Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 czerwca 2016r.

Sąd Rejonowy w Słupsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Barbara Nowicka

Protokolant: st. sekr. sądowy E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 czerwca 2016 r. w S. sprawy

z powództwa K. W.

przeciwko Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. na rzecz powoda K. W. kwotę 3.259,00 zł (trzy tysiące dwieście pięćdziesiąt dziewięć złotych i 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19.09.2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. na rzecz powoda K. W. kwotę 1.480,00 zł (jeden tysiąc czterysta osiemdziesiąt złotych i 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 1538/15

UZASADNIENIE

Powód K. W. wniósł w dniu 06.07.2015 r. przeciwko pozwanemu Polskiemu Biuru Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. pozew o zapłatę kwoty 3.259,00 z odsetkami ustawowymi od dnia 07.08.2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie powód wskazał, że w dniu 07.07.2014 r. doszło do szkody, w wyniku której został uszkodzony pojazd marki P. o nr rej. (...), stanowiący własność powoda. Sprawca posiadał umowę ubezpieczenia w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkody związane z ruchem tego pojazdu i ważną polisę OC. Powód wskazał nadto, iż w toku postępowania likwidacyjnego, (...) S.A. działający jako likwidator na rzecz pozwanego, dokonał oględzin pojazdu, przyjął na siebie odpowiedzialność za przedmiotową szkodę i wypłacił powodowi odszkodowanie w kwocie 3.738,57 zł. Kwota odszkodowania nie pozwala na przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody, a kalkulacja ubezpieczyciela została zaniżona poprzez przyjęcie zaniżonych średnich stawek roboczogodzin, obniżenie o 60 % cen oryginalnych części zamiennych, obniżenie o 33 % wartości materiałów lakierniczych. Powód odwołał się do pozwanego, przedkładając kalkulację naprawy samochodu na kwotę 6.997,86 zł. Pozwany przekazał dokumenty do (...) S.A., który działając jako likwidator na rzecz pozwanego, podtrzymał swoje stanowisko i wysokość ustalonego odszkodowania. Jak wynika z decyzji w istocie uznał zasadność i wysokość roszczenia powoda, jednak uzależnił wypłatę wyższej kwoty od przedłożenia oryginalnych faktur za naprawę pojazdu. Dochodzona pozwem kwota 3.259,00 zł stanowi różnicę między prawidłowo ustaloną wysokością szkody (6.997,86 zł) a kwotą wypłaconą przez ubezpieczyciela (3.738,57 zł). Powód wskazał, iż termin dochodzenia odsetek ustawowych wynika z art 14 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

(...) Biuro Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwo w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, z uwzględnieniem kwoty 17,00 zł uiszczonej tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Pozwany podniósł, iż nie zaprzecza posiadaniu legitymacji biernej w niniejszej sprawie, jak również nie zaprzecza, że odpowiada za skutki zdarzenia z dnia 07.07.2014 r., stosownie do treści art. 19 ust. 3 w zw. z art. 123 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. Postępowanie likwidacyjne dotyczące szkody powoda było prowadzone przez korespondenta zagranicznego ubezpieczyciela OC komunikacyjnego - (...) S.A. i zakończyło się decyzją przyznającą odszkodowanie w kwocie 3.738,57 zł brutto, która to kwota została wypłacona powodowi. Korespondent uzależnił wypłatę dalszej kwoty odszkodowania od przedstawienia faktur za naprawę pojazdu. W ocenie pozwanego powód może domagać się kosztów naprawy pojazdu w oparciu o ceny nowych części, ale winien wykazać, iż przed zdarzeniem korzystał z usług autoryzowanych stacji naprawczych i dokonywał napraw w oparciu o części nowe i oryginalne. Zarzucił, że ze względu na wiek pojazdu i jego przebieg, taka sytuacji nie zachodzi. Pozwany zarzucił również, że nie jest zasadne żądanie zasądzenia od niego na rzecz powoda odsetek ustawowych w oparciu o art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, bowiem w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje art. 125 ust. 1 pkt 2 tej ustawy, zgodnie z którym data początkowa do liczenia terminu do wypłaty odszkodowania nie jest datą zgłoszenia szkody, lecz datą ustalania kraju pochodzenia pojazdu sprawcy szkody, to jest od dnia potwierdzenia ważności ubezpieczenia przez zagranicznego ubezpieczyciela, co nastąpiło w dniu 19.08.2014r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lipca 2014 roku miało miejsce zdarzenie, w wyniku którego uległ uszkodzeniu pojazd stanowiący własność K. W., marki P. o nr rejestracyjnym (...). Sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem P. o nr rejestracyjnym (...), objęty ochroną ubezpieczeniową w zakresie OC sprawcy szkody przez zagraniczne Towarzystwo (...) z siedzibą w Szwecji, które pismem z dnia 19 sierpnia 2014 r. potwierdziło ważność ubezpieczenia. Szkoda została zgłoszona (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W. jako korespondenta szwedzkiego Towarzystwa (...).

