Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku V Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Węgorzewie

w składzie:

Przewodniczący SSR Lidia Merska

Protokolant st. sekr. sąd. Danuta Betlej

w obecności oskarżyciela publicznego --------------------

po rozpoznaniu w dniu 20 maja 2016 roku na rozprawie

sprawy przeciwko N. G.

synowi W. i J. z d. C.

ur. (...) w R.

obwinionego o to, że: W dniu 06 kwietnia 2016 roku około godziny 16:25 na ul. (...) w W., kierując samochodem osobowym marki P. o nr rej. (...) w terenie zabudowanym przekroczył dopuszczalna prędkość jazdy o 22 km/h

tj. o czyn z art. 92a kw

1.  Obwinionego N. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 92a kw w zw. z art. 24§1 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 300,00 (trzysta) złotych.

2.  Na podstawie art. 118§1 kpw zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 130,00 (sto trzydzieści) złotych tytułem opłaty sądowej i zryczałtowanych kosztów postępowania.

Sygn. akt V W 88/16

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2016r około godziny 16.00 N. G.kierował samochodem osobowym marki P.o nr rej. (...)na trasie S.– W.. W terenie zabudowanym w W.na ul. (...)pomiaru prędkości jadących pojazdów dokonywał patrol policji w składzie – R. K.i A. O.. Patrol stał po lewej stronie drogi dla kierunku ruchu N. G.. Po przekroczeniu znaku – teren zabudowany – N. G.wykonywał manewr wyprzedzania poprzedzającego go pojazdu. Był na lewym pasie ruchu, kiedy policjant – R. K.mierzył prędkość z jaką poruszał się kierujący, było to około godziny 16.25. R. K.dokonywał pomiaru prędkości z odległości 254m i urządzenie UltraLyte wskazało, iż prędkość pojazdu wynosiła 72 km/h. W trakcie wykonywania pomiaru pojazd, którym kierował N. G.zjechał na swój pas ruchu, po czym został zatrzymany do kontroli drogowej. Znak – D – 41 – teren zabudowany znajdował się w odległości 308 metrów od miejsca gdzie dokonywany był pomiar prędkości.

N. G. odmówił przyjęcia mandatu twierdząc, iż prędkość została zmierzona kiedy był jeszcze poza terenem zabudowanym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k.1, zeznań świadka R. K. k. 45v – 46, zdjęcia k. 39, mapkę sytuacyjną k. 44 oraz częściowo wyjaśnień obwinionego k. 45v.

Obwiniony N. G. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przyznał, iż został zatrzymany do kontroli drogowej ale jechał z dopuszczalną prędkością, bo pomiar został wykonany w czasie kiedy był jeszcze poza terenem zabudowanym. Wskazał również, iż jechał w kolumnie pojazdów w środku kiedy został zatrzymany. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego ponieważ przeczą mu zeznania świadka – policjanta R. K., który dokonywał pomiaru prędkości obwinionego oraz przeprowadzał kontrolę drogową. Z zeznań świadka wynika, iż obwiniony wyprzedzał pojazd w czasie kiedy był w terenie zabudowanym, pomiaru dokonano w czasie gdy był on na lewym pasie. Nie było zatem w ogóle możliwości by pomylić pojazd, któremu mierzona była prędkość. Przecież obwiniony był na pasie ruchu najbliższym dla policjanta, a pomiaru dokonywał na prostym odcinku drogi – wynika to ze zdjęcia złożonego przez obwinionego do akt k. 39 oraz mapki sytuacyjnej k. 44. Na pewno obwiniony poruszał się z nadmierną prędkością w terenie zabudowanym, skoro nawet on przyznał, iż od znaku D 41 była odległość 300 metrów, zaś pomiar był z odległości 254m. Policjant szczegółowo wyjaśnił na rozprawie w jaki sposób przeprowadził pomiar prędkości, jakiego rodzaju czynności wykonał i jakie dane odczytał z tego urządzenia. Przebieg pomiaru prędkości był prawidłowy, wykonany urządzeniem z ważną legalizacją, zatem wątpliwości co do wartości pomiaru nie ma.

Sąd ocenił zeznania świadka jako wiarygodne, ponieważ w sposób bezstronny policjant zreferował jedynie podejmowane przez siebie czynności, sposób przeprowadzenia kontroli drogowej oraz zabezpieczone dowody. Policjant jest funkcjonariuszem publicznym, od kilku lat pracuje w ruchu drogowym, zatem wykonywanie rutynowej kontroli, pomiaru prędkości, jest dla niego jedynie wykonywaniem jego obowiązków służbowych.

Ze świadectw legalizacji ponownej wynika, iż laserowy przyrząd do pomiaru prędkości w dniu 6 kwietnia 2016r spełniał wymagania rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 17.02.2014r. w sprawie wymagań, którym powinny odpowiadać przyrządy do pomiaru prędkości w ruchu drogowym oraz szczegółowego zakresu badań i sprawdzeń wykonywanych podczas prawnej kontroli metrologicznej tych przyrządów (Dz. U. nr 225, poz. 1663) – k. 10.

Dokumenty przedstawione przez obwinionego na rozprawie – wyrok Sądu Okręgowego w Zamościu z dnia 13 stycznia 2013r, lista biegłych tego Sądu - nie mają znaczenia w zakresie prowadzonych ustaleń faktycznych w sprawie. Stanowisko Sądu zawarte w uzasadnieniu dotyczy innego stanu faktycznego, gdzie pomiar prędkości wykonany był z odległości 500 – 700 metrów. Poza tym pomiar prędkości pojazdu obwinionego był dokonany kiedy ten znajdował się na lewym pasie ruchu, gdzie nie było żadnych innych pojazdów.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 92a kw podlega ten, kto prowadząc pojazd, nie stosuje się do ograniczenia prędkości określonego ustawą lub znakiem drogowym. Miejsce, w którym dokonano pomiaru prędkości pojazdowi prowadzonemu przez N. G. znajdował się tam, gdzie dopuszczalna prędkość wynosi 50 km/h.

Mając na względzie powyższe ustalenia stwierdzić należy, że obwiniony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim. Doskonale zdawał sobie sprawę z tego z jaką prędkością się porusza w terenie zabudowanym. Natomiast patrol policji znajdował się w odległości 308 metrów od znaku teren zabudowany.

Wymierzona obwinionemu kara grzywny w kwocie 300,00 zł jest kara adekwatną do wagi popełnionego wykroczenia. Zaznaczyć należy, iż zagrożenie karą za tego rodzaju wykroczenie wynosi od 20 zł do 5000zł. Obwiniony osiąga dochody pozwalające na uiszczenie kary grzywny – jest zatrudniony w Straży Granicznej, odmówił podania wysokości osiąganych dochodów.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie §1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r (Dz. U. nr 118 poz. 1269 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz. U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).