Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2015 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Jarosław Staszkiewicz

Protokolant: Dominika Lechowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 X 2015 roku sprawy

A. S. z d. C.,

córki J. i E. z d. S.,

urodzonej w dniu (...) w Ż.,

oskarżonej o to, że:

1.  w czasookresie między 6 sierpnia 2014 roku a 14 sierpnia 2014 roku w Ł. woj. (...) dokonała zaboru w celu przywłaszczenia karty płatniczej nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego działając na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 278 § 5 k.k.

2.  w dniu 14 sierpnia 2014 roku w J. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, dokonała jednokrotnie wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

3.  w dniu 14 sierpnia 2014 roku w J. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 150 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

4.  w dniu 20 sierpnia 2014 roku we W. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

5.  w dniu 23 sierpnia 2014 roku w M. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

6.  w dniu 30 sierpnia 2014 roku w M. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...),

tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

I.  oskarżoną A. S. uznaje za winną popełnienia zarzucanych czynów, opisanych 2-6 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, iż posługiwała się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K., to jest występków z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. przyjmując, iż stanowiły one elementy ciągu przestępstw i za to, na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k., wymierza jej karę roku pozbawienia wolności oraz, na podstawie art. 33 § 2 k.k., karę 50 ( pięćdziesięciu ) stawek dziennych grzywny, ustalając jedną stawkę na 10 ( dziesięć ) złotych;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k., wykonanie orzeczonej wobec oskarżonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 2 ( dwa ) lata;

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k., orzeka wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz W. K. kwoty 50 ( pięćdziesięciu ) złotych;

IV.  na podstawie art. 72 § 1 pkt 4 k.k., zobowiązuje oskarżoną w okresie próby do kontynuowania wykonywania stałej pracy zarobkowej;

V.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k., zwraca (...) S.A. w W. płytę, znajdującą się w aktach sprawy na k. 14;

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżoną od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygnatura akt II K 939/15

UZASADNIENIE

W nieustalonym dniu pomiędzy 6 a 14 sierpnia 2014 roku A. S. uzyskała posiadanie karty bankomatowej, wysłanej pocztą do jej sąsiada – W. K. – przez (...) Bank (...) S.A. w W.. Otworzyła adresowane do niego przesyłki - z kartą oraz numerem PIN - i zatrzymała je dla siebie.

W dniu 14 sierpnia 2014 roku A. S. z tą kartą udała się do bankomatu w J. i starała się, korzystając ze znanego numeru PIN, wypłacić z konta W. K. kwotę 150 złotych. Nie udało się jej to, gdyż spotkała się z odmową wypłaty takiej sumy. Wtedy zdecydowała się wypłacić w ten sam sposób kwotę 50 złotych. W tym przypadku udało jej się ją uzyskać.

W dniu 20 sierpnia 2014 roku, przebywając we W. A. S., ponownie korzystając z karty sąsiada i znanego sobie numeru PIN, starała się wypłacić z konta W. K. kwotę 50 złotych, lecz po raz kolejny napotkała odmowę jej wypłaty. Trzy dni później kobieta podjęła taką samą próbę w M., zakończoną w ten sam sposób. Po raz ostatni sumę 50 złotych starała się ona wypłacić 30 sierpnia 2014 roku w M.. W tym przypadku również odmówiono jej wypłacenia pieniędzy.

( dowód: wyjaśnienia A. S. k. 24-25 i 38-39,

zeznania J. B. k. 8-9,

nagranie k. 15,

protokół odtworzenia k. 33-34 )

A. S. nie była dotąd karana za przestępstwa.

( dowód: dane o karalności k. 35 )

Oskarżona przyznała się do popełnienia zarzucanego czynu. Wyjaśniła, iż przejęła przesyłki z kartą i numerem PIN, adresowane do sąsiada. W dniu 14 sierpnia 2014 roku z kartą próbowała wypłacić z bankomatu 150 złotych. Użyła poznanego numeru PIN. Nie udało jej się jednak wypłacić tej sumy. Spróbowała więc ponownie, wybierając kwotę 50 złotych. Tym razem otrzymała pieniądze, które następnie zużyła na własne potrzeby. Jeszcze trzy razy próbowała wypłacić po 50 złotych – we W., w M. i w M.. Za każdym razem jednak spotykała się z odmową wydania pieniędzy. Oskarżona stwierdziła, że za każdym razem osobno decydowała się na te próby. Zmusiła ją do nich sytuacja materialna. Ostatecznie wyraziła zgodę na wymierzenie jej zaproponowanej kary.