Postępowanie likwidacyjne dotyczące powyższej szkody było prowadzone przez korespondenta zagranicznego ubezpieczyciela OC komunikacyjnego - (...) Spółka Akcyjna w W..

Decyzją z dnia 23 września 2014 r. (...) Spółka Akcyjna w W. przyznał K. W. kwotę 3.738,57 zł tytułem rozliczenia szkody w pojeździe marki P. o nr rejestracyjnym (...). Przyznane odszkodowanie zostało wypłacone K. W.. (bezsporne), nadto:

dowód: pismo z dnia 19.08.2014 r., decyzja z dnia 23.09.2014 r., kosztorys E.'s nr (...) z 07.07.2014 r. - akta szkody

Pismem z dnia 15 grudnia 2014 r. pełnomocnik K. W. odwołał się od decyzji z dnia 23 września 2014 r. do Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w W.. W uzasadnieniu wskazał, iż wypłacone odszkodowanie (3.738,57zł) zostało ustalone z naruszeniem obowiązującego prawa i nie pokrywa poniesionej szkody.

dowód: pismo z dnia 15.12.2014 r. - akta szkody

W odpowiedzi z dnia 12 lutego 2015 r., na odwołanie z dnia 15 grudnia 2014 r., (...) S.A. jako likwidator na rzecz Polskiego Biura Ubezpieczycieli Komunikacyjnych poinformował pełnomocnika K. W., iż po ponownej analizie akt sprawy nie znajduje podstaw do zmiany zajętego wcześniej stanowiska w kwestii wysokości odszkodowania za szkodę w pojeździe marki P. o nr (...).

dowód: pismo z dnia 12.02.2015 r. - akt szkody

W przygotowanym na zlecenie K. W. kosztorysie naprawy pojazdu marki P. o nr (...) po szkodzie z dnia 7 lipca 2014 r. koszt naprawy bez VAT ustalono na kwotę 6.514,09 zł, a z VAT na kwotę 8.012,33 zł.

dowód: kalkulacja naprawy z dnia 18.08.2014 r. - akta szkody

Koszt naprawy pojazdu marki P. o nr (...) przy wykorzystaniu systemu A. oraz zastosowaniu stawki 100/110 zł za roboczogodzinę jako średniej (takie stawki stosowano w 2014 r. w większości zakładów (...) kategorii Cechu (...) w S.), policzeniu lakierowania systemem (...), przy ujęciu lakieru dwuwarstwowego (za ubezpieczycielem ) wynosi 6.919,62 zł netto i 8.511,13 brutto. W przypadku rozliczenia szkody z wykorzystaniem reflektora oznakowanego Q w cenie 620,06 zł, koszt naprawy auta ulegałby zmniejszeniu do kwoty 7.706,65 zł brutto. Rozpatrywana szkoda stanowi szkodę częściową.

dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania szkód w pojazdach M. S. /k. 43-55 akt/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie niemal w całości.

Na gruncie zgłaszanych w toku sprawy twierdzeń i zarzutów stron trzeba było w pierwszej kolejności zauważyć, iż nie było pomiędzy nimi sporu co do faktu, że w dniu 07.07.2014 r. miała miejsce kolizja drogowa, w wyniku której samochód powoda uległ uszkodzeniu w sposób ustalony w toku postępowania likwidacyjnego. Pozwany nie kwestionował zasady i podstawy swej odpowiedzialności, wywiedzionej z treści art. 19 ust.3 w zw. z art. 123 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 03.124.1152 z późn. zm.). Nie było pomiędzy stronami sporu co do zakresu uszkodzeń auta, powstałych w wyniku kolizji.

Strony różniły się natomiast co do oceny wysokości należnego powodowi odszkodowania. Strona powodowa stała bowiem na stanowisku, że wypłacone przez ubezpieczyciela odszkodowanie było zaniżone. W konsekwencji dochodzone w niniejszym procesie roszczenie stanowiło różnicę pomiędzy odszkodowaniem wypłaconym przez ubezpieczyciela a należnym wg strony powodowej.

Przystępując do oceny poruszanych w niniejszym postępowaniu kwestii należało w pierwszej kolejności zważyć, iż stosownie do treści art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela z umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odpowiada co do zasady ogólnej konstrukcji z art. 822 kc i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. 03.124.1152 z późn. zm.). W ustawie tej postanowiono, że odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z kolei zgodnie z treścią art. 127 w/w ustawy likwidacja szkód w przypadkach, o których mowa w art. 123, następuje na zasadach określonych w art. 14 ust. 1-3 oraz przepisach rozdziału 2, chyba że umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska stanowi inaczej.

Sąd zważył także, że wysokość odszkodowania powinna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c. Określenie pojęć "szkody" i "odszkodowania" w razie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za szkody wyrządzone ruchem pojazdów mechanicznych, następuje na gruncie kodeksu cywilnego, bowiem zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu ponosi co do zasady odpowiedzialność w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. W istocie jednak powszechnie przyjmuje się, że naprawienie szkody polegającej na uszkodzeniu pojazdu polega przede wszystkim na zapłaceniu kwoty koniecznej do przywrócenia samochodu do stanu poprzedniego. Pod względem ekonomicznym (wartości świadczenia) występuje w takiej sytuacji "ekwiwalentność" obu postaci świadczeń odszkodowawczych, przy jednoczesnym stwierdzeniu, iż z przepisu art. 361 § 2 kc wynika obowiązek pełnej kompensaty szkody (por. uchwała SN z 12.10.2001r., III CZP 57/01, OSNC 2002/5/57).

Zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiskiem (por. wyrok z dnia 07.08.2003r., IV CKN 387/01, LEX nr 141410) szkoda powstaje zwykle w chwili wypadku komunikacyjnego i podlega naprawieniu według zasad określonych w art. 363 § 2 k.c. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać. Przy takim rozumieniu obowiązku odszkodowawczego nie ma w zasadzie znaczenia prawnego okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Zgodnie z art. 363 § 2 k.c. wysokość tak określonego odszkodowania powinna być ustalona według poziomu cen części zamiennych i usług koniecznych do wykonania naprawy.

Podzielając w zupełności przytoczone stanowisko i ustalając koszt przywrócenia auta powoda do stanu sprzed kolizji Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego z zakresu wypadków komunikacyjnych i szacowania szkód w pojazdach M. S..

W opinii pisemnej biegły oszacował koszt naprawy pojazdu marki P. o nr (...) - przy wykorzystaniu systemu A. oraz zastosowaniu stawki 100/110 zł za roboczogodzinę jako średniej (takie stawki stosowano w 2014 r. w większości zakładów (...) kategorii Cechu (...) w S.), policzeniu lakierowania systemem (...), przy ujęciu lakieru dwuwarstwowego (za ubezpieczycielem ) – na kwotę 6.919,62 zł netto i 8.511,13 brutto. W przypadku rozliczenia szkody z wykorzystaniem reflektora oznakowanego Q w cenie 620,06 zł, koszt naprawy auta ulegałby zmniejszeniu do kwoty 7.706,65 zł brutto. Rozpatrywana szkoda stanowi szkodę częściową.

