Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska

Sędziowie: SO Beata Hass – Kloc (spr.)

SR del. Marta Zalewska

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Mikulska

po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Spółka z o.o. z/s w G.

przeciwko: A. B.

o wydanie rzeczy ruchomej

sprawy z powództwa wzajemnego A. B.

przeciwko pozwanemu wzajemnemu (...) Spółka z o.o. z/s w G.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda – pozwanego wzajemnego od wyroku Sądu Rejonowego w R. XIII Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w S. z dnia 14 października 2015 r., sygn. akt XIII C 63/13

1.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach: IV, V, VI i VII w ten sposób, że:

IV. oddala powództwo wzajemne w całości,

V. zasądza od powoda wzajemnego A. B. na rzecz pozwanego wzajemnego (...) Spółka z o.o. z/s w G. kwotę 1.217 zł (jeden tysiąc dwieście siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

VI. nie obciąża powoda/pozwanego wzajemnego (...) Spółka z o.o.
z/s w G. opłatą sądową od pozwu wzajemnego oraz wydatkami,
w zakresie których powód wzajemny A. B. był zwolniony z mocy ustawy,

2.  oddala apelację w pozostałym zakresie,

3.  koszty postępowania apelacyjnego między stronami wzajemnie znosi.

sygn. akt VI Ga 74/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 3 czerwca 2016 r.

Spółka (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. wniosła pozew o nakazanie pozwanemu A. B., prowadzącemu działalność pod nazwą A. A. B. w W., aby wydał jej 25 kompletów regałów stalowych, znajdujących się w jego posiadaniu i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podała, że w 2010 r. zleciła pozwanemu wykonanie usługi malowania 25 regałów stalowych stanowiących jej własność. Podała, że upoważniony przez nią Z. T., w obecności J. J. uzgodnił z pozwanym wszystkie warunki wykonania przez niego kompleksowej usługi malowania 25 kompletów regałów stalowanych. W wyniku tego pozwany przyjął zlecenie, określając łączną kwotę swego wynagrodzenia wraz z kosztami materiałów na kwotę 200,00 złotych za komplet regału, łącznie 5.000,00 złotych.

Dalej powódka podała, że pozwany zabiegał o to zlecenie. Komplety regałów zostały dostarczone do zakładu pozwanego, który przystąpił do realizacji zlecenia. Kiedy przedstawiciele powódki chcieli odebrać już pomalowane regały i dokonać zapłaty uzgodnionego wcześniej wynagrodzenia, co miało miejsce w drugiej połowie 2010 r., wówczas pozwany zażądał dwukrotnie wyższej zapłaty, tj. 9.995,84 złote, uzależniając jednocześnie wydanie regałów od zapłaty tej kwoty. Powódka, pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. wystąpiła do pozwanego z żądaniem zwrotu 25 kompletów regałów stalowych za zapłatą umówionej ceny. W odpowiedzi, pozwany odmówił wydania regałów.

Na rozprawie w dniu 6 marca 2013 r., pełnomocnik powoda sprecyzował żądanie pozwu w ten sposób, że wniósł o wydanie 25 kompletów regałów stalowych, pomalowanych, znajdujących się w posiadaniu pozwanego.

W piśmie z dnia 29 października 2012 r., pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, ewentualnie uwzględnienie powództwa co do wydania, nie 25 kompletów regałów stalowych, lecz konkretnie zidentyfikowanych co do liczby, wielkości i rodzaju, znajdujących się w siedzibie zakładu pozwanego, pomalowanych na biało elementów konstrukcji stalowych blach - określonych przez powoda jako regał, mimo że nie są i nie były nigdy poskręcane przy uwzględnieniu zarzutu zatrzymania, tj. za jednoczesnym zobowiązaniem powoda do zapłaty na rzecz pozwanego kwoty 9.995,84 zł.

Jednocześnie pozwany wniósł pozew wzajemny o zasądzenie od powoda na jego rzecz kwoty 9.995,84 zł., z ustawowymi odsetkami od dnia wyrokowania i zobowiązanie powoda do odbioru z jego zakładu wszystkich pomalowanych na zalecenie powoda na biało elementów konstrukcji i blach znajdujących się w posiadaniu powoda oraz nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności co do kwoty 5.000,00 zł. uznanej w pozwie głównym. Nadto o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu powód wzajemny podał, że domaga się od powoda zapłaty kwoty 9.995,84 zł. za wykonaną usługę malowania elementów konstrukcji i blach metalowych, które według powoda są elementami z których można zmontować regały 25 sztuk. Powód w pozwie głównym uznał powództwo co do kwoty 5.000,00 zł.

