Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Aleksandra Mazurek

protokolant: p.o. protokolant sądowy Aneta Kniaziuk

przy udziale prokuratora Iwony Zielińskiej

po rozpoznaniu dnia 9 czerwca 2016 r.

sprawy M. P. syna K. i A. z domu K. ur. (...) w O.

oskarżonego o przestępstwo z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Otwocku

z dnia 1 października 2015 r. sygn. akt II K 1103/13

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy; zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 161/16

UZASADNIENIE

M. P. został oskarżony o to, że od nieustalonego dnia do dnia 19 listopada 2013 roku w O. województwa (...), dokonał kradzieży energii elektrycznej o nieustalonej wartości poprzez nielegalne podłączenie do sieci zewnętrznej instalacji budynku przy ulicy (...) w O. na szkodę (...) S.A. Oddział (...) przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne tj. o czyn z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Otwocku wyrokiem z dnia 1 października 2015r. w sprawie o sygn. akt II K 1103/13 oskarżonego M. P. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 i 5 kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, zaś na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 kk wymierzył mu grzywnę w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych w wysokości po 10 zł. (dziesięć złotych) każda stawka. Na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego w całości od kosztów sądowych obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Od powyższego wyroku apelację wniósł oskarżony podnosząc rażącą niewspółmierność orzeczonej kary. Oskarżony wniósł o zmianę powyższego wyroku poprzez orzeczenie kary w niższym wymiarze, bądź zawieszenie wykonania kary oraz odstąpienie od orzeczenia kary grzywny.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia wykazała, iż postępowanie przed sądem I instancji zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy. Poczynione przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne oparte zostały na podstawie całokształtu materiału dowodowego ujawnionego w toku rozprawy głównej, ocenionego w sposób prawidłowy z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Słuszny jest wniosek w przedmiocie winy oskarżonego M. P., zaś wymiar kary należy uznać za adekwatny do stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił.

Skarżący nie kwestionuje swojego sprawstwa, lecz podnosi, że w jego odczuciu wymierzona mu kara jest rażąco niewspółmierna. Podniesione przez oskarżonego argumenty nie mogą jednak stanowić podstawy do zmiany orzeczonej kary lub orzeczenia kary łagodniejszej. O rażącej niewspółmierności kary mówić wówczas, gdy suma zastosowanych kar i środków karnych, wymierzonych za popełnione przestępstwo, nie odzwierciedla należycie stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie zapewnia spełnienia celów kary. Ponadto, orzeczona kara lub środek karny mogą być uznane za niewspółmierne, gdy nie uwzględniają w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnionego czynu, jak i osobowości sprawcy (D. Świecki, Komentarz do art. 438 k.p.k., 2016). W ocenie Sądu Okręgowego wszystkie w/wym. kwestie zostały wzięte pod uwagę w procesie wymiaru kary i zostały ocenione prawidłowo. M. P. był dotychczas wielokrotnie karany, w tym aż siedmiokrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu. Ponadto czynu, o który toczy się niniejsze postępowanie dopuścił się w warunkach recydywy, tj. w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne. Powyższe jednoznacznie wskazuje na to, że oskarżony jest osobą zdemoralizowaną, która nie przestrzega powszechnie panujących reguł zachowania i pomimo wymierzania kolejnych kar, bez oporów je łamie. M. P. bardzo dobrze zdawał sobie sprawę z karalności swojego zachowania, a mimo to po raz kolejny popełnił umyślne przestępstwo, w dodatku podobne do popełnionych wcześniej. W takiej sytuacji brak jest okoliczności łagodzących, które mogłyby zostać wzięte pod uwagę przy wymiarze kary. Należy zauważyć, że art. 278 § 5 k.k. przewiduje zagrożenie karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat, natomiast art. 64 § 1 k.k. wskazuje zaś, że w wypadku recydywy podstawowej wymiar kary za przypisane sprawcy przestępstwo może przekroczyć górną granicę ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Tym samym w żadnym wypadku przedmiotowej kary, tj. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz kary grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych w wysokości po 10 zł każda stawka nie można uznać za rażąco niewspółmierną. Byłaby taka dopiero wówczas, gdyby w odczuciu społecznym była kara niesprawiedliwą, a takiej oceny nie sposób wyprowadzić w realiach niniejszej sprawy, jeśli się uwzględni wielokrotną karalność oskarżonego, w tym szczególnie za przestępstwa przeciwko mieniu.

Bacząc na dotychczasowe zachowanie oskarżonego M. P. brak podstaw do warunkowanego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Sąd może bowiem warunkowo zawiesić wykonanie kary pozbawienia wolności tylko wówczas, jeżeli w stosunku do sprawcy istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna, a zatem jeżeli uzna, że jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa. Co do oskarżonego, który nagminnie wchodzi w konflikt z prawem, brak pozytywnej prognozy kryminologicznej.

Z uwagi na to, że oskarżony popełnił przestępstwo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, słuszne jest rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego w przedmiocie wymierzonej kary grzywny. Trzeba podkreślić, że nie udało się ustalić rozmiaru szkody, którą oskarżony wyrządził swoim zachowaniem. Nie wiadomo jak długo trwał nielegalny pobór energii elektrycznej przez oskarżonego. Kara finansowa dodatkowo wzmocni oddziaływanie wyroku na sprawcę. M. P. będzie musiał podjąć dodatkowy wysiłek celem spłaty ciążącego na nim zobowiązania, co powinno skutecznie powstrzymać go przed powrotem na drogę przestępstwa w przyszłości, a jednocześnie skłonić go do refleksji, iż popełnianie przestępstw nie popłaca i wiąże się z odpowiednią reakcją po stronie wymiaru sprawiedliwości. Zdaniem Sądu Okręgowego M. P. ma realną możliwość spłaty grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 zł każda stawka. Liczba stawek dziennych wprawdzie przekracza o połowę minimalną liczbę stawek przewidzianą przez Kodeks karny, jednakże wysokość stawek została ustalona na poziomie minimalnym. W chwili obecnej oskarżony jest bezrobotny i przebywa w jednostce penitencjarnej, niemniej jednak jest on osobą młodą, w pełni zdrową i posiada zawód technologa budowlanego. Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby po opuszczeniu zakładu karnego podjął zatrudnienie i zapłacił grzywnę.

Z uwagi na wymierzone oskarżonemu kary, jak i obecny pobyt oskarżonego w warunkach zakładu penitencjarnego, sąd odwoławczy zwolnił go od kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym obciążając wydatkami Skarb Państwa, którą to możliwość daje art. 624 § 1 k.p.k.