przed godziną 7:00 rano samochodem na prom (...), którym przeprawił się na drugą stronę udając się w kierunku S. ul. (...). Nadto wyjaśnił, że w pewnym momencie zauważył we wstecznym lusterku swojego samochodu patrol Policji jadący za nim. Oskarżony dodał, że zatrzymał się, a funkcjonariusz poddał go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu i okazało się, że znajduje się w stanie nietrzeźwości. Dalej wyjaśnił, że funkcjonariusz odebrał mu prawo jazdy i, że zadzwonił do swojego kolegi M. R., by ten odebrał jego samochód z miejsca zdarzenia. Oskarżony wyjaśnił, że z uwagi na swoją posturę był pewien, że jest już trzeźwy i, że nie nigdy wcześniej nie znalazł się w podobnej sytuacji. Oskarżony wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze i orzeczenie wobec niego kary 100 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda stawka, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 lat.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego J. Ś. k. 15-16 akt

- wniosek o skazanie k. 28-29 akt

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne. Są one zgodne z ustalonym stanem faktycznym oraz z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, potwierdzają je dowody w postaci zeznań świadka funkcjonariusza Policji K. B. oraz dowody z dokumentów. W szczególności fakt stanu nietrzeźwości potwierdza badanie urządzeniem A.-sensor AS IV – nr (...).

W postępowaniu przesłuchano w charakterze świadka K. B. (k. 9 akt). Świadek zeznał, że jest funkcjonariuszem Policji, że w dniu 15 lutego 2015 r. pełnił służbę w patrolu zmotoryzowanym wspólnie z asp. K. M.. Świadek zeznał, że około godziny 7:20 zatrzymali samochód marki V. (...) o nr rej. (...), do kontroli drogowej. Dalej świadek zeznał, że kierowcą pojazdu okazał się J. Ś.. Świadek zeznał, że podczas rozmowy wyczuł od oskarżonego woń alkoholu i postanowił poddać go badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikiem 0,38 mg/l i 0,39 mg/l. Nadto świadek zeznał, że zatrzymał kierującemu pojazdem prawo jazdy za pokwitowaniem, a pojazd oskarżony przekazał koledze M. R.. Świadek dodał, że J. Ś. zatrzymano, przewieziono i osadzono w (...) w K. w Ś..

Dowód:

- zeznania świadka K. B. k. 9 akt.

Zdaniem Sądu zeznania tego świadka są wiarygodne. Są one zgodne i z wyjaśnieniami oskarżonego i z dowodami z dokumentów. Nie ujawniły się jakiekolwiek wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadka. Zeznania te są spójne, logiczne i stanowią relację z przeprowadzonej kontroli w dniu zdarzenia.

W sprawie zgromadzono dokument tj. protokół badania alkometrem k. 2 akt.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało dać wiarę temu dowodowi, albowiem nie nasuwały się z urzędu żadne wątpliwości co do jego wiarygodności, ani też strony tegoż zarzutu nie podnosiły. Należało zatem uznać, że został on sporządzony przez uprawniony organ i w sposób przewidziany prawem. Dokument został wytworzony w dopuszczonym do badań tego typy – urządzeniu.

Oskarżony J. Ś. mieszka w S.. Posiada wyższe wykształcenie. Jest żonaty, ma dwoje dzieci. Z zawodu jest oficerem nawigatorem. Oskarżony prowadzi własną działalność gospodarczą, jest kierownikiem. Oskarżony jest właścicielem dwóch mieszkań, domu wolnostojącego i dwóch samochodów. Oskarżony od 1991 r. jest inwalidą z powodu amputacji lewej ręki. Oskarżony nie był karany, , nie był leczony odwykowo ani psychiatrycznie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego J. Ś. k. 15-16 akt,

- dane osobopoznawcze k. 25 akt,

- dane o karalności k. 10 akt.

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, według Sądu J. Ś. dopuścił się czynu bezprawnego, zagrożonego karą, którego społeczna szkodliwość jest więcej niż znikoma.

Mając na względzie, że oskarżony jest zdatny do przypisania mu winy, Sąd uznał, że dopuścił się on zarzucanego mu czynu tj. tego, że w dniu 15 lutego 2015 r. na ul. (...) kierował samochodem osobowym marki V. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,38 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. czynu z art. 178a § 1 k.k.

Przedmiotem ochrony wskazanego wyżej przepisu jest bezpieczeństwo w ruchu m.in. lądowym. Czyn z art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym. Popełnia je ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności jest to droga publiczna. Popełnia je ten kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (stan nietrzeźwości zdefiniowany jest w art. 115 § 16 pkt 1 – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Przestępstwo może być popełnione jedynie umyślnie. Omawiany występek ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Nie można przypisać sprawcy popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a, w wypadku gdy miał podstawy sądzić, że spożyty przez niego alkohol - ze względu na znaczny (nie jak w niniejszej sprawie) upływ czasu - uległ spaleniu, a nie nastąpiło to z powodu zbyt powolnego metabolizmu, o którym sprawca nie wiedział.

W przedmiotowej sprawie na korzyść oskarżonego przemawia to, że nie był wcześniej karany oraz prowadzi ustabilizowany tryb życia. Okolicznością łagodząca jest również fakt przyznania się do zarzucanego mu czynu i nie utrudnianie prowadzonego wobec niego postępowania.

