Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Stupnicki

Protokolant: Joanna Szajkowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze – Magdalena Kolasińska,

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 9 czerwca 2015 r., 21 sierpnia 2015r., 18 listopada 2015 r. i 18 grudnia 2015 r.

s p r a w y : M. T.

córki W. i S. z domu P.

urodzonej (...) w N.

oskarżonej o to, że:

w dniu 17 września 2012 roku w M. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadziła Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową (...) z siedzibą w M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że na dokumentacji wystawionej na dane S. T. (1) a to umowie pożyczki nr (...), oświadczeniu pożyczkobiorcy, aktualnym harmonogramie spłat pożyczki, dyspozycji wpłaty pożyczki gotówkowej, wniosku kredytowym (I) (...), wniosku kredytowym (II) (...) oraz oświadczeniu o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...) podrobiła podpis S. T. (1) a następnie przedłożyła te dokumenty w placówce (...) jako autentyczne wprowadzając tym samym w błąd pracowników co do osoby pożyczkobiorcy czym doprowadziła Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 11.000 zł,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  Uniewinnia oskarżoną M. T. od zarzutu popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku;

II.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo – Kredytowej (...) z siedzibą w M. dowody rzeczowe opisane w wykazach dowodów rzeczowych od Drz 405/13 do Drz 413/13;

III.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. ustala, iż koszty procesu ponosi Skarb Państwa;

IV.  na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej M. T. kwotę 1656 złotych tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.

Sygn. akt II K 386/15

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. T. (uprzednio G.) stale mieszka B. w okolicy K. oraz wynajmuje mieszkanie w Ś.. Nigdy nie mieszała ona w J. ani nie prowadziła w J. działalności gospodarczej. Uprzednio, od 2003r. do 2011r., prowadziła ona działalność gospodarczą w K. przy ul. (...), polegającą pośrednictwie w udzielaniu kredytów. Zważywszy, iż w 2011r. M. T. (uprzednio G.) przebywała na urlopie macierzyńskim, w wyniku czego nie mogła prowadzić działalności gospodarczej, postanowiła dorobić poszukując potencjalnych klientów i przekazując ich dla innych pośredników kredytowych. Poprzez swoją koleżankę M. W., drogą mailową M. T. (uprzednio G.) nawiązała kontakt z D. K. (1) prowadzącą działalność gospodarczą w ramach współpracy z (...) S.A. z/s we W., która także zajmowała się pośrednictwem kredytowym. Przez krótki okres czasu D. K. (1) zatrudniała swoją matkę M. K. (2). M. T. (uprzednio G.) nie zawarła żadnej umowy o współpracy z D. K. (1) ale liczyła, że jeśli którykolwiek z klientów przekazanych przez nią do firmy D. K. (1) uzyska kredyt, ta podziali się z nią częścią prowizji.

(dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonej k. 292-293,370-372,373,423,673-674,678;

-

zeznania świadka M. K. (2) k.485-487,686-688;

-

zeznania świadka D. K. (1) k.50-52,167-170,372-373,688-690)

S. T. (1) mieszka w J.. Ma dwóch dorosłych synów. Jej sąsiadem jest A. K. który mieszka z żoną oraz jej córką K. B.. W okresie od 8 sierpnia 2012 roku do 30 września 2012 roku S. T. (1) przebywała w Niemczech. W tym czasie zadzwonił do niej A. K. z zapytaniem czy może podać A. Ł. jej numer telefonu wskazując, że według jej relacji S. T. (2) należą się pieniądze z tytułu zwrotu ubezpieczenia za kredyt, który ta wzięła w biurze A. Ł. w 2008r. A. K. znał A. Ł., z uwagi na fakt, iż ta pośredniczyła w uzyskiwaniu przez niego kredytów. W dniu 31 sierpnia 2012 roku z adresu mailowego (...) zostały przesłane dokumenty S. T. (1) w postaci dowodu osobistego, numeru konta, podpisu na adres mailowy (...). Następnie z numeru (...) zadzwoniła do S. T. osoba przedstawiająca się jako A. Ł. i poprosiła o ponowne przesłanie na adres (...) jej skanu dowodu osobistego, legitymacji emeryta i legitymacji ubezpieczeniowej, aby mogła ona uzyskać zwrot pieniędzy z wcześniej spłaconej pożyczki. S. T. (1) wysłała skany potrzebnych dokumentów na adres mailowy A. K., bo na adres podany przez osobę podającą się za A. Ł. nie mogła ich przesłać gdyż odrzucało przekaz. A. K. posiadający dwa adresy do osoby podającej się za A. Ł. (...). oraz (...) przesłał e - maila od S. T. (1) na adres (...)

