Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Jarząbek

Protokolant: protokolant sądowy Emilia Poddębniak

po rozpoznaniu w dniu 30 czerwca 2016 r. w Warszawie

sprawy M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 29 sierpnia 2012 roku r. znak: (...)

1. zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje M. J. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 22 stycznia 2016 roku do dnia 22 stycznia 2017 roku,

2. oddala odwołanie w zakresie żądania dotyczącego przyznania prawa do renty na okres od dnia 1 sierpnia 2013 roku do dnia 21 stycznia 2016 roku.

Sygn. akt VII U 1283/15

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2013 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga
w Warszawie VII Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych przyznał odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 sierpnia 2012 r. do dnia 31 lipca 2013 r.
( k. 104 a. s. VII U 1642/12).

Ubezpieczony w dniu 21 stycznia 2014 r. wniósł apelację od powyższego wyroku, domagając się przyznania mu renty na okres dłuższy niż uczynił to Sąd I instancji ( k. 116-117 a. s. VII U 1642/12).

Sąd Apelacyjny w Warszawie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w postanowieniu z dnia 8 maja 2015 r. odrzucił apelację ubezpieczonego ( k. 149 a. s. VII U 1642/12). Jednocześnie Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu postanowienia zważył, że apelacja zaskarżająca nieistniejące orzeczenie podlega odrzuceniu, ponieważ Sąd I instancji nie rozstrzygnął o prawie do renty po dniu
31 lipca 2013 r. Sąd Apelacyjny wskazał, że ubezpieczony jest uprawniony do skutecznego żądania od Sądu Okręgowego rozpoznania roszczeń, o których tenże Sąd nie orzekł w wyroku z dnia 21 listopada 2013 r. ( k. 153-154 a. s. VII U 1642/12).

M. J. w dniu 24 sierpnia 2015 r. w oparciu
o rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego z dnia 8 maja 2015 r., wniósł do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. odwołanie od decyzji z dnia 29 sierpnia 2012 r., znak: (...) z uwagi na brak rozstrzygnięcia wszystkich jego żądań. W uzasadnieniu wniosku wskazał, że Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w wyroku z dnia 21 listopada 2013 r. w sprawie o sygnaturze akt VII U 1642/12 nie rozstrzygnął o prawie
do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy po dniu 31 lipca 2013 r. Mając na uwadze powyższe, ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji w całości i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez uznanie, iż nabył on prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności
do pracy wobec spełnienia ustawowych przesłanek do jej nabycia
za okres do dnia 31 marca 2016 r. ( k. 2-4 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.
w odpowiedzi na odwołanie w dniu 9 września 2015 r. wniósł
o odrzucenie odwołania na podstawie art. 199 § 1 pkt 1 i pkt 2 k.p.c.
w zw. z art. 477 ^{( 9 )}§ 1 i art. 477 ^{( 10)} § 1 k.p.c. lub na podstawie art. 477 ^{( 9 )}§ 3 k.p.c. Organ rentowy podniósł, że w przedmiotowej sprawie nie jest możliwe ustalenie, czy M. J. odwołuje się od konkretnej decyzji, a więc zastosowanie winien znaleźć art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. Ponadto, zdaniem Oddziału, ubezpieczony składał odwołanie od decyzji z dnia 29 sierpnia 2012 r., na skutek czego został wykonany wyrok Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 21 listopada 2013 r. ( k. 21 a. s.).

Sąd w postanowieniu z dnia 25 września 2015 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy celem ustalenia, czy począwszy od dnia 1 sierpnia 2013 r. odwołujący się jest zdolny czy też całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy ze wskazaniem daty powstania tej niezdolności, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres oraz jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała ( k. 23 a. s.).

W piśmie procesowym z dnia 3 grudnia 2015 r. ubezpieczony wniósł zastrzeżenia do opinii biegłego sądowego ortopedy M. G.. Odwołujący wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z uzupełniającej ustnej opinii biegłego lekarza ortopedy M. G. albo o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza sądowego specjalności ortopedycznej ( k. 42-44 a. s.)

W oparciu o zastrzeżenia wystosowane przez odwołującego,
Sąd postanowił w dniu 10 grudnia 2015 r. dopuścić dowód z opinii biegłego lekarza specjalisty ortopedy innego niż M. G. na okoliczności, jak w postanowieniu z dnia 25 września 2015 r.
( k. 46 a. s.).

