Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 października 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 października 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania W. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 12 listopada 2014 r. Nr (...)- (...)

w sprawie W. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od 01 listopada 2014 r. do 31 października 2015 r.

Sygn. akt IV U 1331/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12.11.2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonej W. P. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, albowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 3.11.2014 r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Od decyzji tej odwołanie złożyła W. P.. Ubezpieczona wskazała m. in., iż jest pod stałą kontrolą onkologa. Stan jej zdrowia powoduje, iż W. P. nie jest zdolna do pracy, nawet przy lekkich pracach domowych (odwołanie k.1).

W odpowiedzi na odwołanie pozwany organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując się na argumentację wyrażoną w zaskarżonej decyzji (odpowiedź na odwołanie k. 2-3).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Ubezpieczona W. P. była ostatnio uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy okresowo, do 31.10.2014 r. Podstawę powyższego stanowiła decyzja ZUS z dnia 15.11.2013 r. (decyzja k. 150 a. r.) W dniu 24.09.2014 r. ubezpieczona wystąpiła do ZUS z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 153 a. r.). Wobec powyższego, ubezpieczona została skierowana na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w dniu 13.10.2014 r. stwierdził, iż nie jest ona niezdolna do pracy (orzeczenie k. 6 a. l.). Na skutek złożonego sprzeciwu, W. P. została przebadana przez Komisję Lekarską ZUS (k. 9-10 a. l.). Organ ten rozpoznał u ubezpieczonej: raka dwuogniskowego piersi prawej (...) leczonego operacyjnie mastektomią prawostronną z uzupełniającą radio- i chemioterapią, bez cech wznowy i odległych przerzutów. Zdaniem Komisji Lekarskiej ZUS powyższe schorzenie nie powoduje niezdolności do pracy W. P.. Orzeczenie to stało się podstawą do wydania zaskarżonej decyzji odmawiającej ubezpieczonej przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 159 a. r.).

W toku postępowania odwoławczego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza chirurga-onkologa. Biegła wymienionej specjalności rozpoznała u ubezpieczonej stan po radykalnej prawostronnej mastektomii w lipcu 2010 r. oraz standardowej chemioterapii i terapii celowanej H. (k. 8-9 a. s.). W ocenie biegłej, powyższe schorzenie skutkuje częściową niezdolnością do pracy ubezpieczonej do dnia 31.10.2016 r. Powyższe stanowisko zostało zmodyfikowane przez biegłą w sporządzonej opinii uzupełniającej, w której skrócono termin stwierdzonej niezdolności do pracy o rok, tj. wskazano, iż trwać ono będzie do 31.10.2015 r. (k. 20 a. s.).

W. P., ur. (...), ostatnio wykonywała pracę kasjera biletowego (zaświadczenie k. 25 a. r.). Poprzednio była zatrudniona jako pracownik fizyczny m. in. na stanowisku szwacza-tapicera oraz operatora linii pakowania (świadectwa pracy k. 17-23 a. r.).

W ocenie Sądu Okręgowego odwołanie ubezpieczonej jest uzasadnione.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci głównej oraz uzupełniającej opinii biegłej onkolog wskazuje jednoznacznie, iż ubezpieczona W. P. jest okresowo częściowo niezdolna do pracy. Ostatecznie, w opinii uzupełniającej biegła uznała, iż datą końcową powyższej niezdolności jest upływ pięciu lat od początku leczenia, tj. dzień 31.10.2015 r. W uzasadnieniu opinii głównej stwierdzono m. in., iż u ubezpieczonej wystąpił złośliwy nowotwór piersi, o czym świadczy występowanie receptora (...) 2, który wskazuje również na wysoką skłonność choroby do dawania przerzutów zarówno do węzłów chłonnych jak i odległych. W ocenie biegłej, W. P. wymaga nadal oszczędzającego trybu życia oraz okresowej kontroli onkologicznej. Z kolei w opinii uzupełniającej, sporządzonej na skutek zgłoszenia przez organ rentowy zastrzeżeń, biegła onkolog zwróciła uwagę m. in. na fakt, iż stosowanie programów wielolekowych powoduje występowanie u pacjentów rozległych skutków ubocznych. W przypadku W. P., zaaplikowane leki, w tym H., spowodowały uszkodzenie komórek szpiku kostnego, układu nerwowego, tkanego płuc, wątroby i mięśnia sercowego, a toksyczne działanie medykamentów oraz działania niepożądane utrzymywały się długo po zakończeniu ich podawania. Biegła wyjaśniła, iż naruszenie sprawności organizmu polega na ogólnym osłabieniu wydolności układów i narządów, zaś osłabienie sprawności układu odpornościowego przyśpiesza nawrót choroby, a kardiotoksyczność H. zwiększa ryzyko powikłań sercowych. Zdaniem onkolog, ubezpieczona wymaga dłuższego czasu na powrót do sił i pracy fizycznej.

W ocenie Sądu, przywołane opinie są miarodajnym dowodem stanu zdrowia ubezpieczonej. Wydane zostały w oparciu o znajdujące się w aktach sprawy dokumenty medyczne, a także na podstawie przeprowadzonego przedmiotowego badania. Sporządzone opinie są jasne, logiczne oraz zostały w sposób należyty uzasadnione. Wskazane opinie dostatecznie wyjaśniły sporną na gruncie niniejszej sprawy okoliczność niezdolności do pracy ubezpieczonej. Dlatego też Sąd oddalił, z uwagi na treść przepisu art. 217 § 3 kpc, wniosek ZUS o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego chirurga-onkologa. Podkreślić przy tym należy, iż, jak wskazuje się w orzecznictwie, Sąd nie jest obowiązany do dopuszczenia dowodu z opinii kolejnych biegłych w każdym wypadku, gdy złożona opinia nie jest korzystna dla strony (wyrok SN z dnia 15.02.1974 r., II CR 817/73, Lex nr 7404) oraz, że żądanie ponowienia lub uzupełnienia dowodu z opinii biegłych jest bezpodstawne, jeżeli Sąd uzyskał od biegłych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego i prawidłowego orzekania (wyrok SN z dnia 10.09.1999 r., II UKN 96/99, OSNAPUS 2000, nr 23, poz. 869).

Nie budzi wątpliwości Sądu, mając na względzie stan zdrowia W. P. oraz rodzaj dotychczas wykonywanej przez nią pracy w charakterze fizycznym, iż ubezpieczona jest nadal, do 31.10.2015 r. częściowo niezdolna do pracy. Podkreślić również należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego (wyrok SN z 13.10.1987 r., II URN 228/87, (...))

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał, że w świetle poczynionych ustaleń faktycznych należało, stosownie do treści art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), przywrócić ubezpieczonej prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W. P. spełniła bowiem warunki określone w art. 12 ust. 1 i 3 w zw. z art. 57 ust. 1 tejże ustawy.

W związku z powyższym, Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.