Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział XII Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący- Sędzia: SO Beata Kozłowska

Sędzia: SO Bożena Cincio-Podbiera

Sędzia: SO Aneta Stożek

Protokolant: st.sekr.sądowy Paweł Sztwiertnia

po rozpoznaniu w dniu 8 marca 2016 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej w K.

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

o zapłatę

oraz

sprawy z powództwa wzajemnego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej w K.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez stronę powodową oraz przez stronę pozwaną od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie z dnia 11 marca 2015 r. sygn. akt IV GC 1479/13/S

I.  w częściowym uwzględnieniu apelacji strony powodowej – pozwanej wzajemnej zmienia punkt I zaskarżonego wyroku w ten tylko sposób, że zasądzona tam kwotę 735,50 zł (siedemset trzydzieści pięć złotych pięćdziesiąt groszy) zastępuję kwotą 7.773,00 zł (siedem tysięcy siedemset siedemdziesiąt trzy złote );

II.  zmienia punkt IV zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądzoną tam kwotę 2.417,00 zł (dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych) zastępuje kwotą 1.725,00 zł (jeden tysiąc siedemset dwadzieścia pięć złotych);

III.  oddala apelację strony powodowej - pozwanej wzajemnej w pozostałym zakresie;

IV.  zasądza od strony pozwanej - powódki wzajemnej na rzecz strony powodowej - pozwanej wzajemnej kwotę 538,00 zł (pięćset trzydzieści osiem złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego;

V.  oddala apelację strony pozwanej - powódki wzajemnej;

VI.  zasądza od strony pozwanej - powódki wzajemnej na rzecz strony powodowej – pozwanej wzajemnej koszty postępowania apelacyjnego w kwocie 1.200 zł (jeden tysiąc dwieście złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

UZASADNIENIE

W pozwie głównym strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. (poprzednio: (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowo – akcyjna) wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) sp.z.o.o. w P. kwoty 45.178,47 zł z ustawowymi odsetkami i kosztami procesu.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, iż zleciła stronie pozwanej naprawę elektrowrzeciona w maszynie o nazwie szybkoobrotowe centrum obróbcze (...). Strona pozwana zobowiązała się do dokonania regeneracji elektrowrzeciona w terminie 2 tygodni od dnia złożenia zamówienia. Po tygodniu strona pozwana stwierdziła, że nie jest konieczna pełna regeneracja bowiem przyczyną nieprawidłowej pracy elektrowrzeciona jest naderwanie jednego z połączeń sensorów zacisku z gniazdami wtykowymi i po usunięciu tej wady zwróciła stronie powodowej wrzeciono. Strona powodowa za naprawę zapłaciła. Przy próbie uruchomienia wrzeciona okazało się, że nadal działa nieprawidłowo i występują te same błędy, które zostały pozwanej wskazane przy zleceniu regeneracji. Strona powodowa zgłosiła pozwanej nie usunięcie usterki, a pozwana podjęła ponownie próbę naprawy wskazując, iż konieczna jest pełna regeneracja wrzeciona. Pozwana w dniu 25.07.2012r. została zawiadomiona o tym, że zakupiła nowy czujnik i usterka została usunięta. Pracownik strony powodowej pojechał do strony pozwanej, by odebrać wrzeciono, ale okazało się, że naprawa nie została dokonana.Strona pozwana zakupiła bowiem czujnik niezaprogramowany, a takie zaprogramowanie było konieczne. Po kilku dniach strona powodowa dowiedziała się, że strona pozwana musi zakupić urządzenie do zaprogramowania. W tej sytuacji strona powodowa nie wiedząc, kiedy otrzyma wrzeciono i by ograniczyć koszty związane z przestojem maszyny D. zakupiła nowe elektrowrzeciono i w dniach 8-9.08.2012r. zamontowała w maszynie. Od tego czasu maszyna pracuje bez usterek. W dniu 13.08.2012r. pozwana zawiadomiła stronę powodową o zakresie i zakończeniu prac regeneracji elektrowrzeciona. Strona pozwana wystawiła drugą fakturę za naprawę elektrowrzeciona na kwotę 33606,98 zł i w dniu 16.08.2012r. wydała stronie powodowej elektrowrzeciono. Strona powodowa uznaje, że wrzeciono jest naprawione lecz nie montuje go w maszynie, by nie generować kosztów. Do uruchomienia i montażu wrzeciona bowiem strona powodowa każdorazowo zatrudnia specjalistyczną firmę (...). W takim stanie rzeczy strona powodowa domagała się pokrycia szkody wynikającej z przestoju maszyny D. wskutek przedłużającej się naprawy w kwocie 61957,84 zł, przy czym na szkodę złożyły się kwoty: 48516 zł tytułem przestoju maszyny D. w okresie od 26.06.2012r. do 08.08.2012r., tj. za 622 godziny po 78 zł/godz.; 286 zł tytułem delegacji pracownika do strony pozwanej w dniach 25-26.07.2012r.; 735,50 zł tytułem kosztu dostarczenia wrzeciona do strony pozwanej (tj. wskazanej spółki (...)) w dniu 05.07. 2012r., 12420,34 zł za usługi firmy (...). Koszty obejmujące koszt przestoju maszyny to koszty pracy maszyny (...), którą strona powodowa uruchomiła z uwagi na przestój maszyny D.. Praca na maszynie H. jest bardziej kosztowna niż na maszynie D. bowiem wymaga obecności pracownika. Praca na maszynie D. jest automatyczna. Z kwoty 61957,84 zł strona powodowa oświadczeniem z dnia 07.03.2013r. potrąciła kwotę 16.779,37 zł, stąd dochodzi reszty kwoty 45178,47 zł z tytułu odszkodowania.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) spółka z.o.o. w P. wniosła o oddalenie powództwa w całości . Ponadto wniosła pozew wzajemny o zapłatę kwoty 20.694,22 zł z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wzajemnego strona pozwana wskazała, że kwestionuje roszczenie strony powodowej/pozwanej wzajemnej co do zasady i co do wysokości. Ponadto zarzuciła, że strona powodowa/pozwana wzajemna nie poniosła szkody ani też nie wykazała, by taką szkodę poniosła. Wszak przy przekazaniu wrzeciona w dniu 12.06.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna przekazała stronie pozwanej/powódce wzajemnej informację, że wrzeciono jest mechanicznie sprawne, stąd nie było podstaw do przeprowadzenia pełnego testu wrzeciona. Z uwagi na przekazaną informację strona pozwana/powódką wzajemna przeprowadziła krótki test sprawności i zamocowała stosowany przewód. Za naprawę spółka (...) zapłaciła. W dniu 27.06.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna zgłosiła usterkę maszyny, a spółka (...) zaproponowała przekazanie wrzeciona celem przeprowadzenia pełnego testu maszyny. W dniu 03.07.2012r. spółka (...) przekazała stronie powodowej/pozwanej wzajemnie szacunkową kalkulację naprawy wraz z dokumentem przedstawiającym procedurę regeneracji wrzeciona, w której wskazano, że termin wykonania naprawy zaczyna swój bieg od dnia akceptacji ostatecznego kosztorysu. Drugie zamówienie było odrębnym od pierwszego, a nie można uznać, że stanowiło reklamację pierwszej naprawy. W dniu 13.07.2012r. (...) sp.z.o.o. zamówiła części zamienne u producenta, który w dniu 16.07.2012r. przesłał spółce ofertę. W dniu 18.07.2012r. producent wysłał części zamienne, które zostały dostarczone w dniu 20.07.2012r. W dniu 18.07.2012r. spółka (...) przygotowała dla spółki (...) ostateczny kosztorys regeneracji, o którym zawiadomiła spółkę telefonicznie. Strona powodowa/pozwana wzajemna także telefonicznie zaakceptowała kosztorys. Od dnia 18.07.2012r. zatem należy liczyć początek biegu terminu naprawy wrzeciona. Ponadto był to okres urlopowy, co utrudniało realizację zamówień części zamiennych. Strona pozwana/powódka wzajemna czyniła wszelkie wysiłki, by w możliwie najkrótszym czasie wykonać naprawę. Upływ w dniu 02.08.2012r. terminu naprawy był niezależny od strony pozwanej/powódki wzajemnej. Wszak po podjęciu naprawy okazało się, że części zamienne nie są odpowiednie i w dniu 01.08.2012r. strona pozwana/powódka wzajemna zamówiła ponownie części zamienne. Po otrzymaniu ponownie zamówionych części zamiennych okazało się, że do prawidłowej pracy sensora konieczne jest jego prawidłowe ustawienie. Strona pozwana/powódka wzajemna zamówiła zatem u producenta odpowiednie urządzenie do zaprogramowania sensora. W dniu 13.08.2012r. (...) sp.z.o.o. zakończyła naprawę. W dniu 25.10.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna zapłaciła część wynagrodzenia z faktury VAT nr (...) w kwocie 13606,98 zł. Pozwem wzajemnym zatem strona pozwana/powódka wzajemna domagała się reszty wynagrodzenia w kwocie 20 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26.10.2012r. oraz odsetek ustawowych liczonych od kwoty 33606,98 zł (wynagrodzenie z faktury VAT nr (...)) za okres od 28.08.2012r. do 25.10.2012r. – 694,22 zł. Spółka nie uznała potrącenia dokonanego w piśmie z dnia 07.03.2013r. wskazując, że drugie zamówienie było odrębnym od pierwszego, a nie reklamacją bowiem zamówienia dotyczyły różnych usterek, a ponadto spółka (...) zaakceptowała drugi kosztorys. Za pierwszą naprawę strona powodowa/pozwana wzajemna zapłaciła bez zastrzeżeń.

Strona pozwana/powódka wzajemna zarzuciła także, że spółka (...) była zobowiązana do montażu i demontażu wrzeciona we własnym zakresie, stąd brak podstaw do obciążenia tymi kosztami spółki (...). Poza tym brak podstaw do naliczenia kosztów przestoju naprawianej maszyny D. skoro w czasie naprawy produkcja była prowadzona na maszynie H.. Nie wykazano też, by maszyna H. była mniej wydajna od maszyny D.. Poza tym strona powodowa/pozwana wzajemnie błędnie liczy koszty przestoju bowiem koszt produkcji zawsze występuje. Ewentualne ustalenie kosztu przestoju powinno zatem odnosić się do różnicy w koszcie produkcji detalu wykonanego na maszynie H. do kosztu wykonania detalu na maszynie D.. Jeśli ubezpieczyciel wypłaci stronie powodowej/pozwanej wzajemnie odszkodowanie spółka będzie podwójnie wzbogacona. Poza tym szacunkowe kalkulacje naprawy przesłane stronie powodowej/pozwanej wzajemnie nie mogą być uznane za ofertę, a jedynie za wstępną wycenę naprawy.