Strony nie wniosły merytorycznych uwag do opinii biegłego ortopedy E. P. ( k. 71 i 93 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd w oparciu o opinie biegłych sądowych z zakresu ortopedii ustalił, że:

- na dzień 28 października 2015 r. rozpoznano u ubezpieczonego przebyte, wygojone prawidłowo złamanie wieloodłamowe łopatki
i obojczyka lewego po leczeniu operacyjnym. Poza niewielkim ograniczeniem ruchu unoszenia i odwodzenia w zakresie kończyn, nie występuje dysfunkcja, a chwytność i wydolność chodu jest prawidłowa. Na dzień wydania przedmiotowej opinii badany był zdolny do pracy zgodnie z kwalifikacjami i umiejętnościami, gdyż poprawa w sensie ortopedycznym polega na uzyskaniu wystarczającego dobrego zakresu ruchu i zrostu ( k. 30-32 a. s. – opinia biegłego sądowego ortopedy M. G. );

- na dzień 27 stycznia 2016 r. rozpoznano u ubezpieczonego przewlekłe dolegliwości bólowe z towarzyszącym ograniczeniem zakresu ruchu barku lewego, stan po leczeniu operacyjnym przebytego wieloodłamowego złamania lewej łopatki oraz obojczyka lewego, przebyte uszkodzenie nerwu nadłopatkowego lewego i stan po leczeniu operacyjnym przebytego uszkodzenia przedniego obrąbka typu Bankarta po stronie lewej. Po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zawartą w aktach sprawy i bezpośrednim badaniu ubezpieczonego, należy przyjąć, że w zakresie ortopedycznym aktualne zaawansowanie schorzeń pozwala na przyjęcie, iż badany wymaga dalszego leczenia. Zawód wykonywany przez odwołującego na stanowisku montażysty okien wymaga pracy fizycznej i pełnej sprawności obręczy barkowych. Bolesne ograniczenie zakresu ruchów stawu ramiennego czynią ubezpieczonego w zakresie ortopedycznym częściowo, czasowo niezdolnego do pracy od dnia 22 stycznia 2016 r. do dnia 22 stycznia 2017 r. ( k. 60-62 a. s. – opinia biegłego sądowego ortopedy E. P. ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy i w aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłych sądowych. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu, opinie biegłych sądowych ortopedów są wiarygodnym dowodem w sprawie, gdyż wydane zostały w oparciu o obiektywne wyniki ubezpieczonego
i bezpośrednie badanie przez lekarzy, którzy są specjalistami w swoich dziedzinach posiadającymi bogatą wiedzę medyczną oraz wieloletnie doświadczenie zawodowe.

Zdaniem Sądu opinie powołanych w sprawie biegłych nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia odwołującego. W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu Okręgowego zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. J. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 29 sierpnia 2012 r., znak: (...) w części dotyczącej nierozpatrzenia prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy po dniu 31 lipca 2013 r. jest zasadne
w części i zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2015 r., poz. 748 j. t.) zwana dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W treści wskazanej powyżej regulacji zostały określone warunki konieczne do powstania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Warunki te muszą być spełnione łącznie.

Niezdolność do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu zgodnie z art. 12 ustawy. Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego w świetle art. 13 ust. 1 ustawy. Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje zatem w wypadku wypełnienia wszystkich przesłanek z art. 57 pkt. 1 ustawy emerytalnej.

Przepis art. 12 ustawy rozróżnia dwa stopnie niezdolności
do pracy - całkowitą i częściową. Zgodnie z ust. 3 w/w przepisu częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu

Sąd zważył, że istotą sporu w niniejszym postępowaniu było ustalenie, czy:

- wniosek złożony przez ubezpieczonego w dniu 24 sierpnia 2015 r. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie
o rozpatrzenie odwołania od decyzji w części dotychczas nierozpatrzonej wobec braku rozstrzygnięcia wszystkich jego żądań zawartych w odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Odział w W. z dnia 29 sierpnia 2012 r., znak: (...) został złożony w terminie wskazanym w art. 477 ^{( 9 )}§ 1 k.p.c.

- odwołujący po dniu 31 lipca 2013 r. jest nadal częściowo lub całkowicie niezdolny do pracy.