(dowód:

-

zeznania świadka S. T. (1) k.63-65,152-154,420-421,675-676;

-

częściowo zeznania świadka A. K. 487-488,676-677;

-

zeznania świadka W. K. k.516-517;

-

dokumenty k.152-154;

-

kserokopia maila k. 299,300).

Na przełomie sierpnia i września 2012r. z M. T. (uprzednio G.) skontaktowała się osoba podająca się za A. Ł.. Osoba ta powiedziała, że dzwoni z polecenia jakiejś innej osoby. Powiedziała wówczas, że ma klientkę – emerytkę, która chce wziąć kredyt a ona zakłada dopiero biuro toteż nie może sama „zrobić” klienta. M. T. (uprzednio G.) przekazała tą informację telefonicznie D. K. (1) a ta zgodziła się przejąć tego klienta. M. T. (uprzednio G.) przekazała osobie podającej się za A. Ł. swój adres e-mailowy a sama od niej otrzymała jej adresy – były to dwa adresy tj. (...). oraz (...) Następnie M. T. (uprzednio G.) przekazywała drogą mailową wszystkie dokumenty (skany) jakie były wymagane przez kredytodawcę na skrzynkę pocztową osoby podającej się za A. Ł. oraz przesyłała na skrzynkę pocztową D. K. (1) drogą e – mailową wszystkie dokumenty (skany) jakie na swoją skrzynkę pocztową przesłała jej osoba podająca się za A. Ł.. M. T. (uprzednio G.) nie podpisała żadnego dokumentu nazwiskiem S. T. (1). M. T. (uprzednio G.) nie przesłała też w formie papierowej żadnych dokumentów do firmy (...) – takie dokumenty miała przesyłać bezpośrednio osoba podająca się za A. Ł.. Wszystkie informacje, które M. T. (uprzednio G.) przekazała D. K. (2) otrzymała od osoby podającej się za A. Ł.. Z otrzymanych przez D. K. (1) dokumentów wynikało, iż kredytobiorcą ma być S. T. (1). D. K. (1) przesłała do Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytową (...) z siedzibą w M. dokumenty w postaci oświadczenia pożyczkobiorcy, aktualnego harmonogramu spłat pożyczki, dyspozycji wpłaty pożyczki gotówkowej, wniosku kredytowym (I) (...), wniosku kredytowym (II) (...) oraz oświadczenie o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...) podpisanych nazwiskiem S. T. (1) ( rzekomo w obecności D. K. (1)) i w oparciu o te dokumenty przyznano S. T. (1) pożyczkę w kwocie 11 000 złotych. S. T. (1) nie podpisała ani umowy pożyczki ani żadnego z tych dokumentów, mimo, że D. K. (1) poświadczyła, jakoby podpisy złożyła S. T. (1). W dniu 19 września 2012 roku na konto o numerze (...) A. Banku, należącego do K. B., Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (...) z siedzibą w M. dokonał przelewu kwoty 8 249 złotych. Tego samego dnia nastąpiły wypłaty dokonane przez nieustaloną osobę z konta K. B.. Pierwsza wypłata nastąpiła w kwocie 4000 złotych, druga w kwocie 3000 złotych w bankomacie (...) SA, natomiast w dniu 22 wrzenia 2012 roku nastąpiła wypłata kolejnej kwoty 1200 złotych z bankomatu (...) SA. K. B. jest córką żony A. K. toteż mieszka wraz z matką z A. K..