W odpowiedzi na pozew wzajemny strona powodowa/ pozwana wzajemna (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w K. wniosła o oddalenie powództwa wzajemnego oraz zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu spółka (...) wskazała, że spółka (...) sp.z.o.o. powinna jako specjalista przy pierwszym zleceniu przeprowadzić prawidłową diagnozę i naprawę, czego nie uczyniła. Zamierzonego rezultatu naprawy nie osiągnęła, zatem zapłata pierwszego wynagrodzenia w kwocie 3220,63 zł była nienależna. Przy drugim zamówieniu strona powodowa/pozwana wzajemna zgłosiła taką sama wadę tej samej rzeczy, a zatem druga naprawa była w istocie kontynuacją pierwszej naprawy. Ponadto z warunków oferty nie wynika, że termin naprawy należy liczyć od dnia akceptacji kosztorysu, a wynika jedynie, że naprawa wymaga uprzedniego zatwierdzenia kosztów. Z wiążących strony warunków zamówienia z dnia 04.06.2012r. i 03.07.2012r. wynika, że termin naprawy wynosi 2 tygodnie robocze od dnia złożenia zamówienia. Zamówienie zostało złożone w dniu 11.06.2012r. wraz z wrzecionem, a zatem termin naprawy upłynął w dniu 25.06.2012r., stąd od 26.06.2012r. spółka (...) liczy szkodę z tytułu przestoju maszyny D.. Złożenie drugiego zamówienia w dniu 03.07.2012r. przez spółkę (...) nie może być traktowane jako złożenie drugiego zamówienia innego niż pierwsze. Druga naprawa powinna odbyć się w ramach gwarancji udzielonej przy pierwszej naprawie zgodnie z treścią oferty z dnia 04.06.2012r. Drugiej naprawy strona pozwana/powódka wzajemna także nie prowadziła prawidłowo bowiem zamawiała dwukrotnie u producenta (w firmie (...)) czujnik analogowy (sensor) i nie wiedziała, że konieczne jest zaprogramowanie czujnika oraz, że otrzymała czujnik niezaprogramowany. Pracownik spółki (...) zasugerował pozwanej/powódce wzajemnej, że czujnik może wymagać zaprogramowania i w ten sposób pozwana/powódka wzajemna dowiedziała się o konieczności zaprogramowania czujnika. Gdyby spółka (...) miała wystarczająca wiedzę, wówczas nie zamawiałaby drugi raz czujnika, gdy nie działał pierwszy dostarczony przez producenta, a od razu zamówiłaby urządzenie do programowania i wówczas wydałaby wrzeciono R. T. w dniu 26.07.2012r. Nie są też słuszne twierdzenia pozwanej/powódki wzajemnej, że spółka (...) przekazała pełną wiedzę o mechanicznym stanie wrzeciona. Wszak to spółka (...) zobowiązała się dokonać pełnej diagnostyki wrzeciona i samodzielnie ustaliła przyczynę awarii przy pierwszej naprawie. Strona powodowa/pozwana wzajemna z tytułu kosztów przestoju liczy koszty pracownicze na maszynie H., które nie występują na maszynie D., która jest automatyczna. Odszkodowania od ubezpieczyciela spółka nie otrzymała.

W piśmie złożonym na rozprawie w dniu 03.03.2015r. i na rozprawie w dniu 03.03.2015r. strona powodowa/pozwana wzajemna ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 33453,03 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.03.2013r. do dnia zapłaty i cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w pozostałym zakresie. Modyfikacja wynikała ze zmiany stawki roboczogodziny pracy maszyny przyjętej pierwotnie w pozwie na poziomie 78 zł. Spółka wskazała, że stawka 78 zł obejmuje pozycje zmienne: koszty funkcjonowania E. – 15,25 zł i energia – 6,26 zł (łącznie 21,51 zł), a także stawka roboczogodziny pracownika 25,50 zł - oraz stałe: amortyzacja – 23,75 zł, koszty pośrednie – 7,24 zł (łącznie 30,99 zł). W ocenie strony powodowej/pozwanej wzajemnie ze stawki 78 zł należy wyłączyć koszty zmienne bowiem koszty te nie powstają, gdy maszyna nie pracuje, z wyjątkiem kosztu pracy pracownika (25,50 zł) bowiem koszt taki został poniesiony skoro pracowała maszyna H. wymagająca stałej obsługi pracownika. W ocenie strony powodowej/pozwanej wzajemnie natomiast pozostają wyliczone w ramach szkody koszty stałe, które powstają bez względu na to, czy maszyna pracuje czy też nie. Spółka zatem ostatecznie wyliczyła koszt pracy maszyny na poziomie: 35.136,78 zł (622 godzinyx56,49 zł /25,50 zł+23,75 zł+7,24 zł). Ponadto spółka poniosła stały koszt w postaci odsetek od rat leasingowych wynoszący 1653,78 zł (spółka ograniczyła kwotę miesięczną, za wyjątkiem lipca, do 4 dni przestoju oraz 8 dni sierpnia ). Łącznie zatem szkoda spółki wyniosła: 50.232,40 zł, na która złożyły się kwoty: za przestój maszyny D. – 35.136,78 zł, odsetki od rat leasingowych – 1653,78 zł, za usługi (...) – 12420,34 zł, koszt delegacji R. T. do pozwanej w dniach 25-26.07.2012r. – 286 zł i koszt dostarczenia wrzeciona do pozwanej w dniu 05.07.2012r. – 735,50 zł. Z kwoty szkody spółka dokonała potrącenia kwoty 16.779,37 zł, zatem pozostaje do zapłaty kwota 33.453,03 zł.

W oparciu o zaoferowane dowody Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny co do pozwu głównego i wzajemnego:

W kwietniu 2012r. strona powodowa/pozwana wzajemnie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa zwróciła się do firmy (...) o naprawę elektrowrzeciona w maszynie o nazwie szybkoobrotowe centrum obróbcze (...). Firma (...) zaproponowała nowe wrzeciono lub jego regenerację. Spółka (...) Sp.z.o.o. sp. komandytowej z uwagi na wysoki koszt zakupu wrzeciona zdecydowała się na jego regenerację. Pracownik spółki (...) wysłał do strony pozwanej/powódki wzajemnej zrzut ekranów z błędami pojawiającymi się na wyświetlaczu maszyny z zapytaniem, czy spółka (...) może podjąć się naprawy. W odpowiedzi spółka (...) sp.z.o.o. w dniu 04.06.2012r. przesłała stronie powodowej/pozwanej wzajemnie ofertę nr(...), w której wskazała, że może dokonać regeneracji wrzeciona za kwotę 6500 Euro. W ofercie wskazano, że naprawa/regeneracja wrzeciona obejmuje: demontaż i sporządzenie ostatecznego kosztorysu naprawy, oczyszczenie części, pomiar części składowych, przeszlifowanie czopów łożyskowych wału, wymianę sprężyn zacisku narzędzia, wymianę czujników systemu zacisku narzędzia, wymianę łożysk i uszczelnień, dynamiczne wyważenie wszystkich obrotowych części wrzeciona, montaż i testy wrzeciona, kontrolę końcową i wystawienie protokołu końcowego. W ofercie zastrzeżono możliwość doliczenia dodatkowych kosztów w razie ujawnienia się nieprzewidzianych usterek wrzeciona. W ofercie wskazano, że udziela się gwarancji w okresie 6 miesięcy od daty dostawy na naprawę i wymienione elementy. W ofercie wskazano termin wykonania naprawy na dwa tygodnie robocze , powiększone o czas konieczny na transport od momentu złożenia zamówienia. Zgodnie z będącą załącznikiem do oferty procedurą przeprowadzania regeneracji wrzecion uszkodzone wrzeciono powinno być dostarczone do spółki (...), a następnie po demontażu wrzeciona i ustaleniu przyczyn uszkodzeń następuje przygotowanie szczegółowego raportu pokontrolnego oraz kalkulacji naprawy wrzeciona, a następnie wykonanie naprawy po zatwierdzeniu kalkulacji kosztów. Zgodnie z ofertą w przypadku rezygnacji z naprawy koszty transportu wrzeciona ponosi klient i otrzymuje wówczas wrzeciono w stanie zdemontowanym. Zgodnie z ofertą gwarancja obejmuje naprawę wrzeciona, jego zregenerowanie lub wymienione elementy wrzeciona, dokonaną w zakładzie (...). W dniu 06.06.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemnie zamówiła (nr zamówienia (...)) u strony pozwanej/powódki wzajemnej regenerację wrzeciona zgodnie z ofertą nr (...). W zamówieniu zastrzeżono, że ostateczny koszt zakupu części zamiennych będzie uzależniony od diagnozy uszkodzenia. Strony umówiły się, że montaż i demontaż wrzeciona spółka (...) wykona we własnym zakresie. W dniu 11.06.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna po zdemontowaniu wrzeciona przez firmę (...) dostarczyła wrzeciono stronie pozwanej/powódce wzajemnej. W dniu 18.06.2012r. zajmujący się naprawą wrzeciona z ramienia (...) sp.z.o.o. M. A. (1)zawiadomił spółkę (...), że specjaliści znaleźli przyczynę nieprawidłowej pracy wrzeciona, a było nią to, iż jedno z połączeń sensorów zacisku narzędzia z gniazdami wtykowymi było naderwane. Nie zawsze zatem był do maszyny przesyłany prawidłowy sygnał. Koszt naprawy wskazano na kwotę 600 Euro netto. Wskazano, że po akceptacji kosztów zostanie odesłane sprawne wrzeciono. Strona powodowa/pozwana wzajemna zaakceptowała propozycję pozwanej/powódki wzajemnej. Spółka (...) sp.z.o.o. po zbadaniu wrzeciona naprawiła naderwane elementy i w dniu 21.06.2012r. zwróciła wrzeciono stronie powodowej/pozwanej wzajemnej. W dniu 18.06.2012r. z tytułu naprawy została wystawiona faktura VAT nr (...) na kwotę 3220,63 zł z terminem płatności w dniu 21.06.2012r. Strona powodowa/pozwana wzajemna w dniu 19.06.2012r. wynagrodzenie zapłaciła. Od dnia 21-22.06.2012r. powodowa spółka/pozwana wzajemna próbowała zamontować wrzeciono, co ostatecznie nastąpiło w dniu 26.06.2012r. i w tym dniu po zamontowaniu wrzeciona pojawił się komunikat o takich samych błędach, które zostały zgłoszone spółce (...) sp.z.o.o. przed 04.06.2012r. W dniu 27.06.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna zgłosiła stronie pozwanej/powódce wzajemnej ponowne wystąpienie błędów. W dniu 27.06.2012r. M. A. (1)zawiadomił R. T., że producent obrabiarki – firma (...) stwierdził, że prawdopodobną przyczyną wadliwej pracy wrzeciona jest uszkodzenie tylnych (górnych) łożysk, o czym według informacji uzyskanych z firmy (...) spółka (...) była informowana, a spółce (...) sp.z.o.o. przekazała informację, że po stronie mechanicznej (praca łożysk, geometria wrzeciona) wrzeciono pracuje bez zastrzeżeń. Taka informacja ograniczyła kontrolę wrzeciona przeprowadzoną przy pierwszej naprawie do weryfikacji geometrii, której wyniki nie budziły zastrzeżeń. W tej sytuacji spółka (...) sp.z.o.o. skupiła się na systemie zacisku narzędzia, którego błędy zostały zaprezentowane na przesłanych screenach. Dalej wskazano w mailu, że konieczna jest całkowita regeneracja wrzeciona z wymianą łożysk. Łożyska zostały już zamówione, a (...) sp.z.o.o. dokona naprawy poza kolejnością w trybie ekspresowym po akceptacji kosztów. W mailu wskazano, że naprawa nie powinna trwać dłużej jak 3-4 dni (do weryfikacji po rozebraniu łożyska na części). W mailu z dnia 02.07.2012r. R. T. przesłała M. A. (1) protokoły dotyczące urządzenia wystawione przez R. oraz zrzuty pojawiających się na ekranie błędów, a także wskazał, że spółka (...) decyduje się na przeprowadzenie pełnej diagnostyki i naprawy wrzeciona oraz poprosił o przesłanie oferty cenowej. W mailu z dnia 03.07.2012r. M. A. (2) ponownie przesłał spółce (...) szacunkowe koszty regeneracji wrzeciona i wskazał, że ostateczna wycena zostanie dostarczona po dostarczeniu wrzeciona i wykonaniu ekspertyzy co do stanu technicznego. W mailu wskazał, że przesyła II wstępną kalkulację o numerze ref. (...). Oferta była identycznej treści jak oferta przesłana w dniu 04.06.2012r. W dniu 03.07.2012r. spółka powodowa/pozwana wzajemna zamówiła u strony pozwanej/powódki wzajemnej pełną regenerację wrzeciona zgodnie z ofertą nr (...)za kwotę 6500 Euro. Spółka powodowa/pozwana wzajemna zleciła firmie (...) ponowny demontaż wrzeciona i taki demontaż został zrobiony. Strona powodowa/pozwana wzajemna dostarczyła pozwanej/powódce wzajemnej wrzeciono w dniu 05.07.2012r. Koszt dostarczenia wrzeciona wyniósł 735,50 zł (2x880km na trasie K.-L. (...),835zł). Termin dwutygodniowy do naprawy wrzeciona upływał w dniu 20.07.2012r. W dniu 13.07.2012r. (...) sp.z.o.o. zamówiła części zamienne u producenta, który w dniu 16.07.2012r. przesłał spółce ofertę. W dniu 18.07.2012r. producent wysłał części zamienne, które zostały dostarczone w dniu 20.07.2012r. W piśmie z dnia 25.07.2012r. prezes zarządu (...) sp.z.o.o. skierowanym do strony powodowej/pozwanej wzajemnej wskazała, że wrzeciono zostało zdemontowane i poddane analizie technicznej, z której wynikało, że uszkodzenie czujnika analogowego spowodowało niewłaściwą pracę zacisku i rozważenie wrzeciona, a w rezultacie uszkodzenie łożysk. Wskazała, że udzielana jest półroczna gwarancja na wymienione części i wykonane prace. Pismo zostało sporządzone na prośbę spółki (...) celem uzyskania dla ubezpieczyciela opinii co do przyczyn usterki. Pracownik strony powodowej/pozwanej wzajemnie R. T. w dniu 25.07.2012r. przyjechał do zakładu strony pozwanej/powódki wzajemnej w celu odbioru wrzeciona. Gdy przyjechał na miejsce wrzeciono nie było naprawione i pracownik został na następny dzień. Koszt diety R. T. wynosił 46 zł, a koszt noclegu – 240 zł. Po podjęciu naprawy okazało się, że części zamienne nie są odpowiednie i w dniu 01.08.2012r. strona pozwana/powódka wzajemna zamówiła ponownie części zamienne, tj. drugi czujnik. Po otrzymaniu ponownie zamówionych części zamiennych okazało się, że do prawidłowej pracy sensora konieczne jest jego prawidłowe ustawienie. Strona pozwana/powódka wzajemna zamówiła zatem u producenta odpowiednie urządzenie (kabel) do zaprogramowania sensora, które otrzymała w dniu 08.08.2012r. Strona pozwana/powódka wzajemna dokonała całkowitej regeneracji wrzeciona. Regenerację zakończyła w dniu 13.08.2012r. W ramach regeneracji dokonała następujących czynności: demontaż i sporządzenie ostatecznego kosztorysu naprawy, oczyszczenie części, pomiar części składowych, wymianę, zaprogramowanie i ustawienie czujnika analogowego systemu zacisku narzędzia, sprawdzenie/ustawienie czujnika kompensacji wydłużenia wału wrzeciona, ustawienie/sprawdzenie parametrów pracy enkodera, wymianę łożysk i uszczelnień, dynamiczne wyważenie wszystkich obrotowych części wrzeciona, montaż i testy wrzeciona, kontrolę końcową i wystawienie protokołu końcowego. W dniu 13.08.2012r. strona pozwana/powódka wzajemna wystawiła fakturę VAT nr (...) z tytułu wynagrodzenia za wykonaną regenerację na kwotę 33.606,98 zł z terminem płatności w dniu 27.08.2012r. W fakturze powołano nr zamówienia (...) oraz odwołano się do drugiej oferty (...). Strona powodowa/pozwana wzajemna zapłaciła kwotę 13606,98 zł w dniu 25.10.2012r. W dniu 16.08.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna odebrała naprawione wrzeciono. Spółka (...) nie otrzymała od ubezpieczyciela odszkodowania z tytułu uszkodzenia i przestoju maszyny D..

