Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Radomsku III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym :

Przewodniczący: SSR Przemysław Janicki

Protokolant : st.sekr.sądowy Katarzyna Piotrowska

po rozpoznaniu w dniu 06 kwietnia 2016 roku w Radomsku

sprawy z powództwa S. M.

przeciwko T. M.

o alimenty

1.Zasądza alimenty od pozwanego T. M. na rzecz powoda S. M., ur. (...) w B. w kwocie po 600(sześćset)złotych miesięcznie, płatne w terminie do dnia 10-go każdego miesiąca z góry, wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 01 października 2015 roku;

2.Oddala powództwo w pozostałym zakresie;

3.Nadaje wyrokowi w pkt.1 rygor natychmiastowej j wykonalności;

4.Nie obciąża pozwanego kosztami postępowania w sprawie.

III RC 357/15

UZASADNIENIE

S. M. – pozwem wniesionym w dniu 22 października 2015 roku żądał zasadzenia alimentów na jego rzecz od pozwanego T. M. w kwocie po 1380 złotych miesięcznie od dnia 01 lipca 2015 roku, do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. Argumentując zgłoszone roszczenie w uzasadnieniu podniósł, że pozwany nie łoży na utrzymanie studiującego powoda. ( v. pozew k. 1 – 2 ). Do pozwu S. M. załączył zestawienie wydatków związanych z jego utrzymaniem, opłatą za studia i kosztami utrzymania domu.

Powód ustanowił swoją matkę pełnomocnikiem do działania w sprawie ( k. 128 ).

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego oświadczył, iż pozwany uznaje powództwo do kwoty 300 złotych miesięcznie od dnia wytoczenia powództwa, podnosząc, że powód jest już dorosły, pracuje u A. K., a w ostatnie wakacje przebywał w N. – gdzie – jak twierdzi pozwany - pracował zarobkowo. Powód – wg pozwanego – jest właścicielem samochodu osobowego marki B. i w ocenie pełnomocnika pozwanego – jest on w stanie chociażby częściowo zaspokajać swoje potrzeby. Matka powoda M. M. (1) będąc nauczycielką po kursie informatycznym – zdaniem strony pozwanej - ma możliwość udzielania korepetycji a dodatkowo jej możliwości materialne zwiększa posiadanie nieruchomości o powierzchni 1,300 ha i pobieranie z tego tytułu czynszu dzierżawnego. Pełnomocnik podniósł również w odpowiedzi na pozew, że pozwany ma ograniczone możliwości zarobkowe i w czasie wystąpienia z niniejszym pozwem – wg pełnomocnika osiąga tylko ok. 1500 złotych miesięcznie, firma pozwanego wg stanu na dzień 31 sierpnia 2015 roku była zadłużona w stosunku do wynajmującego pozwanemu pomieszczenie do prowadzenia działalności gospodarczej na kwotę 59. 565,47 złotych. Ponadto pozwany uczestniczył w zakupach opału na potrzeby domu, w którym zamieszkują strony, pomagał powodowi i jego bratu A. w zakupach paliwa do ich samochodów, żywności, jak również finansował częściowo opłaty powoda za studia. Pełnomocnik T. M. zaznaczył także w odpowiedzi na pozew, że pozwany ma poważne problemy zdrowotne i nie jest w stanie pracować w takim wymiarze czasu jak dotychczas, co także ma wpływ na prowadzoną przez niego działalność gospodarczą (odpowiedź na pozew k 4-7).

Postanowieniem z dnia 14 grudnia 2015 roku sąd udzielił zabezpieczenia powództwa na czas trwania postępowania zobowiązując pozwanego T. M. do płacenia tytułem świadczenia alimentacyjnego na rzecz powoda S. M. kwoty po 400 złotych miesięcznie (k. 62).

