Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2016 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w K.

przeciwko G. K. i B. K. (1)

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt II C 558/14,

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od pozwanych na rzecz powódki 2 700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I ACa 862/15

UZASADNIENIE

Powódka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w K. w pozwie wniesionym w postępowaniu nakazowym przeciwko pozwanym B. K. (1) i G. K. wnosiła o zasądzenie od pozwanych solidarnie na jej rzecz kwoty 126.326,50 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 1 kwietnia 2014 r. oraz kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 3.634 złote.

Uzasadniając żądanie pozwu powódka podała, że pozwana wystawiła powodowi weksel in blanco na zabezpieczenie płatności a pozwany weksel poręczył.

Powódka uzupełniła weksel na kwotę 126.326,50 złotych opatrzyła datą płatności na dzień 31.03.2014r. Mimo wezwania pozowani nie wykupili weksla.

Nakazem zapłaty, wydanym w postępowaniu nakazowym, z dnia 16 czerwca 2014 r. Sąd Okręgowy w Katowicach uwzględnił powództwo w całości.

Pozwani wnieśli sprzeciw od tego nakazu zaskarżając go w całości.

Zarzucili brak istnienia wierzytelności powoda w stosunku do pozwanych zabezpieczonej wekslem, ewentualnie przedawnienie dochodzonego roszczenia ewentualnie spełnienie świadczenia co do kwoty 30.000 złotych.

Powołując się na powyższe pozwani wnosili o uchylenie nakazu i oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na ich rzecz kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 2 czerwca 2015 r. Sąd Okręgowy w Katowicach utrzymał w całości nakaz zapłaty z dnia 16 czerwca 2014 r. wydany pod sygnaturą akt II Nc 219/14/4.

Wyrok Sądu Okręgowego został oparty na następujących ustaleniach faktycznych.

B. K. (1) złożyła powodowi, jako wystawca weksla, weksel in blanco.

Weksel został poręczony przez G. K..

Pozwani dołączyli do weksla deklarację wekslową na podstawie której powód miał prawo wypełnić weksel w każdym czasie na sumę odpowiadającą zadłużeniu z tytułu należności celno – podatkowych lub agencyjnych wraz z odsetkami i kosztami oraz weksel ten opatrzyć datą płatności według swego uznania. Powód zobowiązany został do pisemnego powiadomienia pozwanych o wypełnieniu weksla. List ten powinien być wysłany przynajmniej na siedem dni przed terminem płatności.

Pismem z dnia 13.03.2014 roku, powód powiadomił pozwanych o uzupełnienia weksla na kwotę 126 326,50 zł. i opatrzenie datą płatności na dzień 31.03.2014r.

W dniu 28.03.2006 roku, powód zawarł z pozwaną umowę o świadczenia usług związanych z tranzytem wspólnotowym. Zgodnie z (...)umowy, pozwana jako zleceniodawca zleciła powodowi (zleceniobiorcy) wykonywanie w jej imieniu lub w imieniu firm, dla których pozwana była przewodnikiem wystawienie dokumentów dla tranzytu wspólnotowego -zewnętrznego i wewnętrznego opartego o Konwencję o Wspólnej Procedurze Tranzytowej lub Wspólnotowy Kodeks Celny wraz z przepisami wykonawczymi - związanych z przewozem towarów na terenie krajów, będących stronami Konwencji lub członkami Unii Europejskiej, za wyjątkiem towarów wyszczególnionych w załączniku do umowy. Wystawienie dokumentu tranzytowego w związku z przewozem towarów było możliwe pod warunkiem poczynienie odrębnych ustaleń pomiędzy stronami. Stosowanie do brzmienia(...) w/w umowy, zleceniodawca każdorazowo, w terminie co najmniej jednego dnia roboczego przed dokonaniem odprawy celnej miał przedstawić zleceniobiorcy zlecenie spedycyjne awizo, zawierające między innymi miejsca oraz sposoby zamknięcia dokumentu tranzytowego (urząd celny lub upoważniony odbiorca). Umowa stanowi w (...), że zleceniobiorca oświadcza, iż jest osobą składającą zabezpieczenie dla płatności cła, podatków i innych opłat związanych z przewozem towarów objętych wystawionymi przez siebie dokumentami tranzytowymi. Zleceniodawca zaś zobowiązuje się do złożenia zleceniobiorcy zabezpieczenia finansowego w formie weksla in blanco i deklaracji wekslowej. Zgodnie z (...) umowy, w razie obciążenia zleceniobiorcy należnościami z tytułu nie zamknięcia przez zleceniodawcę dokumentów tranzytowych, stwierdzenia różnic lub innych nieprawidłowości, zleceniodawca zobowiązuje się do uiszczenia tych należności. W wypadku nie uiszczenia należności, o których mowa powyżej, zleceniobiorca skorzysta z zabezpieczenia w postaci weksla. Decyzją z dnia 3.10.2011 roku, nr (...), Naczelnik Urzędu (...) w Z. stwierdził niezakończenie procedury tranzytu oraz powstanie długu celnego w przywozie czosnku, o masie 24000 kg, w łącznej kwocie 126.324 zł. W wyniku kontroli funkcjonariusze celni stwierdzili bowiem niezgodność deklarowanego towaru. Stwierdzono przewóz 20 palet betonu komórkowego. Jako nadawca na liście przewozowym towaru widniała pozwana.