Firma (...) na zlecenie strony powodowej/pozwanej wzajemnie dokonała demontażu wrzeciona w dniu 04.07.2012r., za co zażądała wynagrodzenia w kwocie 2123 zł netto, a ponadto dokonała demontażu i montażu uszkodzonego wrzeciona w dniach 21 i 22.06.2012r., 26.06.2012r. i 29.06.2012r. za kwotę 11632 zł netto. Strona powodowa/pozwana wzajemna wynagrodzenie firmie (...) zapłaciła.

Obrabiarka D., do której wrzeciono naprawiała pozwana/powódka wzajemna posiada automatyczny system wymiany narzędzi palet oraz system samosterujący. Taka konfiguracja umożliwia pracę w cyklu automatycznym i bezobsługowym. Strona powodowa/pozwana wzajemna w celu realizacji zleceń od swoich klientów okresie od 26.06.2012r. do 08.08.2012r. używała maszyny (...)– łącznie przez 622 godziny, przy czym w okresie od 23.07.2012r. do 08.08.2012r. liczba godzin pracy tej maszyny wynosiła 346 godzin. W dniach 21 i 22.07.2012r. maszyna nie pracowała. Maszyna pracowała w systemie 24 godzinnym. Spółka (...) stosuje stawkę 78 zł za godzinę pracy maszyny typu frezarka od 2005r. Stawka 78 zł obejmuje pozycje zmienne: koszty funkcjonowania maszyny D. E. (materiały pomocnicze, planowe przeglądy, narzędzia) – 15,25 zł i energię – 6,26 zł (łącznie 21,51 zł), a także stawkę roboczogodziny pracownika 25,50 zł - oraz pozycje stałe: amortyzacja – 23,75 zł i koszty pośrednie – 7,24 zł (łącznie 30,99 zł). Koszt przestoju maszyny D. wynosił za okres od 23.07.2012r. do 08.08.2012r. 8823 zł (346 godzinx25,50 zł) przy stawce pracy 25,50 zł obejmującej koszt pracy pracownika, który musiał być zatrudniony do obsługi zastępczej maszyny H..

Łącznie zatem szkoda spółki wyniosła: 18251,89 zł, na którą złożyły się kwoty: za przestój maszyny D. – 8823 zł, 3220,63 zł tytułem wynagrodzenia nienależnie zapłaconego za pierwszą naprawę, za usługi (...) – 2611,29 zł brutto (2123 zł netto) z tytułu kosztów demontażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 04.07.2012r.; 2861,47 zł brutto (2326,40 zł netto) z tytułu kosztów montażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 26.06.2012r., koszt dostarczenia wrzeciona do pozwanej w dniu 05.07.2012r. – 735,50 zł. Z kwoty szkody spółka (...) dokonała w dniu 27.03.2013r. potrącenia kwoty 17516,39 zł z wynagrodzeniem należnym spółce (...) za regenerację wrzeciona wynoszącym na dzień potrącenia 20 000 zł. W rezultacie do zapłaty na rzecz spółki (...) pozostały koszty przestoju w kwocie 735,50 zł z odsetkami, a na rzecz spółki (...) sp..z.o.o. reszta wynagrodzenia w kwocie 2483,61 zł z ustawowymi odsetkami oraz odsetki od zapłaconej po terminie części wynagrodzenia.

Spółka (...) była zobowiązana uiszczać raty leasingowe za maszynę D. w czerwcu, lipcu i sierpniu 2012r. Miesięczna rata leasingowa obejmowała kapitał i odsetki. Odsetki od rat leasingowych za okres 4 dni czerwca, 8 dni sierpnia i lipiec wynosiły 1653,78 zł.

Pismem z dnia 16.10.2012r. strona powodowa/pozwana wzajemna wezwała stronę pozwaną/powódkę wzajemną do zapłaty kwoty 94848 zł tytułem strat z tytułu przestoju maszyny oraz kwoty 8140 z tytułu demontażu, montażu i transportu wrzeciona. Strona pozwana/powódka wzajemna wezwała stronę powodową/pozwaną wzajemną do zapłaty kwoty 33606,98 zł. W piśmie z dnia 25.10.2012r. spółka (...) odmówiła zapłaty. W piśmie z dnia 07.03.2013r. doręczonym (...) sp.z.o.o. w dniu 27.03.2013r. strona powodowa/pozwana wzajemna oświadczyła, iż z należnej jej kwoty odszkodowania w wysokości 71961,72 zł potrąca kwotę 16779,37 zł należną pozwanej/powódce wzajemnej z tytułu zapłaty wynagrodzenia wskazanego w fakturze VAT nr (...). Strona powodowa/pozwana wzajemna wskazała, że przysługujące jej odszkodowanie przedstawione do potrącenia obejmuje: nienależnie uiszczoną kwotę 3220,63 zł wynagrodzenia z faktury VAT nr (...) oraz szkodę wynikającą z przestoju naprawianej maszyny w okresie od 26.06.2012r. do 15.08.2012r. (78 zł za godzinę pracy maszynyx704,5 godziny=54951 zł) oraz koszty demontażu i montażu wrzeciona przez firmę (...) w kwocie 17010,72 zł. Strona powodowa/pozwana wzajemna wskazała, że nie uznaje kwoty 3220,63 zł, a uznaje jedynie kwotę 33606,98 zł tytułem wynagrodzenia za naprawę bowiem drugie zamówienie było w rzeczywistości reklamacją pierwszej naprawy. Powodowa spółka/pozwana wzajemna wezwała do zapłaty kwoty 55182,35 zł (71961,72-16779,72). W odpowiedzi strona pozwana/powódka wzajemna podniosła, że naprawa odbyła się w możliwie najkrótszym terminie, a termin realizacji naprawy nie został określony i spółka nie uznaje wierzytelności przedstawionej do

Sąd Rejonowy, uznając cofnięcie za skuteczne, w punkcie II wyroku umorzył postępowanie co do pozwu głównego w zakresie kwoty 11725,44 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.03.2013r. do dnia zapłaty.

