Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń

Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2016 roku

sprawy z odwołania R. S.

od decyzji z dnia 19 lutego 2016 roku znak (...)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.

o wysokość emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 19 lutego 2016 roku znak (...) w ten sposób, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury R. S. wynosi 62,59% - od 1 stycznia 2016 roku.

SSO Tomasz Korzeń

VI U 183/16 UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. W.. decyzją z dnia 19.02.2016r. odmówił R. S. przeliczenia emerytury.

Ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji i przeliczenie emerytury na podstawie złożonych kart wynagrodzeń za lata 1971-1972 potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez (...) Archiwum Sp. z o.o. w Z.. Dowody te zostały przekazane przez organ władny do archiwizowania dokumentów i są w pełni wiarygodne. Braki, które podnosi ZUS w swojej decyzji, nie powinny stanowić podstawy odmowy przeliczenia, albowiem upłynęło już 45 lat i brak jest możliwości dochodzenia jakichkolwiek możliwości sprostowania błędów od byłego pracodawcy tj. Spółdzielni (...).

Organ rentowy : wniósł o oddalenie odwołania.

Sąd ustalił co następuje:

Od 12.07.2008r. R. S. pobiera emeryturę. Ostatnio do wyliczenia emerytury przyjmowano za okres 1960-21.05.1973 minimalne wynagrodzenie, a za pozostałe lata wynagrodzenia zgodnie z zaświadczeniami. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wynosił 57,42%, ustalony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Przyjęte przez pozwanego podstawy wymiaru składek wynosiły w latach: 1959 - (...); 1960 -(...); 1961 - (...) 1962 -(...); 1963 - (...); 1964 - (...) 1965 -(...); 1966 -(...); 1967 - (...); 1968 - (...); 1969 - (...); 1970 - (...); 1971 - (...); 1972 - (...); 1973 - (...)zł; 1974 - (...) 1975 - (...); 1976 - (...) 1977 - (...); 1978 - (...)1979 - (...); 1980 - (...) zł; 1981 - (...) zł; 1982 - (...) zł; 1991 - (...) zł; 1992 - (...) zł; 1993 -(...)zł; 1994 - (...)zł; 1995 - (...),2 zł; 1996 - (...),9 zł; 1997 - (...) zł; 1998 - (...) zł; 2002 - (...)zł; 2003 - (...)zł; 2004 -(...) zł; 2005 - (...) zł; 2006 - (...) zł.

Kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia wraz z dokumentacją płacową za okres 1971-1972 wpłynął w dniu 14.01.2016r.

W latach 1968-1973 wnioskodawca pracowała Spółdzielni (...). Za lata 1971 - 1973 zachowały się karty wynagrodzeń. Podstawy wymiaru składek wyniosły w: 1971 r. - (...) zł, 1972 r. - (...) zł. Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynosi 62,59 % - z lat 1962-64,1967,1971-79, 1992-98.

dowód: decyzja k.105-108, 161, 169a.e.

obliczenia pozwanego k. 164, 159-161 a.e

karty wynagrodzeń k. 16

zeznania wnioskodawcy k. 19

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748; dalej jako ustawa) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,

- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

Zgodnie z art. 15 ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176 (ust.1), w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty: 1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych; 2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu; 3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz 4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19 (ust.4).

Spór w sprawie dotyczył wysokości podstaw wymiaru składek od wynagrodzeń ubezpieczonego, uzyskanych w latach 1971-72. Zachowane karty wynagrodzeń sąd uznał za dotyczące lat 1971-1972. Dokumenty te zachowały sie dokumentacji archiwalnej zakładu. Jak wskazuje karta z lat 1972-3 prowadzone były one chronologicznie (2 kolejne lata na jednej karcie). Tym samym karta bez daty musi dotyczyć roku 1971. Przyjecie odmiennego założenia powodować musiałoby koniecznej uznania, iż dotyczyła któregoś z lat wcześniejszych, albowiem ubezpieczony pracował w zakładzie (...) do 1972 r. (wpis z 1973 dotyczy premii kwartalnej wypłaconej w 1973 za 1972). Tym samym też wskaźnik musiałby być wyższy, wobec stałego wzrostu przeciętnych wynagrodzeń. Wobec powyższego sąd uznał powyższe dokumenty za wiarygodne i dotyczące lat 1971 i 1972.

Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości kapitału początkowego wynosi 62,59 % z 20 najkorzystniejszych lat. Szczegółowy sposób dokonania wyliczeń przedstawia poniższa tabela, w której kolumny oznaczają:

1. rok,

2. przeciętne wynagrodzenie roczne w złotych w roku z kolumny 1;

3. sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot w złotych, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy w roku z kolumny 1;

4. stosunek każdej sumy kwot z kolumny 3 do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu.

Wobec powyższego zaskarżona decyzję należało zmienić (art. 477 ¹⁴ § 2 KPC), ustalając prawidłowy wskaźnik wysokości podstaw wymiaru emerytury.

SSO Tomasz Korzeń