Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Janusz Roszewski

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa G. C., A. Z., A. G. wspólników P.U.H. (...) s.c. w T.

przeciwko A. C.

o zapłatę

na skutek apelacji powodów

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 12 stycznia 2015 roku

sygn. akt I C 2239/15

oddala apelację.

SSO Janusz Roszewski

Sygn. akt II Ca 158/16

UZASADNIENIE

Powodowie G. C., A. Z. i A. G. – wspólnicy P.U.H. (...) s.c. z siedzibą w T. wnieśli pozew w postępowaniu upominawczym o solidarne zasądzenie od pozwanego A. C. kwoty 539,34 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 369,34 zł za okres od dnia od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 12 stycznia 2015 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu oddalił powództwo.

Apelację od powyższego orzeczenia wnieśli powodowie G. C., A. Z. i A. G. – wspólnicy P.U.H. (...) s.c. z siedzibą w T. w części a mianowicie oddalenia powództwa zakresie kwoty 369,34 złotych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. ustawy z dnia 12 maja 2011 roku o kredycie konsumenckim poprzez jej zastosowanie, podczas gdy należało stosować przepisy ustawy dnia 20 lipca 2001 r. o kredycie konsumenckim; art. 385 ¹ k.c. poprzez jego nieprawidłowe zastosowanie i w efekcie nieprawidłowe przyjęcie, że postanowienia umowy pożyczki gotówkowej z dnia 18 sierpnia 2011 r. dotyczące zabezpieczenia pożyczki poprzez przystąpienie przez pozwanego do umowy ubezpieczenia są sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco naruszają interes pozwanego, a tym samym nie wiążą pozwanego. Ponadto skarżący zarzucili naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, tj. art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego.

Stawiając powyższe zarzuty apelujący wnieśli o zmianę zaskarżonego orzeczenia poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powodów kwoty 369,34 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od dnia 24 września 2014 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy podstawę prawną rozstrzygnięcia w zakresie dochodzonego pozwem roszczenia stanowi art. 385 ¹ §1 k.c., który dotyczy niedozwolonych postanowień umownych oraz art. 385 ¹ §4 k.c., który dotyczy rozkładu ciężaru dowodu w znaczeniu materialnym.

W znaczeniu materialnoprawnym określa on, kto ponosi ujemne konsekwencje tego, że istnienie doniosłego dla rozstrzygnięcia sprawy faktu nie zostało w toku postępowania sądowego udowodnione. Jeżeli ktoś powołuje się przed sądem na pewien fakt, z którym prawo wiąże jakieś korzystne dla niego konsekwencje prawne, a fakt ten nie zostanie udowodniony, wówczas przegra sprawę, czyli jego roszczenie nie zostanie przez sąd uwzględnione

W tym wypadku ciężar udowodnienia faktu uzgodnienia indywidualnego przystąpienia pożyczkobiorcy do umowy ubezpieczenia przedmiotowej pożyczki z spoczywa na powodzie, bowiem powód z tego faktu wywodzi skutki prawne.

Odnosząc się do zarzutów apelacji nie sposób przyjąć, iż Sąd I instancji dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego naruszył, czy też przekroczył dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c.

Ponadto podkreślenia wymaga, że skarżący wydaje się nie zauważać, że w myśl
art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c. co do zasady w postępowaniu prowadzonym w trybie uproszonym Sąd II instancji nie przeprowadza postępowania dowodowego z wyjątkiem dowodu z dokumentu, wyjątkowo zaś w razie wykrycia. Argument apelującego, iż konieczność powołania dowodu pojawiła się dopiero po wydaniu wyroku przez Sądu I instancji nie mógł zostać uznany za wiarygodny. Apelujący pominął również brzmienie §2 tego przepisu, że ograniczenie to nie ma zastosowania jedynie w przypadku gdy apelacja została oparta na później wykrytych okolicznościach faktycznych lub środkach dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać przed sądem pierwszej instancji. Taka sytuacja z całą pewnością nie miała miejsca w niniejszej sprawie.

Analiza materiału dowodowego zebranego w aktach niniejszej sprawy doprowadziła do podzielenia przez Sąd Okręgowy stanowiska i rozważań Sądu Rejonowego, iż powód mimo takiego obowiązku nie wykazał dochodzonego roszczenia (art. 6 k.c.).

Podkreślenia przy tym wymaga, że strona powodowa powołała się nie tylko na dowody załączone dopiero do apelacji, ale również nie przedstawiając nawet tezy dowodowej, która miałaby uzasadniać związek ich treści z twierdzeniami, na których oparte zostały okoliczności przytoczone w pozwie. Z uzasadnienia apelacji wynika jedynie, że w istocie powód powoła je na okoliczności innej wcześniej zawartej z pozwanym umowy pożyczki oraz przeznaczenia kwoty udzielonej pożyczki, co pozostaje bez znaczenia dla przedmiotu kwestionowanych w apelacji ustaleń Sądu meritii.

W zakresie prawa procesowego podstawą rozstrzygnięcia był art. 385 k.p.c., który pozwala sądowi oddalić apelację w razie jej bezzasadności i art. 505 ¹⁰ § 1 k.p.c., który nakazuje sądowi rozpoznać apelację w składzie jednego sędziego. Zgodnie zaś z art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. jeżeli sąd drugiej instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

SSO Janusz Roszewski