Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Tryb. VII Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Zielińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Joanna Siwek

Prokurator: Beata Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 4 lutego 2016 roku,

sprawy T. Z. s. M. i B. z domu B.,

ur. (...) w P. (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 14 czerwca 2015 r. ok. godz. 18:50 w P. (...) na ul. (...) z ul. (...), pow. (...), woj. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym przez to, że znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godzinie 19:06 do stężenia 0,72mg/l, o godzinie 19:08 do stężenia 0,88mg/l, alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...), będąc wcześniej skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości przez Sąd Rejonowy w P. sygn. akt(...)

tj. o czyn z art. 178a § 4 kk

1.  oskarżonego T. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym uzupełnieniem, że przyjmuje, iż oskarżony był dwukrotnie karany za czyn z art. 178a § 1 kk w sprawach Sądu Rejonowego w P. o sygn. akt (...) i (...) i swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 42 § 2 kk w brzmieniu ustalonym przez Ustawę z 20 marca 2015r. (Dz.U. z 20015r. poz. 541) orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio;

3.  na podstawie art. 49 § 2 kk w brzmieniu ustalonym przez Ustawę z 20 marca 2015r. (Dz.U. z 20015r. poz. 541) zasądza od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych tytułem świadczenia pieniężnego;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata K. P. z d. (...) kwotę 442,80 (czterysta czterdzieści dwa złote osiemdziesiąt groszy) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu z urzędu;

5.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 512,80 (pięćset dwanaście złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem opłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 14. czerwca 2015 roku ok. godz.18.50 T. Z. jadąc samochodem marki F. (...) nr rej. (...) na skrzyżowaniu ulic (...) w P. (...). został zatrzymany przez patrol policji do kontroli.

(notatka urzędowa-k.1)

Oskarżony został poddany badaniom na stan trzeźwości. Badanie przeprowadzone o godz.19.06 wykazało 0,72 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II próba wykonana o godz.19.08 – 0,88 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

(protokół użycia urządzenia pomiarowego-k.6)

T. Z. ma 36 lat, posiada wykształcenie średnie, jest kawalerem, pracuje dorywczo z wynagrodzeniem miesięcznym 1.000 złotych,

(wyjaśnienia oskarżonego-k.7v)

Oskarżony był karany w tym dwa razy za czyn z art. 178§ 1 kk.

Został skazany wyrokiem:

⚫

Sądu Rejonowego w P. z dnia (...) roku sygn. akt (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art.178a §1 kk na karę grzywny, orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku;

⚫

Sądu Rejonowego w (...). z dnia (...) roku sygn. akt (...) za czyn wyczerpujący dyspozycję art.178a §1 kk na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem, którą następnie zarządzono do do wykonania, orzeczono zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

(karta karna -k.11- 14;

odpis wyroku -k.18-21, -k.16)

Oskarżony na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odmówił złożenia wyjaśnień.

(wyjaśnienia oskarżonego-k.7v)

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i zważył co następuje:

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego, przyznającego się do winy. Korespondują one z protokołem użycia alkometru i notatką urzędową funkcjonariusza policji.

Oskarżony nie zgłaszał uwag, ani zastrzeżeń co do sposobu przeprowadzenia badania.

W ocenie Sądu za wiarygodny uznać należy także pozostały materiał dowodowy, zgromadzony w sprawie jako nie budzący wątpliwości co do swojej prawdziwości i autentyczności.

W ocenie Sądu oskarżony T. Z. swoim zachowaniem wyczerpał dyspozycję art. 178 a § 4 kk.

Definicję stanu nietrzeźwości zawiera art.115 § 16 kk przyjmujący, że zachodzi on, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm 3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

Oskarżony naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym w sposób umyślny, albowiem kierował pojazdem w stanie nietrzeźwym. W stan ten wprawił się dobrowolnie. Podstawową zasadą prawa o ruchu drogowym jest bowiem trzeźwość kierującego pojazdem.

Oskarżony jako uczestnik ruchu drogowego zobowiązany był do przestrzegania zasad bezpieczeństwa tegoż ruchu. W stanie w którym się znajdował stanowił realne zagrożenie dla innych ludzi poruszających się po drodze.

W ocenie Sądu, czyn którego dopuścił się oskarżony cechuje znaczny stopień społecznej szkodliwości. Świadomie poruszał się pojazdem po drodze publicznej pomimo tego, że środki masowego przekazu szeroko nagłaśniają problem kierujących w stanie nietrzeźwości.

Oskarżony jest winny, albowiem w sprawie nie zachodzi żadna z okoliczności wyłączających winę w rozumieniu Kodeksu Karnego.

Przy ustalaniu rozmiaru kary, jak również przy orzekaniu środka karnego Sąd baczył, by były one adekwatne do okoliczności sprawy, a zwłaszcza do stopnia naruszenia przez oskarżonego zasady trzeźwości uczestników ruchu drogowego.

Na korzyść oskarżonego poczytano to, że przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Na niekorzyść poczytano natomiast znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oraz znaczny stopień zawinienia oraz to, że nie zmienił swojego zachowania po dwóch wcześniejszych skazaniach i w dalszym ciągu pomimo orzekanych kar i zakazów prowadzenia pojazdów wsiadł w stanie nietrzeźwości za kierownicę. Czy musi się wydarzyć jakieś ludzkie nieszczęście by oskarżony się zmienił?

Wymierzono karę bezwzględną 6 miesięcy uznając, że jest adekwatną odpłatą za czyn którego dopuścił się oskarżony. Taki krótki pobyt w zakładzie karnym jest wystarczający by zresocjalizować oskarżonego. Brak jest podstaw do zawieszenia wykonania wymierzonej kary zważywszy na wcześniejsze postępowanie T. Z..

W związku z tym, że oskarżony zagrażał swoim postępowaniem bezpieczeństwu w komunikacji i dopuścił się czynu z art. 178 a § 4 kk, należało go pozbawić możliwości kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym dożywotnio.

Przesłanką stosowania środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów jest zagrożenie, które mogłoby w przyszłości spowodować prowadzenie pojazdu danego rodzaju przez daną osobę. Zakres, a także czas trwania tegoż środka zależy od stopnia zagrożenia jakie może stwarzać powrót sprawcy do ruchu. Jest to najskuteczniejszy sposób wzmożenia bezpieczeństwa na drogach, zmuszenia naruszających zasady bezpieczeństwa do ich przestrzegania w przyszłości, przekonania wszystkich uczestników ruchu o potrzebie bezwzględnego podporządkowania się ustanowionym zasadom ruchu.

Nadto od oskarżonego zasądzono świadczenie pieniężne w minimalnej wysokości przewidzianej przez art. 49 § 2 kk obowiązujący w dacie czynu tj. 10.000 złotych.

Obrońcy z urzędu przyznane zostało wynagrodzenie za udział w postępowaniu.

Mając na uwadze to, że oskarżony pracuje obciążono go w całości kosztami postępowania i wymierzono stosowną opłatę od kary.