Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Łukowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Joanna Futera

Protokolant st. sekr. sądowy Danuta Domańska

w obecności prokuratora Joanny Majkrzyk

po rozpoznaniu dnia 8 czerwca 2016 roku sprawy M. K. (1) syna T. i J. z domu K. ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że: w dniu 21 grudnia 2013 r w S. woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób ,że kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) nie dostosował się prędkości do panujących na jezdni warunków jechał z nadmierną prędkością wyboistym odcinkiem drogi, nie stosując się do znaków pionowych ostrzegawczych A-11 ( nierówna droga) pod którym umieszczona jest tablica informacyjna o nierównościach na odcinku 3,5 km oraz znaku A- 30 ( inne niebezpieczeństwo), pod którym umieszczona jest tablica informująca o brakach w nawierzchni na odcinku 4,5 km i w trakcie wyprzedzania kolejnych pojazdów utracił panowanie nad kierowanym pojazdem doprowadzając do bocznego zderzenia z samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez J. K. (1), co spowodowało, iż samochód ten zjechał na pobocze i uderzył w drzewo w następstwie czego J. K. (1) poniósł śmierć na miejscu a pasażerka tego samochodu I. G. po przetransportowaniu do Państwowego Szpitala (...) w L. zmarła na skutek odniesionych obrażeń

tj. o czyn z art. 177 § 2 kk

orzeka:

M. K. (1) uznaje za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 177 § 2 kk skazuje go na karę 3 ( trzy) lata pozbawienia wolności; na podstawie art. 42§ 1 kk orzeka środek karny 5 (pięć) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych; na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 23 grudnia 2013 roku; na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zalicza oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 grudnia 2013 roku do dnia 22 czerwca 2016 roku;

zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej J. K. (2) kwotę 924

( dziewięćset dwadzieścia cztery) złote tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego przez pełnomocnika adw. B. W. oraz na rzecz oskarżyciela posiłkowego R. G. kwotę 672 ( sześćset siedemdziesiąt dwa) złote tytułem zwrotu poniesionych kosztów zastępstwa procesowego przez pełnomocnika radcę prawnego A. K.; zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 8 053 ( osiem tysięcy pięćdziesiąt trzy) złote tytułem kosztów postępowania .

Sygn. akt II K 834/14

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 grudnia 2013 r w S. w województwie (...) godoszło do tragicznego w skutkach wypadku drogowego. M. K. (1) jadąc drogą o złym stanie technicznym w postaci garbów i przy niesprzyjających warunkach pogodowych w postaci wilgotnej nawierzchni -w kierunku R. poza terenem zabudowanym -nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) podczas wykonywania niebezpiecznego w danych okolicznościach manewru wyprzedzania samochodu marki D. o nr rej.(...),a także jadącego jeszcze przed tym samochodem -samochodu marki S. (...) o nr rej.(...),który prowadził J. K. (1)- nie dostosował prędkości ,pomimo znaku ograniczającego prędkość do 70km/h,do panujących na jezdni warunków i jechał wówczas z nadmierną prędkością wyboistym odcinkiem drogi pomimo oznaczenia jej znakami ostrzegawczymi. Nie stosował się do znaków pionowych ostrzegawczych A-11 ( nierówna droga) pod którym umieszczona jest tablica informacyjna o nierównościach na odcinku 3,5 km oraz znaku A- 30 ( inne niebezpieczeństwo), pod którym umieszczona jest tablica informująca o brakach w nawierzchni na odcinku 4,5 km i w trakcie wyprzedzania kolejnych pojazdów utracił panowanie nad kierowanym pojazdem doprowadzając do bocznego zderzenia z samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez J. K. (1), co spowodowało, iż samochód ten zjechał na pobocze i uderzył w drzewo w następstwie czego J. K. (1) poniósł śmierć na miejscu. Pasażerka tego samochodu I. G. po przetransportowaniu do Państwowego Szpitala (...) w L. zmarła na skutek odniesionych obrażeń .Kierujący samochodem marki S. (...) nie miał możliwości uniknięcia wypadku oraz w żaden sposób nie przyczynił się do jego zaistnienia.Uczestnicy wypadku byli trzeźwi.M. K. (1) miał w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu zachowaną zdolność rozpoznania jego znaczenia i pokierowania swoim postępowaniem.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o