Sąd jako dowody w sprawie dopuścił złożone przez strony dokumenty, zaświadczenia, zestawienia wydatków powoda, faktur i rachunków, zeznania świadka, dokumenty stanu cywilnego zawarte w aktach III RC 67/11 – ustalając co następuje:

Powód S. M. jest synem jednym z trojga dzieci T. i M. małż. M.(v. k. 4 akt III RC 67/11). Jest absolwentem T. (...) które ukończył w 2015 roku, zdając egzamin poprawkowy z języka angielskiego. Aktualnie jest studentem (...) Politechniki (...), kontynuuje naukę w systemie niestacjonarnym, zajęcia odbywają się w formie zjazdów w soboty i niedziele, zaliczył pierwszy semestr w roku akademickim 2015/2016, uzyskując 30 punktów, jest wpisany na semestr drugi. Są to studia pierwszego stopnia, 3,5 letnie (siedem semestrów) z planowanym terminem ukończenia: 31 marca 2019 roku (dowody: zaświadczenia z Politechniki (...) k. 32, 141, kserokopia karty wpisowej w indeksie k. 136 i 137). Po zakończeniu nauki w technikum starał się o pracę ale bezskutecznie. Swoje miesięczne wydatki w załączniku do pozwu określił następująco: wyżywienie 800 złotych, 150 złotych odzież, 50 złotych środki czystości, fryzjer, 150 złotych lekarz, stomatolog, okulista, 100 złotych kieszonkowe, 60 złotych abonament za telefon, 200 złotych lekcje języka angielskiego, 200 złotych opłata za cztery przejazdy na studia, 284 opłata za studia - co łącznie daje kwotę 1994 złotych. Jako przypadający udział na osobę w kosztach utrzymania domu, w którym powód zamieszkuje, wskazał on kwotę 380 złotych. Powód korzysta z soczewek do dali oka prawego, jeden raz w miesiącu, bądź co dwa miesiące korzysta z wizyt stomatologicznych. W czerwcu 2015 roku za trzy wizyty u stomatologa zapłacił 600 złotych. Aktualizując wydatki związane z utrzymaniem powód powtórzył niektóre z wymienionych wydatków, zmieniając koszt dojazdów do C. z 200 na 400, zmniejszając koszt lekcji języka angielskiego z 200 złotych na 160 złotych, abonament telefoniczny określił na 60 – 70 złotych, wydatki na odzież zmniejszył powód ze 150 do 100 złotych, koszt wyżywienia skorygował do 600 – 800 złotych, nie wskazując kosztów środków czystośc i higieny określił koszt usług fryzjerskich z wydatkami na kosmetyki na 20 złotych – co daje łączną kwotę (z wliczeniem miesięcznej opłaty za studia) 1823,33-2083,33 złotych. Jako koszty utrzymania domu powód wskazał: koszty ogrzewania 9600 złotych, oświetlenia 250 złotych, 38 złotych wywóz nieczystości, 130 złotych środki chemiczne, 78 złotych internet, 260 złotych podatek od nieruchomości, 40 złotych abonament TV, 40 złotych dostawa wody – co daje łącznie średniomiesięcznie kwotę 1906 złotych (dowody: załącznik do pozwu k. 2, zestawienie kosztów utrzymania przy piśmie z dnia 27 grudnia 2015 roku k. 70).

Powód oświadczył, że „sądzi, że kwota związana z moim miesięcznym utrzymaniem to kwota 1000 złotych (…)”(protokół z dnia 14 grudnia 2015 r, k. 59 odwr.)

Przed „18-ką” powód od mamy rodziców otrzymał 1500 złotych, a po „18-ce” miał też skuter, który jest już sprzedany, ale powód nie jest w stanie określić za jaką kwotę. Powód był posiadaczem dwóch kont bankowych, pierwsze było otwarte w (...) a po jego zamknięciu prowadzone jest konto w (...). Wg jego twierdzeń na kontach tych nie było więcej niż 5.000 złotych. Nie ma powód żadnego samochodu, chociaż jak oświadczył korzysta z trzech pojazdów. Nie jest on w stanie pogodzić nauki ze świadczeniem pracy zarobkowej. Zaprzeczył jakoby miał pracować w zakładzie naprawy samochodów u A. K.. Przyznał jedynie, że w zakładzie tym wykonuje sporadycznie drobne naprawy samochodów mamy i dziadka.

W minionym 2015 roku powód był cztery tygodnie wN. przy sfinansowaniu kosztów pobytu częściowo przez mamę i dziadka. W ubiegłoroczne wakacje był też tydzień nad polskim morzem. W ferie zimowe S. M. pojechał z kolegą i koleżanką do U., aby tam wypocząć. (dowód: zeznania powoda k.129 odwr.- k. 130 odwr., zeznania pozwanego k. 130 ).

