Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 23 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Elżbieta Majewska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Elwira Świecka

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2016 r. w Koninie

sprawy P. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o dalszą rentę

na skutek odwołania P. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 12.06.2015r. znak: (...)

1. Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje P.

J. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy

od dnia 1 maja 2015r. na okres dwóch lat.

2. Nie stwierdza odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej

okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Sygn. akt III U 739 / 15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 czerwca 2015 r. znak (...) (...) (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. odmówił P. J. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 03.06.2015 r., którym nie stwierdzono niezdolności do pracy u wnioskodawcy .

Z decyzją tą nie zgodził się P. J. wnosząc odwołanie. Odwołujący stwierdził, że zaskarżona decyzja została wydana w oparciu o błędnie ustalone okoliczności faktyczne , bez wnikliwej analizy dołączonych dokumentów. Wskazując na powyższe odwołujący domagał się zmiany zaskarżonej decyzji.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

P. J. , ur. (...), posiada wykształcenie średnie , z zawodu jest technikiem technologii drewna, pracował jako stolarz, zwrotniczy , nastawniczy, a ostatnio jako mistrz w (...) w S.. W okresie od 08.10.2005 r. do 30.04.2015 r. ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 13.04.2015 r. P. J. złożył w organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. We wniosku oświadczył , że pracuje w (...)na stanowisku stolarz – brygadzista. Orzeczeniem z dnia 07.05.2015 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy. Z tym orzeczeniem nie zgodził się ubezpieczony i wniósł od niego sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS. Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 03.06.2015 r. podzieliła opinię lekarza orzecznika i nie znalazła podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy u wnioskodawcy. Powyższe orzeczenie stanowiło podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że ubezpieczony pobierał okresowo rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30.04.2015 r. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest to czy wnioskodawca jest nadal niezdolny do pracy czy też odzyskał zdolność do zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W celu wyjaśnienia kwestii spornej Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych internisty, ortopedy i kardiologa.

Na podstawie wydanej opinii Sąd ustalił, że u odwołującego występują następujące schorzenia :

- dyskopatia kręgosłupa w wywiadzie, bez upośledzenia sprawności i bez

objawów zespołu bólowego,

- zwyrodnienie kolana prawego z nawracającymi dolegliwościami, z

zachowana sprawnością i wydolnością chodu,

- stan po urazie palców obu dłoni z zachowaną chwytnością,

- przewlekła choroba niedokrwienna serca,

- stan po zawale serca i koronaroplastyce z implantacją stentu w 2003 r. ,

- stan po rewaskularyzacji chirurgicznej w 2005 r.

- stan po koronaroplastyce z implantacją stentu powlekanego do prawej tętnicy

wieńcowej w 2015 r. ,

- istotne zwężenie odejścia i dystalne pnia lewej tętnicy wieńcowej z

zamknięciem początkowego odcinka tętnicy międzykomorowej przedniej ,

- nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie,

- upośledzenie kurczliwości pod postacią upośledzenia frakcji wyrzutowej i

niewielki przerost mięśnia lewej komory,

- pokrzywka nawracająca w wywiadzie,

- zaburzenia funkcji tarczycy w wywiadzie.

Z przyczyn ortopedycznych odwołujący nie utracił zdolności do wykonywania pracy , wprawdzie wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany zwyrodnieniowe kolana, ale przeprowadzone badanie ortopedyczne nie ujawnia jakiejkolwiek dysfunkcji, tym bardziej w stopniu, który powodowałby niezdolność do pracy. Okresowo nawracające dolegliwości mogą być leczone w ramach krótkotrwałych niezdolności do pracy , Poza tym ruchy kręgosłupa są wykonywane swobodnie , w prawidłowym zakresie , nie stwierdza się obiektywnych objawów zespołu bólowego. Natomiast po przebytych urazach palców dłoni doszło do uszkodzenia palców, ale chwytność jest zachowana. Poza tym ruchy w stawach i siła mięśniowa są prawidłowe, wydolność chodu jest prawidłowa, a stan ortopedyczny jest stabilny.

