Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2016r. w S.

odwołania D. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 29 września 2014 r. Nr (...)

w sprawie D. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu D. C. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 sierpnia 2014 roku na stałe.

Sygn. akt IV U 1186/14

UZASADNIENIE

Decyzją z 29 września 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, odmówił D. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, wskazując, że Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 23 września 2014r. nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy. W związku z tym, że nie został spełniony warunek wymieniony w art. 57 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy od dnia 1 sierpnia 2014r. renta nie przysługuje.

Odwołanie od w/w decyzji złożył D. C., kwestionując wydane orzeczenia lekarskie jako niezgodne ze stanem faktycznym, domagając się tym samym przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując że zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 13 sierpnia 2014r., która nie stwierdziła u ubezpieczonego niezdolności do pracy, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uzasadniałyby zmianę tej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony D. C. posiadał uprawnienia do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 31 lipca 2014r. (decyzja z 12.08.2013r. o ponownym ustaleniu renty k.287 akt rentowych).

W dniu 14 lipca 2014r. ubezpieczony wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres (wniosek k.294 akt rentowych). Rozpoznając wniosek organ rentowy skierował ubezpieczonego na badanie przez Lekarza Orzecznika, który w orzeczeniu z 13 sierpnia 2014r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (orzeczenie lekarza orzecznika z 13.08.2014r. k.296 akt rentowych). Na skutek sprzeciwu ubezpieczonego od powyższego orzeczenia lekarza orzecznika D. C. został skierowany na badanie przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z 23 września 2014r. ustaliła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw ubezpieczonego od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS k.300 akt rentowych; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z 23.09.2014r. k.304 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 29 września 2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres, tj. od dnia 1 sierpnia 2014r. (decyzja z 29.09.2014r. k.305 akt rentowych).

Ubezpieczony, ur. (...), posiada wykształcenie zawodowe – mechanik samochodowy, jednak nie pracował w tym zawodzie. Pracował jako robotnik budowlany i pracownik fizyczny przy produkcji napojów. Dotychczas wykonywał również pracę dozorcy oraz pracownika ochrony w zakładzie pracy chronionej – pracownika telemonitoringu (okoliczność bezsporna, nadto wyjaśnienia ubezpieczonego, k. 42-42v akt sprawy; opinia biegłego kardiologa, k. 58 akt sprawy).

Ubezpieczony zaliczany jest do osób z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności od 2011r. do 30 kwietnia 2017r. z przyczyn o symbolu 07-S i 05-R. U wnioskodawcy rozpoznano: poszerzenie aorty wstępującej, stan po leczeniu operacyjnym pękniętego tętniaka zatoki V. do prawego przedsionka (w 1994r.), przewlekłą stabilną chorobę wieńcową, stan po zawale serca bez uniesienia odcinka ST ( (...)) leczonym angioplastyką GM1 z wszczepieniem stentu (w 2012r.), nadciśnienie tętnicze, zaburzenia gospodarki lipidowej, chorobę wrzodową dwunastnicy, chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa, zespół uzależnienia od alkoholu, zaburzenia depresyjne. Ubezpieczony posiada wieloletnie nadciśnienie tętnicze, leczony był operacyjne z powodu pękniętego tętniaka zatoki V. do prawego przedsionka w 1994r. Następnie w 2012r. był hospitalizowany w Centrum (...) z powodu zawału serca bez uniesienia odcinka ST ( (...)). Jednocześnie wykonano angioplastykę GM1 z wszczepieniem stentu. W 2013 r. wnioskodawca poddany został rehabilitacji kardiologicznej w Sanatorium (...) w G., której przebieg był niepowikłany. W lipcu 2014 r. był ponownie hospitalizowany w Centrum (...) z powodu podejrzenia ostrego zespołu wieńcowego. Obecnie D. C. pozostaje pod stałą opieką kardiologiczną w trybie ambulatoryjnym. Ze względu na wywiad leczonej operacyjnie choroby aorty wstępującej, utrzymującego się obecnie tętniaka aorty wstępującej (poszerzenie aorty wstępującej do 45 mm) oraz współistnienie nadciśnienia tętniczego przeciwwskazana jest dla ubezpieczonego ciężka praca fizyczna, w tym praca w charakterze mechanika samochodowego (w pełnym zakresie) lub pracownika ochrony (w pełnym zakresie) lub inne prace fizyczne wykonywane przez ubezpieczonego w przeszłości wiążące się z podejmowaniem okresowo intensywnego wysiłku fizycznego, w szczególności izometrycznego. W ocenie biegłego lekarza kardiologa, wskazane ograniczenia zawodowe są trwałe. Rozpoznane schorzenia kardiologiczne wnioskodawcy naruszają sprawność organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej częściowej, trwałej niezdolności do pracy, przy czym niezdolność ta z przyczyn kardiologicznych istnieje co najmniej od 2012r. Biegły lekarz kardiolog nie stwierdził u D. C. istotnej zmiany kardiologicznego stanu zdrowia od 26 lipca 2013r. (opinia biegłego lekarza kardiologa dr n. med. K. K., 57-60 akt sprawy).

Rozpoznane u ubezpieczonego schorzenia ortopedyczne i neurologiczne nie powodują niezdolności do pracy. Wnioskodawca nie może jednak wykonywać dużych wysiłków fizycznych ze względu na modelowanie rdzenia kręgowego. Także aktualny stan zdrowia psychicznego ubezpieczonego nie powoduje niezdolności do pracy. Ubezpieczony korzystał ze świadczeń rentowych z uwagi na schorzenia kardiologiczne (opinia z dnia 26.01.2015r., k. 12 akt sprawy; opinia uzupełniająca, k. 27 akt sprawy; opinia biegłego lekarza ortopedy, k. 66-68 akt sprawy; opinia biegłego lekarza neurologa, k. 78-79 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego D. C. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art.57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r. poz. 748) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w czasie zatrudnienia, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania zatrudnienia, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy. W myśl art.12 ust.1, 2 i 3 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania ubezpieczonego od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia czy ubezpieczony w dalszym ciągu, tj. po 31 lipca 2014r., pozostaje osobą niezdolną do pracy. W tym celu Sąd zasięgnął opinii lekarzy o specjalnościach odpowiadających schorzeniom ubezpieczonego. Bezspornie u ubezpieczonego nie występuje niezdolność do pracy z przyczyn ortopedyczno-neurologicznych, a także aktualny stan zdrowia psychicznego nie sprowadza na niego niezdolności do pracy. Należy jednak zwrócić uwagę, że biegły lekarz ortopeda w opinii z dnia 10.11.2015r. wskazał, iż D. C. korzystał ze świadczenia rentowego z przyczyn kardiologicznych, a w sensie ortopedycznym nigdy nie występowała niezdolność do pracy (k. 68 akt sprawy). Biegły lekarz neurolog w opinii z dnia 3.02.2016r. również wyjaśnił, że orzeczenie umiarkowanego stopnia niepełnosprawności u wnioskodawcy nie dotyczy jego stanu neurologicznego (k. 79 akt sprawy). Biegły lekarz kardiolog w opinii z dnia 3 października 2015r. wskazał, że ze względu na wywiad leczonej operacyjnie choroby aorty wstępującej, utrzymującego się obecnie tętniaka aorty wstępującej (poszerzenie aorty wstępującej do 45 mm) oraz współistnienia nadciśnienia tętniczego (obecnie źle kontrolowanego) przeciwwskazana jest dla wnioskodawcy ciężka praca fizyczna. Wysiłek fizyczny o intensywnym nasileniu lub izometryczny wysiłek fizyczny może dawać istotne ryzyko pęknięcia tętniaka aorty wstępującej (powikłanie to jest groźne dla życia), szczególnie przy współistnieniu nadciśnienia tętniczego. Biegły miał na uwadze, że ubezpieczony jest wykwalifikowany do pracy fizycznej i taką też pracę dotychczas wykonywał, zaś rozpoznane schorzenia kardiologiczne znacznie ograniczają jego możliwości zatrudnienia zgodnie z posiadami kwalifikacjami. Choć biegły uznał, że ubezpieczony może wykonywać pracę dozorcy – pracownika telemonitoringu w firmie ochroniarskiej, to jednak praca w charakterze mechanika samochodowego (w pełnym zakresie) lub pracownika ochrony (w pełnym zakresie) czy też inne prace fizyczne wykonywane przez niego w przeszłości i wiążące się z podejmowaniem okresowo intensywnego wysiłku fizycznego, w szczególności izometrycznego, są przeciwwskazane. Co więcej, zdaniem biegłego kardiologa, choroba aorty nie poddaje się całkowitemu wyleczeniu, zaś celem leczenia jest jedynie zapobieganie progresji (poszerzenia aorty) i zapobieganie jej pęknięciu. Nawet przy optymalnym leczeniu ryzyko pęknięcia tętniaka aorty jest u wnioskodawcy podwyższone. Biegły lekarz kardiolog nie miał wątpliwości, że występujące ograniczenia zawodowe są trwałe. Wobec powyższego stwierdzono, iż rozpoznane schorzenia kardiologiczne ubezpieczonego naruszają sprawność organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej częściowej niezdolności do pracy o trwałym charakterze. Częściowa niezdolność do pracy z przyczyn kardiologicznych istnieje u ubezpieczonego co najmniej od 2012 roku. Dodatkowo biegły lekarz kardiolog w opinii z dnia 3 października 2015r. nie stwierdził istotnej zmiany kardiologicznego stanu zdrowia wnioskodawcy (w szczególności poprawy stanu zdrowia) w stosunku do ostatniego badania ubezpieczonego w dniu 26 lipca 2013r. przeprowadzonego przez Lekarza Orzecznika ZUS, a będącego podstawą do przyznania prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 lipca 2014r.

