Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 listopada 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2015 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania A. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 25 kwietnia 2014 r. Nr (...)

w sprawie A. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu A. O. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 14.05.2015 r. do dnia 31.05.2016 r.,

II.  w pozostałym zakresie odwołanie oddala.

Sygn. akt IV U 666/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 kwietnia 2014 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie art. 57 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił A. O. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że wnioskodawca na mocy orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 18 kwietnia 2014 r. nie został uznany za osobę niezdolną do pracy (decyzja k. 228 akt rentowych).

Odwołanie od w/w decyzji złożył A. O., wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał, że w 1991 r. orzeczono u niego niepełnosprawność, zaś do 2014 r. otrzymywał rentę, gdyż jego stan zdrowia systematycznie się pogarszał. W ocenie ubezpieczonego, występujące liczne schorzenia uniemożliwiają mu prawidłowe funkcjonowanie. Do odwołania została dołączona dokumentacja medyczna (odwołanie z załącznikami, k. 1-3 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 4 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Wnioskodawca A. O. dnia 21 stycznia 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 210-211 akt rentowych). W chwili złożenia wniosku, ubezpieczony, z mocy decyzji organu rentowego z dnia 30.03.2012 r., był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31.03.2014 r. (decyzja z 30.03.2012 r., k. 177 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek A. O. organ rentowy skierował wnioskodawczynię na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 20.02.2014 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (k. 213 akt rentowych).

Z uwagi na sprzeciw wniesiony przez ubezpieczonego sprawa została przekazana do Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 18.04.2014 r. stwierdziła, że A. O. nie jest niezdolny do pracy (k. 217 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 25 kwietnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (k. 228 akt rentowych).

Zespół biegłych lekarzy o specjalnościach neurolog, ortopeda i chirurg w opinii sporządzonej na zlecenie Sądu rozpoznał u A. O. padaczkę, stan po uszkodzeniu łąkotki i leczeniu artroskopowym kolana lewego oraz stan po operacji przetoki okołoodbytniczej. Po analizie dokumentacji medycznej oraz przeprowadzeniu badania przedmiotowego wnioskodawcy biegli wskazanych specjalności nie stwierdzili u ubezpieczonego niezdolności do pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie (k. 13-13v akt sprawy). Ubezpieczony złożył wyjaśnienia odnośnie pogorszenia jego stanu zdrowia, wskazując na złe wyniki badania EKG, a także na dodatkowe choroby: ataki padaczki, utraty pamięci, choroby krtani, wątroby i żołądka (k. 23-23v akt sprawy). Po złożeniu wyjaśnień przez ubezpieczonego biegli uzupełnili swoją opinię, ponownie stwierdzając brak podstaw do ustalenia niezdolności do pracy (k. 25 akt sprawy).

Z uwagi na przedłożenie przez ubezpieczonego dodatkowej dokumentacji medycznej, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy laryngologa i kardiologa, którzy w opinii z dnia 7.04.2015 r. rozpoznali u wnioskodawcy nadciśnienie tętnicze I we wstępnym okresie, zapalenie mięśnia serca (w wywiadzie), skrzywienie przegrody nosa, przerost migdałków podniebiennych, jak również przewlekłe zapalenie krtani. W ocenie biegłych, nadciśnienie tętnicze we wstępnym okresie i przewlekłe zapalenie krtani nie powodują niezdolności do pracy, a przebyte wiele lat temu zapalenie mięśnia serca nie pozostawiło trwałych następstw. Co za tym idzie, nie znaleziono podstaw do uznania wnioskodawcy za niezdolnego do pracy z powodu stwierdzonych chorób (opinia z dnia 07.04.2015 r., k. 37 akt sprawy).