Odwołujący od wielu lat choruje na chorobę niedokrwienną serca, przebył zawał serca leczony implantacją stentu, potem miał wykonana operacje kardiochirurgiczną, a ostatnio z powodu narastającej destabilizacji krążenia wieńcowego kolejną koronaroplastykę z implantacją stentu powlekanego. Obecnie u odwołującego wytworzyło się uszkodzenie lewej komory serca pod postacią upośledzenia frakcji wyrzutowej , co jest zgodne z obrazem klinicznym wskazującym na utrwaloną niewydolność krążenia systemowego w klasie 2 wg NYHA oraz utrwaloną niewydolność krążenia wieńcowego w klasie 2 wg CCS. Z tego powodu ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy od dnia 01.05.2015 r. na okres 2 lat. Z medycznego punktu widzenia bardzo prawdopodobne jest, że zmiany narastały stopniowo i stopniowo zaczynały się nasilać przejawiane dolegliwości, co ostatecznie doprowadziło do kolejnej hospitalizacji odwołującego w lipcu 2015 r. Zdaniem biegłego kardiologa w okolicznościach niniejszej sprawy nie można przyjąć by w okresie od 01.05.2015 r. do dnia hospitalizacji (22-24 lipca 2015 r.) doszło u odwołującego do odzyskania zdolności do pracy bowiem należy uwzględnić fakt ograniczonej dostępności do specjalistów co wpływa opóźniająco na czas zgłoszenia się pacjenta do odpowiedniego specjalisty i opóźnia wykonywanie procedur. Ponadto u odwołującego choroba trwa już od wielu lat i nie da się jednoznacznie określić czy w tym czasie doszło do wytworzenia się nowych zmian czy też zmiany te już istniały i ulegały stopniowej progresji.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz opinii biegłych lekarzy sądowych ortopedy , internisty i kardiologa.

Zdaniem Sądu opinia biegłych lekarzy sądowych jest jasna, spójna, logiczna i wyczerpująca. Swoje stanowisko biegli w sposób fachowy i zrozumiały uzasadnili, a wnioski opinii są jednoznaczne i stanowcze.

Wydając opinię biegli uwzględniali treść dokumentacji medycznej, wynik badania przedmiotowego, a także uzyskany od odwołującego wywiad. Dołączona przez odwołującego dokumentacja dotycząca leczenia odbytego już po wniesieniu odwołania pozwoliła w sposób jednoznaczny ustalić, że u wnioskodawcy nie doszło do poprawy stanu kardiologicznego , a wręcz nastąpiło w tym zakresie pogorszenie. Wprawdzie ubezpieczony został przyjęty do Szpitala Klinicznego w P. w dniu 22 lipca 2015 r., a więc już po wydaniu decyzji i wniesieniu odwołania , jednak z epikryzy na karcie informacyjnej wynika, że został przyjęty z powodu okresowo występujących dolegliwości dławicowych, a bóle wysiłkowe wystąpiły u chorego kilka razy w ostatnim roku. Taka informacja uzasadnia w pełni stanowisko biegłego kardiologa, że po dniu 01.05.2015 r. nie doszło do odzyskania zdolności do pracy przez odwołującego, a zmiany narastały stopniowo, czego przejawem były zgłaszane dolegliwości bólowe. Brak jest w tej sytuacji podstaw by stwierdzić , że doszło u odwołującego do poprawy stanu zdrowia i odzyskania zdolności do pracy skoro objawy bólowe nadal występowały i ostatecznie doprowadziły do hospitalizacji w lipcu 2015 r. Już wówczas planowano wykonanie u wnioskodawcy koronarografii, od której jednak odstąpiono z powodu nieznacznie obniżonego stężenia TSH. Zdaniem Sądu ocena i analiza dokonana przez biegłych w opinii jest dogłębna i oparta na dokumentacji lekarskiej oraz wiedzy, doświadczeniu w zakresie specjalności biegłych i brak jest podstaw do jej kwestionowania.

