Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Elżbieta Wojtczuk

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2016r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 15 kwietnia 2015 r. (Nr (...) )

w sprawie A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 663/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2015 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 9 kwietnia 2015 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Odwołanie od decyzji złożyła ubezpieczona A. P., wskazując, że stan jej zdrowia nie pozwala w pełni wykonywać codziennych prac domowych, jak również wykonywać pracy w pozycji wymuszonej. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że może pracować tylko po zażyciu środków przeciwbólowych (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, a nadto wskazując, że odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które uzasadniałyby zmianę decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczona A. P., ur. (...), w dniu 26 lutego 2015 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-3 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczoną na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 20 marca 2015 r. ustalił, że nie jest ona niezdolna do pracy (k. 10 akt rentowych). Od powyższego orzeczenia ubezpieczona złożyła sprzeciw, w związku z czym została skierowana na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 9 kwietnia 2015 r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy (sprzeciw k. 16 akt lekarskich; orzeczenie Komisji Lekarskiej k. 12 akt rentowych). Powołane orzeczenie stało się podstawą wydania decyzji z dnia 15 kwietnia 2015 r. odmawiającej A. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Nadto organ rentowy, na podstawie złożonych dokumentów, uznał łączny staż ubezpieczeniowy wynoszący 23 lata, 2 miesiące i 19 dni (20 lat, 4 miesiące i 24 dni okresów składkowych oraz 2 lata, 9 miesięcy i 25 dni okresów nieskładkowych). W dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku (tj. od 26.02.2005 r. do 25.02.2015 r.) ubezpieczona udowodniła wymagany 5-letni staż pracy. Podstawą odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia był brak orzeczonej niezdolności do pracy (decyzja z 15.04.2015 r., k. 14 akt rentowych).

Biegli lekarze neurolog, ortopeda i gastrolog w opiniach sporządzonych na zlecenie Sądu, rozpoznali u ubezpieczonej: zmiany dyskopatyczno-zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego z nawracającym zespołem bólowo-korzeniowym lewostronnym (obecnie bez upośledzenia sprawności ruchowej), stan po operacji dyskopatii L4-L5 w 2006 r. oraz chorobę wrzodową żołądka i kamicę pęcherzyka żółciowego. Po przeanalizowaniu dokumentacji medycznej z dotychczasowego leczenia oraz opierając się na badaniu przedmiotowym neurologicznym i ortopedycznym biegli lekarze stwierdzili, że obecny stopień zaawansowania schorzenia układu ruchu nie narusza sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy zawodowej zgodnej z wykształceniem i kwalifikacjami ubezpieczonej. Jak wskazał biegły gastrolog, niepowikłana choroba wrzodowa wymaga leczenia w okresach zaostrzeń, ale nie powoduje niezdolności do pracy. W razie pojawienia się ataków bólowych celowe będzie rozważenie leczenia operacyjnego kamicy pęcherzyka żółciowego (opinia biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, k. 9 akt sprawy; opinia biegłego lekarza gastrologa, k. 16 akt sprawy).

Ubezpieczona A. P. ma 46 lat, posiada wykształcenie zawodowe – malarz pokojowy. Od września 2011 r. pracuje przy produkcji tektury jako operator maszyn zszywających i wykrawających, wcześniej pracowała przez około 20 lat jako salowa (okoliczności bezsporne, nadto: wyjaśnienia ubezpieczonej, k. 25-25v akt sprawy).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. P. nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczona jest osobą niezdolną do pracy, a tym samym czy został spełniony warunek z art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Sporządzone w niniejszej sprawie opinie biegłych lekarzy neurologa, ortopedy i gastrologa dały podstawy do stwierdzenia, że aktualny stan zdrowia ubezpieczonej nie sprowadza niezdolności do pracy zawodowej zgodnej z wykształceniem i kwalifikacjami A. P.. Zespół biegłych o specjalnościach neurolog i ortopeda wskazał, iż obecny stopień zaawansowania schorzenia układu ruchu nie narusza sprawności organizmu w stopniu kwalifikującym do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy, a w okresach zaostrzeń wnioskodawczyni może być leczona i rehabilitowana w ramach czasowej niezdolności do pracy. Wydając opinię, biegli wzięli pod uwagę wszystkie dolegliwości ubezpieczonej związane ze schorzeniem dyskopatyczno-zwyrodnieniowym kręgosłupa, w tym także przebyte leczenie operacyjne. Biegły lekarz gastrolog stwierdził, że niepowikłana choroba wrzodowa wymaga jedynie leczenia w okresach zaostrzeń, a w razie pojawienia się ataków bólowych celowe będzie rozważenie leczenia operacyjnego kamicy pęcherzyka żółciowego. Powołani biegli o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonej, jednoznacznie uznali A. P. za zdolną do pracy.

Należy wskazać, że w postępowaniu, którego przedmiotem jest przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, koniecznym jest ustalenie stanu zdrowia osoby ubezpieczonej, z którym to stanem związana jest przedmiotowa niezdolność do pracy. Natomiast stan zdrowia osoby ubezpieczonej bezsprzecznie jest okolicznością, dla której ustalenia, niezbędne są wiadomości specjalne, wymagające udziału w procesie biegłych lekarzy sądowych. Kluczowa dla tego rodzaju spraw okoliczność stanu zdrowia oraz związana z nim niezdolność do pracy – w przypadku sporu co do tej okoliczności - nie może być ustalana przez Sąd samodzielnie lub wyłącznie na podstawie innych dowodów zgłoszonych przez strony postępowania. Ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń osoby ubezpieczonej.

Analizując opinie biegłych neurologa, ortopedy i gastrologa, Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydane zostały po zapoznaniu się przez biegłych z dokumentacją medyczną oraz po przeprowadzeniu badania ubezpieczonej. Opinie są spójne, logiczne i należycie uzasadnione. Wnioski z nich płynące jednoznacznie wskazują, że obecny stan zdrowia ubezpieczonej nie powoduje niezdolności do pracy zgodnej z wykształceniem i kwalifikacjami wnioskodawczyni. Podkreślić należy, iż powyższe opinie nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania. Ubezpieczona nie zgłaszała w tym zakresie żadnych wniosków dowodowych. Sąd także nie znalazł podstaw do kwestionowania sporządzonej w sprawie opinii neurologiczno-ortopedycznej oraz opinii biegłego gastrologa.

Wobec braku stwierdzenia przez powołanych w sprawie biegłych niezdolności do pracy A. P., nie została spełniona przesłanka warunkująca przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określona w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wskazać przy tym należy, iż wszystkie przesłanki nabycia prawa do renty wymienione w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione kumulatywnie, aby prawo to mogło zostać przyznane.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia Sąd ocenia prawidłowość decyzji organu rentowego według stanu istniejącego w dacie jej wydania. W niniejszej sprawie kontrola decyzji organu rentowego została dokonana na podstawie stanu rzeczy występującego na dzień 15 kwietnia 2015 r., zatem okoliczności powołane przez ubezpieczoną na rozprawie w dniu 21 stycznia 2016 r. dotyczące zaplanowanej na luty 2016 r. operacji żylaków kończyny dolnej na obecnym etapie postępowania nie zostały wzięte pod uwagę. Na marginesie należy wskazać, że nic nie stoi na przeszkodzie, by ubezpieczona wystąpiła do organu rentowego z kolejnym wnioskiem o świadczenie z uwagi na późniejsze pogorszenie się jej stanu zdrowia skutkujące niezdolnością do pracy.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc, orzeczono jak w sentencji wyroku.