(dowód:

-

wyjaśnienia oskarżonej k. 292-293,370-372,373,423,673-674,678;

-

częściowo zeznania świadka M. K. (2) k.485-487,686-688;

-

częściowo zeznania świadka D. K. (1) k.50-52,167-170,372-373,688-690;

-

zeznania świadka K. B. k. 215-217,484-485;

-

zeznania świadka T. M. k.14-16;

-

kserokopia wydruków z poczty internetowej k.296-314, 482a-482m;

-

opinia biegłego z zakresu pisma ręcznego k. 607-648;

-

umowa pożyczki z dokumentami k. 22-36;

-

wyciągi z konta k. 73-79)

M. T. (uprzednio G.) nie była dotychczas karana sądownie za przestępstwa.

(dowód:

-

dane o karalności oskarżonej k.276)

Oskarżona M. T. (uprzednio G.) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

Zaprzeczyła, by to ona podpisała się na dokumentach przesłanych do biura D. K. (1) nazwiskiem S. T. (1). Dodała, że nie wie, kto podpisał te dokumenty, gdyż podpis nie był składany w jej obecności.

Zaprzeczyła by przesyłała do D. K. (1) oryginały (papierowe) tych dokumentów – w tym podpisaną nazwiskiem S. T. (1) umowę pożyczki. Przyznała, że przesyłała jedynie skalny dokumentów przesłanych na jej skrzynkę e-mailową z jednej strony przez osobę podającą się za A. Ł. do D. K. (1) a z drugiej strony przez D. K. (1) do osoby podającej się za A. Ł.. Zapewniła, że nie znała ani A. Ł. ani S. T. (1) ani A. K.. Przyznała, że wszystkie informacje jakie przekazywała D. K. (1) posiadała od osoby podającej się za A. Ł..

Sąd zważył co następuje:

Sąd jako wiarygodne uznał wyjaśnienia złożone przez oskarżoną w zakresie wskazanych przez nich okoliczności co do podjęcia przez nią określonych działań a także swojej wiedzy o osobie, która miała ubiegać się o kredyt oraz źródle tej wiedzy.

Wiarygodne były wyjaśnienia oskarżonej, iż nie podpisała się ona nazwiskiem S. T. (1) dokumentach (papierowych) przesłanych przez nieustaloną osobę do D. K. (1) na jej adres biura, które ta następnie złożyła w pokrzywdzonej Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo - Kredytowej (...) w M.. Wyjaśnienia te korespondowały z wnioskami opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego Z. H. (k.628-648 akt sprawy). Biegły ten w sposób kategoryczny uzasadnił swoje wnioski. Wskazał, że zapisy wyrazowe i cyfrowe stanowiące wypełnienia pozycji na dyspozycji wypłaty pożyczki gotówkowej stanowiącej załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012r. zawartej pomiędzy S. T. (1) a Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową W. oraz zapisy wyrazowe i cyfrowe (za wyjątkiem wpisu „ (...)-2012" w pozycji: „miejscowość i data") wypełniające pozycje oświadczenia o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...), stanowiącego załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012r. różnicują się z cechami wyodrębnionymi w porównawczych wzorach pisma pobranymi od M. T. (uprzednio G.). Najistotniejszymi różnicami wykazanymi przez biegłego był odmienny, lekko lewoskośny kąta nachylenia liter pisma, odmienny impuls kreślenia pisma dowodowego oraz odmienna budowa liter. W zakresie pozostałych dokumentów najistotniejszymi różnicami w porównaniu do pisma