Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

10 maja 2016

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Katarzyna Kudzia

po rozpoznaniu na rozprawie 10 maja 2016 we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) Bank S.A. z siedzibą w W.

przeciwko A. D. i E. D.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanych A. D. i E. D. solidarnie na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 423.027,54 zł ( czterysta dwadzieścia trzy tysiące dwadzieścia siedem złotych pięćdziesiąt cztery grosze) wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w skali roku liczonymi od kwoty 397.564,17 zł od 23 grudnia 2015 do 31 grudnia 2015 oraz odsetkami maksymalnymi (równymi dwukrotności sumy stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych) liczonymi od kwoty 397.564,17 zł od 01 stycznia 2016 do dnia zapłaty oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 25.403,37 zł od 29 grudnia 2015 do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 1.000 zł tytułem kosztów procesu;

IV.  nadaje wyrokowi w punkcie I. rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 179/16

UZASADNIENIE

Pozwem z 29 grudnia 2015 powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. domagał się zasądzenia od pozwanych E. D. i A. D. solidarnie kwoty 423.027,54 zł wraz z:

-

odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 397.564,17 zł od 23 grudnia 2015 do dnia zapłaty,

-

odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 14.890,85 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

-

odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 10.512,52 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty

oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu swojego żądania powód podał, że zawarł z pozwanymi umowę kredytu hipotecznego. Pozwani nie wywiązali się z ciążącego na nich zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w umowie. W związku z brakiem zapłaty zaległych rat powód pismem z 27 lipca 2015 wypowiedział umowę stawiając całą należność w stan wymagalności. Pozwani nie spłacili wymagalnej wierzytelności. Na żądaną kwotę składa się kwota 397.564,17 zł tytułem należności głównej, kwota 14.890,85 zł tytułem odsetek umownych za okres korzystania z kapitału w wysokości 6,66 % od 07 marca 2015 do 18 września 2015, kwota 10.512,52 zł tytułem odsetek za opóźnienie w wysokości 10 % od 13 marca 2015 do 22 grudnia 2015 oraz kwota 60 zł tytułem opłat i prowizji.

Postanowieniem z 21 stycznia 2016 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i przekazał sprawę do rozpoznania tutejszemu Sądowi.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny, istotny dla rozstrzygnięcia sprawy:

19 lutego 2010 powód zawarł z pozwanymi umowę kredytu hipotecznego numer (...)na kwotę 362.173,63 zł. Całkowity koszt kredytu wynieść miał 945.314,61 zł. Spłata kredytu nastąpić miała w 360 równych ratach do 07 kwietnia 2040. Oprocentowanie kredytu stanowiło sumę marży kredytowej i stawki referencyjnej 12M WIBOR. W dacie zawarcia umowy marża powoda wynosiła 6,95 % i była podwyższona o 2 punkty procentowe od marży docelowej (4,95 %) do czasu wpisu stanowiących zabezpieczenie spłaty kredytu hipotek. Płatne w cyklu miesięcznym odsetki powód naliczać miał za każdy dzień korzystania przez pozwanych z kredytu począwszy od dnia jego wypłaty aż do dnia spłaty włącznie w wysokości 1/360 stopy procentowej mającej zastosowanie w danym dniu do kredytu. Powodowi przysługiwało uprawnienie do wypowiedzenia umowy kredytu z zachowaniem trzydziestodniowego okresu wypowiedzenia w przypadku niewykonania lub nieterminowego regulowania przez pozwanych zobowiązań wobec Banku, w szczególności zalegania w całości lub części z zapłatą dwóch rat kredytu i braku spłaty zaległości w terminie 7 dni od otrzymania wysłanego listem poleconym wezwania do zapłaty. W przypadku nie spłacenia przez pozwanych w terminie wierzytelności powoda z tytułu kredytu po okresie wypowiedzenia umowy, niespłacona kwota stawała się zadłużeniem przeterminowanym. Od kapitału przeterminowanego powód pobierać miał odsetki od należności przeterminowanych do dnia poprzedzającego spłatę zadłużenia przeterminowanego. Od zadłużenia przeterminowanego powód naliczać miał odsetki w wysokości czterokrotności oprocentowania kredytu lombardowego.

