Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 kwietnia 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SSO Elżbieta Wojtczuk

Sędziowie: SO Katarzyna Antoniak

SO Jerzy Zalasiński (spr.)

Protokolant st.sekr.sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 r. w Siedlcach

na rozprawie

sprawy z wniosku J. L.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

od wyroku Sądu Rejonowego w Siedlcach IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 18 listopada 2015r. sygn. akt IV U 322/15

oddala apelację.

Sygn. akt IV Ua 2/16

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2015r. wydanym w sprawie o sygn. akt IV U 322/15 Sąd Rejonowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po rozpoznaniu odwołania J. L. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z dnia 16 lipca 2015r. nr (...)-SER-07- (...) zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu J. L. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w kwocie 7.570 zł, co odpowiada 10% uszczerbku na zdrowiu.

Rozstrzygnięcie to było wynikiem następujących ustaleń i wniosków Sądu Rejonowego:

Decyzją z dnia 16 lipca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił ubezpieczonemu J. L. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. Komisja Lekarska ZUS ustaliła bowiem, iż uszczerbek na jego zdrowiu w związku z wypadkiem wyniósł 0%.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony podnosząc, że w jego ocenie odniósł uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy i nadal odczuwa jego skutki.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W ocenie Sądu Rejonowego odwołanie ubezpieczonego okazało się uzasadnione, co spowodowało jego uwzględnienie.

W sprawie bezsporne było, że J. L. w dniu 14 stycznia 2015 r. uległ wypadkowi przy pracy, doznając urazu. Kwestią sporną było zaś to, czy w wyniku tego urazu odniósł on uszczerbek na zdrowiu, gdyż organ rentowy przyjął, że wynosi on 0%. Mając na uwadze stanowisko ubezpieczonego, domagającego się zweryfikowania poglądu komisji lekarskiej ZUS, Sąd pierwszej instancji dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy na okoliczność wysokości uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w związku z wypadkiem z dnia 14 stycznia 2015 r. W sporządzonej opinii biegły lekarz ortopeda wskazał, że na skutek wypadku J. L. doznał złamania trzonu kręgu L1. Biegły wskazał, że opiniowany był leczony nieoperacyjnie gorsetem ortopedycznym J. przez 4 miesiące. Zauważył, że po wygojeniu pozostała deformacja trzonu kręgowego w postaci jego obniżenia o ok. 25%, co na tyle zaburza strukturę kręgosłupa, że uzasadnia przyjęcie stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 10%.

Sporządzona w sprawie pisemna opinia biegłego sądowego lekarza ortopedy-traumatologa została oceniona pozytywnie, a Sąd Rejonowy w pełni podzielił wyrażone w niej stanowisko, wskazując, że opinia ta jest pełna i wszechstronna, a przy tym oczywista i nie zawierająca skomplikowanych ocen, ani rozważań na wysokim stopniu abstrakcji. Przeprowadzona kontrola opinii pozwoliła na przyjęcie jej prawidłowości z punktu widzenia zasad logiki i doświadczenia życiowego. Twierdzenia biegłego poparte były bowiem rzeczową, logiczną i spójną argumentacją, pozwalająca na kontrolę zasadności jego stanowiska.

Powyższa opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron, więc wydając wyrok Sąd Rejonowy mógł zasadnie zakładać, że również organ rentowy podziela płynące z niej wnioski. Dopiero w dniu rozprawy, ale już po jej zamknięciu i wydaniu wyroku w sprawie, o terminie której organ rentowy został poinformowany prawidłowo i z właściwym wyprzedzeniem, do akt sprawy zostały złożone jego zarzuty do opinii biegłego lekarza ortopedy, które jako spóźnione nie mogły być wzięte pod uwagę.

W tym stanie rzeczy Sąd pierwszej instancji z mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w kwocie 7.570 zł, która wynika z przemnożenia stawki 757 zł obowiązującej w dacie wydania decyzji przez ustalony w sprawie procentowy uszczerbek na zdrowiu. Swoje rozstrzygnięcie Sąd Rejonowy oparł na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr 199, poz. 1673 ze zm.), wysokość jednorazowego odszkodowania ustalając zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 i 5 w/w ustawy.