Nadto, Sąd Rejonowy zważył, że zgodnie z art. 471 kc dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Na stronie powodowej/pozwanej wzajemnie spoczywał ciężar udowodnienia: nienależytego wykonania zobowiązania lub niewykonania zobowiązania przez spółę (...), poniesienia szkody i jej wysokości, związku przyczynowego między szkodą a nienależytym wykonaniem zobowiązania. W ocenie Sądu strona powodowa/pozwana wzajemna wykazała, ze strona pozwana/powódka wzajemna nienależycie wykonała swoje zobowiązanie. Wskazał Sąd, że spółka (...) sp.z.o.o. jako podmiot zajmujący się profesjonalnie naprawą wrzecion powinna zachować profesjonalne standardy prowadzenia naprawy, które wymagały w pierwszej kolejności rozpoznania rodzaju usterki wrzeciona i zdiagnozowanie przyczyn usterki, a następnie usunięcie tej usterki przy uzgodnieniu kosztów naprawy z klientem. Z kolei spółka (...) jako podmiot, który nie zajmuje się profesjonalnie naprawą wrzecion nie miała obowiązku wskazać spółce (...) rodzaju usterek czy ich przyczyn. Nie może więc zasługiwać na uwzględnienie zarzut spółki (...), że przy pierwszym zleceniu naprawy spółka (...) wskazała, że wrzeciono pod względem mechanicznym jest sprawne i dlatego spółka (...) ograniczyła kontrolę wrzeciona, a nie badała wrzeciona kompleksowo, jak to uczyniła przy kolejnej naprawie. W pierwszej kolejności brak dowodów na to, by spółka (...) przekazała spółce (...) informację, iż wrzeciono pod względem mechanicznym jest sprawne. Ponadto nawet gdyby taka informacja została przekazana, to nie zwalniałoby spółki (...) z przeprowadzenia należytej kontroli i należytego zdiagnozowania usterki oraz jej naprawienia. Jak wynika z dokumentów, w tym zlecenia z dnia 04.06.2012r., korespondencji mailowej stron, zeznań świadka R. T. i zrzutów ekranowych, spółka (...) przekazała spółce (...) informacje o wyświetlających się na maszynie błędach (usterkach). Spółka (...) przekazała zatem informacje w zakresie, w jakim jako spółka nie posiadająca wiedzy specjalnej w zakresie wrzecion, mogła dostrzec objawy usterek na maszynie. Spółka od firmy (...) miała informacje, że konieczna jest pełna regeneracja wrzeciona. Spółka (...) zatem – jak wynika z zamówienia z dnia 06.06.2012r. zamówiła u strony pozwanej/powódki wzajemnej pełną regenerację wrzeciona, tj. pełną naprawę. Jak wynika z korespondencji mailowej z dnia 18.06.2012r. spółka (...) sp.z.o.o. stwierdziła, że zdiagnozowała usterkę i nie jest potrzebna pełna regeneracja wrzeciona, ale wystarczy o wiele tańsza naprawa poprzez naprawę jednego z połączeń sensorów. Strona powodowa/pozwana wzajemna w takiej sytuacji działała w zaufaniu do pozwanej/powódki wzajemnej jako specjalisty więc przyjęła urządzenie po naprawie bez pełnej regeneracji i wynagrodzenie w kwocie 3220,63 zł zapłaciła. W dniu 26.06.2013r. przy próbie uruchomienia maszyny przez R. po naprawie wrzeciona okazało się, że na maszynie pojawiły się te same błędy, co potwierdza protokół firmy (...) z dnia 26.06.2012r., korespondencja mailowa i zeznania świadków oraz stron. Spółka (...) sp.z.o.o. zresztą nie kwestionowała faktu, iż pierwsza naprawa okazała się nieskuteczna. W konsekwencji , w ocenie Sądu ,skoro strona pozwana/powódka wzajemna nie wykonała pierwszej naprawy, tj. zamówionej pełnej regeneracji wrzeciona wskutek błędnego zdiagnozowania usterki i przyjęcia błędnego sposobu naprawy, zapłacone jej wynagrodzenie w kwocie 3220,63 zł było nienależne i na dzień złożenia oświadczenia o potrąceniu w piśmie z dnia 07.03.2013r. spółka (...) - na podstawie art. 471 kc jako odszkodowanie za nienależyte wykonanie zobowiązania czy także z art. 637 § 2 kc jako roszczenie o obniżenie wynagrodzenia - posiadała względem spółki (...) wierzytelność o zwrot wynagrodzenia zapłaconego za niewykonaną skutecznie naprawę. Ponadto spółka (...) sp.z.o.o. udzieliła gwarancji na wykonane prace, co sama potwierdziła i co wynika z treści oferty z dnia 04.06.2012r. i pisma z dnia 25.07.2012r. Skoro zatem prace nie zostały wykonane, naprawa w zakresie części naprawianych wrzeciona powinna być bezpłatna. W konsekwencji należało przyjąć, że w piśmie z dnia 07.03.2013r. strona powodowa/pozwana wzajemna skutecznie potrąciła kwotę 3220,63 zł z wierzytelnością strony pozwanej/powódki wzajemnej z tytułu wynagrodzenia wskazanego w fakturze VAT nr (...) z tytułu pełnej regeneracji. Potrącenie nastąpiło z dniem 27.03.2013r. bowiem – jak wynika z pisma spółki (...) sp.z.o.o. z dnia 27.03.2013r. na ten dzień spółka pismo z dnia 07.03.2013r. z pewnością otrzymała. Do ponownego podjęcia przez spółkę (...) sp.z.o.o. naprawy doszło w dniu 05.07.2013r. i tym razem spółka przeprowadziła pełne badanie wrzeciona i pełną regenerację, przy czym naprawy dokonała skutecznie, (...) spółka (...) przyznała. Nie była sporna między stronami okoliczność, iż co do zasady spółce (...) sp.z.o.o. za pełną regenerację wynagrodzenie się należy. Nie była też sporna wysokość umówionego wynagrodzenia za pełną regenerację wskazanego w fakturze VAT nr (...). Nie było spornym, że z kwoty wynagrodzenia wynoszącego 33606,98 zł spółka (...) zapłaciła kwotę 13606,98 zł w dniu 25.10.2012r., zatem po upływie terminu płatności wskazanego w fakturze na dzień 27.08.2012r. Z powyższego wynikało, że na dzień sporządzenia oświadczenia o potrąceniu, tj. 07.03.2012r. spółka (...) sp.z.o.o. posiadała względem spółki (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej wierzytelność o zapłatę kwoty 20.000 zł z tytułu reszty wynagrodzenia i o zapłatę odsetek ustawowych od kwoty 33606,98 zł za okres od 28.08.2012r. do 25.10.2012r. Z kolei na dzień sporządzenia oświadczenia o potrąceniu, tj. 07.03.2012r. spółka (...) Sp.z.o.o. spółka komandytowa posiadała względem (...) sp.z.o.o. wierzytelność z tytułu odszkodowania w kwocie 18.251,89 zł. Wierzytelność ta obejmowała kwotę 3220,63 zł tytułem nienależnie zapłaconego wynagrodzenia za niewykonaną naprawę z faktury VAT nr (...), kwotę 735,50 zł z tytułu dostawy wrzeciona w dniu 05.07.2012r., 8823 zł z tytułu kosztów przestoju maszyny D., 2611,29 zł brutto (2123 zł netto) z tytułu kosztów demontażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 04.07.2012r.; 2861,47 zł brutto (2326,40 zł netto) z tytułu kosztów montażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 26.06.2012r.

Dalej Sąd Rejonowy zważył, iż obrabiarka D., do której wrzeciono naprawiała pozwana/powódka wzajemna posiada automatyczny system wymiany narzędzi palet oraz system samosterujący. Taka konfiguracja umożliwia pracę w cyklu automatycznym i bezobsługowym. Strona powodowa/pozwana wzajemna w celu realizacji zleceń od swoich klientów okresie od 26.06.2012r. do 08.08.2012r. używała maszyny (...), która wymagała obsługi pracownika, przy czym koszt godziny pracownika wynosił 25,50 zł. W ocenie Sądu z dowodów wynika, że spółka (...) musiała uruchomić maszynę H. w czasie naprawy i przestoju maszyny D. bowiem nie byłaby w stanie wykonać zleceń od klientów. Wynika też, że maszyna D. nie wymagała obsługi pracownika, a maszyna H. wymagała. Szkoda w postaci poniesienia kosztów obsługi pracownika na maszynie H. pozostawała zatem w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą od chwili upływu terminu do naprawy wrzeciona w maszynie D.. Zdaniem Sądu Rejonowego termin ten upłynął w dniu 20.07.2012r., a nie jak przyjmuje spółka (...) w dniu 26.06.2012r., tj. od zwrotu wrzeciona po pierwszej naprawie. Uznał Sąd, iż określony został termin naprawy. Skoro spółka (...) zamiast zleconej w dniu 06.06.2012r. pełnej regeneracji wrzeciona przeprowadziła jedynie częściową nieskuteczna naprawę, to ponowne zamówienie pełnej regeneracji było wynikiem niewykonania pierwszej naprawy. Niemniej ostatecznie zakres czynności wykonanych w przypadku obu napraw oraz ich koszt był inny, a ponadto spółka (...) nie przeprowadziła postępowania reklamacyjnego, należy zatem uznać, że naprawy były dwie na podstawie oddzielnych zamówień, a to z dnia 06.06.2012r. (nr 431) i z dnia 03.07.2012r. (nr 511). Jak wskazuje treść zamówień warunki i zasady naprawy były takie same jak w ofercie z dnia 04.06.2012r. nr (...), co oznacza, że w przypadku obu napraw obowiązywał termin naprawy wynoszący 2 tygodnie robocze od momentu złożenia zamówienia (po odliczeniu czasu transportu). Niesłusznie też, według Sądu, spółka (...) utożsamiała ostatecznie zatwierdzenie kosztów naprawy przez klienta z początkiem biegu terminu do naprawy. Zastrzeżenie w ofercie, iż koszty kalkulacji są wstępne wynika z tego, że jak wskazuje doświadczenie życiowe w przypadku napraw specjalistycznych maszyn – nie zawsze przed zbadaniem maszyny – można zdiagnozować wszystkie usterki. Zatwierdzenie ostatecznej kalkulacji naprawy wskazano jedynie jako warunek dokonania naprawy, ale niezależny od liczenia terminu dokonania naprawy. Diagnoza usterek i zatwierdzenie kalkulacji są kwestią odrębną od terminu naprawy. Termin został określony jako liczony od złożenia zamówienia. W dniu 03.07.2012r. spółka (...) złożyła zamówienie i od razu zaakceptowała koszty regeneracji - naprawy, które też ostatecznie się nie zwiększyły i pozostały na tym samym poziomie. Nie było zatem konieczne zatwierdzenie dodatkowe kosztów naprawy w sposób ostateczny. W dniu 05.07.2012r. w godzinach porannych najpóźniej dostarczono wrzeciono zatem do dnia 20.07.2012r. naprawa powinna zostać dokonana, a została dokonana dopiero w sierpniu. 2012r. Przyczyną zaś przedłużającej się naprawy było to, że spółka (...) nie otrzymała prawidłowej części zamiennej od producenta, tj. odpowiedniego czujnika, o czym też się od razu nie zorientowała. Wskutek tego musiała drugi raz zamówić czujnik, a następnie urządzenie do jego programowania. Ryzyko zatem działań producenta części względem spółki (...) ponosiła spółka (...). Nie ma znaczenia okoliczność, że w okresie urlopowym nie było możliwe przyspieszenie naprawy, a spółka (...) czyniła wszelkie możliwe starania w kierunku szybkiej naprawy. Przyczyny przedłużającej się naprawy leżały po stronie spółki (...), zatem opóźnienie naprawy było nienależytym wykonaniem zobowiązania pozostającym w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą w postaci wydatków na pokrycie kosztów pracy maszyny zastępczej od dnia 23.07.2012r. (21 i 22.07.2012r. weekend). Niezasadnie natomiast spółka (...) naliczyła te koszty już od dnia zakończenia pierwszej naprawy, tj. 26.06.2012r. W ocenie Sądu zatem koszt przestoju maszyny D. wynosił za okres od 23.07.2012r. do 08.08.2012r. (uruchomienie maszyny D. z nowym wrzecionem) 8823 zł (346 godzinx25,50 zł) przy stawce pracy 25,50 zł obejmującej koszt pracy pracownika, który musiał być zatrudniony do obsługi zastępczej maszyny H.. Pracownik taki nie byłby potrzebny przy pracy maszyny D., zatem koszt pracowniczy dla spółki (...) nie powstałby. Natomiast, zdaniem Sądu Rejonowego,nie było zasadne wliczenie w koszty stawki pracy maszyny także wskazanych przez spółkę (...) kosztów amortyzacji – 23,75 zł i kosztów pośrednich, tj. nadzór i służby pomocnicze oraz czynsz, – 7,24 zł (łącznie 30,99 zł). Spółka (...) nie potrafiła bliżej określić wskazanych pozycji. Ponadto koszty nadzoru i amortyzacji powstają przy używaniu każdej maszyny i bez względu na jej używanie, stąd nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z przedłużającą się naprawą. Spółka nie wykazała też, by koszty te poniosła.

