Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	SSO Bożena Beata Bielska
Protokolant:	sekretarz sądowy Ewelina Asztemborska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01 października 2013 r. w O.

sprawy z odwołania D. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 05.12.2012r. znak I- (...)

orzeka:

oddala odwołanie.

Sygn. akt III U 2/13

UZASADNIENIE

D. P. wniósł odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5.12.2012r. nr I- (...), odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że D. P. w dniu 12.10.2012r. złożył wniosek o ponowne przyznanie mu renty z tytułu niezdolności do pracy i został skierowany na badanie lekarskie przez lekarza orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z dnia 31.10.2012r. ustalił, że nie jest on niezdolny do pracy. Odwołujący złożył sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS do Komisji Lekarskiej ZUS. Komisja po analizie całości zgromadzonej w sprawie dokumentacji medycznej oraz po przeprowadzeniu bezpośredniego badania odwołującego się, w orzeczeniu z dnia 29.11.2012r. ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy. Wobec powyższego decyzją z dnia 5.12.2012r. odmówiono D. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

D. P. w okresie od 27.09.1997r. do 31.12.2012r. pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy. Początkowo była to renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od 1.10.2002r. renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

W dniu 12.10.2012r. D. P. złożył do ZUS wniosek o przedłużenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

W toku jego rozpoznawania orzeczeniem wydanym przez lekarza orzecznika w dniu 31.10.2012r. ustalono, że nie jest on niezdolny do pracy. Na skutek sprzeciwu odwołującego, także Komisja Lekarska ZUS II Oddział w W. w orzeczeniu z dnia 29.11.2012r. ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy. W konsekwencji ZUS zaskarżoną decyzją z dnia 5.12.2012r. odmówił mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W ocenie Sądu odwołanie D. P. od decyzji ZUS z dnia 5.12.2012r. nie jest zasadne.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. Nr 162, poz. 1118 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonej, która spełnia łącznie następujące przesłanki:

1.  jest niezdolna do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała we wskazanych w ustawie okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przepisu ust. l pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2 ustawy).

Definicję osoby niezdolnej do pracy zawiera art. 12 ust. 1-3 w/w ustawy, który stwierdza, że jest nią osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Oceny niezdolności do pracy, jej stopnia oraz ustalenia daty powstania niezdolności do pracy, trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik ZUS. Od orzeczenia lekarza orzecznika osobie zainteresowanej przysługuje sprzeciw do komisji lekarskiej Zakładu. Komisja lekarska rozpatrując sprzeciw lub zarzut wadliwości, dokonuje w formie orzeczenia oceny niezdolności do pracy i jej stopnia oraz trwałości lub przewidywanego okresu niezdolności do pracy. Orzeczenie lekarza orzecznika, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo orzeczenie komisji lekarskiej, stanowi dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji w sprawie świadczeń, do których prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji (art. 14 ust. l pkt 1 oraz art.14 ust. 2a, 2e, 2f i ust 3 cytowanej ustawy).

W świetle w/w przepisów skuteczność odwołania D. P. była uzależniona od ustalenia, czy jest on niezdolny do pracy, jeśli tak, to w jakim stopniu i jaki jest przewidywany okres trwania niezdolności.

Na okoliczność występowania niezdolności do pracy odwołującego Sąd dopuścił w sprawie dowód z opinii biegłych lekarzy z zakresu neurologii, laryngologii i psychiatrii.

Opinię faktycznie wydały tylko biegłe z zakresu neurologii – W. T. i z zakresu laryngologii A. S.. Biegłe w opinii z dnia 2.02.2013r., po przeprowadzonym w dniu 2.02.2012r. badaniu odwołującego oraz zapoznaniu się z dokumentacją medyczną dotyczącą jego stanu zdrowia zdiagnozowali u niego: stan po przebytym urazie czaszkowo mózgowym w 1997r., stan po usunięciu krwiaka nadtwardówkowego, padaczkę pourazową i niedosłuch ucha lewego w wywiadzie. Zdaniem biegłych w/w schorzenia nie powodują niezdolności do pracy.