Na rozprawie A. O. wyjaśnił, że przebył zawał serca, a następnie złożył dodatkową dokumentację medyczną, w tym test wysiłkowy wykonany 14 maja 2015 r., badanie ECHO serca, holter EKG oraz karty informacyjne ze Szpitala (...) w W. z czerwca i lipca 2015 r. Złożenie przez wnioskodawcę wskazanej dokumentacji kardiologicznej, skutkowało sporządzeniem na zlecenie Sądu pisemnej opinii uzupełniającej przez biegłą lekarza kardiologa. Zdaniem biegłej, nowa dokumentacja zmienia w sposób zasadniczy ocenę stanu zdrowia A. O., bowiem dodatni test wysiłkowy i zmiany stwierdzone podczas koronarografii pozwalają na rozpoznanie u opiniowanego choroby wieńcowej dwunaczyniowej wymagającej dwuetapowego leczenia inwazyjnego, które zostało przeprowadzone. Stan zdrowia wnioskodawcy jest obecnie stabilny, jednak zmiany w naczyniach wieńcowych wymagają pilnego leczenia, implantacji stentów DES i konieczności co najmniej rocznej podwójnej terapii przeciwpłytkowej. Wobec powyższego biegła lekarz kardiolog stwierdziła, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy od 14 maja 2015 r. (data wykonania testu wysiłkowego) do 31 maja 2016 r. Brak danych, w postaci wyników badań lub dokumentacji leczenia ambulatoryjnego z powodu chorób układu krążenia, nie pozwolił na uznanie innej daty powstania i czasu trwania niezdolności do pracy (uzupełniająca opinia biegłej kardiolog, k. 54-54v akt sprawy).

Ubezpieczony obecnie pracuje w liceum jako woźny/dozorca, zaś jego zawód wyuczony to tapicer (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy A. O. zasługiwało na uwzględnienie w części.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony po 31 marca 2014 roku w dalszym ciągu pozostaje osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy zostały spełnione przez wnioskodawcę, czego organ rentowy nie kwestionował.

Sporządzona w niniejszej sprawie pisemna opinia uzupełniająca biegłej lekarza kardiologa z dnia 27.07.2015 r. dała podstawy do stwierdzenia, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy w okresie od 14 maja 2015 r. (data wykonania testu wysiłkowego) do 31 maja 2016 r. Analizując przedmiotową opinię, Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, gdyż wydana została po zapoznaniu się przez biegłą z dodatkową dokumentacją kardiologiczną, jest spójna, logiczna i należycie uzasadniona. Organ rentowy nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do w/w opinii. Wprawdzie ubezpieczony nie zgadzał się z opinią uzupełaniająca biegłej kardiolog, bowiem w jego ocenie był niezdolny do pracy od daty wcześniejszej niż to wskazała biegła, jednak nie zgłosił wniosków dowodowych w tym zakresie – nie wnosił bowiem ani o wywołanie nowej opinii, ani też o uzupełnienie opinii przez dotychczasowego biegłego (k. 61v akt sprawy). Nie budziło wątpliwości Sądu, że rozpoznane u A. O. schorzenia neurologiczne, ortopedyczne oraz laryngologiczne obecnie nie sprowadzają na ubezpieczonego niezdolności do pracy, co stwierdzili powołani w sprawie biegli lekarze neurolog, ortopeda, chirurg i laryngolog. Wobec powyższego, opierając się na uzupełniającej opinii biegłego lekarza kardiologa z dnia 27.07.2015 r., zasadnym było uznanie ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy dopiero od dnia 14.05.2015 r. do dnia 31.05.2016 r.

Zgodnie z art. 61 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, prawo do renty, które ustało z powodu ustąpienia niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy. W niniejszej sprawie niezdolność do pracy spowodowana rozpoznaniem u wnioskodawcy padaczki ustąpiła z dniem 31 marca 2014 r., a nowa niezdolność do pracy z przyczyn kardiologicznych powstała w dniu 14 maja 2015 r., czyli przed upływem 18 miesięcy od ustania prawa do renty. Co za tym idzie, Sąd z mocy powołanych przepisów w/w ustawy przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 14.05.2015 r. do dnia 31.05.2016 r. Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., zmieniono zaskarżoną decyzję i orzeczono jak w pkt I sentencji wyroku.

Z uwagi, iż brak było podstaw do przyznania prawa do wnioskowanego świadczenia od daty wcześniejszej, czyli od dnia 1.04.2014 r. – bezpośrednio po ustaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy przyznanego ubezpieczonemu do dnia 31.03.2014 r., odwołanie w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.