Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant: Dagmara Nowicka - Bemś

po rozpoznaniu 3 marca 2016 r.

s p r a w y : P. G.

syna S. i M. z domu G.

urodzonego (...) w K.

oskarżonego o to, że:

w dniu 8 października 2015 roku w K., woj. (...) znajdując się wstanie nietrzeźwości wynoszącym 0,54 mg/dm ³ stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym samochód marki A. (...) o nr rej. (...),

to jest o czyn z art. 178 a § 1 k.k.

I.  oskarżonego P. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. występku z art. 178a § 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. G. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat;

III.  na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza oskarżonemu P. G. okres zatrzymania prawa jazdy od 8 października 2015 r. do 3 marca 2016 r.;

IV.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego P. G. świadczenie pieniężne w kwocie 5000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

V.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego P. G. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 1337/15

UZASADNIENIE

Zakres uzasadnienia sąd ograniczył, stosownie do treści art. 424 § 3 k.p.k., do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku i rozstrzygnięcia o karze i środkach karnych.

P. G. 8 października 2015 r. prowadził pojazd A. o nr rej. (...), czyli pojazd mechaniczny, ulicą (...) w K., a więc w ruchu lądowym. W tym czasie stężenie alkoholu w jego organizmie wynosiło 0,48 mg/l wydychanego powietrza, czyli 0,96 ‰, co oznacza, że był w stanie nietrzeźwości. Tym zachowaniem oskarżony wypełnił znamiona występku z art. 178a § 1 k.k.

Oskarżony działał świadomie – wiedział, ile alkoholu wypił, skoro podał to podczas przesłuchania i podczas badania trzeźwości wykonanego przez policjantów, naruszył oczywisty zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w stanie nietrzeźwości mimo świadomości wypitej niedługo wcześniej sporej ilości alkoholu (3 litry piwa). Jechał do apteki po lekarstwa, chociaż mógł skorzystać z komunikacji publicznej, a twierdzenie, że „odbiła mu woda sodowa i musiał się napić” dowodzi tylko tego, że jest skłonny przedsiębrać niebezpieczne zachowania w trudnych okolicznościach, nie myśląc o konsekwencjach zamiast realnie ocenić sytuację.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu jest znaczny. Stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego niemal dwukrotnie przekraczało ustawowy próg i rosło, w oczywisty sposób wpływało na zdolność prowadzenia samochodu. P. G. poruszał się jedną z głównych ulic K. w porze, kiedy natężenie ruchu jest spore, a zatem i powodowane przez niego zagrożenie było z pewnością większe niż gdyby jechał np. nocą. Jego twierdzenie, że konieczne było dostania się do lekarza lub apteki, nie usprawiedliwia jego zachowania – skoro był w stanie prowadzić samochód, skurcze, na jakie się skarżył, nie mogły być na tyle dotkliwe, aby nie był w stanie poczekać na pomoc w domu lub skorzystać choćby z taksówki. Jego zawinienie jest oczywiste – złamał podstawową zasadę nieprowadzenia pojazdów po wypiciu alkoholu, zrobił to mając świadomość, że nadal znajduje się pod działaniem alkoholu.

Warunkowe umorzenie postępowania jest instytucją wyjątkową, której stosowanie zależy nie tylko od postawy i warunków osobistych sprawcy, ale także od stopnia jego winy i społecznej szkodliwości popełnionego przestępstwa. Nie można uznać, aby oskarżony, który w stanie nietrzeźwości bliskim promila alkoholu w wydychanym powietrzu i przy rosnącym jego stężeniu, działający świadomie, poruszający się rankiem główną ulicą, popełnił czyn o nieznacznej społecznej szkodliwości. Nie kwestionując dotychczasowego trybu życia P. G. i jego postawy w toku postępowania sąd nie mógł ocenić jego zachowania jako szkodliwego społecznie w nieznacznym stopniu. W związku z tym nie zaszły podstawy do warunkowego umorzenia postępowania karnego przeciwko niemu.

Sąd wymierzając oskarżonemu karę kierował się wskazaniami wynikającymi z art. 53 k.k. Wymierzona oskarżonemu grzywny jest najłagodniejszą przewidzianą przez Kodeks karny za popełnienie występku z art. 178a § 1 k.k. Liczba stawek, tj. 60, uwzględnia zarówno okoliczności związane ze stężeniem alkoholu w organizmie P. G., jak i jego dotychczasowy tryb życia. Oczywiste jest, że oskarżony nie jest osobą zdemoralizowaną, jego dotychczasowa niekaralność, tryb życia i postawa w toku tego postępowania pozwalają uznać, że wydarzenie to było incydentem w jego życiu. Jako okoliczność łagodzącą sąd potraktował przyznanie się przez oskarżonego do popełnienia czynu i wyrażony przez niego żal, który pozwala przypuszczać, że zdarzenie to przestrzeże go przed naruszaniem prawa w przyszłości. Orzeczona kara powinna spowodować zmianę w zachowaniu oskarżonego, uświadomić, że prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwości jest realnym zagrożeniem – dla pieszych, rowerzystów, dla innych kierowców i pasażerów, a nie tylko nic nie znaczącym wydarzeniem. Ustalając kwotę stawki dziennej grzywny na 10 zł sąd uwzględnił stan majątkowy oskarżonego oraz fakt, że leczy się onkologicznie i przeznacza na ten cel pieniądze.

Skazując oskarżonego za popełnione przestępstwo sąd zobowiązany był orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów. Sąd orzekł go w minimalnym wymiarze przewidzianym w art. 42 § 2 k.k. (maksymalnie okres ten może wynosić 15 lat). Fakt, że oskarżony się leczy i musi dojeżdżać do lekarzy, nie może mieć wpływu na skrócenie okresu orzeczonego środka karnego, ponieważ został on orzeczony na najkrótszy czas. Zdaniem sądu nie ma potrzeby eliminowania oskarżonego z grona kierowców przez dłuższy okres – postępowanie karne przeciwko niemu i dolegliwości z nim związane powinny przestrzec go na przyszłość i spowodować zmianę w jego zachowaniu. W związku z tym, że oskarżony prowadził pojazd mechaniczny, sąd orzekł zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Na poczet tego środka karnego sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania mu prawa jazdy od dnia popełnienia przestępstwa do dnia wydania wyroku.

Kolejnym obowiązkowym środkiem karnym przy skazaniu za występek z art. 178a § 1 k.k. jest świadczenie pieniężne, które sąd orzekł także w minimalnej w przypadku skazania za tej czyn wysokości, tj. 5.000 zł Jest to dodatkowa represja, która przez swoją dotkliwość powinna zapobiec naruszaniu przez oskarżonego prawa w przyszłości, spowodować w nim refleksję, że popełnianie przestępstw nie tylko jest naganne, ale i nieopłacalne.