Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania K. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 września 2014 r. Nr (...)

w sprawie K. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 1082/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 12 września 2014 r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił K. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wskazując, iż u wymienionej Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22.08.2014 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła K. O. wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W odwołaniu wniosła o ponowne rozparzenie i analizę zgromadzonej dokumentacji medycznej oraz o dopuszczenie dowodu z opinii zespołu biegłych (odwołanie k. 1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując, iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 22.08.2014 r. która nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.3).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawczyni K. O. dnia 3 lipca 2014 r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.147 akt organu rentowego). Na podstawie decyzji z dnia 25 listopada 2013 r. ubezpieczona miała przyznane prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30 września 2014 r. (decyzja k. 128 a.r.).

Rozpoznając wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 21 lipca 2014 r. ustalił, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Lekarza Orzecznika z 21.07.2014 r. k.149 a.r.). K. O. wniosła sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS (k.150 a.r.).

Na skutek wniesienia sprzeciwu wnioskodawczyni skierowana została na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 22 sierpnia 2014 r. ustaliła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (wypis z orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z 22.08.2014r. k.154 akt organu rentowego).

Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 12 września 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawczyni K. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 1 października 2014 r. (decyzja z 12.09.2014 r. k. 155 a.r.).

Biegły lekarz ortopeda po zapoznaniu się z dokumentacja medyczną i zbadaniu wnioskodawczyni rozpoznał stan po discektomii C5-C6 bez istotnego upośledzenia sprawności ruchowej oraz przewlekłe bóle odcinka lędźwiowego grzbietu bez upośledzenia sprawności ruchowej w przebiegu dyskopatii L4-L5-S1 i uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy. W badaniu przedmiotowym biegły stwierdził postawę swobodną, wyprostowaną, ułożenie ciała dowolne, kręgosłup o zachowanej osi i krzywiznach fizjologicznych; w odcinku szyjnym test broda – mostek 5 cm, skręty i skłony głowy na boki prawidłowo zachowane, objaw szczytowy ujemny; kończyny górne prawidłowo ukształtowane i ruchome o równych obwodach, osłabienie czucia powierzchownego na bocznej powierzchni ramienia lewego; w odcinku lędźwiowym test palce-podłoga 10 cm, skręty i skłony tułowia na boki prawidłowo zachowane, kończyny dolne prawidłowo ruchome o równych obwodach, siła i napięcie mięśniowe prawidłowo zachowane. Podsumowując biegły lekarz ortopeda na podstawie przeprowadzonego badania określił ogólny stan sprawności ruchowej wnioskodawczyni jako dobry, nie powodujący niezdolności do pracy (opinia i badanie k. 8-9).

Biegli lekarze chirurg i pulmonolog w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu również uznali wnioskodawczynię za zdolną do pracy. Rozpoznana została astma oskrzelowa przewlekła, dobrze kontrolowana, bez zaburzeń wentylacyjnych, stan po przebytej gruźlicy płuc i opłucnej BK (-) w 1998 r. , stan po discektomii C5-C6 /2011 r./, dyskopatia L4-L5-S1, stan po laparoskopowej cholecystektomii /2012 r./ Lekarz pulmonolog ocenił stan układu oddechowego jako dobry, wnioskodawczyni nie wymagała hospitalizacji lub nagłych interwencji medycznych z powodu zaostrzeń astmy oskrzelowej, nasilenie objawów jest krótkotrwałe i opanowywane ambulatoryjnie, parametry wentylacyjne płuc oceniane w spirometriach obrazują wartości prawidłowe. Natomiast biegły chirurg nie stwierdził u wnioskodawczyni schorzenia sensu stricto chirurgicznego, które obecnie wymagałoby leczenia (opinia biegłych i badanie k. 15-16).

Biegły lekarz psychiatra po przeprowadzeniu badania wnioskodawczyni stwierdził, iż wnioskodawczyni jest: prawidłowo wszechstronnie zorientowana, kontakt z wymienioną jest dobry, rzeczowy, nastrój i napęd wyrównany, bez objawów psychotycznych, bez uchwytnych w badaniu klinicznym zaburzeń funkcji poznawczych. Lekarz psychiatra rozpoznał u wnioskodawczyni zaburzenia lękowo – depresyjne i stwierdził, że nawet nasilenie tych dolegliwości nie powoduje niezdolności do pracy z przyczyn psychiatrycznych (badanie i opinia k. 31-34).