Analizując powyższą opinię biegłego lekarza kardiologa z dnia 3 października 2015r., Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny dowód w sprawie, jest logiczna, spójna i należycie uzasadniona, zaś zastrzeżenia zgłoszone przez organ rentowy nie podważyły zawartego w niej stanowiska. Powołany biegły kardiolog jednoznacznie wskazywał, że ubezpieczony ma znacznie ograniczoną możliwość podjęcia zatrudnienia na stanowisku zgodnym z posiadanymi kwalifikacjami. Organ rentowy w zastrzeżeniach do w/w opinii podnosił, że uwzględniając dotychczasowy przebieg pracy zawodowej ubezpieczonego (różne prace bez ścisłego ukierunkowania, w zawodzie mechanika samochodowego praktycznie nie pracował oraz aktualne zatrudnienie jako dozorca), należy uznać, że zawody wskazane w opinii są dla wnioskodawcy dostępne, gdyż generalnie są to „proste, lekkie prace fizyczne” i nie można ich określić jako poniżej kwalifikacji wnioskodawcy (k. 88 akt sprawy). Przy tego rodzaju zastrzeżeniach Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego lekarza kardiologa z uwagi na jego niezasadność. Nie może bowiem ujść uwadze, że ubezpieczony jest wykwalifikowany do pracy fizycznej - taką pracę wykonywał przez cały okres zatrudnienia - i w związku z występowaniem znacznych ograniczeń w możliwości podjęcia przez niego tego typu pracy sprowadza to częściową niezdolność do pracy. Niewątpliwie praca na stanowiskach dotychczas wykonywanych przez D. C. łączy się z okresowym wysiłkiem fizycznym o intensywnym nasileniu lub izometrycznym wysiłkiem fizycznym, która u ubezpieczonego jest przeciwwskazana, ponieważ daje istotne ryzyko pęknięcia tętniaka aorty wstępującej, szczególnie przy współistnieniu nadciśnienia tętniczego. Wprawdzie biegły kardiolog wskazał, że wnioskodawca może wykonywać pracę dozorcy, ale tylko jako pracownik telemonitoringu, za to nie jest już zdolny do wykonywania pracy mechanika samochodowego czy też pracownika ochrony w pełnym wymiarze czasu pracy, a także nie może wykonywać innych prac fizycznych świadczonych w przeszłości. Przepis art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymaga, by zdolność do pracy odnosić do poziomu posiadanych kwalifikacji. Nie można zatem odnosić się do innej, lżejszej pracy, którą ubezpieczony teoretycznie mógłby wykonywać, a dokonywanie oceny zdolności do pracy z punktu widzenia jakiejkolwiek innej pracy możliwej do wykonywania przez wnioskodawcę jest nieuzasadnione.

Sąd w całości podzielił wnioski biegłego kardiologa, obdarzając opinię z dnia 3 października 2015r. wiarygodnością. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do wykonywania pracy fizycznej zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Dodatkowo biegły lekarz kardiolog wskazał, że choroba aorty nie poddaje się całkowitemu wyleczeniu, zaś stosowne leczenie ma jedynie na celu zapobieganie poszerzeniu aorty i jej pęknięciu. Z tego też powodu orzeczono, że częściowa niezdolność do pracy z przyczyn kardiologicznych ma charakter trwały i istnieje co najmniej od 2012r. Całokształt okoliczności sprawy pozwala zatem stwierdzić, że ubezpieczony spełnia wszystkie przesłanki do ustalenia na dalszy okres prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy określone w art.57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W konsekwencji Sąd, za dowodem z opinii biegłego lekarza kardiologa, uznał ubezpieczonego za trwale częściowo niezdolnego do pracy od dnia 1 sierpnia 2014r. na stałe.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art.477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.