W ofercie i zamówieniach wskazano, że spółka (...) dostarcza wrzeciono na własny koszt, a zatem też we własnym zakresie je montuje i demontuje. Jednak gdyby spółka (...) za pierwszym razem wykonała prawidłowo zleconą jej pełną regenerację wrzeciona, wystarczyłby jeden montaż po naprawie i jeden demontaż wrzeciona przed naprawą. Z powodu nienależytego wykonania pierwszej naprawy i tym samym konieczności ponownej naprawy pojawiła się konieczność dodatkowego montażu i demontażu wrzeciona. Spółka (...) za każdym razem zlecała demontaż i montaż profesjonalnej firmie (...), której za wykonane usługi płaciła, co potwierdza faktura VAT wystawiona przez R.. W ocenie Sądu w adekwatnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania pozostawał więc montaż z dnia 26.06.2012r. i demontaż wrzeciona do ponownej naprawy w dniu 04.07.2012r. Koszt z tytułu kosztów demontażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 04.07.2012r. wyniósł 2611,29 zł brutto (2123 zł netto) zgodnie z fakturą VAT nr (...) z dnia 21.08.2012r. i załączoną do niej kalkulacją kosztów. Koszt montażu wrzeciona przez firmę (...) w dniu 26.06.2012r. wyniósł 2861,47 zł brutto (11632/5 dni wskazanych w kalkulacji kosztów dołączonej do faktury VAT nr (...) z dnia 21.08.2012r. =2326,40 zł netto). Dalej idące zatem żądanie kosztów demontażu i montażu wrzeciona uznał Sąd za niezasadne jako nie pozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem wywołującym szkodę.

Za niezasadne uznał też Sąd Rejonowy było roszczenie spółki (...) o zapłatę kwoty 286 zł (dieta i nocleg) z tytułu delegacji pracownika R. T. w dniach 25-26.07.2012r. W świetle art. 361 kc spółka nie wykazała związku przyczynowego między szkodą z tytułu poniesionych kosztów z nienależytym wykonywaniem naprawy przez spółkę (...) sp.z.o.o. Brak było dowodów dla wykazania, by obecność R. T. w firmie (...) była niezbędna dla prawidłowego przebiegu naprawy, brak dowodów na okoliczność potwierdzenia uczestnictwa świadka w procesie naprawy, w tym na okoliczność ustalenia, że to świadek powiedział pozwanej/powódce wzajemnej, iż konieczne jest zaprogramowanie czujnika, by działał. Brak było też dowodów wskazujących, by spółka (...) sp.z.o.o. wzywała spółkę (...) do stawiennictwa w siedzibie firmy (...) celem czy to uczestnictwa w naprawie czy odbioru wrzeciona w dniu 25-26.07.2012r. Pismo z dnia 25.07.2012r. nie może być uznane za wezwanie spółki (...) do odbioru naprawionego wrzeciona. Wszak – jak wynika z zeznań prezesa zarządu pozwanej/powódki wzajemnej J. T. - pismo zostało sporządzone na prośbę spółki (...) celem przedstawienia ubezpieczycielowi bowiem spółka starała się o odszkodowanie. Ponadto strony pozostawały w stałym bieżącym kontakcie w trakcie naprawy, zatem spółka (...) na dzień 25.07.2012r. z pewnością wiedziała, iż wrzeciono nie jest jeszcze naprawione. Strony były zgodne co do tego, że pismo z dnia 25.07.2012r. zostaje sporządzone dla ubezpieczyciela.

Sąd Rejonowy uznał za niezasadne roszczenie strony powodowej/pozwanej wzajemnie o zapłatę kwoty 1653,78 zł zł z tytułu odsetek od rat leasingowych uiszczonych w czasie przestoju maszyny D.. Spółka nie wykazała, by takie odsetki zapłaciła, zatem by poniosła szkodę. Ponadto nawet gdyby maszyna pracowała, musiałaby takie odsetki i raty zapłacić, stąd nie można przyjąć adekwatnego związku przyczynowego między czynnościami podejmowanymi przez spółkę (...) sp.z.o.o. w ramach naprawy a koniecznością ich poniesienia przez spółkę (...).

Mając na względzie powyższe ustalenia oraz treść art. 498 par. 1 kc Sąd Rejonowy uznał, że z dniem 27.03.2012r., tj. doręczenia spółce (...) sp.z.o.o. oświadczenia spółki (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej z dnia 07.03.2013r. doszło do wzajemnego umorzenia wierzytelności spółki (...) sp.z.o.o. w kwocie 20.000 zł (reszta wynagrodzenia) z wierzytelnością spółki (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej w kwocie 17516,39 zł (8823 zł+2611,29 zł+2861,47 zł+3220,63 zł) do wysokości wierzytelności niższej. W rezultacie po rozliczeniu do zapłaty na rzecz spółki (...) sp.z.o.o. została kwota 2483,61 zł (20 000 – 17516,39) tytułem reszty wynagrodzenia i taką kwotę Sąd zasądził w punkcie V wyroku oddalając w punkcie VI powództwo wzajemne w zakresie kwoty wynagrodzenia w wysokości 17516,39 zł z ustawowymi odsetkami od 26.10.2012r. Z kolei wierzytelność (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej poprzez złożone oświadczenie o potrąceniu wygasła przed wniesieniem pozwu w zakresie, jakiego dotyczyło oświadczenie. Z treści oświadczenia zaś wynika, że dotyczyło: kwoty 3220,63 zł zapłaconego wynagrodzenia za pierwszą naprawę i szkodę wynikającą z przestoju naprawianej maszyny i konieczności użycia maszyny zastępczej H. w kwocie 54951 zł oraz kosztów demontażu i montażu wrzeciona przez firmę (...) – 17010,72 zł. Spółka oświadczyła, że potrąca swoja wierzytelność z tytułu nienależnie zapłaconego wynagrodzenia - 3220,63 zł i 16779,37 zł z tytułu szkody do kwoty wierzytelności niższej z tytułu wynagrodzenia przysługującej spółce (...) w kwocie 20.000 zł. Strona powodowa nie wykazała, by przysługiwała jej z tytułu odszkodowania wyższa wierzytelność niż już potrącona oświadczeniem z dnia 07.03.2013r bowiem spółka wykazała zasadność odszkodowania w zakresie kwoty 3220,63 zł tytułem nienależnego wynagrodzenia oraz 14295,76 zł (2611,29 zł+2861,47 zł+8823 zł) z tytułu szkody wynikającej z przestoju naprawianej maszyny i konieczności użycia maszyny zastępczej H. i kosztów demontażu i montażu wrzeciona przez firmę (...). Uznając żądanie wyższej kwoty za niezasadne w punkcie III wyroku Sąd Rejonowy oddalił powództwo główne w zakresie kwoty 32717,53 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27.03.2013r. do dnia zapłaty. Kwota ta obejmowała kwotę 286 zł z tytułu kosztów delegacji R. T., 1653,78 zł tytułem odsetek od rat leasingowych i kwotę 30777,75 zł tytułem reszty odszkodowania za przestój, demontaż i montaż. Oświadczeniem o potrąceniu nie były objęte koszty dostarczenia wrzeciona do spółki (...) zatem w tym zakresie wierzytelność nie wygasła, stąd Sąd co do pozwu głównego w punkcie I wyroku zasądził od strony pozwanej (...) sp.z.o.o. na rzecz strony powodowej (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej kwotę 735,50 zł. Odsetki od tej kwoty Sąd zasądził od dnia 27.03.2013r. na podstawie art. 481 kc i art. 455 kc albowiem wierzytelność z tytułu odszkodowanie jest świadczeniem bezterminowym wymagalnym z chwilą wezwania do zapłaty. Wezwanie do zapłaty nastąpiło pismem z dnia 07.03.2013r., w którym spółka (...) przedstawiła spółce (...) konkretne wyliczenie wysokości swoich roszczeń lecz nie przedłożono dowodu nadania czy doręczenia pisma z dnia 07.03.2013r. Z pisma z dnia 27.03.2013r. wynika, że na ten dzień spółka (...) znała treść pisma z dnia 27.03.2013r. zaznaczył Sąd, że kwota 735,50 zł pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania w postaci pierwszej naprawy bowiem w razie prawidłowo przeprowadzonej naprawy spółka (...) musiałaby tylko raz dostarczyć spółce (...) wrzeciono. Natomiast w dniu 05.07.2012r. poniosła koszty dostawy wrzeciona nienaprawionego w sposób prawidłowy przy pierwszym zamówieniu, a zatem koszty te stanowiły szkodę pozostającą w adekwatnym związku przyczynowym z nienależytym wykonaniem zobowiązania. Sad rejonowy wywiódł, że wierzytelność spółki (...) sp.z.o.o. z tytułu wynagrodzenia była wymagalna z dniem 28.08.2012r. Z kolei wierzytelność (...) Sp.z.o.o. spółki komandytowej z tytułu odszkodowania była wymagalna: w zakresie kwoty 3220,63 zł z dniem 27.03.2013r, tj. jako wierzytelność bezterminowa z chwilą wezwania do zapłaty, co miało miejsce równocześnie z oświadczeniem o potrąceniu, tj. w dniu 27.03.2013r. oraz w zakresie kwoty odszkodowania z tytułu kosztów demontażu i przestoju w łącznej kwocie 14295,76 zł z dniem 18.10.2012r. bowiem w tym dniu spółka (...) otrzymała wezwanie do zapłaty z dnia 16.10.2012r. W konsekwencji Sąd zasadził w punkcie V wyroku odsetki ustawowe od kwoty wynagrodzenia w wysokości 3220,63 zł od dnia 26.10.2012r. do dnia dokonania potracenia tej części wynagrodzenia, tj. 27.03.2013r., mając na względzie to, że spółka (...) od kwoty żądanego pozwem wzajemnym wynagrodzenia w wysokości 20 000 zł zażądała odsetek od dnia 26.10.2012r. nie dokonując ich kapitalizacji. Z kwoty 20 000 zł została potrącona kwota 17 506,39 zł, przy czym z tej kwoty kwota 3220,63 zł stała się wymagalna w dniu 27.03.2013r., zatem odsetki od tej kwoty należały się od dnia 26.10.2012r. do dnia, w którym potracenie stało się możliwe (obie wierzytelności były wymagalne), a zatem dalej idące odsetki po dniu 27.03.2013r. od tej kwoty były nienależne i w tym zakresie powództwo wzajemne w punkcie VI jest oddalone. Pozostała część potrąconej wierzytelności, tj. kwota 14295,76 zł ( (...) – 3220,63= (...), (...)+ (...),47+ (...),29) stała się wymagalna w dniu 18.10.2012r., zatem wskutek złożonego oświadczenia o potrącenia tej kwoty z kwotą wynagrodzenia w tej samej wysokości, odsetki od obu wierzytelności nie należą się od dnia 19.10.2012r. Spółka (...) zażądała w pozwie wzajemnym skapitalizowanych odsetek od kwoty wynagrodzenia 33606,98 zł za okres od 28.08.2012r. do 25.10.2012r. Skapitalizowane odsetki od pozostałej po potrąceniu do zapłaty kwoty wynagrodzenia, tj. 2483,61 zł wynosiły za okres od 28.08.2012r. do 25.10.2012r. kwotę 52,19 zł i tą kwotę Sąd zasądził w punkcie V wyroku. Spółce (...) sp.z.o.o. należały się także odsetki ustawowe od kwoty zapłaconej części wynagrodzenia, tj. 13606,98 zł od dnia 28.08.2012r. do dnia 25.10.2012r. wynoszące 285,93 zł oraz wynoszące 67,68 zł (skapitalizowane w pozwie wzajemnym) od kwoty wynagrodzenia zapłaconej przez potrącenie, tj. kwoty 3220,63 zł za okres od 28.08.2012r. do 25.10.2012r. Ponadto z kwoty skapitalizowanych w pozwie wzajemnym odsetek należne były odsetki ustawowe wynoszące 264,77 zł liczone od kwoty wynagrodzenia równej potrąconej kwocie należnego odszkodowania, tj. kwocie 14295,76 zł za okres od 28.08.2012r. do 18.10.2012r. (wymagalność tej części odszkodowania). Sąd zasądził w punkcie V wyroku z kwoty skapitalizowanych odsetek kwotę 670,57 zł (264,77+67,68+285,93+52,19). Jednocześnie Sąd w punkcie VI wyroku oddalił powództwo wzajemne w zakresie skapitalizowanych odsetek wynoszących 23,65 zł (694,22-670,57), a to liczonych od kwoty 14.295,76 zł za okres od 19.10.2012r. do dnia 25.10.2012r. bowiem skoro w dniu 18.10.2012r. roszczenie spółki (...) w tym zakresie było wymagalne wskutek wezwania do zapłaty, a następnie potrącone z wymagalnym na dzień 28.08.2012r. wynagrodzeniem, to odsetki nie mogą być po dniu 18.10.2012r. naliczane skoro na ten dzień potrącenie było możliwe.