W niniejszej sprawie na niekorzyść oskarżonego przemawia to, że prowadził auto w stanie wysokiej nietrzeźwości. Na niekorzyść przemawia również to, że przejechał duży odcinek drogi. Nie wydarzyło się nic pilnego, czym można byłoby wytłumaczyć konieczność prowadzenia samochodu przez oskarżonego. Podkreślić trzeba, że oskarżony będąc wysoce nietrzeźwym kierował autem, co jest wysoce naganne. Stan nietrzeźwości w jakim był, co wynika z logiki i doświadczenia życiowego, zaburza czynności psychomotoryczne, opóźnia u kierowcy relację na zdarzenia drogowe, utrudnia analizę sytuacji na drodze.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że w niniejszej sprawie koniecznym jest orzec wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 20 zł (dwadzieścia złotych) każda, zaliczając oskarżonemu zatrzymanie w sprawie dnia 15 lutego 2015 r. od godz, 7:20 do godz. 18:40, przyjmując, że jeden dzień faktycznego pozbawienia wolności równy jest dwóm stawkom dziennym grzywny. Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę wszystkie wyżej omawiane okoliczności w jakich oskarżony dopuścił się czynu, w tym nade wszystko to, że znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, który w znacznym stopniu upośledzał jego zdolności psychomotryczne jako kierowcy. Te okoliczności znaczą czyn oskarżonego znaczną społeczną szkodliwością i każą ocenić stopień jego winy również jako znaczny. Taka kara spełni swoje cele prewencji indywidualnej, a nadto powinna spełnić wszystkie swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 2 (dwóch) lat, zaliczając oskarżonemu na poczet orzeczonego środka karnego okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 lutego 2015 r. W ocenie Sądu na taki okres koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego. Oskarżony wykazał się całkowitym lekceważeniem porządku prawnego obowiązującego kierowców. Zachował się w sposób nieodpowiedzialny, w sposób, który wskazuje na to, że nie może on w ocenie Sądu uczestniczyć przez taki czas w ruchu drogowym jako kierowca pojazdów mechanicznych. W takim stanie nietrzeźwości w jakim był oskarżony występują zakłócenia psychomotoryczne, opóźnione są reakcje kierowcy na bodźce zewnętrzne, kierowca nie reaguje dostatecznie szybko, w sposób spowolniony analizuje zdarzenia na drodze. Taka nieodpowiedzialność oskarżonego jako kierowcy musiała spotkać się z odpowiednim zastosowaniem środka karnego. Zgodnie z treści art. 63 § 2 k.k. Sąd na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy.

Podkreślić trzeba, że wyrok został wydany w trybie art. 335 k.p.k., albowiem taki wniosek złożył oskarżony. Oskarżony ani jego obrońca na posiedzenie nie stawili się, a ich obecność nie była obowiązkowa. We wnioskach o odroczenia posiedzenia oraz w żadnych innych pismach ani obrońca ani oskarżony nie wycofali się z uzgodnień co do art. 335 k.p.k. stąd wniosek ten w ocenie Sądu pozostawał aktualny. Sąd ocenił zaś wniosek o odroczenie rozprawy za niezasadny, o czym rozstrzygnął w protokole posiedzenia.

Sąd w sprawie zastosował jako ustawę względniejsze przepisy k.k. w brzmieniu sprzed 18.05.2015 r., albowiem po tej dacie zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych Sąd musiałby orzec od 3 lat (dolna granica), a także obligatoryjne jest świadczenie pieniężne w wysokości 5.000 zł.

Nadto Sąd wprowadzając art. 4 § 1 k.k. w pkt I wyroku rozstrzygnął o stosowaniu tej ustawy do całości wyroku. Poza wyraźnie określonymi w ustawie wyjątkami nie jest dopuszczalne orzekanie częściowo w oparciu o przepisy ustawy obowiązującej poprzednio, a częściowo o przepisy ustawy nowej (zob. A. Marek, Komentarz..., s. 18; B. Kunicka-Michalska (w:) E. Bieńkowska, B. Kunicka-Michalska, G. Rejman, J. Wojciechowska, Kodeks..., s. 259; B. Nita, A. Światłowski, Zakaz..., s. 38 i n.; a także wyrok SN z 4 lipca 2001 r., V KKN 346/99, Prok. i Pr. 2001, z. 12, poz. 1 i 16). Sąd musi dokonać wyboru między konkurującymi ustawami i zastosować całościowo tylko jedną z nich, tj. tę, która in concreto jest względniejsza dla sprawcy (zob. wyrok SN z 4 stycznia 2002 r., II KKN 303/99, Prok. i Pr. 2002, z. 9, s. 6). Należy podzielić pogląd zawarty w wyroku SA w Poznaniu z 16 września 1999 r. (II Aka 178/99, OSA 2000, z. 6, poz. 43): "przepis art. 4 § 1 k.k. nie bez powodu nakazuje porównywanie ustaw - obowiązującej poprzednio i w czasie orzekania, ustaw, a więc nie poszczególnych przepisów, a ustaw w całości. Niemożliwa jest kompilacja względniejszych przepisów z obu ustaw. Organ stosujący prawo zobowiązany jest do wyboru - w myśl reguły z art. 4 § 1 k.k. - jednej z ustaw i stosowanie jej w całości ze wszystkimi konsekwencjami w postaci występowania typów kwalifikowanych, które wcześniej nie istniały". Jednakże "wymóg stosowania w całości prawa obowiązującego w czasie popełnienia przestępstwa lub w czasie orzekania, zawarty w art. 4 § 1 k.k., odnosi się do poszczególnych czynów, a nie do całości wyroku obejmującego różne czyny" (postanowienie SA w Katowicach z 5 grudnia 2002 r., II Aka 407/02, KZS 2003, z. 4, poz. 49). Komentarz do KK, A. Z., opublikowany w Lex stan prawny na 01.07.2004r.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania w wysokości 70 zł oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 200 zł.