Ustosunkowując się do powyższej opinii strona pozwana oświadczyła w piśmie z 21.12.2015r., że nie kwestionuje opinii w wariancie zakładającym wymianę reflektora przedniego na zamiennik o jakości (...) wskazany przez biegłego w opinii i nie wnosi o wezwanie biegłego na rozprawę, czy wydanie uzupełniającej opinii pisemnej.

Strona powodowa również nie kwestionowała opinii biegłego.

Analiza treści pisemnej opinii biegłego M. S. pozwalała na uznanie, że była ona fachowa i wiarygodna. Biegły w sposób przekonujący uzasadnił swoje stanowisko wskazując przeprowadzone czynności i przesłanki, na których się oparł oraz proces dochodzenia biegłego do wniosków stanowiących konkluzję opinii.

Istotnym było również, że żadna ze stron nie powołała zarzutów, ani argumentów, mogących podważyć fachowość i wiarygodność opinii. Strona pozwana nie kwestionowała przy tym wariantu opinii zakładającego użycie w naprawie reflektora o jakości Q i przyjmującego koszt przywrócenia auta do stanu sprzed kolizji na kwotę 7.706,65 zł. Analizując stanowisko strony pozwanej Sąd zważył, że zarówno w wariancie wskazanym przez pozwanego, jak i wariancie opinii zakładającym użycie oryginalnego reflektora, koszt przywrócenia auta do stanu sprzed kolizji przewyższa dwukrotnie wypłaconą w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 3.738,57 zł.

W tej sytuacji Sąd uznał, iż przeprowadzony w sprawie dowód z opinii biegłego M. S., określającego koszt przywrócenia auta do stanu sprzed szkody przy przyjęciu średnich stawek rynkowych stosowanych na lokalnym rynku oraz zakładającego możliwość użycia reflektora o jakości Q, stanowił miarodajną podstawę dla określenia wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Mając to wszystko na uwadze, Sąd przyjął, że koszt naprawienia auta wynosił 7.706,65 zł. Pomniejszając tę kwotę o wypłacone odszkodowanie, ustalono, że zgłoszone roszczenie tytułem dopłaty do odszkodowania zasługuje na uwzględnienie w całości, o czym orzeczono jak w pkt I wyroku.

W odniesieniu do żądania zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie Sąd zważył w pierwszej kolejności, iż stosownie do treści art. 125 ust. 1 w/w ustawy Biuro, z uwzględnieniem art. 14 ust. 1-3, jest obowiązane wypłacić odszkodowanie w przypadku, o którym mowa w art. 123 pkt 1, w terminie 30 dni od dnia ustalenia państwa, w którym pojazd sprawcy jest zarejestrowany. Strona powodowa zdołała przy tym wykazać, że potwierdzenie ważności ubezpieczenia przez zagranicznego ubezpieczyciela nastąpiło w dniu 19.08.2014r. Tym samym należało przyjąć, że 30 dniowy termin na wypłatę odszkodowania upłynął z dniem 18.09.2014r. r. Wobec powyższego żądane odsetki za opóźnienie od kwoty dochodzonej pozwem należały się powodowi od dnia następnego po upływie tego terminu, czyli od dnia 19.09.2014 roku.

Mając to wszystko na uwadze orzeczono jak w pkt I i II wyroku, w którym oddalono powództwo co do odsetek żądanych za wcześniejszy okres.

O kosztach jak w pkt III wyroku orzeczono na podstawie art. 100 zd.2 k.p.c., w związku z art. 108 § 1 kpc. art. 98 § 1 kpc, art. 99 kpc w zw. z § 6 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349). Sąd zważył bowiem, że strona powodowa uległa co do bardzo nieznacznej części swego żądania (w zakresie wyłącznie części odsetek), przy czym na zasądzone koszty procesu składały się:

- kwota 163,-zł tytułem opłaty od pozwu,

-- kwota 700,- zł tytułem wykorzystanej zaliczki na wynagrodzenie biegłego,

- kwota 617,- zł tytułem kosztów zastępstwa prawnego.