M. T. (uprzednio G.) były odmiennie kształtujące się powiększone proporcje elementów nadlinijnych do znaków strefy śródlinijnej, odmiennie kształtujący się jedno i dwuliterowy impuls kreślenia pisma i podpisów, szczegółowo wykazane odmienności w budowie liter a także w cyfrach 2 i 9 a także w łączeniu liter. Biegły powyższe różnice przykładowo zobrazował na tablicach poglądowych. Po przeanalizowaniu zapisów na dokumentach biegły kategorycznie wykazał, że podpisy (...), cyfrowe wpisy dat „17-09-2012" i wpisy (...) na stronach 1 - 4 oraz w pozycji: "Data i podpis Pożyczkobiorcy (Imię i Nazwisko)", na stronie piątej umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r. zawartej pomiędzy S. T. (1) a Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo - Kredytową W.; w pozycji: "Data i podpis Pożyczkobiorcy (Imię i Nazwisko)", na oświadczeniu pożyczkobiorcy stanowiącym załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r.; na stronach 1 - 2 aktualnego harmonogramu spłaty pożyczki nr 1 stanowiącego załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r.; w pozycji: "Podpis wnioskodawcy", na wniosku kredytowym (I) (...) z 13.09.2012 r. stanowiącym załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r.; pozycji: "Podpis wnioskodawcy", na wniosku kredytowym (II) (...) z 13.09.2012 r. stanowiącym załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r. w pozycji: „podpis członka", na oświadczeniu o zapoznam się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...), stanowiącym załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r; w pozycji: „miejscowość i dat" na oświadczeniu o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...), stanowiącym załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r. zostały nakreślone przez jedną osobę jednakże nie zostały nakreślone przez M. T. (uprzednio G.), której porównawcze wzory pisma i podpisów przedstawiono do badań. Nadto biegły rzeczowo wykazał, że podpis (...) w pozycji: „POŻYCZKOBIORCA (data i podpis pełnym imieniem i nazwiskiem)", na dyspozycji wypłaty pożyczki gotówkowej stanowiącej załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r. po pierwsze nakreśliła inna osoba niż na wyżej opisanych dokumentach a po drugie, że nie zostały one nakreślone przez M. T. (uprzednio G.), której porównawcze wzory pisma i podpisów przedstawiono do badań. Tożsame wnioski wykazał biegły w zakresie zapisów wyrazowych i cyfrowe stanowiące wypełnienia pozycji na dyspozycji wypłaty pożyczki gotówkowej stanowiącej załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012 r. zawartej pomiędzy S. T. (1) a Spółdzielczą Kasą Oszczędnościowo – Kredytową W. oraz zapisów wyrazowych i cyfrowych (za wyjątkiem wpisu " (...)-2012" w pozycji: „miejscowość data" które prawdopodobnie wykonała osoba podpisująca się nazwiskiem S. T. (1) na dyspozycji wypłaty pożyczki – k.635-636 akt sprawy) wypełniające pozycje oświadczenia o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentarni (...), stanowiącego załącznik do umowy pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) z 17.09.2012r.

