Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 września 2015 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 24 września 2015 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: I. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 12 czerwca 2014 r., znak:(...)

w sprawie: I. F.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił ubezpieczonemu I. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Decyzję wydano w oparciu o treść art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2010 roku nr 40 poz. 224), bowiem ubezpieczony mimo uznania go za osobę całkowicie niezdolną do wykonywania zatrudnienia (do dnia 30.06. 2016 roku) nie uwodnił wymaganego 5 letniego okresu ubezpieczenia w dziesięcioleciu przed dniem złożenia wniosku o rentę.

Ubezpieczony w odwołaniu od powyższej decyzji domagał się jej zmiany poprzez ustalenie uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący powołał się na swój staż ubezpieczeniowy w rozmiarze ponad 25 lat.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i przytoczył argumenty zawarte w uzasadnieniu decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 12.12. 2013 roku ubezpieczony I. F. złożył w pozwanym organie rentowym wniosek o ustalenie uprawnień do świadczenia rentowego. Ubezpieczony udowodnił łączny okres ubezpieczenia wynoszący 26 lat i 4 miesiące . W ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku o rentę ubezpieczony nie udowodnił wymaganego pięcioletniego okresu ubezpieczenia, wymagany okres ubezpieczenia odwołujący udokumentował w okresie od dnia 11.01.1997 roku do dnia 10.01.2007 roku. Orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS ubezpieczony został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy do dnia 31.01. 2015 roku, niezdolność ta powstała po dniu 12.07.2003 roku. Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 10.06.2014 r. stwierdziła że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy do 30.06.2016 r. a niezdolność powstała po 10.01.2007 r. i przez 1.12.2013 r., nie stwierdzono niezdolności do pracy przed 12.07.2003 r.

-okoliczności bezsporne

W celu zweryfikowania wydanego orzeczenia w tym w szczególności daty początkowej stwierdzonej u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: onkologa, kardiologa, neurologa, neurochirurga i specjalisty medycyny pracy.

Biegli w opinii wydanej dniu 4.03.2015 roku rozpoznali u ubezpieczonego następujące schorzenia:

1)  Nowotwór złośliwy mózgu (astrocytoma firbillare) leczony operacyjnie w listopadzie 2013 r. z następową radioterapią do marca 2014 r.

2)  Padaczkę objawową.

3)  Niedowład połowiczy prawostronny.

4)  Przewlekłą chorobę niedokrwienną serca.

5)  Przebyte zawały w 2004 r., 2008 r., 2012 r. i 2014 r. leczone PTCA z implantacją stentów.

W ocenie biegłych, na podstawie przeprowadzonego badania sądowo- lekarskiego i po zapoznaniu się z dokumentacją lekarską zawartą w aktach sprawy, stan zdrowia ubezpieczonego upośledza sprawność organizmu w stopniu powodującym okresową całkowitą niezdolność do pracy. Przyczyną jest choroba nowotworowa mózgu leczona operacyjnie w listopadzie 2013 r. z następową radioterapią do marca 2014 r. Schorzenie ujawniło się napadem padaczkowym w czerwcu 2013 r. Całkowita niezdolność do pracy uwarunkowana jest leczeniem operacyjnym i radio­terapią (krótki okres od zabiegu) oraz możliwością wystąpienia powikłań po leczeniu przeciwnowotworowym oraz faktu utrzymywania się obszaru wzmocnienia kontrastowego w rezonansie.

W opinii biegłych badany był częściowo niezdolny do pracy od daty pierwszego zawału serca tj. od 24.08.2004 r. i jest okresowo całkowicie niezdolny do pracy od czasu pierwszego napadu padaczkowego tj. od 06.2013r. Przyczyną jest choroba nowotworowa.

Biegli stwierdzili, że całkowita niezdolność do pracy nie istniała w dniu 10.01.2007 r.

Biegli zgadzili się z orzeczeniem Lekarza Orzecznika i Komisji Lekarskiej ZUS.

- dowód: opinia biegłych k. 27-28 akt sądowych

Ubezpieczony wniósł zastrzeżenia do opinii.

W opinii uzupełniającej biegli wyjaśnili na pytanie Sądu, że nie negują, iż schorzenie nowotworowe rozwijało się u orzekanego stopniowo, jednakże przed ustaloną przez biegłych datą 06.2013r., nie istniało u orzekanego takie upośledzenie funkcji, które by powodowało wówczas całkowitą niezdolność do pracy.

Wobec powyższego biegli podtrzymali ustaloną w opinii z dnia 04.03.2015r. datę powstania całkowitej niezdolności do pracy.

- dowód: opinia biegłych k. 49 akt sądowych

Ubezpieczony i organ rentowy zgodzili się z opinią biegłych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd uwzględnił wydaną w sprawie opinię i uznał ją za wiarygodną i wszechstronnie oceniającą stan zdrowia ubezpieczonego w odniesieniu do jego możliwości zawodowych.

Należy jednak wskazać, iż podstawą przyznania prawa do renty jest ustalenie, że osoba dochodząca tego świadczenia jest całkowicie lub częściowo niezdolna do pracy, a po przesądzeniu tej przesłanki, czy posiada ona wymagany okres zatrudnienia i czy niezdolność do pracy powstała w odpowiednim okresie. Zgodnie bowiem z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 roku nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Natomiast w ustępie 2 cytowanego przepisu stanowi się, że przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Na podstawie przepisu art. 58 w/w ustawy: warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie, co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

2. Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej. Wątpliwości interpretacyjne związane ze stosowaniem przepisu art. 57 zostały rozstrzygnięte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006 r. I UZP 5/05. W uchwale tej Sąd Najwyższy stwierdził, że renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący, co najmniej 20 lat dla kobiety i 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy, bez potrzeby wykazywania przewidzianego art. 58 ust 2 ustawy pięcioletniego okresu składkowego i nieskładkowego w ostatnim dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy. Na treść tej uchwały powołał się ubezpieczony w swoim odwołaniu.

Wskazać jednak trzeba, że od dnia 23 września 2011 roku obowiązuje ustawa z dnia 28 lipca 2011 roku o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. nr 187, poz. 1112) Uregulowała ona w art. 58 ust.4, iż ubezpieczeni całkowicie niezdolni do pracy, których okres składkowy w przypadku mężczyzn wynosi 30 lat a w przypadku kobiet 25 lat nie muszą legitymować się wymaganym pięcioletnim okresem ubezpieczenia w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku.

W przedmiotowej sprawie, ubezpieczony nie posiada wymaganego 30 letniego okresu składkowego, bowiem łączny okres ubezpieczenia wyniósł jedynie 26 lat i 4 miesiące, jednocześnie ubezpieczony nie udowodnił wymaganego pięcioletniego okresu ubezpieczenia w dziesięcioleciu przypadającym przed dniem powstania całkowitej niezdolności do pracy, a częściowa niezdolność do pracy powstała u ubezpieczonego od pierwszego zawału serca 24.06.2004 r., co jednoznacznie wynika z opinii wydanej przez biegłych sądowych. Powstanie częściowej niezdolności do pracy nie nastąpiło jednak w ciągu 18 miesięcy po ustaniu ubezpieczenia w okresie, w którym ubezpieczony udowodnił wymagany okres składkowy i nieskładkowy. W przypadku ubezpieczonego częściowa niezdolność do pracy winna powstać przed 12.07.2003r. Podkreślenia również wymaga, iż ubezpieczony nie kwestionował tego, że w ostatnim dziesięcioleciu przed złożeniem wniosku nie posiada wymaganego pięcioletniego okresu ubezpieczenia. Wobec czego odwołujący, mimo uznania go za osobę okresowo całkowicie niezdolną do pracy nie spełnia wszystkich wymaganych przesłanek do przyznania prawa do świadczenia rentowego.

W tej sytuacji ubezpieczony w oparciu o przepis art. 83 ustawy emerytalno –rentowej FUS wobec niespełnienia ustawowych przesłanek do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy może złożyć wniosek do Prezesa Zakładu o przyznanie mu prawa do świadczenia rentowego w drodze wyjątku.

Kierując się powyższą argumentacją, Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie ubezpieczonego -orzekając jak w sentencji.

SSO Ewa Milczarek