Podniósł zarzut zatrzymania z art. 461 kc do czasu zapłaty wynagrodzenia , kwoty 1000 zł. za magazynowanie przedmiotu oraz kwoty 466,93 zł. z tytułu odsetek za zaciągnięty kredyt.

Podał też, że wykonał usługę czyszczenia i malowania według uzgodnień co do sposobu, kolorystyki, rodzaju użytych materiałów w lipcu 2010 r. Powód zobowiązał się zapłacić 5.000,00 złotych, 200,00 złotych za regał i zwrócić wartość materiałów użytych do jej wykonania w dniu odbioru elementów stalowych dostarczonych do malowania.

Dalej podał, że niezależnie od umowy obowiązek zwrotu wartości wydatków zleceniobiorcy uzgodnionej ze Z. T. i J. J. ceny ryczałtowej za robociznę w kwocie 200,00 zł. netto za sztukę oraz dodatkowo zwrot kosztów materiałów według cen brutto użytych do wykonania zlecenia w kwocie 5.000,00 zł., wówczas orientacyjnie ustalonej. Pozwany podał, że dokonał kalkulacji robocizny według jego stawek roboczogodziny, ustaleń dotyczących ceny, koloru, rodzaju farby w czerwcu 2010 r. Podał, że w ślad za dokonanymi ustaleniami w dniu 9 lipca 2010 r. zaciągnął kredyt na sfinansowanie zakupu materiałów do wykonania zlecenia , ponieważ powód nie zapłacił mu zaliczki. Zakupił we własnym imieniu niezbędne do prawidłowego wykonania zlecenia materiały za łączną kwotę 4.995,84 złotych. Powód wzajemny wystąpił z wnioskiem o ustalenie wynagrodzenia za przechowywanie i zajmowanie powierzchni magazynowej od 1 sierpnia 2010 r. Usługa pomalowania regałów została wykonana w lipcu 2010 r., a pomalowane konstrukcje zajmowały powierzchnię magazynową. Wskazał też, że powód w swoich twierdzeniach jest zmienny. W pozwie bowiem deklaruje zapłatę 5.000,00 złotych, tytułem umówionego wynagrodzenia, następnie deklaruje, że była to umówiona ryczałtowa cena 4 000 zł.

Powód /pozwany wzajemny/ w odpowiedzi na pozew wzajemny, wniósł o oddalenie w całości żądania pozwu wzajemnego oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniósł na zasadzie art. 751 pkt 1 k.c. zarzut przedawnienia roszczeń pozwanego i powoda wzajemnego, objętych żądaniem pozwu wzajemnego. Podał, że zgodnie z art. 751 k.c. roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych podatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju przedawniają się z upływem dwóch lat. Podał, że w tej sprawie powód wzajemny wykonywał zlecone prace w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej i dlatego do przedawnienia jego roszczeń o zapłatę za wykonane zlecenie ma zastosowanie przepis art. 751 k.c. Przedmiot zlecenia, zgodnie z twierdzeniami powoda wzajemnego był wykonany końcem lipca 2010 r. i z tą datą roszczenie o zapłatę wynagrodzenia stało się wymagalne.

Pozwany wzajemny dalej podniósł, że dalsza część pozwu wzajemnego świadczy, że powód wzajemny uchyla się od obowiązku wydania 25 kompletnych i wymalowanych regałów co rodzi obawy, że wyzbył się części powierzonych mu regałów lub w inny sposób je utracił.

Podniósł też, że żądanie przez powoda wzajemnego nadania rygoru natychmiastowej wykonalności co do kwoty 5.000,00 złotych nie znajduje uzasadnienia w świetle podniesionego zarzutu przedawnienia, jak też sytuacji braku wydania powodowi należycie wykonanego zlecenia w postaci 25 sztuk pomalowanych na biało regałów.