O kosztach procesu co do pozwu głównego Sąd orzekł w punkcie IV wyroku na podstawie

art. 98 kpc w zw. z § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. z 2002 r., nr 163, poz. 1349) mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu. Strona powodowa/pozwana wzajemna z pierwotnie żądanej kwoty 45178,47 zł cofnęła pozew w zakresie kwoty 11725,44 zł wskazując, że się pomyliła w obliczeniach, jedynie nieznaczną część powództwa Sąd uwzględnił, tj. co do kwoty 735,50 zł, a w pozostałym zakresie powództwo oddalił wskutek wygaśnięcia wierzytelności przed wniesieniem pozwu i niezasadności żądania wierzytelności wyższej niż już potrącona przed procesem. Sąd zasądził od strony powodowej/pozwanej wzajemnie kwotę 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 2400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika.

O kosztach procesu co do pozwu wzajemnego Sąd orzekł w punkcie VII wyroku na podstawie art. 100 kpc w zw. z § 6 pkt 5 cyt.Rozporządzenia, mając na względzie zasadę proporcjonalnego rozłożenia kosztów procesu. Suma kosztów wynosiła: 5835 zł, tj. po stronie spółki (...) – 3435 zł (17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1035 zł tytułem opłaty od pozwu wzajemnego i 2400 zł tytułem wynagrodzenia radcy prawnego) oraz po stronie spółki (...) – 2400 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika. Spółka (...) wygrała proces w 15 % (3154,18 zł/20694,22 złx100), a spółka (...) w 85%. Spółka (...) powinna ponieść 85% kosztów procesu, tj. 4959,75 zł, a poniosła mniej, dlatego zwrot się jej nie należy. Spółka (...) powinna ponieść 15 % kosztów procesu, tj. 875,25 zł, a poniosła więcej, stąd należy się jej zwrot w kwocie 1524,75 zł (2400-875,25).

Obie strony wystąpiły z apelacją.

Strona powodowa- pozwana wzajemna domagała się zmiany zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie na jej rzecz kwoty 33 167,03 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 marca 2013 roku oraz kosztów postępowania oraz zmiany pkt V wyroku i zastąpienia zasądzonej tam na rzecz strony pozwanej- powódki wzajemnej kwoty, kwotą 285,93 zł i oddalenia pozwu wzajemnego pozostałej części oraz zasądzenia na rzecz strony powodowej -pozwanej wzajemnej kosztów postępowania. Skarżąca zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 233 par. 1 kpc na skutek sprzeczności istotnych ustaleń z zebranym materiałem dowodowym i przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, art. 328 par. 2 kpc przez niewyjaśnienie treści podstawy faktycznej i prawnej wyroku, co miało wpływ na wynik sprawy, a także naruszenie art. 361 par. 1 i 2 kc wobec uznania, że przestój maszyny okresie 26 czerwca do 20 lipca 2012 roku nie jest normalnym następstwem niewykonania w należyty sposób pierwszej naprawy wrzeciona; poprzez uznanie, że szkoda nie obejmuje poniesionych wydatków na amortyzację i koszty pośrednie oraz odsetek rat leasingowych; poprzez uznanie, że koszty montażu wrzeciona w czerwcu 2012 roku nie są adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. Zarzuciła nadto naruszenie art. 498kc i art. 499 kc wobec uznania, że strona powodowa potrąciła oświadczeniem z marca 2013 roku kwotę wyższą niż określona w tym oświadczeniu.

Za sprzeczne z zasadami określonymi w art. 233 par. 1 kpc skarżąca uznawała pominięcie przez Sąd Rejonowy kosztów przestoju maszyny w okresie 26 czerwca do 20 lipca 2012 roku w sytuacji gdy Sąd Rejonowy ustalił, iż oba zamówienia obejmowały pełną regenerację wrzeciona; pierwsza naprawa ograniczyła się do naprawy jednego z połączeń sensorów wrzeciona i nie dała oczekiwanego rezultatu była więc wadliwa; że udzielono półrocznej gwarancji także po pierwszej naprawie; że drugie zamówienie pełnej naprawy było wynikiem niewykonania należycie naprawy pierwszej oraz ,że przyczyny przedłużania się naprawy w całym okresie obciążają wyłącznie stronę pozwaną. Według skarżącej ustalenia te przesądzają, iż przestój maszyny w pominiętym okresie jest wyłącznie wynikiem niewykonania pierwszej naprawy w sposób należyty i tego skutku nie usuwa złożenie drugiego zamówienia, zamiast formalnej reklamacji. Podkreśliła skarżąca, że drugie zamówienie stanowiło w istocie reklamację, nie zaś ofertę zawarcia nowej umowy, przy czym jest niewątpliwe, iż druga naprawa musiała być wykonana i zakres jej musiał być inny, skoro pierwsza nie była skuteczna. W tych okolicznościach pominięcie wskazanego okresu przestoju była nielogiczne i niezasadne. Naruszenia art. 328 par. 2 kpc skarżąca upatrywała w tym, że Sąd Rejonowy nie podał wyjaśnienia podstawy prawnej pominięcia tego okresu przestoju. Jako dalszą sprzeczność wskazywała skarżąca pominięcie dowodu z pisma strony powodowej z dnia 27 lutego 2015 roku o strukturze kosztów roboczogodziny frezarki dla wykazania poniesienia kosztów i ich wysokości w zakresie amortyzacji, kosztów pośrednich tej maszyny, choć pismo to stało się podstawą uznania za udowodnione kosztów poniesienia robocizny i ich wysokości. Braku wszechstronnego rozważenia zebranych dowodów upatrywała zaś skarżąca w tym, że Sąd Rejonowy uznał za wiarygodny dowód z faktury wraz z kalkulacją kosztów firmy (...) dla wykazania poniesienia przez stronę powodową kosztów montażu wrzeciona w czerwcu 2012 roku, a pominął te koszty za 29 czerwca 2012 roku, choć był to jeden montaż. Nie wskazał też Sąd Rejonowy z jakich przyczyn uznał tylko część kosztów tego montażu za usprawiedliwione. Miał też Sąd Rejonowy pominąć treść pisma strony powodowej z dnia 16 grudnia 2014 roku o uiszczeniu odsetek od rat leasingowych, choć wiarygodność tego dowodu nie została podważona. Wskazywała skarżąca, że normalnym następstwem nienależytego wykonania naprawy wrzeciona był przestój D. w okresie od 26 czerwca do 20 lipca 2012 roku, przy tym za przestój ten odpowiadała strona pozwana skoro nienależycie wykonała pierwszą naprawę. Dalej, strona powodowa podnosiła, iż przestój maszyny spowodował utratę przychodów i zwiększenie pasywów spółki, a także utratę korzyści. Ponieważ wykazanie tak rozumianej szkody było bardzo utrudnione strona powodowa przyjęła, że szkoda wynosiła co najmniej tyle ile wynosiły wydatki stałe, ponoszone bez względu na to czy maszyny pracują czy też nie. Do tych wydatków należała amortyzacja oraz koszty pośrednie, a także raty z umowy leasingu. Pomniejszenie szkody o te wydatki było zdaniem apelującej bezzasadne. Kwestionowała także skarżąca ustalenie wysokości wzajemnie umorzonej wierzytelności i uznanie kwoty 3220,63 zł, choć zaliczenie jej na poczet zapłaty, a to wobec dokonanego potrącenia, już na to nie pozwala. Domagała się strona powodowa włączenia do szkody kosztów przestoju maszyny w okresie 26 czerwca do 20 lipca 2012 roku w zakresie wydatku na robociznę w wysokości 7 038 zł/ 276 godzin razy 25,50 zł/, włączenie do szkody kosztów przestoju tej maszyny w zakresie wydatków na amortyzację i koszty pośrednie to jest kwoty 19 275,78 zł , włączenia do szkody kosztów montażu wrzeciona co obejmuje kwotę 6 9 47,58 zł , wskazując, że w wyniku rozliczenia szkody wobec dokonanych potrąceń, szkoda strony powodowej dochodzona w niniejszej sprawie zamyka się kwotą 33167,03 zł.