Wobec powyższego Sąd uznał, że wniosek ubezpieczonego
z dnia 24 sierpnia 2015 r. został złożony w terminie wskazanym w art. 477 ^{( 9 )}§ 1 k.p.c. Zgodnie bowiem z postanowieniem Sądu Najwyższego, ,,w przypadku nierozpoznania przez sąd w postępowaniu w sprawie
z ubezpieczenia społecznego całości żądań zawartych w odwołaniu
- przy braku wniosku o uzupełnienie wyroku - datą wniesienia odwołania od decyzji organu rentowego jest data pierwotnego odwołania, nie zaś data złożenia wniosku o orzeczenie o jego nierozpoznanej części.’’ ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
8 lutego 2007 r., sygn. akt II UK 129/06) W niniejszym stanie faktycznym pierwotne odwołanie zostało wniesione w terminie wskazanym w art. 477 ^{( 9 )}§ 1 k.p.c. W ocenie Sądu, należy uznać,
że wniosek złożony w dniu 24 sierpnia 2015 r. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie o rozpatrzenie odwołania od decyzji
w części dotychczas nierozpatrzonej wobec braku rozstrzygnięcia wszystkich żądań ubezpieczonego złożonych w odwołaniu od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia
29 sierpnia 2012 r., znak: (...) również został złożony
z zachowaniem ustawowego terminu.

Sąd za pomocą dopuszczonych i przeprowadzonych dowodów
z opinii dwóch niezależnych biegłych sądowych z zakresu ortopedii ustalił i ocenił stan faktyczny w niniejszej sprawie. Rzetelne opinie sporządzone przez biegłych sądowych mają wysoki walor dowodowy
z uwagi na ich wieloletnie doświadczenie. Sąd zważył, iż wiodącą
i zarazem stanowiącą o wydaniu przedmiotowego wyroku była opinia sporządzona przez biegłego ortopedę E. P..
U ubezpieczonego rozpoznano wygojone złamanie lewej łopatki
i lewego obojczyka, pourazową niewydolność czynnościowo-ruchową lewego stawu ramiennego oraz stan po artroskopowej rekonstrukcji obrąbka panewki lewego stawu ramiennego. Odwołujący jest osobą,
u której niewydolność funkcjonalna lewego barku powodowała niezdolność do wykonywania prac fizycznych zgodnych z jego kwalifikacjami. Istniejące u ubezpieczonego ograniczenie sprawności uniemożliwia mu wykonywanie pracy fizycznej na stanowisku montażysty okien. Sąd doszedł do wniosku, że biegły sądowy E. P. przeprowadził badanie odwołującego trzy miesiące później niż biegły sądowy M. G.. Sąd uznał, że w powyższym okresie schorzenia ubezpieczonego w zakresie ortopedycznym pogłębiły się, a co za tym idzie okoliczność związana z pogorszeniem stanu zdrowia stanowiła o uznaniu M. J. za częściowo niezdolnego do pracy od dnia 22 stycznia 2016 r. do dnia 22 stycznia 2017 r.

Ustalenie terminu, od jakiego Sąd Okręgowy uznał za zasadne przyznać ubezpieczonego prawo do renty wynika z art. 129 pkt 1 ustawy zgodnie z którym świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż
od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję
z urzędu. Ogólną zasadą prawo emerytalno-rentowego jest, że świadczenia wypłaca się na wniosek zainteresowanego, poczynając od dnia powstania prawa do renty (tj. spełnienia ustawowych warunków), lecz nie wcześniej niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek
o świadczenie. W związku z tym, że ubezpieczonemu do dnia 31 lipca 2013 r. przysługiwało świadczenie z tytułu częściowej niezdolności
do pracy, zasądzone przez tutejszy Sąd Okręgowy w dniu 21 listopada 2013 r., a jego wniosek był w gruncie rzeczy kontynuacją tego postępowania, Sąd przyznał mu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 22 stycznia 2016 r. do dnia 22 stycznia 2017 r.

Mając na uwadze powyższe Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w punkcie 1 wyroku.

Sąd w punkcie 2 wyroku oddalił odwołanie ubezpieczonego
w zakresie żądania dotyczącego przyznania prawa do renty na okres
od dnia 1 sierpnia 2013 r. do dnia 21 stycznia 2016 r. na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd doszedł do wniosku, że brak jest podstaw prawnych do uwzględnienia przedmiotowego roszczenia w ww. okresie mając uwadze wiarygodną opinię biegłego sądowego sporządzoną przez ortopedę E. P.. Sąd uznał, że okres niezdolności
do pracy badanego ma swój początek dopiero 22 stycznia 2016 r.,
a więc od dnia sporządzonej opinii przez ww. biegłego. Sąd dodatkowo doszedł do przekonania, że strony w toku postępowania nie zgłaszały uwag do przedmiotowej opinii, co w konsekwencji zaważyło
o sporządzeniu jej w sposób właściwy i rzetelny.