Dalej pozwany wzajemny podniósł, że przedłożona przez powoda wzajemnego faktura VAT z dnia 30 lipca 2010 r. nr (...) jest niezgodna z prawdą co do tego, że powód wzajemny nabył materiały niezbędne do wykonania zlecenia. Zdaniem pozwanego wzajemnego, powód wzajemny nabył materiały na realizację innego niż pochodzące od niego zlecenia. Zaliczając powyższą fakturę w koszty uzyskania przychodu, powód wzajemny dla celów podatkowych powiązał ją z przychodem uzyskanym od innego kontrahenta, dla którego materiały te były kupione.

Ponadto pozwany wzajemny zwrócił uwagę, że przedłożony przez powoda wzajemnego materiał dowodowy jest wzajemnie sprzeczny.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w R. XIII Zamiejscowy wydział Cywilny z siedzibą w S. z dnia 3 kwietnia 2013 r. pozwany /powód wzajemny/ A. B. został zwolniony w 2/3 częściach z opłaty sądowej od pozwu wzajemnego oraz zaliczki na koszt opinii biegłego.

Na rozprawie w dniu 14.10.2015 r. pozwany wzajemny rozszerzył żądanie pozwu wzajemnego wnosząc o zasądzenie kwoty 12 626,98 zł. na które składała się kwota 10 191,58 zł. odsetkami od dnia 1.09.2010 r. tytułem wynagrodzenia z podatkiem VAT oraz kwota 2 435,40 zł. z odsetkami od dnia wniesienia pozwu za składowanie spornych elementów.

Wyrokiem z dnia 14 października 2015 r. sygn. akt XIII C 63/13 Sąd Rejonowy w R., XIII Zamiejscowy wydział Cywilny w S. w pkt. I oddalił powództwo główne, w pkt II nakazał ściągnąć od powoda (...) sp. o.o. na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w R.kwotę 1 000 zł. tytułem opłaty sądowej od pozwu, która nie została uiszczona, w pkt III zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2 417 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania, w pkt IV zasądził od pozwanego wzajemnego (...) sp. z o.o. na rzecz powoda wzajemnego A. B. kwotę 12 171,58 zł. z ustawowymi odsetkami od kwoty 9 995,84 zł. od dnia 9.11.2012 r. i od kwoty 2 175,74 zł. od dnia 14.10.2015 r. do dnia zapłaty, w pkt V oddalił powództwo wzajemne w pozostałej części, w pkt VI nakazał ściągnąć od pozwanego wzajemnego (...) sp. o.o. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 442 zł. tytułem brakującej opłaty od pozwu wzajemnego oraz kwotę 690,07 zł. tytułem uzupełnienia brakującego wynagrodzenia biegłego, w pkt VII zasądził od pozwanego wzajemnego na rzecz powoda wzajemnego kwotę 2 967 zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sąd Rejonowy ustalił, że pozwany i powód wzajemny A. B. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (...) w W.. Na wiosnę 2010 r. przedstawiciel powoda i pozwanego wzajemnego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. - Z. T. zawarł z pozwanym i powodem wzajemnym umowę, zgodnie z którą pozwany /powód wzajemny/ zobowiązał się wykonać usługę na rzecz powoda /pozwanego wzajemnego/, polegającą na pomalowaniu zniszczonych regałów stalowych, własności powoda i pozwanego wzajemnego. Strony ustaliły, że stawka za robociznę przy jednym regale wyniesie 200,00 złotych i że usługa zostanie wykonana w terminie do końca lipca 2010 r. Sporne regały, nieposkręcane, w luźnych elementach zostały przewiezione do warsztatu pozwanego i powoda wzajemnego w lipcu 2010 r. Elementy spornych regałów były w bardzo złym stanie, były skorodowane. Przed pomalowaniem zostały oczyszczone z rdzy za pomocą drucianych szczotek i tarcz, niektóre były szpachlowane. Następnie położono na nie dwukrotnie podkład, który został wyczyszczony i zmyty. Końcowo sporne elementy zostały pomalowane nawierzchniowo białą farbą. Materiały na pomalowanie tych elementów zostały zakupione przez pozwanego / powoda wzajemnego/. Pismem z dnia 14 października 2010 r. pozwany /powód wzajemny/ poinformował Fundację (...) (...) Sp. k. w S. o wykonaniu zleconej usługi. Jednocześnie zwrócił się z prośbą o odbiór regałów, zalegających w pomieszczeniach warsztatu, który jest mu potrzebny do wykonywania innych prac oraz o uregulowanie należności za wykonaną pracę. Pismem z dnia 24 listopada 2010 r. pozwany /powód wzajemny/ został poinformowany przez pełnomocnika Fundacji im.(...) Sp. k. w S., że wszelkie roszczenia związane z wykonaną usługą powinny być kierowane do Z. T., jako zleceniodawcy bądź podmiotu przez niego reprezentowanego. Ponownie, pismem z dnia 6 stycznia 2011 r. pozwany i powód wzajemny wezwał Z. T. na adres powoda do zapłaty kwoty 9.995,84 zł. za wykonane zlecenie czyszczenia i malowania 25 regałów stalowych. W piśmie tym pozwany / powód wzajemny/ wyjaśnił, że powyższa kwota wynika z uzgodnionej ceny ryczałtowej za robociznę w kwocie 200,00 złotych za regał oraz dodatkowo zwrot kosztów materiałów użytych do wykonania zlecenia. Ponadto przedstawił powierzchnię pomalowanych regałów, materiały zużyte do tego i poinformował jednocześnie Z. T., że regały są do odebrania w jego zakładzie, po uprzedniej zapłacie należnej kwoty oraz że w przypadku nieodebrania ich w zakreślonym terminie będzie dochodził odszkodowania za dotychczasowe magazynowanie regałów, zajmujących powierzchnię magazynową.