Wychodząc z tych przesłanek strona powodowa wskazywała, że uwzględniając wysokość należnego jej odszkodowania i prawidłowe potrącenie oraz zaliczenie na jej poczet dwóch wpłat, roszczenie główne powoda wzajemnego przestało istnieć i powinno być oddalone w całości, jedynie przy przyjęciu za zasadne odsetek w kwocie 285,93 zł.

Strona pozwana- powódka wzajemna domagała się w apelacji zmiany wyroku w zakresie pkt I i oddalenia powództwa w zakresie należności głównej i odsetek ustawowych zasądzonych w tym punkcie, zmiany wyroku w zakresie pkt VI i zasądzenia od strony powodowej -pozwanej wzajemnej na jej rzecz kwoty 17 516,39 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 26 października 2012 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenia kwoty 23, 65 zł tytułem pozostałej części skapitalizowanych odsetek ustawowych. Wnosiła też o zmianę wyroku w pkt VII i zasądzenia od strony powodowej -pozwanej wzajemnej na swoją rzecz kosztów postępowania przed sądem pierwszej instancji.

Skarżąca zarzuciła Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 471kc przez przyjęcie, że strona pozwana- powódka wzajemna obowiązana jest do naprawienia szkody rzekomo poniesionej przez stronę powodową- pozwaną wzajemną oraz przez przyjęcie, że nie istnieją okoliczności wyłączające ewentualną odpowiedzialność za ewentualną szkodę. Dalej, skarżąca zarzucała Sądowi Rejonowemu naruszenie art. 498 kc w związku z art.499kc na skutek uznania, że strona powodowa posiadała względem niej wymagalną wierzytelność z tytułu odszkodowania oraz na skutek uznania, że strona powodowa skutecznie potrąciła rzekomo posiadaną wierzytelność względem strony pozwanej- powódki wzajemnej. Zarzuty apelacji objęły też naruszenie art. 6 kc w związku z art. 3 kpc poprzez uznanie, iż strona powodowa udowodniła dochodzone w sprawie roszczenie z tytułu odszkodowania co do zasady i co do wysokości, naruszenie art. 207 par. 6 kpc przez dopuszczenie dowodów złożonych przez stronę powodową na rozprawie w dniu 3 marca 2015 roku, naruszenie art. 233 par. 1 kpc poprzez dokonanie oceny dowolnej, bez wszechstronnego rozważenia sprawy. W tym zakresie skarżąca zarzucała Sądowi, iż został pominięty fakt, że w odpowiedzi na pozew zaprzeczyła dochodzonemu roszczenia co do zasady i co do wysokości, a strona powodowa- pozwana wzajemna nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów wykazujących zasadność roszczenia w obu tych aspektach. Dalej wskazywano, iż Sąd Rejonowy błędnie przyjął, że przedstawione przez stronę powodową wzajemne wyliczenia dotyczące szkody rzekomo poniesionej przez nią z tytułu przestoju maszyny i związanej z tym pracy innego urządzenia są wiarygodne. Uznawała tu skarżąca dokonaną przez Sąd Rejonowy ocenę zeznań świadka M. A. (1) jako niewiarygodnych w zakresie przekazanej stronie pozwanej informacji o mechanicznych sprawności wrzeciona za błędną, podobnie jak przyjęcie, że same twierdzenia strony powodowej w zakresie wysokości rzekomo poniesionej przez nią szkody są wystarczające do uznania, iż wysokość dochodzonego roszczenia została wykazana.

W motywach apelacji skarżąca podnosiła, że została ograniczona w zakresie naprawy poprzez wskazanie przez stronę powodową- pozwaną wzajemną okoliczności mechanicznej sprawności wrzeciona, o czym świadczy wiadomość elektroniczna z dnia 7 maja 2012 roku przedłożona do odpowiedzi na pozew wraz z zrzutem z ekranu oraz zeznania świadka A. i A. T. w charakterze strony. Błędne zatem było uznanie przez Sąd Rejonowy,iż brak jest dowodów na okoliczność ograniczenia zakresu pierwszego zlecenia jak też, że przyjęcie zlecenia do wykonania nie było zależne od akceptacji ostatecznego kosztorysu naprawy. Okoliczności te zostały bowiem wykazane dowodami osobowymi. W efekcie Sąd Rejonowy wadliwie przyjął, że zapłata wynagrodzenia za pierwszą usługę była bezpodstawna. Podnosiła dalej skarżąca, iż zaprzeczyła prawdziwości przedstawionych przez stronę powodową- pozwaną wzajemną wszystkich dokumentów związanych z wykazaniem wysokości szkody albowiem nie stanowiły one wiarygodnych dowodów i dane wynikające z tych dokumentów nie zostały przez Sąd Rejonowy zweryfikowane. Podnosiła, iż brak w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wskazania przez Sąd Rejonowy, że dokumenty te i dane w nich zawarte zostały włączone w poczet zgromadzonego materiału dowodowego. Zdaniem skarżącej dokumenty te były niewiarygodne i nie mogły stanowić podstawy do ustalenia wysokości rzekomej szkody . Strona powodowa nie sprostała zatem wymogom wynikającym z art. 6 kc w związku z art. 3kpc i art. 227kpc oraz art. 207 par. 6 kpc. Zatem stronie powodowej -pozwanej wzajemnej nie przysługiwała jakakolwiek kwota z tytułu odszkodowania. Dodatkowo, dowody te były spóźnione. Strona pozwana złożyła stosowne zastrzeżenie do protokołu rozprawy wobec czego Sąd Rejonowy naruszył dyspozycję art. 207 par.6 kpc Podkreślała skarżąca, iż strona powodowa- pozwana wzajemna nie potrafiła jednoznacznie ustalić co konkretnie wchodzi w skład na przykład kwoty za roboczogodzinę, a dodatkowo oświadczyła, że cofnięcie pozwu jest wynikiem analizy sprawy z klientem, co stawia pod znakiem zapytania wiarygodność wyliczonego odszkodowania. W takiej sytuacji nie było podstaw do zastosowania przez Sąd Rejonowy art. 498 par. 1 kc, szczególnie że twierdzenie strony, na którym oparł się Sąd Rejonowy, nie jest dowodem i winno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą. Zaznaczała także strona pozwana, iż złożenie oświadczenia o potrąceniu winno być uznane przez Sąd Rejonowy za uznanie powództwa wzajemnego, a zatem istniały podstawy do zasądzenia na jej rzecz pełnej kwoty dochodzonej w powództwie wzajemnym.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Odnosząc się do treści apelacji, tak strony powodowej, jak i strony pozwanej zaznaczyć należy, iż zarzut naruszenia art. 233 par. 1 kpc znajduje zastosowanie wówczas gdy Sąd naruszył zasadę wyrażoną w art. 233 kpc par.1 kpc oraz gdy mogło to mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Ustalenia faktyczne nie mogą być zastąpione odmienną interpretacją dowodów zebranych w sprawie, chyba, że strona jednocześnie wykaże, iż ocena dowodów, przyjęta przez Sąd za podstawę rozstrzygnięcia, przekracza granice swobodnej oceny dowodów (zob. wyrok SN z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 17/00). Apelujący musi wykazać, posługując się wyłącznie argumentami jurydycznymi, że Sąd naruszył ustanowione w wymienionym przepisie zasady oceny wiarygodności oraz mocy dowodów i że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 stycznia 2000 r., I CKN 1169/99). Zarzut zatem naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów tylko wtedy może być uznany za usprawiedliwiony, jeżeli Sąd zaprezentuje rozumowanie sprzeczne z regułami logiki, z zasadami wiedzy, bądź z doświadczeniem życiowym. Sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału zachodzi bowiem jedynie wtedy, gdy z treści dowodu wynika co innego, niż przyjął sąd, gdy pewnego dowodu nie uwzględniono przy ocenie, gdy Sąd przyjął pewne fakty za ustalone, mimo że nie zostały one w ogóle lub niedostatecznie potwierdzone, gdy Sąd uznał pewne fakty za nieudowodnione, mimo że były ku temu podstawy oraz, gdy ocena materiału dowodowego koliduje z zasadami doświadczenia życiowego lub regułami logicznego rozumowania, co oznacza, że Sąd wyprowadza błędny logicznie wniosek z ustalonych przez siebie okoliczności.

W tym zakresie Sąd Okręgowy uznaje ten zarzut za słuszny jedynie odnośnie okresu przestoju maszyny w dniach od 26 czerwca do 20 lipca 2012 roku. Po powrocie maszyny z naprawy pierwszej strona powodowa- pozwana wzajemna miała bowiem prawo o oczekiwać, iż maszyna będzie w pełni sprawna, co jednak nie miała miejsca. Naprawa nie została bowiem wykonana efektywnie, to znaczy w maszynie ustalono te same usterki jakie zauważono przed skierowaniem jej do pierwszej naprawy. Nie budzi wątpliwości okoliczność, iż niewykonanie skutecznie naprawy nastąpiło z przyczyn obciążających stronę pozwaną- powódkę wzajemną, o czym mowa niżej. Zostało także dowiedzione, czemu nie przeczy nawet apelująca strona pozwana- powódka wzajemna, iż strona powodowa wobec przestoju maszyny D. posługiwała się w celu wykonania zamówień inną maszyną, wymagającą obsługi przez pracownika. Okoliczność ta pociągnęła za sobą koszty, takie jak roboczogodzina, które nie powstałyby gdyby pierwsza naprawa została wykonana prawidłowo. Wadliwość pierwszej naprawy wywołała zatem powstanie po stronie powodowej kosztów, których by strona powodowa w innej sytuacji nie poniosła. Ponieważ naprawę drugą należy uznać za naprawę w ramach reklamacji to w konsekwencji, wobec istnienia normalnego związku przyczynowego pomiędzy wadliwością naprawy pierwszej a użyciem maszyny zastępczej, służą stronie powodowej -pozwanej wzajemnej usprawiedliwione roszczenia odszkodowawcze. Nie można też, jak to czyni Sąd Rejonowy, uznawać, że w ramach naprawy reklamacyjnej strona pozwana miała prawo korzystać z ofertowego terminu naprawy w rozmiarze 14 dni. Prawo takie istniało po stronie pozwanej w sytuacji naprawy „zwykłej”, standardowej, nie zaś w sytuacji gdy pierwsza wadliwa naprawa generowała po stronie zlecającej tą naprawdę nadzwyczajne koszty. W ocenie Sądu Okręgowego fakt formalnego zlecenia naprawy drugiej jako odrębnego, drugiego zamówienia nie oznacza, iż faktycznie strony zawarły dwie umowy. Jeżeli naprawa druga była konsekwencją naprawy pierwszej, wadliwej to naprawa druga sprowadzała się do sumy czynności podjętych w ramach reklamacji. W konsekwencji strona pozwana winna ponieść wszystkie związane z tym koszty.

