Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 czerwca 2016roku

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Paweł Augustowski

Protokolant: Ewa Modlińska

Przy udziale Michała Długosza Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniu 06 czerwca 2016 roku

sprawy A. S.

syna S. i A. z domu S.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 27 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) wyrwał z ręki pokrzywdzonej torebkę z zawartością portfela, parasolki, okularów, pieniędzy w kwocie 250zł oraz dokumentów w postaci dowodu osobistego oraz prawa jazdy wydanego na nazwisko E. P. (1), dokonującej przywłaszczenia czym spowodował straty w łącznej wysokości 470zł na szkodę E. P. (1) przy czym czynu tego dopuścił się będąc w warunkach powrotu do przestępstwa, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 06.08.2010r. sygn. akt IIIK 1239/10 za czyn z art. 278§1 i 5 kk i art. 275§1 kk i art. 276kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem na okres próby lat siedmiu, która to kara została objęta karą łączną w wymiarze dwóch lat i ośmiu miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 23.10.2012r. sygn. akt IIIK 419/12, którą odbył w okresie od dnia 19 grudnia 2009r. do 21 grudnia 2009r. i od dnia 29.03.2012r. do dnia 04.04.2012r. i od dnia 19.04.2012r. do dnia 09.04.2014r.

tj. o czyn z art. 278§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk

II.  W dniu 19 listopada 2014r. w W. woj. (...), przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dokumentów w postaci dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej E. B. oraz dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej Z. B., a następnie dokumenty te usunął działając na szkodę wymienionych przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I

tj. o czyn z art. 275§1 kk i art. 276§kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk

III.  W dniu 21 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dokumentów w postaci dowodu osobistego i legitymacji ubezpieczeniowej A. K. a następnie dokumenty te usunął czym działał na szkodę A. K. przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I

tj. o czyn z art. 275§1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk

IV.  W dniu 24 listopada 2014r. w W. woj. (...) przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dokumentów w postaci dowodu osobistego E. W. (1), a następnie dokument usunął czym działał na szkodę E. W. (1) przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanych w punkcie I

tj. o czyn z art. 275§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

I.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku, tj. występku z art. 278§1 kk i art. 275§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk i za czyn ten na podstawie art. 278§1 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w punkcie II, III i IV części wstępnej wyroku, tj. uznaje go za winnego popełnienia występków z art. 275§1 kk i art. 276§kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 kk oraz art. 275§1 kk w zw. z art. 64§1 kk i za czyny te przy przyjęciu, że stanowią ciąg przestępstw, na podstawie art. 275§1 kk w zw. z art. 91§1 kk w zw. z art. 64§1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 91§2 kk łączy kary pozbawienia wolności orzeczone w pkt I i II wyroku i wymierza oskarżonemu A. S. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 470 złotych na rzecz E. P. (1);

V.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności zalicza dwa dni zatrzymania oskarżonego w dniach 27.11.2014r. i 03.12.2014r.;

VI.  zasądza od oskarżonego A. S. na rzecz oskarżycielki posiłkowej kwotę 2460złotych tytułem wynagrodzenia pełnomocnika;

VII.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa zwrot wydatków poniesionych od chwili wszczęcia postępowania oraz zwalnia go od opłaty sądowej.

III K 141/15

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego materiału dowodowego ustalony został następujący stan faktyczny

W dniu 19 listopada 2014r. późnym popołudniem E. B. wracała do domu na ul. (...) w W.. Na ramieniu miała torebkę. W pewnym momencie podbiegł do niej oskarżony A. S., mocno chwycił za tę torebkę, wyrwał ją i uciekł. W torebce znajdowały się dokumenty pokrzywdzonej i jej męża – dowody osobiste i legitymacje ubezpieczeniowe, portfel z zawartością 170 zł i telefon Samsung o wartości 80 zł. Oskarżony zabrał portfel wraz z zawartością i telefon, a dokumenty i torebkę spalił.

Dowody:

Zeznania E. B. – k. 44

Zeznania Z. B. – k. 54

Wyjaśnienia – k. 89-90

Eksperyment procesowy – k. 93 i n.

W dniu 21 listopada 2014r. tuż po zapadnięciu zmroku w tym samym miejscu A. S.zauważył przechodząca ulicą A. K.. Podbiegł do niej na wysokości ulicy (...)o d tyłu, wyrwał jej torebkę i uciekł. Z torebki zabrał portfel z pieniędzmi w kwocie 80 zł, dowód osobisty i legitymację ubezpieczeniową, klucze oraz telefon (...)o wartości 100 zł. Pieniądze zabrał, a resztę rzeczy wyrzucił do śmietnika.

Dowody:

Zeznania A. K.– k. 315 – częściowo

Wyjaśnienia – k.j.w.