Lekarz neurolog w swojej opinii również uznał wnioskodawczynię za zdolną do pracy stawiając rozpoznanie takiej jak lekarz ortopeda. Biegła w przeprowadzonym badaniu stwierdziła ograniczenie ruchomości kręgosłupa w odcinku szyjnym, bez istotnego ograniczenia ruchomości w odcinku lędźwiowym, bez objawów korzeniowych i ubytkowych neurologicznych istotnych funkcjonalnie, bez upośledzenia sprawności ruchowej. MR kręgosłupa szyjnego z 2013 r. nie wykazuje cech przepukliny nawrotowej i istotnej stenozy kanału kręgowego, a badanie MR kręgosłupa lędźwiowego z 2014 r. wykazuje wielopoziomowe zmiany dyskopatyczne bez cech stenozy kanału kręgowego i kompresji na struktury nerwowe. Biegła wskazała, że w okresach zaostrzeń choroby ubezpieczona wymaga leczenia farmakologicznego i rehabilitacji i wówczas może być okresowo niezdolna do pracy w ramach zasiłku chorobowego, ale obecnie nie stwierdza niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami: ciastkarz i pracy ostatnio wykonywanej – lekka praca fizyczna. U wnioskodawczyni nie stwierdzono również objawów ogniskowego uszkodzenia centralnego układu nerwowego w badaniu neurologicznym, oraz w badaniu TK głowy z 2014 r. stwierdzono brak zmian ogniskowych. Bóle i zawroty głowy wymagają okresowego leczenia farmakologicznego, ale nie powodują niezdolności do pracy (opinia k.49).

Ubezpieczona K. O. ma 37 lat, wykształcenie zawodowe, z zawodu jest ciastkarzem, obecnie pracuje jako sprzątaczka w pełnym wymiarze czasu pracy (okoliczności niesporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawczyni K. O. nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności bądź nie, odwołania wnioskodawczyni od decyzji organu rentowego odmawiającej jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy u wnioskodawczyni istnieje częściowa lub całkowita niezdolność do pracy. Sporządzone na tę okoliczność opinie biegłych: ortopedy, chirurga, pulmunologa, psychiatry, neurologa nie dały podstawy do ustalania, że wnioskodawczyni jest niezdolna do pracy.

W złożonych opiniach każdy z biegłych uznał ubezpieczoną za zdolną do pracy zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami wyuczonymi: ciastkarz i z kwalifikacjami praktycznymi – sprzątaczka. Wszyscy biegli zapoznali się z dokumentacją medyczną zgromadzoną w sprawie oraz przeprowadzili badanie przedmiotowe, na podstawie których stwierdzili, że stan narządu ruchu, stan psychiczny oraz stan układu oddechowego nie powoduje niezdolności do pracy. To, że wnioskodawczyni wskazała, że nigdy nie pracowała w zawodzie ciastkarza z uwagi na zachorowanie na gruźlicę nie powoduje, iż pod tym kątem nie powinny być rozpoznawane jej kwalifikacje. Ciastkarz to zawód wyuczony wnioskodawczyni, a w swojej opinii biegły lekarz pulmonolog wskazał, że pozostałością po gruźlicy jest obecność dwóch drobnych uwapnionych guzków na opłucnej lewej, a wykonane badania kontrolne radiologiczne i tomograficzne klatki piersiowej stwierdzają ich stabilną wielkość, miąższ płucny jest bez odchyleń od normy. Zatem zgodnie z opinią biegłego lekarza ubezpieczona jest zdolna do wykonywania tego typu pracy. Ponadto od 2008 r. ubezpieczona pracowała w zawodzie sprzątaczki i obecnie również pracuje w tym zawodzie w pełnym wymiarze czasu pracy. Zgodnie z opinią biegłych stan narządu ruchu i stan neurologiczny nie powoduje jej niezdolności do pracy również w tym zawodzie.

Analizując przedmiotowe opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one wiarygodne dowody w sprawie, gdyż wydane zostały przez lekarzy specjalistów, a ponadto poprzedzone zostały analizą dokumentacji lekarskiej wnioskodawczyni i jej badaniem. Opinie są spójne i logiczne oraz należycie uzasadnione. Biegli wydając opinię mieli na uwadze wiek ubezpieczonej, jej wykształcenie oraz kwalifikacje zawodowe. Powyższe w ocenie Sądu powoduje, iż opinie biegłych sądowych zasługują na wiarygodność w całości.

Wobec braku przesłanki niezdolności do pracy wymienionej w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy nie przysługuje.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 ¹⁴ §1 kpc oddalił odwołanie.