Powód /pozwany wzajemny/ pismem z dnia 20 grudnia 2010 r. - w ostatecznym wezwaniu do wydania regałów wezwał pozwanego /powoda wzajemnego/ do wydania w nieprzekraczalnym terminie 7 dni, liczonym od daty doręczenia tego pisma, 25 kompletów stalowych regałów, stanowiących jego własność, za zapłatą umówionej ryczałtowo ceny wykonanej usługi czyszczenia i malowania w kwocie 4.000,00 złotych.

Elementy stalowe, pomalowane przez pozwanego /powoda wzajemnego/ na biało, stanowiące części składowe regałów, znajdują się na posesji w W. nr 229, należącej do pozwanego. Są to 18 sztuk ram konstrukcji regału, 17 sztuk półek dolnych regału, 177 sztuk półek regału, 28 sztuk boków (skrzydełek) dolnych regału, 329 sztuk boków (skrzydełek) górnych regału, 3 sztuki poprzeczek o długości 1 m przekroju ceowego, 50 mm x 35 mm. Ponadto 1 regał jest zmontowany z wyżej opisanych elementów. Poszczególne rodzaje elementów ułożone są na podkładach drewnianych, tzw. paletach. Dla zabezpieczenia przed czynnikami atmosferycznymi wszystkie elementy zostały okryte taśmą foliową i brezentem. Zmontowany regał jest również okryty taśmą foliową. Sporne elementy są częściowo skorodowane, na części kantów blach występuje lekka korozja metalu przebijająca się spod powłoki malarskiej. Ze spornych elementów możliwych jest do zmontowania 9 regałów. Do kwietnia 2014 r. elementy regałów przechowywane były w wiacie magazynowej, przyległej do zabudowań, tj. budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego, w którym mieści się Zakład (...) pozwanego /powoda wzajemnego/.

Wartość robocizny związanej z pomalowaniem faktycznej ilości elementów przekazanych przez powoda /pozwanego wzajemnego/, tj. 609 sztuk przy 37 elementach wchodzących w skład kompletnego regału wynosi 3.290,00 zł. netto. Wartość tę biegły ustalił indywidualnie w oparciu o roboty renowacyjne i malarskie na rynku budowlanym i samochodowym, podobne do będących przedmiotem opinii, przy uwzględnieniu ilości pomalowanych elementów. Wartość materiałów na pomalowanie elementów regałów wynosi łącznie 4.995,84 złotych i odpowiada ona wartości wskazanej przez pozwanego /powoda wzajemnego/ w fakturze VAT z dnia 30 lipca 2010 r.