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy bezpodstawnie odmówił zasądzenia odszkodowania za okres od dnia 26 czerwca do dnia 20 ulica 2012 roku, kiedy to z już strona powodowa korzystała z maszyny zastępczej. Prawidłowo wykonana pierwsza naprawa doprowadziłaby bowiem do sytuacji, w której maszyna strony powodowej podjęłaby zwykłą pracy pod koniec czerwca 2012 roku. Tak się jednak nie stało. Sąd Okręgowy uznaje zatem za zasadną tą część apelacji strony powodowej- pozwanej wzajemnej, w której domaga się ona zasądzenia odszkodowania za pozostały okres przestoju w kwocie 7 038 zł, na podstawie wyliczenia przedstawionego w apelacji. W wyliczeniu tym zastosowano stawkę roboczogodziny w wysokości 25,50 zł i kierując się zasadami doświadczenia życiowego nie sposób uznać ją za wygórowaną. Maszyna poddana naprawie była wszak maszyną specjalistyczną, nie wymagającą obsługi pracownika. Maszyna zastępcza była także specjalistyczna, choć mniejszym zakresie i mniej nowoczesna, wymagająca obecności przeszkolonej osoby. Pracownik taki musiał zatem posiadać stosowne kwalifikacje, podwyższone w porównaniu zwykłym pracownikiem, które nie odbył stosownego przeszkolenia. Zastosowana stawka nie jest więc nadmierna, tym bardziej że plasuje się na w poziomie 7-8 EUR za godzinę, co w przypadku pracowników wykwalifikowanych, a taki niewątpliwie musiał maszynę obsługiwać, mieści się w przyjętych granicach, przy uwzględnieniu obligatoryjnych narzutów na pracę/ składka ZUS/. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy, a także Sąd Okręgowy, może na podstawie doświadczenia życiowego ocenić czy wskazana w kalkulacji strony powodowej- pozwanej wzajemnej stawka roboczogodziny jest nadmierna, rażąco wygórowana, skalkulowana dla potrzeb procesu. Przyjęcie stawki strony powodowej, jak już wyżej wskazano, nie narusza zasad doświadczenia życiowego, a tym samym nie uchybia treści art. 233 par. 1 kpc.

Odnosząc się do dalszej treści apelacji strony powodowej -pozwanej wzajemnej wskazać należy, iż jest ona nieuzasadniona. Strona powodowa bowiem w celu dokonania naprawy maszyny musiała dokonać jej demontażu, a następnie ponownego montażu po naprawie. Koszty te byłyby poniesione w każdej sytuacji, także wówczas gdyby pierwsza naprawa okazała się skuteczna. Faktem jest, iż strona powodowa poniosła je aż dwukrotnie, a to w wyniku nienależytego wykonania zobowiązania przez stronę pozwaną- powódkę wzajemną. Jednak pierwszy demontaż i montaż maszyny nie mógł pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą ponieważ, jak wskazano, koszt taki istniałby także w przypadku prawidłowo wykonanej naprawy. Okoliczność tą Sąd Rejonowy miał na uwadze, czemu dał wyraz w treści uzasadnienia wyroku. W treści uzasadnienia wyroku podał Sąd Rejonowy, że w ramach szkody uwzględnia jeden montaż i demontaż maszyny, zatem w tym zakresie apelacja strony powodowej nie może odnieść skutku.

Analogiczne stanowisko należy zająć w kwestii wydatków na amortyzację i koszty pośrednie, których w ramach szkody domagała się strona powodowa- pozwana wzajemna. Tak amortyzacja, jak koszty pośrednie ponoszone są zawsze niezależnie od tego czy, maszyna pracuje i w jakim jest stanie. Nie zachodzi więc w tym zakresie adekwatny związek przyczynowy pomiędzy zachowaniem strony pozwanej, a podnoszeniem tych kosztów przez skarżącą stronę powodową- pozwaną wzajemną. Te same argumenty odnoszą się do wydatków stanowiących sumę rat leasingowych za okres przestoju maszyny. Nie wymaga dowodu to, iż raty leasingowe płacone są bez względu na to czy przedmiot leasingu pracuje czy też nie. Wprawdzie strona powodowa poddaje w apelacji, iż poniosła innego rodzaju szkody jak na przykład utrata korzyści, jednakże niezasadne jest zastępowanie tych szkód szkodą w postaci obowiązku zapłaty rat leasingowych. Jak już powiedziano obowiązek ten trwa przez cały okres umowy leasingu i pozostaje w zasadzie niezależny od wszelkich okoliczności związanych z leasingowanym sprzętem.

W efekcie twierdzenia strony powodowej- pozwanej wzajemnej o prawidłowości dokonanego potrącenia w całości, prowadzącego do całkowitego zniwelowania roszczenia pozwanej powódki wzajemnej nie jest uprawniony. Mając na względzie Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 par 1 kpc zmienił zaskarżony wyrok w nieznacznej tylko części, jak to wyżej wskazano, a w pozostałym zakresie apelację strony powodowej- pozwanej wzajemnej na podstawie art.385 kpc oddalił. W konsekwencji zmiany pkt. I zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy zmienił także pkt. IV zaskarżonego wyroku, dokonując korekty zasądzonych tam kosztów poprzez ich obniżenie do kwoty 1 725 zł, a to z uwagi na fakt, iż w wyniku korekty wyroku w pkt. I strona powodowa -pozwana wzajemna utrzymała się ze swoim roszczeniem w zakresie większym niż to przyjął Sąd Rejonowy. Zamiast zasądzonej kwoty strona powodowa uzyskała kwotę 7 773 zł, co stanowi około 17 % kwoty dochodzonej.

Rozważając zarzuty apelacji strony pozwanej -powódki wzajemnej Sąd Okręgowy ocenił ją jako niezasadną w całości.

Wbrew twierdzeniom tej apelacji roszczenia odszkodowawcze strony powodowej w zakresie w jakim je uwzględniono należy uznać za wykazane.

Przede wszystkim nie można zgodzić się ze stanowiskiem strony pozwanej- powódki wzajemnej jakoby zakres pracy naprawczej pozostawał w związku i w zależności od twierdzeń zamawiającego naprawę. Jeśli nawet strona pozwana- powódka wzajemna posiadała informację o mechanicznej sprawności wrzeciona to i tak jako profesjonalista winna była informację tą sprawdzić. Strona pozwana wzajemnie nie może być bowiem uznana za profesjonalistę w zakresie budowy i funkcjonowania tego typu maszyn, nie zajmuje się wszak ich naprawą czy serwisem, a jedynie z maszyny takiej korzysta. Każde zatem oświadczenie co do stanu sprawności maszyny zawsze być winno być uznawany za prawdopodobnie wątpliwe i poddawane weryfikacji. Jeśli więc została strona pozwana- powódka wzajemna zawiadomiona przez stronę powodową, iż wrzeciono jest sprawne mechanicznie, to mając informacje o trudnościach w pracy maszyny należało rozszerzyć diagnostykę i nie ograniczać się tylko do zakresu, w którym pierwszą naprawy wykonano. Zgodnie z artykułem 471 kc po stronie pozwanej istniał obowiązek dołożenia należytej staranności przy naprawie i z obowiązku tego strona pozwana się nie wywiązała, przyjmując za zgodne z prawdą oświadczenia strony powodowej, nie profesjonalisty. Nic nie stało wszak na przeszkodzie aby dokonać przeglądu całej maszyny ,sporządzając stosowną kalkulację naprawy. Skoro strona pozwana tego nie uczyniła ponosi konsekwencje nienależytej realizacji swojego świadczenia. Ubocznie, zauważa się, że Sąd Rejonowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku nadmienił, iż nawet w przypadku posiadania wiedzy o mechanicznej sprawności wrzeciona strona pozwana nie była zwolniona z obowiązków, o których mowa wyżej. Zarzut zatem pominięcia dowodu z treści wiadomości elektronicznej z dnia 7 maja 2012 roku jest nietrafny. Sąd Rejonowy nadto wskazuje, iż nieefektywność pierwszej naprawy pociąga za sobą bezzasadność żądania za nią zapłaty. Zobowiązanie strony pozwanej nie zostało bowiem wykonane choć polegało ono na doprowadzeniu wrzeciona do właściwej sprawności, do czego jednak wówczas nie doszło. Strona pozwana odpowiada zatem za powstałą stąd szkodę, którą- zdaniem Sądu Okręgowego- w określonej części, jak wyżej podano, strona powodowa udowodniła.

W szczególności, jak już uprzednio wspomniano, druga naprawa nie stanowiła odrębnego zlecenia lecz była to naprawa o charakterze reklamacyjnym wobec braku skuteczności naprawy pierwszej. Niezależnie zatem od okoliczności jaki zgodnie z umową wiązał stronę pozwaną termin naprawy, odpowiada strona pozwana za efekty przestoju maszyny skoro w przypadku prawidłowo wykonanej pierwszej naprawy do przestoju tego by nie doszło.

Odnosząc się do zarzutu niewykazania szkody podkreślić trzeba, iż strona powodowa przedłożyła jej kalkulację. Wprawdzie nie uczyniła tego przy pozwie, niemniej później złożona kalkulacja nie jest dowodem spóźnionym w takim sensie jaki nadaje tej okoliczności strona pozwana -powódka wzajemna. Zgodnie z art. 207 par. 6 kpc o ile spóźnione twierdzenia i dowody sąd pomija, o tyle dowody te sąd może przyjąć i analizować jeśli uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy. Taka sama zasada została wyrażona w treści art. 217 par. 2 kpc. Sąd Rejonowy był zatem uprawniony do przeanalizowania kalkulacji złożonej przez stronę powodową- pozwaną wzajemną, co też uczynił. Jeśli zaś chodzi o wysokość kosztu roboczogodziny,w pozostałym bowiem zakresie roszczenie strony powodowej- pozwanej wzajemnej nie zostało uwzględnione, odwołać się należy do wyżej poczynionych uwag w zakresie możliwości weryfikacji tej stawki w oparciu o zasady doświadczenia życiowego. Jest to wszak uprawnienie sądu, co wprost wynika z treści art. 233 par. 1 kpc. W tych okolicznościach nie można uznać, że wysokość stawki roboczogodziny nie została zweryfikowana i pozostaje wyłącznie twierdzeniem strony powodowej. Nie doszło zatem do naruszenia art. 471kc.

Sąd Okręgowy, jak wskazano. , nie dopatrzył się zaistnienia po stronie pozwanej -powódki wzajemnej okoliczności wyłączających jej odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez stronę powodową. Uznając zatem częściową zasadność roszczenia strony powodowej przyjąć należało, iż dysponowała ona wierzytelnością możliwą do potrącenia z wierzytelnością strony pozwanej- powódki wzajemnej. Sąd Rejonowy zatem nie dopuścił się naruszenia art. 498 kc w związku z art. 499 kc, skoro roszczenie strony powodowej należy uznać za udowodnione w rozumieniu art. 6 kc w związku z art. 3 kpc.

Mając to na uwadze apelację strony pozwanej- powódki wzajemnej należało oddalić w całości na podstawie akt. 385 kpc. O kosztach postępowania apelacyjnego, w zakresie obu apelacji, Sąd Okręgowy orzekł pomyśli art. 98 kpc w związku z art. 108 par. 1 kpc oraz z par. 6 i 11 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSR H. Paluch