Odmienna w zakresie wniosków opinia biegłego z zakresu pisma ręcznego I. P. (k. 258-270 akt sprawy) była niedostatecznie uzasadniona. Biegła poprzestała na wskazaniu, że w materiale porównawczym pochodzącym od M. T. (uprzednio G.) „występuje bardzo wiele cech zbieżnych z materiałem dowodowym a nie występują istotne różnice” co skłoniło biegłą do uznania, że wszystkie podpisy na wszystkich badanych dokumentach zostały nakreślone przez oskarżoną (k. 270 akt sprawy). Lakoniczność tej opinii i brak szczegółowego wskazania (poza autorytarnym stwierdzeniem) tych podobieństw czynił tą opinię nieprzydatną do dokonania ustaleń faktycznych w sprawie. Zważywszy, iż opinia biegłego Z. H. (k.628-648 akt sprawy) była rzeczowa i należycie uzasadniona, zaś opinia biegłej I. P. (k. 258-270 akt sprawy) lakoniczna i nieuzasadniona, Sąd uznał wnioski opinii biegłego Z. H. za własne.

Sąd nie znalazł także żadnych podstaw do podważenia wiarygodności wyjaśnień oskarżonej w zakresie w jakim zaprzeczyła, by przesyłała do D. K. (1) (na adres jej biura) dokumenty (papierowe) podpisane nazwiskiem S. T. (1). Wyjaśnienia te były bowiem konsekwentne i spójne. Oskarżona jednoznacznie wskazywała, że jej czynności sprowadzały się do przesyłania drogą e- mailową dokumentów zapisanych w formie elektronicznej (w tym skanów), które uzyskała od osoby podającej się za A. Ł., na skrzynkę pocztową biura D. K. (1) i odwrotnie. Obrazowo podała, że czyniła to na zasadzie „prześlij dalej”. Z tych też względów nie miała ona w ogóle styczności z dokumentami papierowymi. Dokumenty (papierowe) miała przesłać bezpośrednio do D. K. (1) na adres jej biura osoba podająca się za A. Ł. bądź osoba, która miała uzyskać kredyt. Oskarżona logicznie wyjaśniła przy tym, iż nie wie która z tych osób przesłała te dokumenty, gdyż nie była świadkiem ich nadania. Wiarygodności wyjaśnień oskarżonej nie podważają zeznania D. K. (1) oraz jej matki M. K. (2). Obie wskazały, iż dokumenty (w formie papierowej) przesłała oskarżona. Na rozprawie nie potrafiły jednak przekonująco wyjaśnić, skąd posiadały wiedzę, iż to właśnie M. T. (uprzednio G.) a nie inna osoba przesłała do nich te dokumenty. Oceniając zeznania D. K. (1) oraz jej matki M. K. (2) Sąd uznał je za niewiarygodne co do tej okoliczności. Pomijając, iż obie nie potrafiły wyjaśnić z jakich przyczyn uznały, iż to M. T. (uprzednio G.) przesłała do nich te dokumenty wskazać należy, iż ich zeznania były nielogiczne. Bezspornym było, iż dokumenty miały pochodzić od osoby mieszkającej w J. o czym D. K. (1) dysponująca skanami dokumentów tożsamości S. T. (1) wiedziała. D. K. (1) wiedziała także, co podała w swoich pierwszych zeznaniach (k.51 akt sprawy), że M. T. (uprzednio G.) mieszka w okolicach K.. Oczywiste było zatem, iż nielogiczne byłoby aby M. T. (uprzednio G.) jechała około 100 km do J. (bądź by kredytobiorca jechała do K.) by przesłać dokumenty do W.. Sąd uznał, że te nieprawdziwe co do tej okoliczności zeznania D. K. (1) oraz jej matki M. K. (2) miały wykazać, iż M. T. (uprzednio G.) sprawdziła tożsamość osoby, która złożyła podpis pod umową kredytową. Oczywiste było, iż taki obowiązek ciążył właśnie na D. K. (1), której biuro było oddalone od J. o taką samą odległość jak miejsce zamieszkania oskarżonej. Bezsporne było przy tym, że D. K. (1) nie tylko nie sprawdziła, czy umowę podpisała osoba, na której dane była ta umowa wypełniona ale wręcz poświadczyła (co sama ostatecznie przyznała), iż rzekomo sprawdziła tożsamość tej osoby. Gdyby zatem D. K. (1) wypełniła ciążące na niej obwiązki, nie doszłoby do czynu na szkodę pokrzywdzonej (...). Z tych też względów D. K. (1) – by osunąć od siebie odium zdarzenia – złożyła zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa w którym obciąża właśnie M. T. (uprzednio G.), uznając, iż to uchroni ją od ewentualnej odpowiedzialności za swoje zaniedbania. Z tych też względów Sąd uznał zeznania D. K. (1) i jej matki M. K. (2) za niewiarygodne, w zakresie w jakim obciążały one M. T. (uprzednio G.) za rzekome działania tj. w zakresie przesłania dokumentów oraz weryfikacji tożsamości osoby podpisującej się pod umową nazwiskiem S. T. (1).

Jako wiarygodne w całości Sąd uznał zeznania S. T. (1). Świadek ta kategorycznie opisała w jakich okolicznościach doszło do przesłania przez nią skanów jej dokumentów tożsamości oraz innych obrazujących jej dochody na adres e - mailowy osoby podającej się za A. Ł.. Sąd nie znalazł także podstaw do podważenia wiarygodności zeznań tej pokrzywdzonej, iż nie znała ona wcześniej M. T. (uprzednio G.).