Wynagrodzenie dla pozwanego /powoda wzajemnego/ za przechowywanie i zajmowanie powierzchni magazynowej spornych elementów w okresie od sierpnia 2010 r. do końca marca 2014 r., tj. za okres 44 miesięcy wynosi 1.980,00 zł. Kwota ta nie uwzględnia podatku VAT. Kwotę wynagrodzenia biegły wyliczył biorąc pod uwagę powierzchnię zajmowaną wartość rynkową najmu, którą określa się w podejściu porównawczym lub dochodowym, rodzaje rynku, stawki czynszu na rynku lokalnym.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy przyjął, że powództwo powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. jest nieuzasadnione. Powód, na którym z mocy art. 6 k.c. spoczywał ciężar udowodnienia faktów, z których wywodził skutki prawne, nie przedstawił żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że przekazał pozwanemu do pomalowania 25 kompletów regałów stalowych. Natomiast, z materiału dowodowego zebranego w tej sprawie wynika, że powód przekazał pozwanemu w celu ich pomalowania luźne, zniszczone i skorodowane elementy wykonane z blachy stalowej, z których można zmontować 9 sztuk regałów. Z tych przyczyn Sąd orzekł, jak w pkt I wyroku na podstawie art. 222 § 1 k.c.

Sąd nakazał ściągnąć od powoda (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.000,00 złotych, tytułem opłaty sądowej od pozwu, która nie została uiszczona, na podstawie § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.417,00 złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Odnośnie powództwa wzajemnego, to Sąd Rejonowy wskazał, że prawie w całości zasługiwało na uwzględnienie. Strony zawarły umowę na podstawie której pozwany wzajemny zlecił powodowi wzajemnemu wykonanie usługi polegającej na pomalowaniu przekazanych przez niego elementów stalowych regałów za wynagrodzeniem, odpowiadającym wykonanej pracy. Usługa powyższa miała zostać wykonana przez powoda wzajemnego do końca lipca 2010 r.

Sąd powołując się na art. 751 kc i art. 120 kc uznał zarzut przedawnienia za nieuzasadniony. Wskazując, że jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie. Wskazał, że roszczenie powoda wzajemnego o zapłatę stosownego wynagrodzenia za wykonaną usługę stało się wymagalne z dniem 24 stycznia 2011 r., tj. po upływie 7 dni od daty skutecznego doręczenia wezwania powoda wzajemnego o zapłatę kwoty 9.995,84 zł. Pozew wzajemny został złożony w sądzie w dniu 2 listopada 2012 r. (data prezentaty), zatem przed upływem terminu przewidzianego w art. 751 k.c.

Na podstawie opinii biegłego Sąd ustalił, że wartość nakładów poniesionych przez powoda wzajemnego w celu wykonania zleconej usługi wynosi 8.285,84 złotych netto, którą należy powiększyć o podatek VAT w wysokości 23 (1.905,74 złotych). Tytułem wynagrodzenia za przechowywanie spornych elementów regałów i zajmowanie powierzchni magazynowej powodowi wzajemnemu należy się kwota 1.980,00 złotych netto tj. bez podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego wzajemnego na rzecz powoda wzajemnego kwotę 12.171,58 zł, z ustawowymi odsetkami od kwoty 9.995,84 złotych od dnia 9 listopada 2012 r. do dnia zapłaty i od kwoty 2.175,74 złotych od dnia 14 października 2015 r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie powództwo oddalił, jako nieuzasadnione, orzekając na podstawie art. 735 § 1 k.c., art. 455 i art. 481 k.c., art. 471 k.c. O kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. Ponieważ powód wzajemny uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania, Sąd obciążył powoda i pozwanego wzajemnego w całości kosztami postępowania. Dlatego Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego wzajemnego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 442,00 złotych, tytułem brakującej opłaty sądowej od pozwu wzajemnego oraz kwotę 690,07 złotych, tytułem uzupełnienie brakującego wynagrodzenia biegłego.

Sąd zasądził od pozwanego wzajemnego na rzecz powoda wzajemnego kwotę 2.967,00 złotych, tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400,00 złotych, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją w całości powód /pozwany wzajemny zarzucając:

I.  błąd w ustaleniach faktycznych, stanowiących podstawę wydanego w niniejszej sprawie wyroku, a w tym zakresie naruszenie przepisów art. 233 § 1 k.p.c. oraz 232 k.p.c. w związku z art. 6 k.c., poprzez: przekroczenie przez Sąd Rejonowy granicy swobodnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, wyciągnięcie zeń wniosków sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego w wyniku czego Sąd wadliwie zdekodował istniejący w niniejszej sprawie stan faktyczny, uznając za udowodnione okoliczności korzystne dla pozwanego - powoda wzajemnego, co do których nie przeprowadzono, ani nie zaoferowano żadnego dowodu, a ustalenie których było niemożliwe na podstawie domniemań; dokonanie ustaleń faktycznych sprzecznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, a także przez odmówienie wiary zaoferowanym przez Spółkę (...) Sp. z o.o. dowodom, w postaci własnoręcznych notatek A. B., których prawdziwość on sam potwierdził; naruszenie przez Sąd orzekający uznanych reguł interpretacyjnych oraz brak logicznego wiązania faktów i niezrozumienia wynikających z nich treści.