następujące dowody: zeznania świadków: M. M.(k.57,421-423 ),Z. C.(k. 64-64v,423),A. D.(k.476-477),M. K. (2)(k.477-478),częściowo K. K. (2) (k.26-29,418-421 ) oraz dowody w postaci: protokół badania stanu trzeźwości M. K., protokół oględzin miejsca wypadku (k.5-7), protokół oględzin samochodu marki N. (...) o nr rej (...) (k. 8 -10), protokół oględzin samochodu marki S. (...) o nr (...) (k.11-13 ), kserokopie dowodów rejestracyjnych pojazdów Uczestniczących w wypadku (k.14 ), oświadczenie o odbiorze rzeczy (k.15 -16 ), karta medycznych czynności ratunkowych( k.17 ), opinia z oględzin powypadkowych pojazdów(k. 72-86 ), protokół sekcji zwłok I. G. (k.193-105), protokół sekcji zwłok J. K. (1)( k-107-112 ), dane o karalności (k.120,497), dane o osobie (k-123 16 ), wynik badania krwi J K.( k-139-140 ),opinia dotycząca badania krwi M. K. (1) na zawartość alkoholu i środków psychotropowych (k.152- 166 ),szkic z miejsca wypadku wraz z dokumentacją fotograficzną (k-167-l80 ), opinia biegłego z zakresu badań wypadków komunikacyjnych( k.190-197 ), sprostowanie omyłki w opinii( k.215 ),opinia sądowo- psychiatryczna oskarżonego M. K. (1),karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego (k.464-464 v ), opinia Zespołu Lekarz (...) w sprawach Karnych i Cywilnych( k.487-491), informacja z systemu teleinformatycznego( k.519-519 v ), opinia uzupełniająca( k.520-523 ) oraz po oględzinach dowody rzeczowe.

Oskarżony M. K. (1) na rozprawie nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i przed Sądem skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania(k.368).Potwierdził wyjaśnienia złożone w postępowaniu przygotowawczym w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił(k.35-37,46-48) , że wyprzedzając (...) upewnił się ,iż przed nim jedzie S. a przed nią nic nie jedzie i upewniwszy się w lusterkach,że nie jest wyprzedzany przez żaden pojazd przystąpił do wyprzedzania S..Gdy zrównał się z tym samochodem S. przyspieszyła .Zredukował więc bieg do trzeciego aby zakończyć manewr jak najszybciej i dodał gazu ,a gdy był na wysokości maski przedniej samochodu marki S. poczuł uderzenie i wówczas jego samochód postawiło w poprzek drogi więc odbił raptownie kierownicą w lewo i przycisnął hamulec .Zobaczył wówczas,że S. koziołkuje.Nie było takiej możliwości,żeby zaczepił czy uderzył prawym przodem swego samochodu w lewy przód samochodu S.. Następnie na rozprawie wyjaśnił(k.478),że pracuje w zakładzie pracy chronionej jako pracownik gospodarczy i prawo jazdy potrzebne jest mu do koszenia i odśnieżania.

Sąd zważył , co następuje:

Faktem bezspornym ,ustalonym przez Sąd na podstawie całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie jest to ,iż w dniu 21 grudnia 2013 r w S. doszło do wypadku drogowego ze skutkiem śmiertelnym,gdzie ofiarami,które straciły życie zostały dwie osoby pokrzywdzone: J. K. (1) i I. G.. Okoliczności zaistnienia tego przestępstwa wynikają zarówno z materiału dowodowego osobowego jak i jego mechanizm został ,na podstawie pozostałego materiału dowodowego w postaci dokumentów-przedstawiony przez biegłego z zakresu ruchu drogowego i techniki samochodowej z listy Sądu Okręgowego w Lublinie S. B.-opinia zasadnicza i opinia ją uzupełniająca. Opinia została sporządzona rzetelnie, przy uwzględnieniu całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie i przy zastosowaniu wiedzy specjalnej. Sąd podzielił stanowisko i ustalenia biegłego, iż bezpośrednią i jedyną przyczyną zaistnienia wypadku było nieprawidłowe zachowanie oskarżonego M. K. (1) kierującego samochodem N.. Wykonał on manewr polegający na zjechaniu, podczas wyprzedzania S. ,na tor ruchu tego samochodu i był to manewr niebezpieczny.Stan zagrożenia wywołał oskarżony M. K. (1),gdyż kierując samochodem N. popełnił nieprawidłowość polegającą na utracie panowania nad pojazdem podczas wykonywania manewru wyprzedzania i wjechaniu na tor ruchu wyprzedzanego samochodu S..Jednocześnie brak jest podstaw do twierdzenia,że kierujący samochodem S. J. K. (1) popełnił jakiekolwiek nieprawidłowości mające wpływ na zaistnienie wypadku.Oskarżony podjął decyzję o niebezpiecznym manewrze wyprzedzania samochodów D. i S. i ją wykonał pomimo,iż przedtem ustawione były znaki ograniczenia prędkości do 70km/h oraz pionowe ostrzegawcze A-11(nierówna droga)pod którym umieszczona była tablica informacyjna o nierównościach na odcinku 3,5km oraz znak A-30 (inne niebezpieczeństwo),pod którym umieszczona była tablica informująca o brakach w nawierzchni na odcinku 4,5km.Znajdował się także znak niebezpieczny zakręt w lewo.W trakcie wyprzedzania oskarżony M. K. (1) utracił panowanie nad swoim samochodem i zmienił kierunek ruchu w prawo i doprowadził do kontaktu obu samochodów w postaci zderzenia bocznego z samochodem S. (...) wjeżdżając na tor ruchu tego samochodu.Na skutek tego zderzenia S. zmieniła tor swej jazdy w prawo ,zjechała z jezdni ,uderzyła w drzewo gdzie została obdarta kora i samochód został dociśnięty do drzewa znajdującego się w odległości 3,8 m od krawędzi jezdni- w następstwie czego natychmiastową śmierć poniósł J. K. (1),a następnie w warunkach szpitalnych na skutek obrażeń doznanych w wypadku pasażerka tego samochodu I. G..Doszło do spowodowania przez oskarżonego śmierci dwojga ludzi w sytuacji ,kiedy kierujący samochodem marki S. nie miał możliwości uniknięcia wypadku.Niewinni ludzie w mgnieniu oka stracili życie,gdyż oskarżony zlekceważył i złamał widoczne znaki ostrzegawcze i podjął decyzję o wykonaniu niebezpiecznego manewru wyprzedzania,który w żaden sposób nie był konieczny ani niczym uzasadniony.Jezdnia w miejscu wypadku miała szerokość 6m,była nierówna,z garbami i koleinami,wilgotna. W odległości 6,3 m od prawej krawędzi jezdni widoczny był początek śladu tacia koła i ślad ten kończył się w odległości 7,9m od prawej krawędzi jezdni.W pobliżu końca tego śladu znajdowało się zarycie ziemi.W odległości 8,1m od prawej krawędzi znajdowało się prawe przednie koło samochodu N..Pomiędzy końcem śladu kół na poboczu a samochodem znajdowały się elementy samochodu oraz zarycia ziemi. Badania powypadkowe wykazały ,że oba samochody były sprawne technicznie.Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom oskarżonego M. K. (1) jakoby nie doszło do kontaktu jego samochodu z samochodem marki S.,a tym samym iż nie ponosi on winy za spowodowanie wypadku.Jest to jedynie przyjęta linia obrony mająca skutkować uniknięciu odpowiedzialności karnej.Wyjeśnienia te jednak są sprzeczne z obiektywnymi dowodami w postaci stwierdzonych uszkodzeń na obu pojazdach,śladami lakieru samochodu N. na samochodzie S.,z fotograficznym materiałem poglądowym oraz symulacją przebiegu zdarzenia z uwzględnieniem wszystkich parametrów i w odniesieniu do topografii terenu.Biegły wyraźnie wyróżnił uszkodzenia powstałe w czasie kontaktu obu samochodów od pozostałych uszkodzeń będących konsekwencją przebiegu wypadku poza obszarem jezdni.Na skutek kontaktu pojazdów w N. (...) powstały m.in.uszkodzenia:kolor lakieru zielony,na zderzaku przednim z prawej strony koliste zarysowania lakieru ,błotnik przedni prawy w przedniej części z licznymi wgnieceniami i zarysowaniami lakieru na długości ok.0,75m i wysokości ok.0,62m od dolnej krawędzi zderzaka ,drzwi tylne prawe z zarysowaniem lakieru na wysokości 0,47 -0,6m od dolnej krawędzi progu i inne szczegółowo opisane w protokołach oględzin samochodów .S. (...) koloru srebrnego w dolnej części drzwi przednich lewych na łączeniu z progiem posiadała wbity fragment osłony koła ,poszycie drzwi posiada koliste zarysowania lakieru,błotnik przedni lewy pogiętyz zarysowaniami z naniesioną substancją koloru zielonego,felga koła przedniego lewego z kolistymi zarysowaniami w części środkowej.Biegły dokonał szczegółowej analizy tych uszkodzeń i stwierdził,iż można wnioskować że zdarzenie miało charakter styczny,gdy osie wzdłużne pojazdów usytułowane były pod niewielkim kątem.W chwili zderzenia przednie koła samochodu N. skręcone były w prawo ,a tor ruchu tego samochodu był ukośny do osi jezdni ,w prawo.Zajechał więc on drogę samochodowi S. powodując wypadnięcie tego samochodu z toru jego ruchu poza obręb drogi ,a tym samym śmierć osób jadących,które z uwagi na dynamiczny przebieg wypadku mogły się nawet nie zdążyć zorientować co się dzieje i w tej nieświadomości stracić życie.Należy podkreślić,że charakter uszkodzeń samochodów znajdujących się w przednich częściach świadczy ,że powstały one w czasie wzajemnego kontaktu ,a tym samym twierdzenie oskarżonego jakoby nie było możliwe aby zaczepił przednią prawą stroną swego samochodu o lewy przód S. jest oderwane od materiału dowodowego i z nim sprzeczne.Okoliczność tę potwierdzaja zeznania świadka M. M.(k.421-422).Opinia biegłego przedstawia usytuowanie pojazdów w chwili zderzenia ,gdzie widać iż kontakt samochodów nastąpił przednią prawą stroną samochodu N. z przednią lewą stroną samochodu S.,gdzie na skutek tego wytrącenia z toru jazdy samochód ten uderzyl w drzewo.Biegły wyliczył uwzględniając wytracenie prędkości w czasie narastania opóźnienia hamowania ,iż prędkość samochodu N. przed wypadkiem wynosiła około 76km/h.Miarkując winę oskarżonego należy stwierdzic,iż nie zachował on szczególnej ostrożności do której obligowały go ustawione przed miejscem wypadku znaki drogowe informujace o ograniczeniu prędkości,nierównościach i innych wymienionych wyżej niebezpieczeństwach.W ślad za ustaleniami biegłego Sąd uznał,iż oskarżony podczas manewru wyprzedzania S. zmienił kierunek ruchu w prawo przez co doprowadził do kontaktu obu samochodów powodując zmianę toru ruchu samochodu S. w prawo i do zjechania tego samochodu z