Oceniając zeznania A. Ł. i A. K. Sąd jako wiarygodne uznał ich zeznania w zakresie w jakim oboje zapewnili, że nie znali uprzednio ani nigdy nie widzieli (przed datą wcześniejszej rozprawą) M. T. (uprzednio G.). Zeznania te były bowiem zbieżne z wyjaśnieniami oskarżonej. Sąd dostrzegł, iż między zeznaniami A. Ł. i A. K. zachodzą rozbieżności. A. Ł. zaprzeczyła swojemu udziałowi w zdarzeniu, w tym nawiązaniu kontaktu ze S. T. (1) poprzez A. K., zaś A. K. kategorycznie zapewnił, iż jest pewny, iż osobą kontaktująca się z nim, by uzyskać dokumenty od S. T. (które następnie zostały wykorzystane w popełnieniu przestępstwa na szkodę Spółdzielczej Kasę Oszczędnościowo – Kredytową (...)), była A. Ł. (którą poznał po głosie w czasie rozmowy telefonicznej). Analiza przeprowadzonych dowodów wskazuje, iż zarówno A. Ł. jak i A. K. mogą być zainteresowani w podawaniu nieprawdziwych okoliczności wzajemnie siebie obciążających. Z jednej strony osoba, która rozmawiała ze S. T. (1) (podająca się za A. Ł.) musiała wiedzieć, iż kilka lat wcześniej (w 2008 roku) A. Ł. pośredniczyła w uzyskaniu przez S. T. (1) kredytu – co wpływa obciążająco na A. Ł., która pierwotnie nawet zaprzeczyła tej okoliczności. Z drugiej strony środki pieniężne z umowy pożyczki zaciągniętej na nazwisko S. T. (1) zostały przelane na rachunek bankowy prowadzony na rzecz K. B., która mieszkała wraz z A. K. – będąc córką jego żony, a następnie niezwłocznie z niego wypłacone – co wpływa obciążająco na A. K. i jego rodzinę. Sąd nie przeprowadził konfrontacji A. Ł. z A. K. uznając, iż rozbieżności w ich zeznaniach nie dotyczą M. T. (uprzednio G.) – gdyż obwoje zapewnili, iż nie znali wcześniej oskarżonej ani nawet jej nie widzieli. Zważywszy, iż M. T. (uprzednio G.) mieszka poza J. a żaden dowód przeprowadziny w sprawie nie wskazywał, by znała ona A. Ł. bądź A. K., Sąd nie znalazł podstaw do podważenia prawdziwości zeznań ani A. Ł. ani A. K. co do tej okoliczności. W pozostałym zakresie wyjaśnienie rozbieżności w relacjach podanych przez A. Ł. praz A. K. może ewentualnie nastąpić w realiach innej sprawy ewentualnie zainicjonowanej przez Prokuratora – z powodów wskazanych powyżej.

W świetle tych okoliczności (w szczególności opinii biegłego Z. H.) Sąd uznał, iż M. T. (uprzednio G.) nie podrobiła podpisu S. T. (1) na dokumentacji wystawionej na dane S. T. (1) tj. na umowie pożyczki nr (...), oświadczeniu pożyczkobiorcy, aktualnym harmonogramie spłat pożyczki, dyspozycji wpłaty pożyczki gotówkowej, wniosku kredytowym (I) (...), wniosku kredytowym (II) (...) oraz oświadczeniu o zapoznaniu się z obowiązującymi regulaminami i dokumentami (...), przy czym oczywiste było także, iż to D. K. (1) ( nie oskarżona) przedłożyła te dokumenty do pokrzywdzonej kasy. Sąd uznał także, iż żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wykazał, że M. T. (uprzednio G.) wiedziała, że podpisy pod tymi dokumentami nie zostały złożone przez S. T. (1) a nawet, iż to ona przesłała te dokumenty (w formie papierowej) do D. K. (1). Z tych też powodów, uznając, że brak jest dowodów, iż oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu Sąd uniewinnił oskarżoną M. T. (uprzednio G.) od zarzutu jego popełnienia.

Na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił Spółdzielczej Kasie Oszczędnościowo – Kredytowej (...) z siedzibą w M. dowody rzeczowe opisane w wykazach dowodów rzeczowych od Drz 405/13 do Drz 413/13 gdyż stały się one zbędne dla procesu.

Wobec uniewinnienia oskarżonej, Sąd na podstawie art. 632 pkt 2 k.p.k. ustalił, iż koszty procesu ponosi Skarb Państwa oraz zasądził od zasądza od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej M. T. (uprzednio G.) kwotę 1656 złotych tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów ustanowienia obrońcy z wyboru.