Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: stażysta S. D.

po rozpoznaniu w dniu 9 września 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 10 stycznia 2013 roku nr (...)- (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się S. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 grudnia 2012 roku na okres jednego roku.

Sygn. akt IVU 153/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 9 września 2013 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 10 stycznia 2013 r. odmówił od dnia 01.12.2012 r. S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 07.01.2013 r. został uznany za zdolnego do pracy.

S. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż w jego ocenie zaskarżona decyzja jest oparta na wadliwej ocenie jego stanu zdrowia. Nadal jest niezdolny do pracy, wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych lekarzy sądowych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. K. urodzony w dniu (...), ma wykształcenie podstawowe, , pracował jako pracownik fizyczny, sprzedawca, betoniarz. Od 28.08.1993 r. do 30.11.2012 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

/okoliczności bezsporne/

Odwołujący w dniu 25.10.2012 r. wystąpił z wnioskiem o rentę. Lekarz orzecznik ZUS w dniu 15.11.2012 r. uznał go za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 31.10.2014 r. W trybie nadzoru odwołujący został zbadany przez komisję lekarska w dniu 07.01.2013 r., która ustaliła brak niezdolności do pracy i Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 10 stycznia 2013 r. wstrzymał od dnia 01.12.2012 r. S. K. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/dowód: wniosek z dnia 25.10.2012 r. –k. 243 ar,

orzeczenie LO ZUS z dnia 15.11.2012 r. –k. 245 ar,

orzeczenie KL ZUS z dnia 07.01.2013 r. –k. 251 ar,

decyzja z dnia 10.01.2013 r. –k. 253 ar/.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. istnienia u S. K. niezdolności do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu endokrynologii.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły endokrynolog rozpoznał u odwołującego:

- cukrzycę insulinozależną typu 2 o chwiejnym przebiegu,

- neuroglikopenię,

- polineuropatię i angiopatię cukrzycową,

- guzkową chorobę zwyrodniającą tarczycy z prawidłową funkcją hormonalną,

- chorobę nadciśnieniową,

- przebyte przemijające niedokrwienie mózgu (2010),

- zespół bólowy kręgosłupa ze zmianami zwyrodnieniowymi,

- zaburzenia nerwicowe,

- stan po obustronnej operacji katarakty (2011, 2013),

- otyłość.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał odwołującego za częściowo niezdolnego do pracy na okres 1 roku od 01.12.2012 r. Niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Nie rokuje odzyskania zdolności do pracy nawet po przekwalifikowaniu.

Jak wynika z uzasadnienia opinii, odwołujący ma 62 lata i stwierdzoną otyłość, hyperlipidemię, niestabilną cukrzycę insulinoodporną powikłaną angiopatią naczyniową pod postacią przebytego w 2010 r. przemijającego niedokrwienia mózgu, z uszkodzeniem mięśnia sercowego z arytmią pod postacią przebytego napadowego migotania przedsionków, z nadciśnieniem tętniczym z objawami neuroglikopenii pod postacią zasłabnięć posiada bardzo wysokie ryzyko nagłego zgonu. U 80% chorych z takimi objawami w ciągu trzech lat od pierwszego epizodu mózgowego dochodzi do zgonu. Odwołujący z wykształceniem podstawowym nie ma możliwości wykonywania ciężkiej pracy zawodowej, ponieważ obecnie nawet gdy nie pracuje stan zdrowia nie jest wyrównany.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 8-12 as/

Żadna ze stron nie kwestionowała opinii.

Wydaną w tym zakresie opinie biegłego sądowego endokrynologa Sąd uznał za trafną i dostatecznie wyjaśniającą przedmiot sporu, gdyż została wydana przez specjalistę z tego rodzaju schorzeń na jakie choruje odwołujący, po wnikliwej analizie aktualnych wyników badań oraz zebranej aktach sprawy dokumentacji lekarskiej.

Opinia biegłego w ocenie Sądu spełnia ponadto wymogi przewidziane dla tego rodzaju środków dowodowych w art. 278 kpc i art. 285 kpc, a także w Rozporządzeniu Ministra Polityki Społecznej z dnia 14.12.2004 r. w sprawie orzekania o niezdolności do pracy dla celów rentowych w związku z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS.

Dowody z dokumentów zalegających w aktach Zakładu Ubezpieczeń Społecznych nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności, a ponadto nie były kwestionowane prze strony postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 10 stycznia 2013 r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest niezdolny do pracy, czy też stan jego zdrowia uległ zmianie, jak to wynika z zakwestionowanej opinii komisji lekarskiej i wydanej na jej podstawie decyzji ZUS.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego endokrynologa sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej, stwierdził u ubezpieczonego istnienie przesłanek uzasadniających przyjęcie, iż S. K. z uwagi na - cukrzycę insulinozależną typu 2 o chwiejnym przebiegu, neuroglikopenię, polineuropatię i angiopatię cukrzycową, guzkową chorobę zwyrodniającą tarczycy z prawidłową funkcją hormonalną, chorobę nadciśnieniową, przebyte przemijające niedokrwienie mózgu (2010), zespół bólowy kręgosłupa ze zmianami zwyrodnieniowymi i otyłość - spełnia warunek w postaci częściowej niezdolności do pracy w zawodzie pracownika fizycznego, sprzedawcy, betoniarza okresowo na okres od dnia 01.12.2012 r. na okres 1 roku. Stwierdzone schorzenia stanowią przeciwwskazanie do wykonywania pracy fizycznej, a innej pracy z uwagi na wykształcenie odwołujący nie może wykonywać.

Pozostałych warunków z art. 57 ust. 1 ustawy organ rentowy nie kwestionował.

W niniejszym przypadku odwołujący spełnia przesłanki z art. 12, 13 i 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162, poz. 1118 z późn. zm.) oraz art. 477 ¹⁴ §2 kpc należało orzec jak w wyroku i zmienić zaskarżoną decyzję z dnia 10 stycznia 2013 r. przyznając S. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.12.2012 r. na okres 1 roku.