15 marca 2010 strony zawarły aneks do umowy kredytu hipotecznego, ustalając w nim, iż całkowita kwota kredytu wyniesie 360.307,72 zł, a całkowity koszt kredytu 940.444,48 zł.

27 kwietnia 2010 strony zawarły aneks (...) do umowy kredytu hipotecznego. Na mocy postanowień aneksu w okresie 18 miesięcy od jego zawarcia marża Banku wzrosła o 2,95 % w skali roku, a pozwani zobowiązani byli do uiszczania rat w wysokości raty kapitału tj. kwoty 1.566,72 zł. Pozostała część rat kredytowych po upływie okresu 18 miesięcy doliczona miała zostać do salda kredytu pozostającego do spłaty. Całkowity koszt kredytu wynieść miał 1.035.500,70 zł.

Kolejny aneks do umowy kredytowej strony zawarły 10 września 2014. Powód udzielił pozwanym karencji w spłacie odsetek w okresie od 07 października 2014 do 07 marca 2015. W okresie tym pozwani mieli spłacać jedynie miesięczne raty kapitałowe w wysokości 1.450 zł. Naliczone w okresie karencji odsetki miały zostać skapitalizowane i doliczone do kwoty kapitału po zakończeniu okresu karencji. Zaległe wierzytelności w łącznej wysokości 5.772,39 zł, na które składał się kapitał w kwocie 796,60 zł, odsetki w kwocie 4.970,32 zł oraz odsetki karne w kwocie 5,47 zł, doliczone miały zostać do kapitału w dniu wejścia w życie aneksu. Całkowity koszt kredytu wynosił 507.653,11 zł.

(dowód: umowa kredytu hipotecznego numer (...)z 19 lutego 2010 k. 17 – 25,

aneks z 15 marca 2010 do umowy kredytu hipotecznego k. 28, 29,

aneks (...) z 27 kwietnia 2010 do umowy kredytu hipotecznego k. 31 – 33,

aneks z 10 września 2014 do umowy kredytu hipotecznego k. 35 – 37)

Pismami z 27 lipca 2015 powód wypowiedział pozwanym umowę kredytu hipotecznego z zachowaniem trzydziestodniowego okresu wypowiedzenia w związku z nieregulowaniem zaległości w spłacie kredytu. Na dzień wypowiedzenia zadłużenie pozwanych obejmowało kwotę 3.130,53 zł tytułem należności kapitałowej, kwotę 9.715,04 zł tytułem odsetek umownych, kwotę 79,70 zł tytułem odsetek za opóźnienie w spłacie należności kapitałowej oraz kwotę 45 zł tytułem kosztów i opłat.

(dowód: oświadczenia o wypowiedzeniu umowy kredytu wraz z dowodem nadania k. 39, 41, 43, 45)

Na dzień 22 grudnia 2015 zadłużenie pozwanych wynosiło 423.027,54 zł i składała się na nie kwota 397.564,17 zł z tytułu kapitału, kwota 14.890,85 zł tytułem odsetek umownych za korzystanie z kapitału w wysokości 6,66 % od 07 marca 2015 do 18 września 2015, kwota 10.512,52 zł tytułem odsetek za opóźnienie naliczonych od kwoty niespłaconego kapitału w wysokości 10 % od 13 marca 2015 do 22 grudnia 2015 oraz kwota 60 zł tytułem opłat i prowizji.

