Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lipca 2016 r

Sąd Rejonowy w Wałbrzychu III Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Fryderyk Kwiatek

Protokolant: Anna Mendelska

przy udziale Bożeny Jażdrzyk Prokuratury Rejonowej w Wałbrzychu

po rozpoznaniu w dniach 29 czerwca 2016 r , 1 lipca 2016 r

sprawy M. N. (1)

syna P., A.zd. K.

urodzonego (...) w W.

skazanego :

1.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 8 grudnia 2009 roku sygn. akt II K 372/09 za czyn z art. 280 § 1 k.k. popełniony w dniu 3 maja 2009 r na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 3 lat próby ; zarządzoną do wykonania;

2.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 21 września 2010 roku sygn. akt III K 953/10 za czyny z art. 288 § 1 k.k. popełnione w warunkach art. 91 § 1 kk w dniach 29.11.2009r, 1.12.2009r, 23.12.2009r, 2.12.2009r, 1 grudnia 2009r, 27 grudnia 2009r, 28 listopada 2009r, grudzień 2009r, 28.11.2009r, 17.12.2009r, 30.11.2009r, 29.12.2009r, na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności; z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 4 lat próby ; zarządzoną do wykonania;

3.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 24 stycznia 2014 roku sygn. akt III K 684/13 za czyn z art. 62 ust 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii popełniony w dniu 14 maja 2013 r na karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda;

4.prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 08 lipca 2014 roku sygn. akt III K 114/14 za czyn z art. 292 § 1 kk popełniony w dniu 21 grudnia 2013 r na karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda ;

I na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 i § 2 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 czerwca 2015 r łączy skazanemu M. N. (1) kary grzywny orzeczone wyrokami opisanymi w pkt 3,4 części wstępnej niniejszego wyroku łącznego i wymierza mu karę łączną 100(stu) stawek dziennych grzywny po 10 złotych każda;

II pozostałe orzeczenia, nieobjęte wyrokiem łącznym i zawarte w połączonych wyrokach pozostawia do odrębnego wykonania,

III na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie o wydanie wyroku łącznego w części obejmującej wyroki opisane w pkt 1,2 części wstępnej niniejszego wyroku łącznego;

IV zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. z Kancelarii Adwokackiej w W. kwotę 147,60 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu udzielonej skazanemu w postępowaniu przed Sądem;

V zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt III K 272/16

UZASADNIENIE

W piśmie z 1 maja 2016 roku skazany M. N. (2) wniósł o wydanie wyroku łącznego obejmującego kary orzeczone przez Sąd Rejonowy w Wałbrzychu w sprawach o sygnaturach III K 953/10 i II K 372/09.

Sąd ustalił, że M. N. (2) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 8 grudnia 2009 roku sygn. akt II K 372/09 za czyn z art. 280 § 1 k.k., popełniony w dniu 3 maja 2009 r, na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 3 lat próby. Karę tę zarządzono do wykonania. Termin rozpoczęcia wykonywania kary został ustalony na 18 sierpnia 2017 roku, a termin zakończenia – na 18 sierpnia 2019 roku. Nadto, M. N. (2) został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 21 września 2010 roku sygn. akt III K 953/10 za czyny z art. 288 § 1 k.k., popełnione w warunkach art. 91 § 1 kk w dniach 29 listopada 2009 r, 1 grudnia 2009r, 23 grudnia 2009r, 2 grudnia 2009r, 1 grudnia 2009r, 27 grudnia 2009r, 28 listopada 2009r, nieustalonego dnia grudnia 2009r, 28 listopada 2009r, 17 grudnia 2009r, 30 listopada 2009r i 29 grudnia 2009r, na karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary na okres 4 lat próby. Ta kara także została zarządzona do wykonania i skazany odbywa ją od 20 kwietnia 2016 roku. Termin zakończenia wykonywania kary został ustalony na 18 sierpnia 2017 roku.

Sąd z urzędu zbadał możliwość połączenia kar orzeczonych wobec skazanego w innych sprawach. W sprawie prowadzonej pod sygnaturą III K 684/13 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał M. N. (2) wyrokiem z 24 stycznia 2014 roku za czyn z art. 62 ust 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, popełniony w dniu 14 maja 2013 r., na karę 50 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda. Nadto, w sprawie prowadzonej pod sygnaturą III K 114/14 13 Sąd Rejonowy w Wałbrzychu skazał M. N. (2) wyrokiem z 8 lipca 2014 roku za czyn z art. 292 § 1 k.k., popełniony w dniu 21 grudnia 2013 roku, na karę 80 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda.

Dowód: - akta Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. III K 953/10

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. II K 372/09 k. 13-14

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. III K 114/14 k. 115

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu sygn. III K 684/13 k. 115

- informacja o karalności k. 28-30

- opinia o skazanym k. 24-25.

Administracja jednostki penitencjarnej umiarkowanie pozytywnie oceniła postępy resocjalizacji skazanego. Zachowanie skazanego nie było przedmiotem zastrzeżeń. Skazany nie był karany dyscyplinarnie, nie był również nagradzany. Nie wchodził w konflikty z innymi osadzonymi i nie dawał powodów do stosowania środków przymusu bezpośredniego. Skazany nie jest członkiem podkultury przestępczej, a karę odbywa w systemie zwykłego oddziaływania. Mimo że ciąży na nim obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 32.750 zł, nałożony na podstawie art. 72 § 1 k.k., skazany nie wywiązuje się z powinności kompensacyjnych. Nie jest zatrudniony za wynagrodzeniem. Skazany został doprowadzony do zakładu karnego przez funkcjonariuszy Policji. Przełożeni zapewniają o krytycznym stosunku skazanego do popełnionych przez niego przestępstw.

