Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Jaśle I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Wanat

Protokolant: st. sekr. sądowy Anna Wojtunik

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 w Jaśle

przy udziale

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) z siedzibą w W.

przeciwko B. H. i P. H.

o zapłatę

I. zasądza od pozwanych B. H. i P. H. solidarnie na rzecz powoda Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 210 zł (dwieście dziesięć złotych) z ustawowymi odsetkami od 14 stycznia 2014 roku do dnia zapłaty,

II. zasądza od pozwanych B. H. i P. H. solidarnie na rzecz powoda Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 107 zł (sto siedem złotych) tytułem, zwrotu kosztów procesu, w tym 77 zł (siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Sygn. akt I C 317/16

Uzasadnienie wyroku z dnia 24 maja 2016 r.

Powód Towarzystwo (...) z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanych B. H. i P. H. solidarnie kwoty 210 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 stycznia 2014 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że strony łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (polisa nr (...)), na podstawie której powód udzielał pozwanym ochrony ubezpieczeniowej, w zamian za co zobowiązani oni byli uiścić składkę ubezpieczeniową w kwocie 526 zł, płatną w dwóch ratach w wysokości 316 zł i 210 zł. Pomimo ciążącego na pozwanych zobowiązania, uiścili oni tylko pierwszą ratę składki. Powód wezwał pozwanych do dobrowolnego zapłacenia składki, jednak jego żądanie pozostało bez odpowiedzi. Żądanie odsetek od daty 14 stycznia 2014 r. uzasadniał terminem wymagalności dochodzonej kwoty składki.

W odpowiedzi na żądanie powoda, pozwani domagali się oddalenia powództwa w całości, podnosząc, że w dniu 19.10.2013 r. dokonali sprzedaży samochodu, objętego w.w. polisą, o czym niezwłocznie poinformowali powoda. Wobec faktu, że termin płatności drugiej raty składki przypadał po dacie sprzedaży samochodu, o której powód został zawiadomiony, żądanie pozwu – jest zdaniem pozwanych – bezzasadne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia komunikacyjnego OC, zawarta w dniu 30 sierpnia 2013 r. na samochód osobowy marki A. (...) o nr rejestracyjnym (...), na okres ubezpieczenia od 14.07.2013 do 13.07.2014 r. Z tego tytułu pozwani zobowiązani byli do uiszczenia składki w kwocie 526 zł, płatnej w dwóch ratach: I- sza w terminie do 30.08.2013 w kwocie 316 zł i II-ga w terminie do 13.01.2014 r. w kwocie 210 zł ( dowód: kserokopia polisy o nr (...) – k. 8).

W dniu 19.10.2013 r. pozwani B. H. i P. H. dokonali sprzedaży samochodu A. (...) o nr rejestracyjnym (...), objętego w.w. polisą, na rzecz M. L. ( kserokopia umowy kupna sprzedaży – k. 28).

Powód został zawiadomiony o fakcie sprzedaży samochodu sprzeciwem pozwanych wniesionym od nakazu zapłaty z dnia 7 grudnia 2015 r. wydanego przez Sąd Rejonowy w (...) w postępowaniu (...), tj. w dniu 24.02.2016 r.

Powyższy stan faktyczny sprawy był w zasadzie między stronami bezsprzeczny. Jedyną okolicznością sporną była kwestia spełnienia przez pozwanych obowiązku, o jakim mowa w art. 32 z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U.2013.392) tj. obowiązku powiadomienia ubezpieczyciela o zbyciu pojazdu. Pozwani utrzymywali, że takiego powiadomienia dokonali niezwłocznie po dokonaniu sprzedaży, natomiast powód przecząc tym oświadczeniom, podnosił, że o sprzedaży został powiadomiony dopiero w sprzeciwie od nakazu zapłaty, a zatem w dniu 24.02.2016 r. W tym zakresie, okoliczność dotrzymania przez pozwanych ustawowego terminu zawiadomienia o zbyciu pojazdu, należało uznać za nieudowodnioną. (...) dowodowa, zgodnie z art. 6 k.c. spoczywała w tym zakresie na pozwanych, albowiem to oni z faktu tego wywodzili skutek w postaci wyłączenia odpowiedzialności za zapłatę składki. Z racji faktu, że powód zaprzeczył oświadczeniom pozwanych, co do faktu dokonania zawiadomienia o zbyciu (k. 27 v.2), samo oświadczenie pozwanego B. H., złożone na rozprawie w dniu 24 maja 2016 r.(k. 47 v.2) było niewystarczające dla uznania, że takie zawiadomienie miało miejsce w terminie podanym przez pozwanego.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Stosownie do treści art. 32 ustawy z dnia 22 maja 2003 r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U.2013.392) posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, jest obowiązany do przekazania posiadaczowi, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia na piśmie zakładu ubezpieczeń, w terminie 14 dni od dnia przeniesienia prawa własności pojazdu, o fakcie przeniesienia prawa własności tego pojazdu i o danych posiadacza, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu (..) Posiadacz pojazdu mechanicznego, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu ponosi odpowiedzialność wobec zakładu ubezpieczeń za zapłatę składki należnej za okres od dnia, w którym nastąpiło przeniesienie na niego prawa własności pojazdu. Posiadacz pojazdu mechanicznego, który przeniósł prawo własności tego pojazdu, ponosi solidarną odpowiedzialność z posiadaczem pojazdu, na którego przeniesiono prawo własności pojazdu, za zapłatę składki należnej zakładowi ubezpieczeń za okres od dnia przeniesienia prawa własności do dnia powiadomienia przez niego zakładu ubezpieczeń o okolicznościach, o których mowa w ust. 1.

Jak wynika z powyższego, do czasu powiadomienia ubezpieczyciela o zbyciu pojazdu, zbywca jest odpowiedzialny solidarnie z nabywcą przedmiotowego pojazdu za opłacenie składki. Zgodnie natomiast z zasadą odpowiedzialności solidarnej, wyrażoną w art. 366 § 1 k.c., wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia od jednego dłużnika, kilku lub wszystkich łącznie. Leży to w gestii wierzyciela ( vide: wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku

z dnia 4 sierpnia 2011 r. III Ca 755/11, LEX nr 1714044).

Z niewątpliwych ustaleń Sądu, poczynionych w niniejszej sprawie, wynika, że pozwani dokonali zbycia, objętego przedmiotową polisą, pojazdu w dniu 19.10.2013 r. Jednocześnie, pozwani, powołując się na wyłączenie swej odpowiedzialności na podstawie art. 32 ustawy, nie wykazali, ażeby w związku z dokonaną sprzedażą, dopełnili wobec powoda obowiązku powiadomienia w ustawowym terminie 14 dni. Obowiązek przedstawiania dowodów spoczywa tymczasem na stronach (art. 3 k.p.c.), natomiast ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie obciąża tę stronę, która wywodzi z nich określone skutki prawne (art. 6 k.c.). Strona, która nie przedstawi dowodów na poparcie swoich twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.

W konsekwencji powyższego, należało przyjąć, że pomiędzy datą zbycia pojazdu (19.10.2013 r.) a datą powiadomienia ubezpieczyciela o przeniesieniu prawa własności pojazdu (24.02.2016 r.), zgodnie z hipotezą normy art. 32 ustawy, odpowiedzialność za opłacenie składki ponosili solidarnie pozwani B. H. i P. H. z nabywcą pojazdu M. L.. Przewidziana art. 366 k.c. konstrukcja odpowiedzialności solidarnej oznacza, że każdy z dłużników zobowiązany jest wobec wierzyciela do spełnienia całego świadczenia, tak jakby był jedynym dłużnikiem, a wierzyciel może - według swego wyboru - żądać spełnienia całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 32 z dnia 22 maja 2003 r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz.U.2013.392) w zw. z art. 366 k.c. orzeczono jak w pkt. I wyroku.

O odsetkach orzeczono w myśl art. 481 § 1 k.c. stosownie do daty przypadającej po dniu wymagalności należnego świadczenia głównego.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. 2013.490). Wynik procesu uzasadniał obciążenie pozwanych należną opłatą od pozwu (30 zł), kosztami zastępstwa procesowego powoda w kwocie 77 zł, w tym opłatą skarbową od udzielonego pełnomocnictwa – 17 zł.

ZARZĄDZENIE

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pozwanemu B. H.;

- kal. 14 dni.

J., dn. 06.06.2016 r.