W uzasadnieniu biegłe wskazały, że odwołujący słuch ma obustronnie prawidłowy, a przedstawiony audiogram z dnia 10.10.2012r. jest prawidłowy.

Biegłe dodały, iż odwołujący w 1997r. przebył uraz czaszkowo- mózgowy w wypadku komunikacyjnym. Uraz powikłany był krwiakiem nadtwardówkowym, w pół roku po urazie wystąpiły napady utraty przytomności z drgawkami, występowały co 2 miesiące, włączono leczenie lekami przeciwpadaczkowymi. Według odwołującego napady występują nadal, ostatni przed miesiącem a według dokumentacji z poradni Neurologicznej napady nie występują od marca 2011r. Nadto neurologicznie nie stwierdzono ogniskowego uszkodzenia OUN.

Zdaniem biegłych z powodów neurologicznych i laryngologicznych odwołujący jest zdolny do pracy, a przeciwwskazana jest jedynie praca na wysokości i przy maszynach w ruchu.

Do powyższej opinii zastrzeżenia wniósł D. P., w piśmie z dnia 16.04.2013. wskazując, że leczy się od 1997r., nadal ma zawroty głowy i napady padaczki, a badania EEG od roku 1997 są sprzeczne z opinią o jego sprawności zawartej w opinii lekarzy.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu neurologii, laryngologii i psychiatrii.

Biegli: neurolog A. G., otolaryngolog T. S. i psycholog kliniczny H. P. w opinii nadesłanej w dniu 24.07.2013r., po zbadaniu odwołującego 1.06.2013r., rozpoznali u niego: stan po urazie czaszkowo mózgowym w 1997r., powikłanym krwiakiem nadtwardówkowym leczonym operacyjnie, padaczkę pourazową z rzadkimi napadami nieświadomości, prawostronny niedosłuch zmysłowo-nerwowy na wysokich częstotliwościach i intelekt w granicach normy. Biegli wskazali, że odwołujący jest zdolny do pracy.

W uzasadnieniu biegli podali, że D. P.ma wykształcenie podstawowe, pracował zarobkowo w ochronie. W 1997r. uległ wypadkowi komunikacyjnemu, był leczony operacyjnie, usunięto krwiaka nadtwardówkowego. Odwołujący leczy się z powodu padaczki, jednak od dłuższego czasu - kilka lat nie było napadów epi, odwołujący podaje jedynie napady nieświadomości. Biegli w badaniu neurologicznym nie stwierdzili zespołu neurologicznego i wskazali, że obecnie stwierdza się poprawę stanu neurologicznego, nie ma cech niedowładów, zmian w OUN i obwodowym, próby móżdżkowe są zborne. Opiniowany nie przedstawił aktualnych badań takich jak np. MRI, EEG głowy, mimo systematycznego leczenia w Poradni Neurologicznej. Biegły psycholog stwierdził zaś, że zaburzenia pamięci nie są tak nasilone, aby uznać chorego za niezdolnego do pracy zarobkowej. Także biegły laryngolog nie stwierdził niezdolności do pracy. Przeciwwskazana jest jedynie praca na wysokości, w hałasie, przy obsłudze urządzeń mechanicznych oraz zawodowe prowadzenie pojazdów mechanicznych. Biegli wskazali, że zgadzają się z decyzją Lekarzy Orzeczników ZUS, z 2012r., iż stan badanego uległ poprawie i nie ma podstaw do uznania całkowitej ani częściowej niezdolności do pracy.

Także do tej opinii zastrzeżenia wniósł D. P.. W piśmie z dnia 8.08.2013r. wskazał, że stan jego zdrowia nie uległ poprawie a w sprawie złożył już wszystkie posiadane badania.

W ocenie Sądu zastrzeżenia do opinii zgłaszane przez odwołującego nie podważają wniosków tych opinii.