Ojciec pozwanego a dziadek powoda Z. M. twierdzi, że wnuk S. M. mówił mu, że będąc w N. pracował w zakładzie mechanicznym i przywiózł pieniądze odpowiadające polskim 9000 złotych i że teraz też pracuje u jakiegoś mechanika. Te 9000 złotych powód miał dołożyć do 13.000 uzyskanych ze sprzedaży v. (...), który był kupiony na „18-kę” celem zakupu samochodu B., który jest zarejestrowany na drugiego dziadka S. M. T. Z. (ojca matki) a jeździ nim S. M.. Z. M. widział ten samochód i określił, że może on mieć wartość przenoszącą 20.000 złotych. Z. M. dowiedział się również, że i brat powoda A. także był za granicą – skąd miał przywieźć 5000 złotych, za pracę przy kwiatkach. Z. M. jest kierowcą i prowadzi działalność w zakresie transportu drogowego (dowód: zeznania świadka Z. M. k. 60).

Przedmiotowy samochód B. w dniu 25 sierpnia 2015 roku nabył K. K. od P. L. za kwotę 18.000 złotych, a w dniu 11 października 2015 roku ten sam samochód od K. K. nabyła M. M. (1) za kwotę 22.000 złotych (dowody: niepoświadczone kserokopie umów sprzedaży pojazdu k. 82 – 83).

Pozwany T. M. – ojciec powoda, pozostaje w związku małżeńskim z M. M. (1), aktualnie toczy się między nimi sprawa rozwodowa przed Sądem Okręgowym wP.. Pozwany ma 44 lata, z zawodu jest blacharzem samochodowym, ma zarejestrowaną działalność gospodarczą – A. C. M. T., zajmuje się malowaniem elementów do drzwi i okien. Obecnie przebywa na zwolnieniu lekarskim. W sierpniu 2015 roku zdiagnozowano u niego nadczynność tarczycy. Jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej w B., gdzie zamieszkuje wspólnie z żoną i synami. Partycypuje w zakupie opału, płaci za prąd co drugi miesiąc po 100 złotych, naprzemiennie z żoną regulują co drugi miesiąc raty bankowe z tytułu zaciągniętego kredytu po ok. 270 złotych. We wrześniu pozwany uregulował 850 złotych jako połowę opłaty za pierwszy semestr studiów powoda (dowody: faktury zakupu środków opałowych k.20-22, 52, kserokopie paragonów zakupu różnych produktów k. 53 - 57 dowody przekazania wpłat rat kredytowych k. 38 – 40, dowód wpłaty za wywóz nieczystości k.42, zeznania powoda k. 130 -131).

Dochód pozwanego w 2013 roku wyniósł 17.986,61 złotych, przy przychodzie 112.144,94 złotych i kosztach uzyskania przychodu 94.158,33 złotych, w roku 2014 dochód pozwanego wyniósł 19.424,25 złotych, przy przychodzie 99.123,51 złotych i kosztach uzyskania przychodu 79.699,26 złotych, a do września 2015 roku dochód pozwanego wyniósł 5.676 złotych. (dowody: wyciąg z podatkowej księgi przychodów i rozchodów k. 8 – 11, 41, informacja o dochodach od organu rentowego za rok 2014, k.12-15, zaświadczenie z Urzędu Skarbowego w R. k. 90, PIT-36 za rok 2013 k. 91- 98, PIT-36 za rok 2014 k. 100- 106).

Z ewidencji środków trwałych A. C. M. T., której właścicielem jest pozwany wynika, że ich wartość początkowa wyraża się kwotą 70.169,40 złotych a inwentarzowa 31.344,60 złotych. Są to samochody: ciężarowy v. (...), osobowy s. (...) i drugi osobowy k. (...). Powód przedstawił wyceny rynkowe podobnych pojazdów różniące się od wskazanych wartości wymienionych w ewidencji środków trwałych prowadzonej przez pozwanego firmy (dowody: wydruki komputerowe wartości rynkowych samochodów k. 71-74, ewidencja środków trwałych firmy pozwanego k. 108, dokumentacja nabycia i wartości środków trwałych k. 110-118). Innych środków trwałych pozwany nie posiada w prowadzonej działalności. Są w firmie jeszcze przedmioty, które nie spełniają warunków zaliczenia jako środki trwałe a konkretnie pistolet do lakierowania oraz sprężarka (dowód: zeznania Z. M. k. 60).