W dniu 11.10.2011 roku, powód dokonał zapłaty kwoty cła wraz z odsetkami i podatku od towaru i usług w łącznej wysokości 126 324 zł.

W związku z uiszczeniem należności celno – podatkowych, powód obciążył pozwaną notą księgową nr (...) z dnia 11.10.2011 roku na kwotę 126 324 zł.

Pozwana pismem z dnia 7.11.2011 roku poinformowała powoda, że w dniu 31.10.2011 roku dokonała wpłaty na konto powoda kwoty 30.000 zł na poczet należnością wynikającej z w/w noty księgowej. Nadto w piśmie z dnia 7.11.2011 roku wniosła o rozłożenie pozostałego zadłużenia na miesięczne raty, każda po 5000 zł. W odpowiedz na to pismo powód oświadczył, że wyraża zgodę na uregulowanie należności, ale w 12 równych ratach, każda po 8.015,09 zł.

Pismem z dnia 21.11.2011 roku pozwana wskazała, że jednak nie uznaje roszczenia ponieważ należności celno – podatkowe nie powstały w wyniku niewykonania lub nienależytego wykonania przepisów prawa przez magazyn czasowego składowania, lecz w wyniku przestępstwa osoby trzeciej. Wniosła o zwrot wpłaconej kwoty 30 000 zł.

Strony współpracowały ze sobą od 2006 roku. Oprócz umowy z dnia 28.03.2006 roku, pozwana udzieliła powodowi w dniu 22.03.2006 roku, stałego upoważnieniem do działania w imieniu pozwanej, w formie przedstawicielstwa bezpośredniego zgodnie, z którym powód był uprawniony do podejmowania na rzecz pozwanej czynności związanych z dokonywaniem obrotu towarowego z zagranicą, w tym do badania towarów i pobierania ich próbek przed dokonaniem zgłoszenia celnego, przygotowania niezbędnych dokumentów i dokonania zgłoszenia celnego, uiszczania należności celnych i innych opłat, podejmowania towarów po ich zwolnieniu, składania zabezpieczenia kwoty wynikającej z długu celnego oraz wnoszenia odwołania i innych wniosków podlegających rozpatrzeniu przez organy celne.

Pomiędzy powodem, a pozwaną toczył się przed Sądem Rejonowym K. w K. - Wydziałem(...)proces, pod sygn. akt VII GC 472/12, obejmujący żądanie zapłaty przez pozwaną kwoty wynikającej z tytułu uiszczenia przez powoda należności celno - podatkowych za niezakończenie tranzytu towaru w postaci odzieży, obuwia, toreb, a która to sprawa zakończyła się wydaniem wyroku uwzględniającego roszczenie powoda w całości.

Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd Okręgowy uznał, że nie jest zasadny podniesiony przez pozwanych zarzut przedawnienia roszczenia ze względu na upływ dwóch lat od zapłaty przez powódkę należności celnej. W ocenie Sądu powstały dług celny, w związku z brakiem zakończenia procedury tranzytu zewnętrznego, nie jest wydatkiem o jakim mowa w przepisanie art. 742 kc i 751 kc.

Tym samym w sprawie nie ma zastosowania dwuletni termin przedawnienia o jakim mowa w przepisie art. 751 kc.