II.  Naruszenie przepisów od art. 734 k.c. do art. 751 k.c., przez ich błędne zastosowanie, i wadliwe przyjęcie, że spółkę (...) Sp. z o.o. z A. B. wiązała umowa zlecenia, podczas gdy strony zawarły między sobą typową umowę o dzieło;

III.  Naruszenie przepisów od art. 627 k.c. do 646 k.c. przez ich niezastosowanie, w wyniku błędnego zdekodowania przez Sąd orzekający łączącego strony sporu stosunku obligacyjnego,

IV.  Naruszenie przepisów art. 455 k.c. przez jego zastosowanie przy braku ku temu podstaw, w świetle zgłoszonego przez A. B. roszczenia o zapłatę wynagrodzenia ryczałtowego,

V.  Naruszenie przepisów art. 751 k.c. w związku z art. 120 § 1 k.c. poprzez ich błędne zastosowanie, do obliczania terminów przedawnienia w przypadku roszczeń wynikających z umowy o dzieło.

Powód /pozwany wzajemny / wniósł o :

1.  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie w całości żądania pozwu (...) sp. o.o. w G. przy jednoczesnym oddaleniu powództwa wzajemnego

2.  zasądzenie od pozwanego /powoda wzajemnego/ kosztów postępowania za obie instancje

lub o:

3.  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu rozwinął argumentacje na poparcie zgłoszonych zarzutów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja powoda /pozwanego wzajemnego/ nie zasługiwała na uwzględnienie w zakresie w jakim zaskarżył wyrok dotyczący powództwa głównego, a to pkt I i II wyroku Sądu Rejonowego.

W sprawie nie doszło do naruszenia art. 233 §1 kpc oraz 232 kpc w zw. z art. 6 kc.

Niezasadnym był zarzut naruszenia art. 233 § 1 kpc poprzez brak wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, która doprowadziła do błędnych ustaleń faktycznych, wyrażających się w nieuzasadnionym przyjęciu, że pozwanemu wydano 25 sztuk regałów, których zwrotu teraz domaga się powód.

Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 kpc wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest natomiast wystarczające przekonanie strony o innej niż przyjął sąd wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu. /I ACa 209/12 wyrok s.apel. 2012-10-12 w Białymstoku LEX nr 1223145/.

W sprawie nie zachodzi dysharmonia pomiędzy materiałem dowodowym a konkluzją, do której doszedł Sąd Rejonowy na skutek przeanalizowania dowodów. Ocena materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy nie koliduje z zasadami doświadczenia życiowego lub regułami logicznego wnioskowania.

Przedmiotem powództwa windykacyjnego z art. 222 kc są rzeczy w znaczeniu jurydycznym wskazanym w art. 45 kc. Przedmiotem roszczenia mogą być zasadniczo rzeczy istniejące i indywidualnie oznaczone, co stanowi prostą konsekwencję tego, iż tylko takie stanowią przedmiot prawa własności. Rzeczy oznaczone co do gatunku mogą być przedmiotem roszczenia, jeżeli zostały odpowiednio zindywidualizowane przez podanie ich ilości i oznakowanie co pozwoliłoby na ich wyodrębnienie. Żądanie wydania rzeczy obejmuje rzecz w takim stanie, w jakim się znajduje w chwili realizacji roszczenia. W tym sensie roszczenie windykacyjne nie prowadzi do restytucji stanu poprzedniego, jaki istniał przed naruszeniem prawa własności /por. : Kodeks cywilny. Komentarz red. prof. dr hab. Edward Gniewek, prof. dr hab. Piotr Machnikowski Rok wydania: 2016 Wydawnictwo: C.H.Beck Wydanie: 7/.