Dnia 24 listopada 2014r. o podobnej porze wczesnym wieczorem E. W. (1) podchodziła do bramy budynku nr (...) przy ulicy (...) w W., gdzie zamieszkuje. Gdy wyciągała klucze, podbiegł do niej oskarżony i wyrwał jej torebkę z ręki, po czym uciekł. W torebce miała portmonetkę z pieniędzmi w kwocie 100 zł i dowód osobisty. Pieniądze zabrał, a resztę rzeczy wyrzucił do śmietnika.

Dowody:

Zeznania E. W. – k. 78

Wyjaśnienia – k.j.w.

W dniu 27 listopada 2014r. patrolujący ulice (...) funkcjonariusze policji zauważyli, jak oskarżony idzie za starszą kobietą i zaczęli go obserwować, idąc za nim. Gdy kobieta weszła do bramy, gdzie zapaliło się światło, oskarżony poszedł dalej. Po pewnej chwili zauważył kolejną starsza kobietę, która szła w kierunku ulicy (...). Gdy E. P. (1) podchodziła do bramy budynku, oskarżony do niej podbiegł i wyrwał jej torebkę, po czym zaczął uciekać. Po chwili śledzący go policjanci dokonali jego zatrzymania. Oskarżony skradł torebkę, portfel, pieniądze w kwocie 250 zł, klucze, parasolkę, okulary, dowód osobisty i prawo jazdy.

Dowody:

Zeznania E. P. – k. 7

Wyjaśnienia – k. 17, 22

Protokół zatrzymania – k. 3

A. S. był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z dnia 06.08.2010 r. sygn. akt III K 1239/10 za czyn z art. 278 par. 1, 275 par 1 i 276 k.k. i inne na karę dwóch lat pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej orzeczonej wyrokiem tut. Sądu z dnia 23.10.2012r. sygn. akt III K 419/12 m.in. w okresie od 19.04.2012r do 9.04.2014r.

Dowody:

Dane o karalności – k. 256 i n.

Odpisy wyroków – k. 126 i n.

Oskarżony nie cierpi na chorobę psychiczną ani inne zakłócenia czynności psychicznych. Wykazuje zaburzenia osobowości o charakterze dyssocjalnym. Tempore criminis miał w pełni zachowaną zdolność do rozpoznania znaczenia czynów i pokierowania swym postępowaniem. Może odbywać karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym.

Dowód: Opinia biegłych psychiatrów – k. 222

A. S. przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych mu czynów i złożył wyjaśnienia korespondujące z ustalonym stanem faktycznym (wyjaśnienia - k.j.w.)

Sąd zważył ponadto, co następuje

Stan faktyczny ustalono na podstawie wszystkich przeprowadzonych w sprawie dowodów – zeznań pokrzywdzonych, wyjaśnień oskarżonego oraz zgromadzonej dokumentacji. Pominięto jedynie w tych ustaleniach ten fragment zeznań A. K., która na rozprawie zeznawała o tym, jakoby w skradzionej torebce posiadała większą ilość pieniędzy – nie mówiła o tym w postępowaniu przygotowawczym, a zatem te zeznania należy uznać za niewiarygodne. Zresztą, świadek ogólnie jest mało wiarygodny, albowiem w postępowaniu przygotowawczym miała kłopot z opisaniem sprawcy- najpierw twierdziła, że to kobieta, następnie że nie jest pewna, bo zasugerowała się wyglądem innej osoby w sklepie, która ją miała śledzić itd. Dopiero na rozprawie mówiła o oskarżonym jako o sprawcy, który zresztą sam przyznał się do winy, a notabene jego modus operandi w tej sprawie był identyczny jak w pozostałych.

Powyższy stan faktyczny wskazuje na to, że oskarżony popełnił przestępstwa zarzucane mu aktem oskarżenia. W większości były to czyny z art. 275 par. 1 i 276 k.k. W tych bowiem przypadkach, gdy przedmiotem zaboru były dowody osobiste oraz inne dokumenty, którymi sprawca nie miał prawa rozporządzać, wartość skradzionego mienia nie przekraczała ustawowego progu, czyli czyny te wyczerpywały znamiona wykroczeń z art. 119 par. 1 kw. Jedynie w jednym przypadku, gdy suma skradzionego mienia przekroczyła tę wartość, można mówić o wyczerpaniu także znamion czynu z art. 278 par. 1 k.k. Zabór dokumentu potwierdzającego tożsamość to występek z art. 275 par. 1 k.k., zaś wyrzucenie czy zniszczenie innych dokumentów, tj jak np. legitymacja ubezpieczeniowa, to czyn z art. 276 k.k.