Zdaniem Sądu umowa łącząca strony wskazuje na to, że pozwana była zleceniodawcą a powódka zleceniobiorcą.

Zgodnie z § (...) umowy zawartej przez strony zleceniobiorca miał wystawiać dokumenty tranzytowe tylko i wyłącznie na podstawie dokumentów dołączonych do towaru, zaś za ich zgodność ze stanem faktycznym co do rodzaju, ilości, wagi, ceny itp. odpowiedzialność ponosi pozwana jako zleceniodawca. Jeśli więc strony zgodnie z art. 473 kc w § (...) umowy uzgodniły zakres odpowiedzialności pozwanej to pozwana jest zobowiązana do zapłaty powódce należności z tytułu obciążenia jej płatnością o jakiej mowa w § (...) umowy. Odpowiedzialność pozwanego wynika z art. 32 Prawa wekslowego, gdyż jako poręczyciel wekslowy odpowiada tak samo jak wystawca weksla wystawionego dla zabezpieczenia płatności.

Sąd Okręgowy uznał, że nie nastąpiło wygaśnięcie zobowiązania co do żądania zapłaty kwoty 30.000 złotych uiszczonej już przez pozwaną.

Podał, że powódka wypełniając weksel uwzględniła tą wpłatę i do pozostałej części długu w kwicie 96.181 złotych doliczyła odsetki za okres od 2 listopada 2011 r. do daty płatności wskazanej na wekslu tj. do 31.03.2014 r. w kwocie 30.145,50 złotych. Wyliczenia w tym zakresie zawartego w piśmie powódki z 6.10.2014 r. pozwani nie zakwestionowali.

Wyrok został zaskarżony apelacją przez pozwanych, którzy zakwestionowali go w całości.

Pozwani zarzucili:

-

naruszenie art. 227 kpc w związku z art. 217 kpc poprzez oddalenie wniosku dowodowego skarżących o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków D. Ł., M. Z. i S. S. na okoliczność, że pozwana nie zlecała powódce żadnych usług związanych z tranzytem czosnku a jedynie ograniczyła się do udostępnienia placu w magazynie czasowego składania do jego przeładunku wykonanego przez osobę trzecią,

-

naruszenie art. 233 § 1 kpc skutkujące błędem w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, że pozwana zlecała powódce świadczenie usług związanych z tranzytem wspólnotowym w związku z którym wydana została decyzja Naczelnika Urzędu (...) w Z. z dnia 3 października 2011 r. mimo, że pozwana usługi takiej nie zleciała oraz nieprawidłowym przyjęciu, że ujawnienie pozwanej w dokumentach celnych jako nadawcy towaru objętego tranzytem świadczy o zleceniu powódce usługi mimo, że w istocie była ona wykonana na bezpośrednie zlecenie przewoźnika u. a pozwana nie zajmuje się handlem ani przewożeniem towarów w tranzycie wspólnotowym,

-

naruszenie art. 328 § 1 kpc w związku z art. 11 kpc i art. 244 kpc poprzez pominięcie w uzasadnieniu lub lakoniczne odniesienie się do zawartych w aktach sprawy dokumentów w postaci decyzji Dyrektora Izby Celnej w B. utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu (...)w Z. z dnia 3.10.2011r. oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego oddalającego skargę powódki od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w L., z których to dokumentów wynika, że pozwana nie należy do kręgu dłużników odpowiedzialnych za prawidłowe zakończenie procedury tranzytu a dług celny nie powstał na skutek jej zaniedbań.

Zdaniem skarżących Sąd bezzasadnie nie odniósł się też do wzoru oświadczeń kierowców u. stosowanych przez powódkę w tranzycie wspólnotowym z których wynika, że zawiera ona i wykonuje umowy tranzytowe bezpośrednio z przewoźnikami u. bez udziału pozwanej prowadzącej magazyn czasowego składowania oraz do oświadczenia B. K. (2) z którego wynika, że pozwana nie zlecała powódce odprawy i zabezpieczenia tranzytu czosnku, który zaginął w czasie transportu lecz powódka usługę tę wykonała na bezpośrednie zlecenie przewoźnika u..