Ponadto istotne było w sprawie, aby powód tak określił przedmiot roszczenia windykacyjnego, aby doprowadzić do jego indywidualizacji (w sposób określający jego tożsamość; czego nie uczynił nawet po dokonanych oględzinach, z których jasno wynikało co jest w posiadaniu pozwanego – powoda wzajemnego).

Zarzut dotyczył ustaleń faktycznych w zakresie przedmiotu powództwa windykacyjnego t.j. 25 zestawów których wydania domagał się powód główny. Sąd Okręgowy podziela tezę, iż powód na którym spoczywał w tym zakresie ciężar dowodzenia /art. 6 kc / nie wykazał, aby przekazał a pozwany przyjął i w chwili obecnej znajdują się one w posiadaniu pozwanego 25 kompletów regałów jak na to powoływał się w pozwie. Wbrew zarzutom apelacji nie stanowią na powyższe dowodu odręczne notatki A. B., które Sąd Rejonowy dopuścił jako dowód, i które poddał ocenie dając temu wyraz w uzasadnieniu, a które w ocenie Sądu Okręgowego stanowią tylko dowód na to jaką podstawę przyjęto do wyliczenia wynagrodzenia i materiałów jakie należy użyć do wykonania umowy. Ponadto wszyscy przesłuchani w toku postępowania świadkowie, w tym osoby z którymi B. zawierał umowę, a więc Z. T., J. J. jak i świadek G. S., który był pracownikiem pozwanego wprost zeznali, że nie zostały przekazane pozwanemu /powodowi wzajemnemu/ pełne komplety tak jak to powód wskazywał w pozwie, a jedynie porozkręcane części które miały zostać oczyszczone i pomalowane. Także oględziny i dowód z opinii biegłego nie potwierdziły tezy o 25 kompletach regałów.

Powód nie wykazał w toku postępowania ile wydał pozwanemu elementów składowych stanowiących każdy z nich samodzielną rzecz ruchomą.

To na powodzie jako na podmiocie który wywodził z tego skutek prawny spoczywał w myśl art. 6 kc ciężar dowodzenia w zakresie tej kwestii o fundamentalnym dla powództwa windykacyjnego znaczeniu. Wskazana w art. 6 kc "ogólna zasada rozkładu ciężaru dowodu", jest regułą w znaczeniu materialnym wskazującą, kto poniesie skutki nieudowodnienia faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Na stronach postępowania bowiem spoczywa odpowiedzialność za wynik postępowania dowodowego i - w konsekwencji - często wynik procesu.

Wskazać przy tym należy, że artykuł 232 zd. 1 kpc wskazuje jedynie na ciężar dowodu w znaczeniu procesowym, czyli obowiązek przedstawienia faktów i dowodów przez strony. Przepis ten nie stanowi podstawy wyrokowania sądu i nie może mieć wpływu na poprawność wydanego przez sąd rozstrzygnięcia /wyr. SN z 15.2.2008 r., I CSK 426/07, Legalis/.

Apelacja powoda /pozwanego wzajemnego/ częściowo zasługiwała na uwzględnienie, a to w zakresie powództwa wzajemnego t.j. pkt IV,V,VI i VII wyroku Sądu Rejonowego.

Zasadne okazały się bowiem zarzuty naruszenia art. 734 kc i art. 751 kc w zw. z art. 120 § 1 kc oraz art. 627 kc.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko apelacji co do kwalifikacji prawnej spornej umowy jako umowy o dzieło, a uregulowanej w art. 627 i n kc. z wszystkimi tego konsekwencjami.

W umowie o dzieło przedmiotem zobowiązania przyjmującego zamówienie jest wykonanie oznaczonego dzieła, czyli osiągnięcie określonego rezultatu. Umowa o świadczenie usług jest natomiast umową starannego działania, a jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągnięcia rezultatu. Umowy o dzieło często dotyczą wytworzenia rzeczy lub dokonania zmian w rzeczy już istniejącej (naprawienie, przerobienie, uzupełnienie) (por. np. wyr. SA w Białymstoku z 21.1.2014 r., III AUA 813/13, Legalis).

Ponadto jednym z kryteriów pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania umówionego (dzieła) rezultatu, sprawdzianowi na istnienie wad (por. wyrok SA w Lublinie z 26.01.2006r. III AUa 1700/05).

Nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego, iż pomalowanie konstrukcji było umówionym materialnym rezultatem, które osiągnięcia podjął się pozwany/powód wzajemny/ w ramach zawartej umowy, które można ocenić także przez pryzmat istnienia wad.