Pozwany zgłaszał zastrzeżenia pod adresem opinii wskazując , że częściowa niezdolność do pracy u wnioskodawcy wystąpiła dopiero od pierwszego dnia hospitalizacji odwołującego w lipcu 2015 r. , a nie jak przyjął biegły od dnia 01.05.2015 r. Biegły kardiolog w opinii uzupełniającej podtrzymał swoje stanowisko wskazując, że z medycznego punktu widzenia znaczniej bardziej prawdopodobne jest, że niezdolność do pracy u odwołującego istniała nadal bowiem zmiany narastały stopniowo , stopniowo nasilały się dolegliwości bólowe, a gdyby istniał swobodny dostęp do koronarografii i do kompetentnych specjalistów to odwołujący mógłby już wcześniej skorzystać z takiego leczenia. Ponadto biegły podniósł, że schorzenie kardiologiczne u odwołującego ma charakter długotrwały i przyjęcie, że przez okres 2 miesięcy doszło do istotnej poprawy stanu zdrowia i odwołujący odzyskał zdolność do pracy jest bardzo formalistyczne i nie poparte argumentami medycznymi.

Zdaniem Sądu stanowisko biegłego jest logiczne i przekonywujące, biegły jest specjalistą w zakresie kardiologii, posiada odpowiednią wiedzę i doświadczenie w leczeniu tego typu schorzeń i zna także realia w jakich leczenie jest przeprowadzane. W oparciu o te aspekty biegły stwierdził, że bardziej prawdopodobne jest, że zmiany u odwołującego narastały stopniowo, stopniowo nasilały się dolegliwości bólowe co ostatecznie doprowadziło do skierowania ubezpieczonego na leczenie szpitalne. Można więc stwierdzić, że częściowa niezdolność do pracy istniała u wnioskodawcy nadal tj. od zakończenia poprzednich świadczeń.

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza kardiologa bowiem w okolicznościach przedmiotowej sprawy wydana dotychczas opinia nie budziła wątpliwości, jest zgodna z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziom wiedzy fachowej biegłych , sposób motywowania swojego stanowiska jak i stanowczość ocen dokonanych w opinii pozwala na uznanie jej za wiarygodną . Natomiast potrzeba przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności występuje tylko wówczas gdy dotychczasowa opinia jest niejasna, niespójna i nie wyjaśnia w sposób wyczerpujący spornej okoliczności wymagającej wiedzy specjalnej. Taka sytuacja nie zachodzi w przedmiotowej sprawie i dlatego Sąd oddalił wniosek dowodowy pozwanego.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2015. 748.t.j.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji – art. 12 ust. 2 i 3 ustawy.

W świetle przepisu art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepis art. 107 powołanej ustawy stanowi, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz ich wysokość ulega zmianie , jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że P. J. był do dnia 30.04.2015 r. uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i spełniał wówczas przesłanki do pobierania powyższego świadczenia, zarówno dotyczące posiadania wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych jak i był uznawany za osobą częściowo niezdolną do pracy. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło Sądowi ustalić, że ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy w rozumieniu powołanych przepisów bowiem z powodu stopnia nasilenia schorzeń kardiologicznych nadal w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji . W przebiegu występujących u wnioskodawcy schorzeń nie doszło do poprawy stanu zdrowia i odzyskania zdolności do pracy.

Niezdolność do pracy jest okresowa bowiem istnieją pozytywne rokowania co do tego, że stan ten może ulec poprawie po okresie 2 lat od wstrzymania prawa do świadczenia przez organ rentowy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

Zgodnie z treścią art. 118 ust. 1 a ustawy z dnia 17.12.1998 r. w razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego, jeżeli organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Organ odwoławczy, wydając orzeczenie, stwierdza odpowiedzialność organu rentowego.

W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd przyjął, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Dokonując oceny zdolności do pracy wnioskodawcy organ rentowy nie dysponował dokumentacją lekarską z leczenia szpitalnego odbytego w lipcu 2015 r., które potwierdziło utrzymywanie się, a wręcz nasilenie dolegliwości i uzasadniało ocenę, że odwołujący jest nadal niezdolny do pracy. Taka dokumentacja została złożona już po wniesieniu odwołania dlatego też organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie prawa do dalszej renty .

W związku z powyższym Sąd , na podstawie art. 118 ust. 1 a ustawy orzekł jak w punkcie 2 wyroku.

SSO Elżbieta Majewska