(dowód: wyciąg z ksiąg bankowych powoda numer (...) z 22 grudnia 2015 k. 27,

rozliczenie kredytu k. 60 – 100)

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo niemalże w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, o czym stanowi art. 339 § 1 k.p.c. Na mocy art. 339 § 2 k.p.c. wydając wyrok zaoczny przyjmuje się za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W toku niniejszego procesu pozwani zachowali postawę całkowicie bierną. Nie złożyli odpowiedzi na pozew, nie stawili się także na rozprawie. W przedmiotowej sprawie spełnione zostały zatem wskazane wyżej przesłanki do wydania wyroku zaocznego.

Należy wskazać, że niezależnie od wynikającego z przytoczonego wyżej domniemania prawdziwości twierdzeń powoda z rzeczywistym stanem rzeczy, Sąd ma każdorazowo obowiązek krytycznego ustosunkowania się do jego twierdzeń z punktu widzenia ich ewentualnej zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy. W przypadku wątpliwości w tym przedmiocie, Sąd nie może wydać wyroku zaocznego, opierając się tylko na twierdzeniach powoda o okolicznościach faktycznych. Należy przeprowadzić postępowanie dowodowe w celu wyjaśnienia powstałych wątpliwości (wyrok Sądu Najwyższego z 20 października 1998, sygn. akt I CKU 85/98, LEX numer 1216211; wyrok Sądu Najwyższego z 23 września 1997, sygn. akt I CKU 115/97, LEX numer 1227454).

Wątpliwości Sądu budziło jedynie żądanie w zakresie odsetek umownych liczonych od niespłaconego przez pozwanych kapitału. Przy czym wskazać należy, iż wątpliwości te nie były związane z zasadnością żądania w tymże zakresie, ale jedynie dotyczyły stopy procentowej umownych odsetek za opóźnienie, co związane było ze zmianami przepisów kodeksu cywilnego. Otóż określający dotychczas wysokość odsetek maksymalnych art. 359 § 2 ¹ k.c. jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego, z dniem 01 stycznia 2016 uległ zmianie. Znowelizowane brzmienie wskazanego wyżej przepisu określa obecnie odsetki maksymalne jak dwukrotność odsetek ustawowych. W myśl natomiast art. 359 § 2 k.c. odsetki ustawowe wynoszą sumę stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych. Z tych też względów odsetki umowne od kwoty 397.564,17 zł należało za okres od 23 grudnia 2015 do 31 grudnia 2015 zasądzić w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego w stosunku rocznym, a począwszy od 01 stycznia 2016 do dnia zapłaty wysokość odsetek tych jako równowartość odsetek maksymalnych winna wynosić dwukrotność odsetek ustawowych. Nie można zapominać bowiem, iż stosownie do treści art. 359 § 2 ² k.c. jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne.

Mając powyższe na względzie, Sąd oddalił powództwo w zakresie odsetek umownych przewyższających wartość odsetek maksymalnych od 01 stycznia 2016, w pozostałym zakresie żądanie pozwu uwzględniając, o czym orzeczono w punktach I i II sentencji wyroku.

Powód przegrał powództwo jedynie w minimalnym zakresie, stąd też na mocy art. 100 k.p.c. pozwani zostali obciążeni w punkcie III sentencji wyroku obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz powoda w pełnej wysokości. Powód w niniejszym postępowaniu poniósł jedynie koszty opłaty sądowej od pozwu w kwocie 1.000 zł. Wprawdzie powód z tego tytułu uiścił kwotę 5.288 zł, jednakże jak sam zauważył, co znalazło swoje odzwierciedlenie w treści pozwu, opłata od pozwu przekraczająca kwotę 1.000 zł była opłatą nienależną i wobec tego winna zostać zwrócona przez Sąd, na którego rachunek bankowy została wniesiona.

W myśl art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. Sąd z urzędu nadaje wyrokowi zaocznemu uwzględniającemu powództwo rygor natychmiastowej wykonalności. Stąd też Sąd w punkcie IV sentencji wyroku nadał rygor natychmiastowej wykonalności zasądzonemu na rzecz powoda roszczeniu.