jezdni i uderzenia w drzewo.W zaistniałej sytuacji kierujący samochodem S. nie miał możliwości uniknięcia wypadku.Brak jest podstaw do stwierdzenia ,aby popełnił on nieprawidłowości mające wpływ na zaistnienie wypadku.J. K. (1) po prostu jechał swoim pasem na wprost i na pewno nie spodziewał się,iż bez żadnego powodu drugi uczestnik ruchu drogowego pozbawi go nagle życia.Pasażerka tego samochodu również nie miała wpływu na to,że została pozbawiona życia na skutek obrażeń spowodowanych przez oskarżonego M. K.,gdyż utrata jego panowania nad swoim samochodem w czasie manewru wyprzedzania spowodowała zajechanie drogi S.,gdzie z kolei ten samochód na skutek siły uderzenia samochodu N. opuścił tor jazdy na wprost i doszło do uderzenia w drzewo.To była ta nieprawidłowość powodująca wypadek ,był to manewr niebezpieczny.Biegły stwierdził,iż nie można wykluczyć ,że na wilgotnej i nierównej nawierzchni zmiana przez oskarżonego biegu i przyspieszenie spowodowało zmianę toru ruchu pojazdu. Materiał dowodowy sprawy stanowią także zeznania świadków,gdzie tylko jadący samochodem D. K. K. (2) był bezpośrednim świadkiem wypadku.Zeznania tego świadka Sąd obdarzył walorem wiarygodności jedynie częściowo.Zmienił on bowiem ich treść w zasadniczych kwestiach nie potrafiąc tego logicznie uzasadnić.W postępowaniu przygotowawczym zeznał(k.26v-29),że został wyprzedzony przez samochód N. ,a następnie S. i samochody te jechały prawą stroną jezdni.Z odległości 100m zobaczył,że samochód ten zachwiał się na bok ,zjechał na lewe pobocze i uderzył w drzewo.N. zjechał na lewe pobocze i dachował.Nie widział,aby któryś z tych pojazdów zderzył się z drugim lub zaczepił.Wyprzedzajace go samochody jechały z prędkością około 70km/h.Na rozprawie zaś świadek ten zeznał już odmiennie(k.418-421),a mianowicie iż wyprzedzajaca go S. jechała z prędkością ok.100km/h,zjechała na prawą stronę i z tą prędkością dalej jechała.Następnie wyprzedził go N. i dojeżdżał do S. .Znowu zeznał odmiennie,a mianowicie wskazał iż na chwilę odwrócił wzrok i gdy znowu spojrzał przed siebie ,to samochodem S. ,,machnęło''i rzucało nim w lewo i prawo ,S. uderzyła bokiem w drzewo.N. zjechał na lewe pobocze i dachował.Nie widział momentu jak te samochody się zetknęły ale uważa ,że się nie zetknęły.S. była delikatnie pierwsza od N..Prędkość N. w chwili wyprzedzania wynosiła ok.60-70km/h i N. nabierał prędkości.S. wyprzedziła go pierwsza.Świadek nie potwierdził zeznań ,iż oba samochody wyprzedzały go z prędkością ok.70km/h.Sąd odmówił wiary zeznaniom świadka K. K. (2) we fragmentach,w których różnią się między sobą.Szczegóły techniczne jakie wskazywał świadek wyraźnie przerosły jego możliwości co do ich zapamiętania i wiernego odtworzenia,co staje się oczywiste w świetle opinii uzupełniającej biegłego,który stwierdza że zeznania K. K. (2) odnośnie braku kontaktu obu samochodów nie znajdują potwierdzenia w dowodach materialnych.Charakter bowiem uszkodzeń samochodów znajdujących się na przednich częściach powstał w czasie wzajemnego kontaktu samochodu N. z samochodem S..Biegły wykazuje w opinii błędne wielkości jakie podaje świadek ,nie pokrywajace się z dowodami materialnymi jak chociażby przejechany odcinek drogi przez jego samochód po wyprzedzeniu przez S. jak i znaczace różnice co do prędkości ,które biegły określa jako technicznie nieosiągalne.Sąd więc uznał,iż zeznania świadka K. K. złożone w Sądzie nie znajdują technicznego uzasadnienia.Tym samym biegły kategorycznie stwierdził,iż wnioski jego opinii nie ulegają zmianie .