Na dzień 31 sierpnia 2015 roku firma pozwanego była zadłużona wobec Przedsiębiorstwa Produkcyjno Handlowego (...) Spółka z o.o. w W. na kwotę 59 565,47 złotych (dowód wezwanie do zapłaty k. 16 -17). W październiku 2015 roku ww. spółka odnotowała wpływ 20.000 złotych za czynsze (dowód: zestawienie zapisów księgowych złożone przez powoda k. 75). Pozwany wyjaśnił, że dopiero w październiku otrzymał zaległe wynagrodzenie i wtedy mógł częściowo spłacić zadłużenie czynszowe (dowód: zeznania pozwanego k. 130-131).

Od listopada 2015 roku pozwany korzystał ze zwolnień lekarskich ( w dniu 07 marca 2016 roku podczas rozprawy pozwany zasłabł i była konieczność udzielenia mu pomocy medycznej przez zespół pomocy doraźnej z zabraniem pozwanego z sali sądowej do szpitala v. protokół k. 131 odwr.) (dowód: zaświadczenie o wypłaconych zasiłkach k.151).

Firma(...) B. windykuje od pozwanego należność w kwocie 916,72 złotych – wg stanu na 02.02.2016 (dowód: wystąpienie (...) B. k. 87-88). W dniu 06 lipca 2015 roku organ samorządowy sporządził upomnienie dla pozwanego z racji zaległości w uregulowaniu podatku od nieruchomości i wezwał pozwanego do wpłacenia tych należności wraz z kosztami upomnienia w kwocie 163,60 złotych (dowód: upomnienie (...) k. 46).

Żona nie przyrządza posiłków pozwanemu od marca 2015 roku. Obecnie wyżywienie pozwanemu zabezpiecza jego mama, która zamieszkuje w odległości 9 kilometrów. Z racji stanu zdrowia, który znacznie się pogorszył – pozwany zaleconą ma dietę bezcukrową (dowód: zeznania pozwanego k. 130 – 131, dokumentacja medyczna k. 43 – 44, 48 – 51).

Swoje wydatki pozwany określił następująco: 500 złotych wyżywienie, lekarstwa 160 – 200 złotych, wizyty lekarskie 80 złotych, telefon 190 złotych, paliwo 400 złotych, energia elektryczna 100 – 150 złotych, koszty utrzymania domu 600 złotych. Pozwany podnosi, że żona zawyżyła koszty opału, bo w ubiegłym roku zużywało się w tym samym domu 700 – 800 kg węgla miesięcznie (dowód: zeznania pozwanego k 130-131).

Mama powoda M. M. (1) zatrudniona jest w Zespole Szkolno – Przedszkolnym w S. jako nauczycielka na czas nieokreślony. W miesiącach wrzesień – listopad 2015 roku osiągnęła średni dochód netto 2.779,68 (zaświadczenie z 30 listopada 2015 r. k.58). Powód przedstawił dowody zakupu kotła grzewczego za 11.940 złotych przez ojca matki T. Z. (dowód: faktura z 28.12.2015 r.), zakupu opału przez mamę M. M. (1) (dowody: faktury k. 121 – 127). Wspólnym samochodem małżonków k. (...), jeździ obecnie M. M. (1) (dowód: zeznania powoda k. 129). Opłatę za studia powoda na drugi semestr uregulowała matka powoda (dowód: potwierdzenie wykonania przelewu k. 154).

Sąd z w a ż y ł :

Podstawą materialno prawną powództwa o zasądzenie świadczenia alimentacyjnego na rzecz dziecka jest art. 133 § 1 kro, który stanowi, że: Rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

O wysokości świadczeń alimentacyjnych stanowi art. 135 § 1 krio uzależniając ich zakres od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Z dokonanych ustaleń wynika, że powód jest synem pozwanego, pochodzącym z małżeństwa pozwanego z M. M. (1). Z wykształcenia powód jest już technikiem pojazdów samochodowych. Posiada on też umiejętności praktyczne w naprawie samochodów, bo jak sam zeznał czasem dokonuje drobnych napraw samochodu dziadka, bądź matki w warsztacie u A. K., ale zaprzeczył, że tam lub gdzie indziej zarobkuje. Nie przedstawił na tę okoliczność dowodów pozwany, pomimo że sugerował wykonywanie takich zajęć przez syna S. w czasie jego pobytu wN. oraz właśnie w zakładzie wymienionego A. K.. Także nie udowodniła strona pozwana, że powód posiada majątek, z którego mógłby on zaspokoić swoje potrzeby w uzupełnienia kwoty uznanej przez pozwanego w wysokości 300 złotych miesięcznie. Z dowodów przedstawionych sądowi i znajdujących się w aktach sprawy nie wynika, aby powód dysponował obecnie jakimkolwiek majątkiem. Chociaż z zeznań świadka Z. M. i pozwanego a także i powoda wynika, że powód dysponował pewnymi środkami finansowymi – to jednak nie ma dowodów, aby te środki nadal były w jego dyspozycji i mogły być wykorzystane dla zabezpieczenia bieżących potrzeb powoda, który podjął dalszą naukę na studiach w systemie niestacjonarnym. Uprawdopodobnione natomiast zostało, że matka powoda nabyła za cenę 22.000 złotych w październiku 2015 roku samochód osobowy marki B., który rzekomo jest zarejestrowany przez dziadka powoda T. Z. na jego nazwisko oraz, że z samochodu tego jak i z samochodu używanego przez M. M. (1) może korzystać powód dla załatwiania jego spraw.