Za czyny te sąd wymierzył – za czyn nr 1 aktu oskarżenia karę 1 roku pozbawienia wolności, za pozostałe czyny, wyczerpujące dyspozycję art.275 par. 1 k.k., również karę 1 roku pozbawienia wolności przy zastosowaniu art. 91 par 1 k.k., albowiem sprawca popełnił je w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem identycznej sposobności, a przepis stanowiący podstawę wymiaru kary w przypadku każdego z tych przestępstw to art. 275 par 1 k.k. Zastosowano nową ustawę zgodnie z ogólną regułą intertemporalną i przepis art. 91 par. 1 k.k. w nowym brzmieniu, gdyż zmieniła się jedynie jego redakcja, ale nie można powiedzieć, iżby w jego brzmieniu poprzednim był to przepis względniejszy dla sprawcy – tak czy inaczej wymiar kary określa się przy jego zastosowaniu w ten sam sposób.

Wymiar kar jednostkowych określono w ten sposób, że wzięto pod uwagę wyjątkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów, wyrażający się w rabowaniu starszych kobiet, bezbronnych w starciu z silnym napastnikiem, jakim jest oskarżony, powodującym często tym samym np. upadek ofiary na ulicę czy tez naruszenie nietykalności cielesnej. Sprawca działał w tym samym rejonie, podobnie, wykorzystując tę samą sposobność, a poza tym był wielokrotnie karany i czynów tych dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa. Popełnił ponownie przed upływem 5 lat od opuszczenia zakładu karnego czyny podobne, tj przeciwko mieniu i przeciwko dokumentom, określone w art. 275 par. 1 k.k. 276 k.k. i 278 par 1. k.k. W tej sytuacji kara powinna być przykładna i spełnić swe funkcje zapobiegawcze, tj odwieźć sprawcę od popełniania takich czynów w przyszłości, ażeby przekonać go, że przestępstwo nie popłaca. Taką karą w przypadku zatwardziałego recydywisty, jakiem jest oskarżony, może być tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności. Biorąc powyższe pod uwagę, wymierzenie kar po 1 roku pozbawienia wolności nie jawi się wcale jako kara surowa, a już na pewno jako kara rażąco surowa. Takim nie może być przecież reakcja na zachowanie sprawcy działającego w warunkach recydywy, który okrada szereg staruszek, wyrywając im torebki, kradnąc pieniądze i wyrzucając dokumenty.

Wymiar kary łącznej oznaczono na 1 rok i 6 miesięcy pozbawienia wolności przy zastosowaniu zasady częściowej absorpcji. Zdaniem sądu oskarżony nie zasługuje na karę niższą, z przyczyn podanych wyżej, a przecież jego modus operandi był w każdym przypadku identyczny, a czyny popełniono w bliskim zakresie czasu. Nie zasługuje on na warunkowe zawieszenie wykonania kary, bez względu na to, jaką ustawę karną stosować, starą czy nową, gdyż orzeczenie kary wolnościowej wobec wielokrotnego sprawcy czynów przeciwko mieniu oraz recydywisty oznaczałoby de facto jej uniknięcie. Stopień społeczności szkodliwości, wydźwięk społeczny oraz oczekiwania społeczności zagrożonej zachowaniem sprawcy w ściśle określonym kręgu dzielnicy P. powoduje też, że celów swych nie spełni żaden inny rodzaj kary, który ewentualnie można by wymierzyć stosując regułę art. 37a k.k. Ani kara ograniczenia wolności, ani tym bardziej grzywny w przypadku działania tego sprawcy nie spełni celów kary, będzie to reakcja zbyt łagodna, nieadekwatna dla stopnia winy, społecznej szkodliwości i celów w zakresie prewencji, także ogólnej. Kara pozbawienia wolności będzie także zaspokajać społeczne poczucie sprawiedliwości i da, przynajmniej na pewien czas, bezpieczeństwo potencjalnym ofiarom znajdującym się w kręgu zainteresowania sprawcy, zwłaszcza że są to osoby starsze i po prostu bezbronne.

Zgodnie z art. 63 par. 1 k.k. na poczet orzeczonej kary zaliczono okres zatrzymania, zaokrąglając ten okres w górę do pełnego dnia.

Nie uwzględniono wniosku o naprawienie szkody w wyższej wysokości na rzecz A. K.. Po pierwsze wątpliwym jest poniesienie szkody w takiej wysokości w sytuacji opisanej powyżej, gdy pokrzywdzona na rozprawie „przypomina sobie”, że jeszcze w torebce miała 650 Euro, o czym na policji „zapomniała” powiedzieć, a po drugie i tak wobec prawomocnego skazania sprawcy za czyn z art. 119 par 1 k.w. na jej szkodę i niemożliwości skazania za to samo na podstawie art. 278 par. 1 k.k. obowiązku tego na podstawie art. 46 par. 1 k.k nie można było uwzględnić. Z kolei na wniosek osk. publicznego zasądzono od oskarżonego na rzecz E. P.obowiązek naprawienia szkody omyłkowo, albowiem odzyskała ona skradzione przedmioty.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k.