Powyższa kwalifikacja ma to znaczenie, iż powód /pozwany wzajemny podniósł zarzut przedawnienia roszczenia pozwanego /powoda wzajemnego / z tytułu wynagrodzenia za wykonanie umowy o czym świadczy dowód w postaci opinii biegłego .

Stosowne zaś do art. 646 kc roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

Strony ustaliły wykonanie dzieła /odmalowanie konstrukcji/ na dzień 31.07.2010 r. co przyznał sam pozwany /powód wzajemny/ w odpowiedzi na pozew. Co więcej wg twierdzeń pozwanego umowa ta została w tej dacie przez niego wykonana, tak więc już w tej dacie był uprawniony do żądania zapłaty wynagrodzenia.

W związku z tym należało przyjąć, że strony ustaliły zawierając umowę o dzieło również czas w którym miało być ono wykonane.

Jednocześnie wskazać należy, że początku biegu przedawnienia roszczeń wynikających z umowy o dzieło nie określają reguły przewidziane w art. 120 kc i dla jego ustalenia nie zachodzi potrzeba ani możliwość zastosowania art. 455 kc (wyr. SA we Wrocławiu z 23.3.2012 r., I ACA 219/12, Legalis).

Tym samym bieg dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia pozwanego /powoda wzajemnego/ o zapłatę z tytułu umowy o dzieło rozpoczął się w dniu 1.08.2010 r. i nie uległ przerwaniu w myśl art. 123 § 1 pkt kpc, jako że pozwany /powód wzajemny/ wniósł powództwo wzajemne po dacie 1.08.2012 r.

W pozostałej części wskazać należało, iż stosowne od art. 193 § 2 ¹ kpc z wyjątkiem spraw o roszczenia alimentacyjne zmiana powództwa może być dokonana jedynie w piśmie procesowym. Przepis art. 187 stosuje się odpowiednio.

Tymczasem powód wzajemny rozszerzył żądanie pozwu na rozprawie do protokołu. Zmiana powództwa może polegać na wystąpieniu z nowym roszczeniem obok pierwotnego bądź też na zgłoszeniu nowego roszczenia zamiast pierwotnego. Przepis ten normuje zmianę przedmiotową powództwa, obejmującą jego istotne elementy, którymi są żądanie i podstawa dochodzonego roszczenia . Przy czym zachowanie tego wymogu formalnego jest konieczne nawet wtedy, gdy powód występuje z nowym roszczeniem na rozprawie w obecności strony pozwanej /wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi - I Wydział Cywilny z 2014-05-13, I ACa 1558/13/. Jako że warunek formalny z cytowanego przepisu nie został spełniony, to prowadzi to do wniosku, że pierwotne żądanie pozwu nie zostało skutecznie zmienione w toku postępowania przed Sądem I instancji.

W konwencji Sąd Okręgowy uznając powództwo wzajemne za niezasadne w całości na podstawie art. 627 kc w zw. z art. 646 kc zmieniając wyrok Sądu Rejonowego w pkt IV i V na podstawie art. 386 §1 kc i oddalając powództwo wzajemne w całości.

Mając na uwadze wynik postępowania z powództwa wzajemnego Sąd Okręgowy zmienił także pkt VI wyroku Sądu Rejonowego i nie obciążył powoda/pozwanego wzajemnego/ (...) sp. o.o. opłatą sądową od pozwu wzajemnego oraz wydatkami w zakresie których powód wzajemny A. B. był zwolniony, mając na uwadze art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 kpc.

Konsekwencja powyższego była zmiana wyroku w pkt VII w przedmiocie kosztów postępowania w zakresie powództwa wzajemnego za I instancję, na które po stronie powoda /pozwanego wzajemnego/ złożyły się koszt zastępstwa procesowego i koszt opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, w przedmiocie których Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, ustalając zaś wysokość kosztów zastępstwa procesowego miał przy tym na uwadze pierwotną wartość przedmiotu sporu z pozwu wzajemnego oraz § 4 ust 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (…).

W przedmiocie kosztów postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 100 kpc w zw. z art. 108 § 1 kpc w związku z art. 391 § 1 kpc wzajemnie je znosząc mając na uwadze, że apelacja powoda została uwzględniona jedynie częściowo.