Kontynuacja nauki i deklarowany przez powoda brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej w ocenie sądu pierwszej instancji uprawnia powoda do dalszej alimentacji przez jego rodziców.

Sąd przyjął jako zasadne i usprawiedliwione wydatki związane z bezpośrednimi potrzebami powoda w kwocie 1200 złotych - uznając za zawyżone koszty wskazane przez powoda. Zdaniem sądu pierwszej instancji przy prowadzeniu tzw. „wspólnej kuchni domowej” wydatki na wyżywienie jednej z trzech osób mogą zamknąć się w kwocie 300 – 350 złotych, za wystarczający trzeba przyjąć w aspekcie przedstawionej sytuacji materialnej obojga rodziców powoda średniomiesięczny koszt jego ubioru w kwocie 70 złotych (tym bardziej, że powód jest już dorosłym mężczyzną po zakończonym okresie wzrostu fizycznego), środki czystości i higieny w warunkach wspólnego rodzinnego zamieszkiwania trzeba ocenić na kwotę 30 złotych miesięcznie, wydatki na leczenie w kwocie 50 złotych przy braku chorób przewlekłych powinny zabezpieczyć normalne potrzeby ( z wyjaśnień powoda wynika, że leczenie stomatologiczne było bardzo intensywne w czerwcu 2015 roku i należy oczekiwać, że wydatki przyszłe z tym związane zmniejsza się w istotny sposób). Zdaniem sądu niewątpliwie można obniżyć wydatki związane z dojazdami powoda na zajęcia do C.. Sąd nie korygował wydatków tzw. kieszonkowego określonych na 100 złotych miesięcznie ani też dodatkowych lekcji języka angielskiego, ale w ocenie sądu wystarczający dla powoda powinien być abonament telefoniczny w wysokości 60 złotych. Bezdyskusyjny jest koszt opłat uczelnianych związanych z kontynuacją studiów, ale trzeba w tym miejscu było dostrzec niekwestionowany częściowy udział w nich pozwanego we wrześniu 2015 roku.

Wobec tak przyjętych kosztów związanych z usprawiedliwionymi potrzebami powoda – sąd pierwszej instancji uznał, że oboje rodzice powinni pokrywać je w sposób podobny, bowiem z dokonanych ustaleń nie wynika, że obecne możliwości pozwanego są korzystniejsze od możliwości mamy powoda (zadłużenia prowadzonej firmy, a aktualnie z racji choroby przebywanie na zasiłku chorobowym). Świadczenie alimentacyjne zasądzone od pozwanego na rzecz powoda mające pokryć połowę kosztów jego usprawiedliwionych potrzeb jest adekwatne do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego przy przyjęciu jego powrotu do pracy i dalszego prowadzenia przez niego działalności gospodarczej.

Sąd przy ustaleniu zakresu świadczenia alimentacyjnego od pozwanego na rzecz powoda nie brał pod uwagę kosztów mieszkaniowych a to z tej racji, iż w ocenie sądu pierwszej instancji koszty te są ponoszone wspólnie przez mieszkających w tym samym domu rodziców powoda. Trudno jest jednoznacznie ocenić w jakiej części rodzice powoda powinni uczestniczyć w kosztach związanych z utrzymaniem domu – zważywszy na zróżnicowany stopień korzystania przez nich z powierzchni tego domu. Do kosztów tych nie należy włączać wydatków związanych z regulowaniem rat kredytowych (których spłatę w części realizuje również przecież także i pozwany).

Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności orzeczono jak w sentencji, nie obciążając pozwanego kosztami postępowania na podstawie art. 102 KPC.