Taki sam zarzut pozwani podnieśli co do braku odniesienia się do treści wyroku Sądu Rejonowego w T. w sprawie o sygn. akt Ks 394/11 z którego wynika, że dług celny, którego zwrotu żąda powódka powstał w wyniku przestępstwa jakiego dopuściła się osoba trzecia (B. K. (2)).

W ocenie skarżącej uniemożliwia to weryfikację ustaleń poczynionych przez Sąd pierwszej instancji i odniesienia się do stanowiska zawartego w motywach wyroku.

W apelacji podniesiono także zarzut naruszenia przepisu art. 751 pkt 1 kc i art. 750 kc przez uwzględnienie powództwa mimo, że roszczenie powódki o zwrot wydatków poniesionych w związku z realizacją zlecenia uległo przedawnieniu.

Powołując się na powyższe pozwani wnosili o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie od powódki na ich rzecz kosztów postępowania za obie instancje.

Powódka w odpowiedzi na apelację wnosiła o jej oddalenie oraz o zasądzenie od pozwanych kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny w Katowicach zważył co następuje:

Mimo, że niektóre z zarzutów apelacji pozwanych są zasadne nie zasługuje ona na uwzględnienie.

Niewątpliwie mankamentem motywów zaskarżonego orzeczenia jest ich lakoniczność i pominięcie szeregu dowodów na które strony powoływały się dla wykazania swych racji.

Traktując ustalenie Sądu pierwszej instancji jako swoje własne Sąd Apelacyjny odniesie się do tych dowodów wskazując na to czy i jakie znacznie miały one dla oceny trafności zaskarżonego wyroku.

Zdaniem Sądu odwoławczego skarżący zasadnie zarzucili, że brak było podstaw do oddalenia ich wniosku dowodowego o przesłuchanie świadków D. Ł., M. Z. i S. S..

Pozwani tymi dowodami zmierzali do wykazania, że uruchomienie procedury tranzytowej dotyczącej przewozu czosnku, która nie została zamknięta, co skutkowało powstaniem długu celnego, nie nastąpiło na zlecenie pozwanej.

Oddalenie tego wniosku nastąpiło z naruszeniem przepisu art. 217 § 1 kpc, gdyż okoliczność jaką chcieli wykazać pozwani miała istotne znacznie dla rozstrzygnięcia. Dlatego Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie dowodowe i w drodze pomocy prawnej przed Sądem Rejonowym wC. przesłuchał wskazanych świadków na okoliczność czy pozwana była „nadawcą towaru” objętego procedurą tranzytową.

Z zeznań wspomnianych świadków wynika, że zajmowali się oni jedynie przeładowywaniem towaru (czosnku) na ternie magazynu czasowego składania towarów prowadzonego przez pozwaną z jednego samochodu na drugi. Żadne z przesłuchiwanych osób nie miała wiadomości na temat tego z czyjej inicjatywy doszło do uruchomienia procedury tranzytowej. Dowody te nie miały więc znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu.

Wbrew zarzutom apelacji trafności zaskarżonego wyroku nie może też podważyć treść decyzji wydanych w postępowaniu celnym oraz wyroków sądów administracyjnych dotyczących powstania długu celnego w związku z tym, że towar zlecono do odprawy celnej w ramach tranzytu wspólnotowego nie dotarł do odprawy celnej w Oddziale (...) w H..

Treść tych dokumentów nie była sporna między stronami. Zbędnym więc jest przytoczenie ich treści. Wskazania wymaga jedynie, że zgodnie z decyzją Naczelnika Urzędu (...) w Z. z dnia 3.10.2011 r. uznano, że zgodnie z art. 96 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego powódkę uznano za osobę uprawnioną do korzystania z procedury wspólnotowego tranzytu zewnętrznego i podmiot obowiązany do przedstawienia w wyznaczonym terminie w urzędzie celnym przewożenia tworów w nienaruszalnym stanie i z zachowaniem śródków zastosowanych przez organy celne w celu zapewnienia tożsamości towarów.

Dalszymi zobowiązanymi w postępowaniu celnym był u. przewoźnik oraz kierowca przewożący towar, który umożliwił usunięcie z pojazdu towaru podlegającego ocleniu.