W sprawie zostały wydane dwie opinie biegłych lekarzy i zdaniem Sądu mogą one stanowić podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Opinie zostały wydane przez biegłych lekarzy o specjalnościach odpowiednich do ujawnionych u odwołującego schorzeń. Biegli dokonali analizy zebranej w sprawie dokumentacji medycznej, przeprowadzili wywiad oraz badania odwołującego. Zarówno rozpoznanie, jak i wnioski, jakie znajdują się w opinii są rzeczowe, spójne i logiczne, dlatego zasługują na uwzględnienie. Biegli odnieśli się do schorzeń występujących u D. P., określili stopień ich nasilenia i wpływ na zdolność do pracy.

Podkreślić należy, że sam fakt występowania schorzeń nie może stanowić podstawy do uznania niezdolności do pracy, lecz istotny jest poziom nasilenia choroby, a poziom ten, zdaniem biegłych, u odwołującego nie sięga poziomu niezdolności do pracy.

Poza sporem jest, że schorzenia odwołującego są następstwem wypadku komunikacyjnego, któremu uległ w 1997r. Z akt rentowych wynika, iż początkowo odwołujący pobierał rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a od 1.10.2002r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a to oznacza, iż jego stan zdrowia wskutek leczenia uległ poprawie. Odwołujący na poparcie swej tezy o obecnej niezdolności do pracy nie może powoływać się na wyniki badań wykonanych w 1997r., gdyż ukazywały one jego stan zdrowia na datę badania.

Aktualny wniosek biegłych o zdolności do pracy jest poparty wynikami badania przedmiotowego D. P.. Odwołujący był badany przez biegłych dwukrotnie: w dniu 2.02.2013r. i w dniu 1.06.2013r., a więc w odstępie kilku miesięcy, co pozwala na ocenę jego stanu zdrowia.

W toku obu badań biegłe w badaniu neurologicznym nie stwierdziły zespołu neurologicznego i obie wskazywały, że obecnie stwierdza się poprawę stanu neurologicznego, nie ma bowiem cech niedowładów, zmian w OUN i obwodowym, próby móżdżkowe są zborne. Biegłe z zakresu neurologii powoływały się też na fakt, iż od dłuższego czasu – od marca 2011r. nie było napadów epi, a jedynie napady nieświadomości a wniosek ten potwierdza dokumentacja medyczna znajdująca się w aktach rentowych. Biegli z zakresu laryngologii zgodnie wskazywali, że odwołujący słuch ma obustronnie prawidłowy, a przedstawiony audiogram z dnia 10.10.2012r. jest prawidłowy. Także zdaniem biegłego psychologa stan psychiczny odwołującego nie powoduje niezdolności do pracy.

Wobec w/w wyników badania przedmiotowego i treści dokumentacji medycznej należy zdaniem Sądu podzielić wnioski biegłych o zdolności do pracy D. P..

Z akt rentowych wynika, iż odwołujący ma wykształcenie podstawowe i nie ma wyuczonego zawodu, a w przeszłości pracował fizycznie wykonując czynności wykrawacza kratek, magazynowego i pracownika ochrony. Prace te wymagają różnej sprawności fizycznej, co niewątpliwie wpływa na ocenę zachowania zdolności do ich wykonywania. Zdaniem biegłych odwołujący nie może jedynie wykonywać pracy na wysokości, w hałasie, przy obsłudze urządzeń mechanicznych oraz zawodowo prowadzić pojazdów mechanicznych.

Wszyscy biegli podkreślali, że stan zdrowia odwołującego uległ poprawie w stosunku do stanu z okresu pobierania renty,

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że prawidłowym jest wniosek biegłych o nie stwierdzeniu u D. P. niezdolności do pracy, odwołujący nie spełnia więc przesłanek do przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Wniesione przez niego odwołanie od decyzji ZUS z 5.12.2012r. zostało wobec tego oddalone w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Z tych względów orzeczono jak w sentencji.