Takie wyjaśnienia oskarżonej oceniono jako wiarygodne. Są one zgodne z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie, co do obrazu zachowań A. S. w sierpniu 2014 roku. Podawane przez oskarżoną okoliczności uzyskania karty i numeru PIN pokrzywdzonego oraz jej tłumaczenia, co do tego, dlaczego podejmowała kolejne działania, nie znajdują zaprzeczenia w materiale dowodowym, ani w regułach logicznego rozumowania, czy doświadczenia życiowego.

Jako wiarygodne oceniono też zeznania J. B.. Zgodnie z posiadaną wiedzą opisał on znane sobie okoliczności działania oskarżonej. Brak było powodów, by wątpić w jego szczerość. Relacja świadka jest spójna z treścią pozostałych dowodów.

Ustalenia faktyczne w sprawie oparto też na dowodach z dokumentów: nagrania, protokołu jego odtworzenia oraz danych o karalności oskarżonej. Zostały one sporządzone przez uprawnione podmioty, w przewidzianej prawem formie. Ich rzetelności nie podważano w czasie postępowania.

Oskarżona przyznała, iż to ona w sierpniu 2014 roku z przesyłek adresowanych do W. K. wyjęła i zatrzymała dla siebie kartę bankomatową oraz numer PIN do tej karty, a następnie, w okresie od 14 do 30 sierpnia 2014 roku w różnych miejscowościach starała się za pomocą tej karty wypłacić różne kwoty, tylko raz osiągając sukces, co do sumy 50 złotych. Potwierdziły to pozostałe dowody zebrane w sprawie. Sprawstwo oskarżonej w tym zakresie było zatem niewątpliwe.

Ustalono, iż oskarżona pięciokrotnie starała się, za pomocą karty bankomatowej i autentycznego numeru PIN, uzyskać dostęp do środków złożonych na koncie W. K.. Stanowi to przełamanie bariery chroniącej cudze mienie w postaci środków pozostających na rachunku pokrzywdzonego. Działania te podejmowane były w celu uzyskania owych środków, a więc w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżona chciała zabrać pieniądze i zużyć na własne potrzeby, gdyby bankomat wydał jej te sumy. Korzystając z karty bez uprawnienia i podając się za osobę legitymowaną do jej używania, wpływała na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, które ma miejsce pomiędzy bankomatem a centralą banku. W przypadkach, gdy spotykała się z odmową wypłaty pieniędzy, działanie oskarżonej skierowane na kradzież pieniędzy pokrzywdzonego zatrzymywało się w fazie usiłowania – zmierzała ona wówczas bezpośrednio do dokonania zaplanowanego czynu, wykonywała wszystkie niezbędne do tego czynności, a nie uzyskiwała spodziewanego skutku z uwagi na czynniki od niej niezależne. Czyny oskarżonej, poza tym, związanym z wypłatą pieniędzy w kwocie 50 złotych w dniu 14 sierpnia 2014 roku, wypełniały więc znamiona z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. To ostatnie działanie stanowiło natomiast występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Wszystkie te czyny dzieliły krótkie odstępy czasu, wynoszące po kilka dni, popełnione zostały w ten sam sposób, z wykorzystaniem podobnej sposobności. Dlatego oceniono, że stanowią elementy ciągu przestępstw, o którym mowa w art. 91 § 1 k.k.

Powszechnie przyjmuje się, że zabór karty bankomatowej, gdy następnie sprawca posługuje się nią w celu wypłacania pieniędzy z bankomatu wbrew woli właściciela, jest czynem uprzednio współukaranym. Sąd stanowisko to w całości podziela. Stąd wystarczające było dodanie do opisów czynów oskarżonej, polegających na próbach wypłacania pieniędzy z bankomatu za pomocą karty pokrzywdzonego zapisu o tym, że korzystała z wcześniej ukradzionej karty W. K.. Nie było natomiast konieczne przypisywanie jej osobnego czynu z art. 278 § 5 k.k., jak proponował oskarżyciel.

Oskarżona w czasie opisywanych czynów nie znajdowała się w sytuacji lub stanie, które wyłączałyby jej swobodę działania lub podejmowania decyzji. Jej zawinienie w tym zakresie nie budziło wątpliwości Sądu.