We wspomnianej decyzji, podtrzymanej w toku dalszego postępowania instancyjnego, przyjęto że nadawcą towaru była pozwana. Pozwanej odmówiono przyznania statusu zainteresowanej w toku postępowania celnego oraz sądowo-administracyjnego, gdyż postępowanie prowadzone przez organy celne nie wykazało aby niedokończenie procedury tranzytowej miało jakiś związek z przeładunkiem czosnku na ternie magazynu czasowego składowania prowadzonego przez pozwaną.

W ocenie Sądu Apelacyjnego brak przypisania pozwanej odpowiedzialności w postępowaniu celnym a nawet przypisania statusu podmiotu posiadającego interes prawny w toku tego postępowania nie ma istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu między stronami.

Istotą działalności powódki, jako agencji celnej, jest bowiem uruchamianie procedur tranzytowych oraz odpowiedzialność za to, że zostaną one zakończone skuteczną odprawą celną. Wynika to z przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego przytoczonych we wspominanej decyzji Naczelnika Urzędu(...) w Z..

Dlatego istotne znacznie ma treść umowy w sprawie świadczenia usług związanych z tranzytem wspólnotowym zawartej przez strony 28 marca 2006 r.

Zgodnie z jej § (...) pozwana zleciła powódce a powódka zobowiązała się w imieniu pozwanej do wystawienia dokumentów dla transportu wspólnotowego.

W razie niedochowania warunków prawidłowej realizacji procedury tranzytowej pozwana zobowiązała się ponoszenia odpowiedzialności finansowej z tego tytułu i do uiszczenia należności jakimi powódka zostanie obciążona z tego tytułu ((...)).

Umowie towarzyszyło udzielenie przez pozwaną powódce upoważnienia do działania w formie przedstawicielstwa bezpośredniego obejmujące m.in. przygotowanie niezbędnych dokumentów i dokonania zgłoszenia celnego, uiszczania należności celnych i innych opłat oraz wnoszenia odwołań i innych wniosków podlegających rozpatrzeniu przez organy celne (upoważnienie z 22.06.2006 r. k. 208).

W oparciu o specyfikację towarową wystawioną przez pozwaną z dnia 10.11.2010 r. dotyczącą wyprowadzenia z jej magazynu czasowego składowania 24.000 kg czosnku powódka wystawiła dokument celny (...) (k. 222 – 223) w oparciu o który wszczęto postępowanie celne zakończone ustaleniem długu celnego, którego dotyczy spór.

W obu wspomnianych dokumentach jako nadawcę towaru ujawniono F.U.H. (...)prowadzoną przez pozwaną.

Integralną częścią umowy stron była karta informacyjna z dnia 28 marca 2006 r. (k. 209).

Strony uzgodniły w niej, że przesyłki zlecane do tranzytu przez pozwaną będą awizowane na druku Awizo za pośrednictwem faksu.

W istocie praktyka była inna o czym świadczy treść zeznań świadków G. G. oraz P. S. złożonych w ramach wcześniejszej sprawy toczącej się z udziałem stron przed Sądem Rejonowym K. wK.pod sygn. akt VII GC 742/12, na co powódka powoływała się w swym piśmie z 6.10.2014 r., odwołując się do treści orzeczeń jakie w niej zapadły i ustaleń w tym zakresie.

Z zeznań tych osób wynika, że strony pozostawały w bezpośrednim kontakcie i dokumenty tranzytowe były wystawione przez powódkę po dostarczeniu przez kierowców specyfikacji towarowej wystawionej przez pozwaną i osobistym lub telefonicznym potwierdzeniem przez pozwaną, iż zleca uruchomienie procedury tranzytowej w jej imieniu.

Wiarygodności tych dowodów nie podważają dowody z dokumentów prywatnych w postaci oświadczenia B. K. (2) o tym, że to on osobiście wybrał powodową agencję celną czy też oświadczenie u. przewoźnika, że korzysta z usług powódki regulując należność za pośrednictwem firmy powódki (k. 123 – 126).

Nie ulega wątpliwości, że podstawą wystawienia dokumentów tranzytowych była specyfikacja towarowa w której pozwana mimo, że nie była właścicielem ani przewoźnikiem figurowała jako nadawca towaru. Pozwani w toku postępowania nie zaprzeczyli też twierdzeniom powódki, że strony mimo postanowień umowy uruchomiały procedurę tranzytową bez wcześniejszego pisemnego awizowania. O tym, iż tak było także w przypadku, którego dotyczy niniejsza sprawa świadczy też uznanie roszczenia powódki w piśmie z dnia 7.11.2011 r. i zapłata części długu w kwocie 30.000 zł (k. 83).