Okolicznością nie budzącą wątpliwości jest fakt ,iż to nieprawidłowości popełnione przez oskarżonego doprowadziły do zaistnienia wypadku. W świetle powyższej analizy materiału dowodowego ,w ocenie Sądu doszło do popełnienia przez oskarżonego M. K. (1) w dniu 21 grudnia 2013 r w S. w województwie (...) przestępstwa przeciwko bezpieczenstwu w komunikacji spenalizowanemu w art.177§2kk,gdzie oskarżony nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w ten sposób ,że kierując samochodem marki N. (...) o nr rej. (...) nie dostosował się prędkości do panujących na jezdni warunków jechał z nadmierną prędkością wyboistym odcinkiem drogi, nie stosując się do znaków pionowych ostrzegawczych A-11 ( nierówna droga) pod którym umieszczona jest tablica informacyjna o nierównościach na odcinku 3,5 km oraz znaku A- 30 ( inne niebezpieczeństwo), pod którym umieszczona jest tablica informująca o brakach w nawierzchni na odcinku 4,5 km i w trakcie wyprzedzania kolejnych pojazdów utracił panowanie nad kierowanym pojazdem doprowadzając do bocznego zderzenia z samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) kierowanym przez J. K. (1), co spowodowało, iż samochód ten zjechał na pobocze i uderzył w drzewo w następstwie czego J. K. (1) poniósł śmierć na miejscu a pasażerka tego samochodu I. G. po przetransportowaniu do Państwowego Szpitala (...) w L. zmarła na skutek odniesionych obrażeń .Sąd M. K. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 177 § 2 kk skazał go na karę 3 ( trzy) lata pozbawienia wolności.Na podstawie art. 42§ 1 kk orzekł środek karny 5 (pięć) lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zzaliczeniem na podstawie art. 63 § 1 kk oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w sprawie w dniu 23 grudnia 2013 roku,zaś na podstawie art. 63 § 4 kk na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 21 grudnia 2013 roku do dnia 22 czerwca 2016 roku. Stopień naruszenia zasad bezpieczenstwa ruchu drogowego przez oskarżonego jest bardzo znaczny i wyłącznie on ponosi winę za spowodowanie wypadku,gdzie pokrzywdzonymi zostałe dwie niewinne osony,które pozbawił życia,a przecież do wypadku nie musiało dojść.Oskarżony nie musiał wykonywać niebezpiecznego manewru wyprzedzania.Sąd wymierzył oskarżonemu karę pozbawienia wolności o charakterze izolacyjnym ,zresztą jej wysokość nie jest zbyt duża jeśli zważy się na zagrożenie ustawowe tego przestępstwa karą pozbawienia wolności w rozmiarze od 6 miesięcy do lat 8 i choć strona podmiotowa czynu polega na nieumyślności to jednak naruszenie zasad bezpieczenstwa ruchu było bardzo znaczne.Oskarżony jest osobą niekaraną lecz z uwagi na bardzo duży stopień spolecznego niebezpieczeństwa czynu winien on podlegać wymiarowi kary proporcjonalnemu do stopnia zawinienia.Należy także zauważyć ,iż oskarżony nie przejawia skruchy,w żaden sposób nie zaprezentował stanu,który mogłby świadczyć iż żałuje tego co się stało,nie przeprosił rodzin J. K. (1) i I. G.,które to zginęły w tymże wypadku.Oskarżony winien ponieść więc konsekwencje swego czynu,a wyrok winien też spełnić swe funkcje w zakresie prewencji nie tylko szczególnej ale i ogólnej.Temu celowi służy też orzeczony środek karny,gdyż oskarżony winien być okresowo wyeliminowany z grona kierowców.Dopiero całokształ dolegliwości płynących z wyroku spowoduje,iż stanie się on sprawiedliwy i słuszny.

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

Orzeczenie o kosztach postępowania uzasadnia art. 627 kpk.