Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

10 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Waldemar Cytrowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Arleta Wiśniewska

przy udziale Jacka Górskiego Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu 10.06.2016 r.

sprawy A. K.

oskarżonego o przestępstwo z art. 157§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z 4.03.2016 r. sygn. akt II K 644/15

1.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że :

-

obniża orzeczoną w punkcie 1 karę pozbawienia wolności do 3 ( trzech) lat;

-

obniża orzeczona w punkcie 4 karę łączną pozbawienia wolności do 3 ( trzech) lat i 6 ( sześciu) miesięcy;

2.  Utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy w pozostałej części.

3.  Zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sadowych za postępowanie odwoławcze.

4.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata J. M. kwotę 516,60 zł z tytułu nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym.

Waldemar Cytrowski

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 4 marca 2016r. w sprawie o sygn. akt II K 644/15 Sąd Rejonowy w Słupcy oskarżonego A. K. uznał winnym tego, że

1.  5 września 2015r. około godziny 0.20 w S. na ul. (...), działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, dokonał naruszenia czynności narządów ciała żony H. K., w ten sposób, że będąc w stanie nietrzeźwości, kilkakrotnie uderzył ją pięścią w twarz oraz bił rękoma po całym ciele, w wyniku czego pokrzywdzona przewróciła się na betonowy chodnik , a następnie kopał leżącą, powodując u niej obrażenia ciała w postaci wieloodłamowego, obustronnego złamania żuchwy oraz stłuczenia klatki piersiowej po stronie prawej oraz stłuczenie lewego ramienia, które to obrażania naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów jej ciała na czas powyżej dni 7, przy czym czyn ten popełnił w ciągu zaledwie 7 miesięcy po odbyciu kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Koninie, VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Słupcy wyrokiem z dnia 15 lutego 2013r. w sprawie o sygn. akt VIII K 159 /13 popełniony na szkodę również H. K., tj. przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazał go na karę 4 lat pozbawienia wolności,

2.  4 października 2015r. w S., w lokalu mieszkalnym numer (...) przy ul. (...), działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, niestosując się do postanowienia prokuratora z dnia 14 września 2015r. o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci między innymi zakazu kontaktowania się bezpośrednio, listownie, telefonicznie oraz w inny sposób z pokrzywdzoną H. K. oraz nie realizując orzeczonego nakazu opuszczania lokalu mieszkalnego zajmowanego wspólnie z pokrzywdzoną w S. przy ul. (...), dokonał ponownie naruszenia czynności narządów ciała żony H. K., w ten sposób, że kilkakrotnie uderzył ją z pieści w twarz i w okolicy lewego ramienia, następnie kopnął ją w prawą nogę, powodując obrażenia ciała w postaci stłuczenia głowy i wargi dolnej, które to obrażenia naruszyły prawidłowe funkcjonowanie czynności narządów ciała na czas poniżej dni ,7 przy czym czyn ten popełnił w ciągu zaledwie 7 miesięcy, po odbyciu kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Koninie, VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Słupcy wyrokiem z dnia 15 lutego 2013r. w sprawie o sygn. akt VIII K 159 /13 popełniony na szkodę również H. K., tj. przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. skazał go na karę 1 roku pozbawienia wolności,

3.  w okresie od 21 września 2015r. do dnia 05 października 2015r. w S., działając umyślnie, z zamiarem bezpośrednim, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru , niestosując się do postanowienia prokuratora z dnia 14 września 2015r. o zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci między innymi zakazu kontaktowania się bezpośrednio, listownie, telefonicznie oraz w inny sposób z pokrzywdzoną H. K., bezpośrednio podczas rozmów telefonicznych i za pośrednictwem krótkich informacji tekstowych kilkakrotnie- używając słów wulgarnych- groził żonie H. K. pozbawieniem życia i uszkodzeniem jej ciała, przy czym groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, iż zostaną spełnione, a czyn ten popełnił w ciągu zaledwie 7 miesięcy po odbyciu kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k., orzeczonej przez Sąd Rejonowy w Koninie, VIII Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Słupcy wyrokiem z dnia 15 lutego 2013r. w sprawie o sygn. akt VIII K 159 /13 popełniony na szkodę również H. K., tj. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 190 §1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Orzeczone kary jednostkowe pozbawienia wolności Sąd na podstawie art. 85 § 1 – 3 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył i wymierzył oskarżonemu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Apelację wniosła obrońca, która zarzuciła obrazę przepisów postępowania tj. art. 7 i 5 § 2 k.p.k., błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na przyjęciu, że oskarżony dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonej w dniu 04 października 2015r., a wcześniej groził jej oraz rażącą niewspółmierność kary za I czyn. Z ostrożności procesowej zarzuciła również rażącą niewspółmierność kar wymierzonych za czyny II i III oraz kary łącznej.

W oparciu o te zarzuty wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od czynów II i III oraz obniżenie wymiaru kary pozbawienia wolności za czyn I, ewentualnie o obniżenie wymiaru kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu i w konsekwencji obniżenie kary łącznej pozbawienia wolności.

Apelacja jest zasadna jedynie w zakresie orzeczenia o karze.

Błąd w ustaleniach faktycznych może wynikać bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd dowolności). Żadnego jednak z tych błędów nie popełnił Sąd I instancji. Sąd ten bowiem nie tylko przeprowadził wszystkie istotne dla rozstrzygnięcia dowody, ale też w oparciu o wskazane w art. 7 k.p.k. kryteria prawidłowo je ocenił i z oceny tej wywiódł jedyny prawidłowy wniosek o sprawstwie oskarżonego. Sąd odwoławczy w pełni tę ocenę podzielając, by jej tu ponownie nie przytaczać, powołuje się na nią, czyniąc z niej integralną część uzasadnienia. Zarzuty stanowią natomiast typową, dowolną polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu i przedstawiają własną ocenę zdarzeń.

Oskarżony nie przyznał się do pobicia żony 4.10.2015r. i wyjaśnił, że nie pamięta drugiego pobicia, że pisał do żony sms-y, ale nie pamięta ich treści i mogły zostać przez nią „źle odczytane”. Na sprawstwo oskarżonego wskazują jednak wiarygodne zeznania pokrzywdzonej, które znalazły odzwierciedlenie w zeznaniach świadka K. B.. Rozbieżności dotyczące daty tego zdarzenia zostały szczegółowo przez Sąd Rejonowy wyjaśnione. Świadek K. B. zeznał, że było to na początku października, a pokrzywdzona stanowczo twierdziła, że została pobita dzień przed zgłoszeniem zdarzenia na policję, co zrobła 5.10.2015r. Z zeznań pokrzywdzonej wynika również, że oskarżony po wyjściu ze szpitala groził jej wielokrotnie śmiercią i był wobec niej wulgarny. Pokrzywdzona zresztą po przyznaniu się oskarżonego do popełnienia I zarzucanego mu przestępstwa nie miała już żadnego interesu ażeby dodatkowo fałszywie obciążać go. Wbrew zarzutowi obrońcy Sąd prawidłowo ocenił wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania pokrzywdzonej i świadka K. B., a zatem nie pozostały już żadne wątpliwości, które należało rozstrzygać w oparciu o treść art. 5 § 2 k.p.k.

Niewspółmierność kary jest pojęciem ocennym i z powodu niedookreśloności kryteriów „współmierności” występuje często, przy czym zmiana w tym zakresie jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy kara jest tak rażąco wysoka lub niska, że nie może zostać utrzymana, a więc kiedy kara w powszechnym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Dlatego, aby orzekane kary były odbierane jako sprawiedliwe sąd powinien kierować się wskazaniami zawartymi w art. 53 kk, w szczególności w § 2 tego przepisu.

Taka sytuacja zachodzi w zakresie kary za przestępstwo z art. 157§1 kk w zw. z art. 64§2 kk. Nie można bowiem tracić z pola widzenia dotychczasowego trybu życia zarówno pokrzywdzonej jak i oskarżonego, którzy są osobami uzależnionymi od alkoholu i dlatego dochodziło między nimi do częstych awantur. Pokrzywdzona po wyjściu oskarżonego z zakładu karnego, gdzie odbywał karę pozbawienia wolności za przestępstwo popełnione na jej szkodę ponownie związała się z nim, zawarli związek małżeński i ponownie wspólnie spożywali alkohol. Eskalacja ich konfliktu związana była również z utrzymywaniem relacji pozamałżeńskich. Oskarżony nadto przyznał się do pobicia żony i wyraził skruchę.

Dlatego karą sprawiedliwą, adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego będzie kara 3 lat pozbawienia wolności.

Wymierzone natomiast kary jednostkowe pozbawienia wolności za pozostałe przypisane oskarżonemu przestępstwa nie mogą zostać uznane za rażąco surowe, gdyż przy ich wymiarze Sąd uwzględnił wszystkie wskazane w art. 53 k.k. dyrektywy wymiaru kary.

Zmiana orzeczenia o karze jednostkowej spowodowała konieczność wymierzenia nowej kary łącznej. Uwzględniając bliskość czasową popełnionych przestępstw, ich podobieństwo i tożsamość osoby pokrzywdzonej kara łączna została wymierzona w oparciu o zasadę asperacji, bardziej zbliżoną do absorbcji.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze ze względu na trudną sytuację materialną oskarżonego Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636§1 k.p.k.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. w zw. z § 11 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015, nr 1800).

Waldemar Cytrowski