Oskarżoną uznano za winną tego, że:

- w dniu 14 sierpnia 2014 roku w J. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, dokonała jednokrotnie wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...), posługując się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K. to jest występku z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 14 sierpnia 2014 roku w J. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 150 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...), posługując się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K. to jest występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 20 sierpnia 2014 roku we W. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...), posługując się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K. to jest występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 23 sierpnia 2014 roku w M. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...), posługując się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K. to jest występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

- w dniu 30 sierpnia 2014 roku w M. woj. (...) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, korzystając z karty nr (...) Bank (...) i uprawniającej do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego bez upoważnienia wprowadziła kod cyfrowy PIN wpływający tym samym na automatyczne przekazywanie danych informatycznych, a następnie usiłowała dokonać wypłaty i zaboru w celu przywłaszczenia z rachunku W. K. pieniędzy o łącznej kwocie 50 złotych, lecz zamierzonego celu nie dokonała z powodu odmowy wypłaty pieniędzy, czym działała na szkodę (...) S.A. z/s W. ul. (...), posługując się wcześniej ukradzioną kartą, stanowiącą własność W. K. to jest występku z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 287 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Społeczną szkodliwość czynów oskarżonej oceniono jako ponadprzeciętną. Zwiększa ją ilość bezprawnych zachowań, naruszenie dwóch dóbr chronionych prawem, posługiwanie się przy tym skradzioną kartą bankomatową. Zmniejsza ją znacznie to, iż oskarżona w większości nie osiągnęła zamierzonego celu – nie spowodowała uszczerbku w mieniu pokrzywdzonego, poza kwotą 50 złotych.

Okolicznościami łagodzącymi dla A. S. były jej dotychczasowy tryb życia oraz postawa w czasie postępowania. Oskarżona nie była dotąd karana za przestępstwa, pracuje zarobkowo, ma na utrzymaniu dwoje dzieci. W czasie procesu przyznawała się do zarzucanego czynu, opisała okoliczności swoich zachowań, przystała na wymierzenie zaproponowanej kary. Można przyjąć, tak jak twierdziła sama oskarżona, że jedynie trudna sytuacja materialna skłoniła ją do naruszania prawa, a zatem przyjąć, że w typowych warunkach stara się ona przestrzegać obowiązujących reguł zachowania. A. S. rozumiała naganność swoich zachowań, godziła się na poniesienie ich konsekwencji. Jest więc osobą jeszcze niezdemoralizowaną, wobec której skuteczne będą nawet stosunkowo łagodne środki oddziaływania.

Za odpowiednią do wagi czynów oskarżonej, a przy tym wystarczającą do zapobiegnięcia naruszania przez nią prawa w przyszłości uznano karę roku pozbawienia wolności. Z uwagi na postawę A. S. w czasie postępowania oraz jej dotychczasowy tryb życia, zdecydowano o warunkowym zawieszeniu orzeczonej wobec niej kary. Oskarżona daje rękojmię przestrzegania zasad porządku prawnego w przyszłości, z pewnością powstrzyma ją od popełniania przestępstw też obawa o zarządzenie wykonania kary izolacyjnej. Okres próby związany z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary wyznaczono na 2 lata. Będzie to czas wystarczający do sprawdzenia, czy przytoczona prognoza, co do zachowania oskarżonej, okaże się trafna. Obok kary, by oddać majątkowy charakter motywacji sprawcy oraz, aby orzeczenie stanowiło dla A. S. faktyczną, choć nie nazbyt poważną dolegliwość, na podstawie art. 33 § 2 k.k., wymierzono oskarżonej karę grzywny. Jej wysokość, dostosowaną do powołanych wcześniej okoliczności, ustalono na 50 stawek dziennych. Oskarżona zarabia około 1.800 złotych miesięcznie, część zarobków zatrzymywana jest przez komornika, ma na utrzymaniu dwoje dzieci, nie posiada majątku. Stawkę dzienną grzywny ustalono wobec tego na 10 złotych.

Aby zaspokoić interesy pokrzywdzonego, na podstawie art. 46 § 1 k.k., orzeczono wobec oskarżonej obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz W. K. kwoty 50 złotych.

A. S. zobowiązano do kontynuowania pracy zarobkowej w okresie próby. Pozwoli to jej na legalne zdobywanie środków na utrzymanie, a także wskaże sposób na prowadzenie zgodnego z prawem trybu życia.

Z uwagi na to, iż dowód stał się zbędny dla postępowania, na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwrócono pokrzywdzonemu podmiotowi płytę, znajdującą się w aktach sprawy.

Ze względu na opisaną sytuację majątkową oskarżonej, która dodatkowo została obciążona obowiązkiem uiszczenia grzywny i naprawienia szkody, na podstawie art. 624 § 1 k.p.k., zwolniono ją od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.