Mając na względzie te okoliczności Sąd Apelacyjny uznał, że powódka udowodniła, że uruchomiła procedurę tranzytową działając w ramach umowy łączącej strony, a odmowa zapłaty reszty długu przez pozwaną jest wynikiem jej taktyki procesowej polegającej na unikaniu wykonania zobowiązania ze względu na brak pisemnego awizowania przesyłki. Gdyby to u. przewoźnik lub kierowca dokonali wyboru agencji celnej bez pośrednictwa pozwanej oprócz oświadczenia w tym zakresie winni dysponować także dowodem uiszczenia należności za usługę agencyjną. Z oświadczenia firmy (...) z U. (k. 123) wynika, że należności te regulowane były na rzecz powódki za pośrednictwem firmy pozwanej.

Dlatego za chybiony należy uznać zarzut sprzeczności ustaleń faktycznych z treścią zebranego materiału dowodowego mający polegać na tym, że powódka uruchomiła procedurę tranzytową bez zgody i wiedzy pozwanej.

Dla oceny trafności zaskarżonego wyroku nie ma też znaczenia, że dług celny powstał w związku z przestępstwem za jakie został skazany u. kierowca B. K. (2).

Odpowiedzialność jaką pozwana przyjęła na siebie w §(...) umowy nie dotyczy jedynie odpowiedzialności za długi zawinione przez pozwaną. Zgodnie z zasadą swobody zawierania umów zawartą w przepisie art. 353 ¹ kc oraz regulacją wynikającą z art. 473 kc dopuszczalne jest przejęcie przez dłużnika odpowiedzialności za niewykonanie lub za niewykazanie zobowiązania z powodu określonych okoliczności, za które z mocy ustawy odpowiedzialności nie ponosi. Strony okoliczności te określiły we wspomnianych ustępach umowy a pozwana przyjęła na siebie na zasadzie ryzyka obowiązek uiszczenia należności jakimi powódka została obciążona w postępowaniu celnym.

Dlatego brak podstaw do uznania, że wierzytelność powódki nie istnieje lub, że wypełniła ona weksel niegodnie z porozumieniem stron w tym zakresie.

Nie jest zasadny także podniesiony w apelacji zarzut naruszenia przepisu art. 751 pkt 1 kc w związku z art. 750 kc mający polegać na nieuwzględnieniu zarzutu przedawnienia.

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, że obciążenie powódki, jako głównego zobowiązanego w postępowaniu celnym, długiem celnym nie jest wydatkiem zleceniobiorcy poniesionym w celu wykonania zobowiązania łączącego strony. Dług ten nie został bowiem wykreowany w ramach stosunków cywilnoprawnych łączących strony lecz jest wynikiem decyzji organu celnego wydanej w ramach procedury tranzytowej która, zainicjowała powódka działając jako przedstawiciel pozwanej. To, iż długiem tym obciążono powódkę a nie pozwaną jest wyłącznie wynikiem regulacji wspólnotowych i specyfiki działalności agencji celnych.

Przede wszystkim jednak dla odparcia zarzutu przedawnienia znaczenie ma to, że powódka dochodzi roszczenia w oparciu o weksel wystawiony przez pozwaną a poręczony przez pozwanego.

Istotą weksla gwarancyjnego jest to, że uprawniony może żądać zapłaty powołując się na zobowiązania wekslowe bez odwoływania się do stosunku podstawowego.

Naprowadzone wyżej okoliczności wskazują na to, że powódka wypełniła weksel zgodnie z porozumieniem łączącym strony.

Na wekslu jako dzień płatności wskazano dzień 31.03.2014 r. Pozew został wniesiony do sądu w maju 2014 r. a więc przed upływem terminu przedawnienia o jakim mowa w przepisie art. 70 ustawy z dnia 28 kwietnia 1936 r. Prawo wekslowe. Dlatego roszczenie powódki nie może być uznane z przedawnione.

Z tych względów Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 kpc oddalił apelację pozwanych jako pozbawioną uzasadnionych podstaw.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 kpc.