Dowód: - opinia o skazanym k. 24-25.

Sąd zważył nadto, co następuje:

Zgodnie z art. 572 § 1 k.p.k., jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Przywołane unormowanie odsyła do przepisów o karze łącznej zawartych w art. 85 (obecnie 85 § 1 ) i następnych kodeksu karnego. Jednocześnie, przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny i niektórych innych ustaw stanowi, że przepisów rozdziału IX ustawy – Kodeks karny (traktujących o karze łącznej) nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie wspomnianej ustawy zmieniającej ustawę – Kodeks karny i niektóre inne ustawy. Taka potrzeba nie zachodziła, bo ostatnie skazanie miało miejsce w dniu 8 lipca 2014 roku i to zdecydowało o zastosowaniu przepisów Kodeksu karnego obowiązujących przed 1 lipca 2015 roku, a więc w brzmieniu sprzed wejścia w życie wspomnianej ustawy nowelizującej Kodeks karny i niektóre inne ustawy.

Przesłanki wymierzenia kary łącznej opisuje zatem przepis art. 85 kk. Zgodnie z powołaną normą, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Gdy istnieją podstawy do wymierzenia kary łącznej sąd wymierza tą karę w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności (art. 86 § 1 zd. 1 k.k.).

Oceniając sytuację prawną skazanego Sąd przyjął, że jedynie w przypadku wyroków opisanych w pkt 3 i 4 części wstępnej wyroku łącznego zachodziła podstawa wymierzenia kary łącznej, jako że czyny przypisane skazanemu tymi wyrokami zostały popełnione przed wydaniem pierwszego, choćby nieprawomocnego z nich. Bezsprzecznie, czyn, o którym mowa w pkt 4 (czyn z 21 grudnia 2013 roku) i w pkt 3 (czyn z 14 maja 2013 roku) części wstępnej wyroku łącznego zostały popełnione przed 24 stycznia 2014 roku, kiedy wydano pierwszy z wymienionych tu wyroków. Z oceny sytuacji prawnej skazanego nie wynikało, by takie warunki zachodziły co do pozostałych wyroków, które Sąd miał obowiązek badać. Skoro wyrok wydany w sprawie o sygnaturze III K 953/10 dotyczył czynów popełnionych w warunkach ciągu przestępstw w okresie od 28 listopada 2009 roku do 29 grudnia 2009 roku, a poprzedzający go wyrok w sprawie o sygnaturze III K 372/09 został wydany dopiero 8 grudnia 2009 roku, to nie mogło być mowy o połączeniu kar wymierzonych tymi wyrokami. To oczywiście oznaczało konieczność umorzenia postępowania, jak o tym mowa w art. 572 k.p.k., stanowiącym o konsekwencjach braku warunków do wydania wyroku łącznego.

Wracając do kwestii kary łącznej grzywny Sąd ustalił jej wymiar na 100 stawek dziennych, a wysokość stawki dziennej na kwotę 10 zł, odpowiadającą stawce ustalonej wyrokami jednostkowymi. Mając na względzie normę art. 86 § 1 u § 2 k.k., Sąd wymierzył skazanemu kare łączną grzywny bliższą dolnej (80 stawek) aniżeli górnej (130 stawek) liczbie stawek dziennych, mając na uwadze postawę prezentowaną przez skazanego, opisaną obecnie – przez wzgląd na osadzenie w zakładzie karnym - umiarkowanie pozytywną opinią o skazanym, jak i brak dalszych skazań, świadczący dobitnie o rezygnacji z naruszania prawa. Nadto, Sąd miał na uwadze, że skazany nie wywiązuje się z obowiązku naprawienia szkody i siłą rzeczy nie wykonuje kar grzywny, nie mając ku temu obecnie sposobności na skutek pozostawania w zakładzie karnym bez zatrudnienia. W ten sposób Sąd baczył, by nie wymierzyć kary, która stanowiłaby nieusprawiedliwione dobrodziejstwo bądź krzywdzącą dolegliwość.

Pozostałe orzeczenia w sprawach podlegających badaniu, nieobjęte przedmiotowym wyrokiem łącznym, Sąd pozostawił do odrębnego wykonania.

Sąd uznał obecność obrońcy skazanego na rozprawie za wystarczającą. Mając na względzie, że koszty pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu nie zostały opłacone, na podstawie art. § 19 w zw. z § 14 ust. 5 w zw. z § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu Sąd zasądził należność obrońcy w przepisanej wysokości, uwzględniającej należną daninę.

Na podstawie art. 623 kpk Sąd zwolnił skazanego od ponoszenia kosztów sądowych w przedmiocie wydania wyroku łącznego uznając, iż jego obecna sytuacja, w szczególności brak jakiegokolwiek zajęcia zarobkowego i dalsze pozostawanie w zakładzie karnym, sprawiły, że wyłożenie takich kosztów było dla niego zbyt uciążliwe.