Apelację od powyższego wyroku wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. zaskarżając go w całości i zarzucając:

- naruszenie prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 kpc poprzez dokonanie oceny dowodów w postaci opinii biegłego sądowego lekarza ortopedy z przekroczeniem wyrażonej w tym przepisie zasady swobodnej oceny dowodów,

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych poprzez błędną wykładnię przepisu.

Wskazując na powyższe zarzuty wniesiono o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie odwołania ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja organu rentowego jako bezzasadna podlegała oddaleniu.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia faktyczne i ich ocenę prawną dokonaną przez Sąd pierwszej instancji. Wbrew twierdzeniom apelującego, nie zostały naruszone przepisy prawa procesowego, tj. art. 233 § 1 kpc. Sąd Rejonowy dokonał oceny wiarygodności i mocy dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału.

W celu ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu doznanego przez ubezpieczonego na skutek wypadku przy pracy dopuszczono dowód z opinii biegłego lekarza ortopedy, posiadającego wiedzę i doświadczenie potrzebne do oceny stanu zdrowia J. L.. Po wydaniu opinii Sąd pierwszej instancji dokonał jej analizy uznając, że ustalenia biegłego dają podstawę do zmiany zaskarżonej decyzji. Zdaniem Sądu Okręgowego przedmiotowa opinia udzieliła odpowiedzi na okoliczności przedstawione w tezie dowodowej, a ocena opinii dokonana przez Sąd Rejonowy nie przekracza zasady swobodnej oceny dowodów. Należy podkreślić, że oceny dowodów dokonuje Sąd, ale każda ze stron procesu ma prawo zgłaszać w tym zakresie swoje stanowisko oraz wnioskować o uzupełnienie opinii lub – w przypadku zgłoszenia umotywowanych zastrzeżeń – o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego. Jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy, do czasu zamknięcia rozprawy sporządzona w sprawie opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Dopiero w dniu rozprawy, ale już po jej zamknięciu i wydaniu wyroku w sprawie, o terminie której organ rentowy został poinformowany prawidłowo i z właściwym wyprzedzeniem, do akt sprawy zostały złożone jego zarzuty do opinii biegłego lekarza ortopedy, które jako spóźnione nie mogły być wzięte pod uwagę. Co za tym idzie, wydając zaskarżone orzeczenie Sąd Rejonowy mógł zasadnie zakładać, że organ rentowy podziela wnioski biegłego lekarza co do stwierdzonego stopnia uszczerbku na zdrowiu. Należy nadto zauważyć, że pełnomocnik organu rentowego otrzymał odpis opinii w dniu 23 października 2015r., czyli ponad trzy tygodnie przed terminem rozprawy poprzedzającej wydanie zaskarżonego wyroku (elektroniczne potwierdzenie odbioru, k. 24 akt sprawy). Nie budzi zatem wątpliwości Sądu Okręgowego, że organ rentowy miał możliwość zgłoszenia zastrzeżeń podnoszonych w apelacji na etapie postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Z uwagi na złożenie zastrzeżeń już po zamknięciu rozprawy i wydaniu wyroku z dnia 18 listopada 2015r., organ rentowy nie podważył skutecznie stanowiska zawartego w opinii biegłego.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że z opinii biegłego lekarza ortopedy wynika, że u ubezpieczonego występuje 10% uszczerbku na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy, który wynika z istniejącej deformacji trzonu kręgowego w postaci jego obniżenia o około 25%, co zaburza strukturę kręgosłupa. Nie budzi zatem wątpliwości, że Sąd Rejonowy prawidłowo oparł się na opinii biegłego specjalisty, gdyż do określenia stopnia uszczerbku na zdrowiu wymagane są wiadomości specjalne z zakresu medycyny. Brak było przy tym podstaw, by nie obdarzyć wiarą sporządzonej w sprawie opinii, zaś ocena tej opinii przedstawiona przez organ rentowy w apelacji ma wyłącznie charakter polemiki z ustaleniami biegłego lekarza ortopedy.

Wobec tego Sąd Rejonowy opierając się na sporządzonej w sprawie opinii, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, prawidłowo uznał, że zachodzą podstawy do przyznania ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, którego wysokość określono zgodnie z przepisami art. 12 ust. 1 i 5 w/w ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy uznał apelację organu rentowego za bezzasadną i na podstawie art. 385 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.