Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodnicząca – SSO Grażyna Cichosz

Protokolant prot. sądowy Przemysław Ochal

po rozpoznaniu w dniu 11 lipca 2016 roku w Lublinie

sprawy K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o odsetki

na skutek odwołania K. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 7 sierpnia 2015 roku znak: (...)

odwołanie oddala

Sygn. akt VII U 551/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 sierpnia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił przyznania prawa do odsetek z tytułu zwłoki w wypłacie świadczenia emerytalnego. W uzasadnieniu podniesiono, że zgodnie z art. 118 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (tekst jedn. Dz.U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) Oddział wydaje decyzję w sprawie prawa do świadczenia w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej w sprawie. W razie ustalenia prawa do świadczenia orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego. W sprawie wyrok Sądu Okręgowego stal się prawomocny 23 kwietnia 2015 roku , decyzja realizująca wyrok została wydana w dniu 11 czerwca 2015 roku, zatem zdaniem organu rentowego brak jest podstaw do wypłaty odsetek.

Odwołanie od tej decyzji złożył K. B., który domagał się przyznania prawa do odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie świadczenia. W odwołaniu wskazał, iż organ rentowy winien respektować wyrok Sądu Rejonowego, w którym nakazano wydanie wnioskodawcy świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Ponosi zatem odpowiedzialność za nieustalenie okoliczności pracy w warunkach szczególnych, zatem ziściła się przesłanka warunkująca obowiązek wypłaty odsetek za zwłokę w wypłacie świadczenia ( odwołanie k.2-7).

W złożonej odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc argumenty jak w zaskarżonej decyzji ( odpowiedz na odwołanie k.10-11).

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

Decyzją z dnia 6 lutego 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił wnioskodawcy przyznania prawa do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach, uznając, że nie spełnił on warunków do ustalenia takiego świadczenia. Rozpoznając odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji Sąd Okręgowy w Lublinie wyrokiem z dnia 23 kwietnia 2015 roku w sprawie VII U 600/13 zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił wnioskodawcy od dnia 30 listopada 2012 roku prawo do emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach. Z wyrokiem Sądu Okręgowego nie zgodził się organ rentowy, wnosząc apelację, która orzeczeniem Sądu Apelacyjnego z dnia 23 kwietnia 2015 roku została oddalona (akta sprawy VII U 600/13 ).

Wyrok w wyżej wskazanej sprawie stał się prawomocny w dniu 23 kwietnia 2015 roku ( k.129 akt sprawy VII U 600/13). Decyzją z dnia 11 czerwca 2015 roku organ rentowy, w wykonaniu prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury zachowując 30 dniowy termon płatności ( niesporne-wyjaśnienia wnioskodawcy k.22, akta ZUS).

Odwołanie wnioskodawcy nie zasługuje w części na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 1 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2009 roku Nr 205, poz. 1585 ze zm.) jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych - nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

W myśl art. 118 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.) organ rentowy wydaje decyzję w sprawach świadczeń niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. W razie ustalenia prawa do świadczenia lub jego wysokości orzeczeniem organu odwoławczego za dzień wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji uważa się również dzień wpływu prawomocnego orzeczenia organu odwoławczego.

Zdaniem Sądu Okręgowego należy podzielić stanowisko organu rentowego, iż ostatnią okolicznością niezbędną do wydania decyzji był dzień wpływu do ZUS prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Lublinie z dnia 23 kwietnia 2015 roku w sprawie VII U 600/13, na mocy którego ustalone zostało prawo do emerytury.

Z akt sprawy VII U 600/13, wynika, iż w toku postępowania sądowego pojawiły nowe dowody, których nie znał organ rentowy. Sąd Okręgowy nie poprzestał na ustaleniach wyroku Sądu Rejonowego nakazującego wydanie świadectwa pracy w warunkach szczególnych, natomiast dopuścił dowody z przesłuchania czterech świadków oraz wnioskodawcy w charakterze strony a także dopuścił dowód z akt osobowych wnioskodawcy. Także Sąd Apelacyjny rozpoznający apelację organu rentowego, dopuścił dowód z uzupełniającego przesłuchania wnioskodawcy. Zatem uznać należy, iż pojawiły się w sprawie nowe dowody nieznane organowi rentowemu na etapie rozpoznawania wniosku o emeryturę, co powoduje, iż nie można uznać, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieterminową wypłatę świadczenia. Wskazać należy, iż Sąd Rejonowy rozpoznający sprawę o wydanie świadectwa pracy w warunkach szczególnych dopuścił dowód z przesłuchania jedynie z dwóch świadków, zaś Sąd Okręgowy czterech.

Należy nadto podkreślić, iż z utrwalonego orzecznictwa wynika, że kwalifikacja określonej pracy jako wykonywanej w szczególnych warunkach dla celów emerytalno-rentowych może być wykonywana wyłącznie w postępowaniu przed organem rentowym w sprawie o przyznanie świadczenia, ewentualnie w postępowaniu sądowym wywołanym wniesieniem odwołania od decyzji organu rentowego. Organ rentowy nie był związany orzeczeniem Sądu Rejonowego nakazującym wydanie świadectwa pracy w warunkach szczególnych, tym orzeczeniem nie był związany także Sąd Okręgowy rozpoznający odwołanie od niekorzystnej dla wnioskodawcy decyzji. Sąd Okręgowy jak to wskazano wyżej czynił samodzielne ustalenia faktyczne i w oparciu o nie wydał wyrok przyznający wnioskodawcy prawo do wcześniejszej emerytur . Słusznie zatem podnosi organ rentowy, że dopiero ten prawomocny wyrok stanowił wyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Po uprawomocnieniu się wyroku organ rentowy w zakreślonym prawem terminie wydał decyzję o przyznaniu prawa do emerytury, czego jak wynika z wyjaśnień, wnioskodawca nie kwestionuje.

Mając na względzie powyższe ustalenia Sąd Okręgowy uznał odwołanie za niezasadne i na podstawie wskazanych przepisów i art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji.