Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lipca 2016 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie Wydział III Karny

w składzie:

Przewodniczący – SSR Maciej Jabłoński

Protokolant – stażysta Magdalena Mazurkiewicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 20 lipca 2016 r.

sprawy:

M. A. A. - s. A. i H. i H. zd. B., ur. (...) w B. (B.),

oskarżonego o to, że:

w dniu (...) w (...) W. – O. usiłował przekroczyć podstępem, wbrew przepisom, granicę R. P.na kierunku wjazdowym do P.„przylot z D.” rejs nr (...), używając podczas odprawy granicznej swojego autentycznego paszportu b. nr (...) wydanego w dniu (...). na dane M. A. A., w którym znajdowała się autentyczna wiza krajowa typu D nr (...) wydana w celu podjęcia nauki oraz w celu uwiarygodnienia swojego deklarowanego celu wjazdu użył jako autentyczne podrobione na wzór oryginalnego (...) wystawiony na dane M. A.w celu podjęcia nauki, zawierający dane Wyższej Szkoły F. Z.w W. ul. (...), (...)-(...) W., lecz zamierzonego celu nie osiągnął, gdyż otrzymał decyzję o odmowie wjazdu na terytorium R. P.

tj. o czyn z art.13 § 1 k.k. w zw. z art. 264 § 2 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

orzeka:

I.  Oskarżonego M. A. A.uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 264 § 2 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. art. 11 § 2 k.k. skazuje oskarżonego, a podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. art. 11 § 3 k.k wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  na podstawie art. 69 k.k. i art. 70 § 1 k.k. wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby,

III.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek dowodu rzeczowego wymienionego w wykazie dowodów rzeczowych na k. 30 pod poz. 1 poprzez pozostawienie w aktach sprawy,

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sadowych na rzecz Skarbu Państwa.

Sygn. akt. III K 378/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 20 lipca 2016r.

Na podstawie art. 424 § 3 k.p.k. ograniczyć zakres uzasadnienia wyroku wydanego w trybie art. 343 k.p.k., do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz wskazanych rozstrzygnięć.

Na podstawie całokształtu ujawnionego materiału dowodowego, Sąd dokonał następującej oceny prawnej czynu oskarżonego:

Mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego stwierdzić należy, że wina oskarżonegoM. A. A.nie budzi żadnych wątpliwości i została udowodniona w całości. Oskarżony przyznał się bowiem do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył klarowne wyjaśnienia korespondujące z pozostałym materiałem dowodowym sprawy w postaci zeznańA. I. M., jak również protokołu zatrzymania rzeczy, protokołu oględzin rzeczy wraz z wydrukiem, kserokopii dokumentów z postępowania administracyjnego.

Całokształt materiału dowodowego sprawy układa się w logiczną całość, toteż okoliczności niniejszej sprawy nie budzą wątpliwości.

Czynność sprawcza z art. 264 § 2 k.k. polega na nielegalnym przekroczeniu granicy państwowej wbrew przepisom ustawy z 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (tj. Dz. U. z 2009 Nr 12, poz. 67) przy użyciu przemocy, groźby, podstępu bądź we współdziałaniu sprawcy z innymi osobami. Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o ochronie granicy państwowej, przekraczanie granicy państwowej jest dozwolone na podstawie dokumentów uprawniających do jej przekroczenia. Dokumenty uprawniające do przekroczenia granicy państwowej określają odrębne przepisy, w tym umowy międzynarodowe, których Rzeczpospolita Polska jest stroną lub przepisy prawa Unii Europejskiej. Momentem przekroczenia granicy państwowej jest ukończenie przez funkcjonariusza polskiej Straży Granicznej czynności polegającej na sprawdzeniu ważności i autentyczności dokumentów uprawniających do przekroczenia polskiej granicy państwowej przy równoczesnym ustaleniu tożsamości osoby legitymującej się tymi dokumentami (por. wyrok Sądu Najwyższego z 26 lipca 2001 r., V KKN, 81/99, niepubl.).

Przestępstwo z art. 264 § 2 k.k. ma charakter powszechny, może być popełnione umyślnie, tylko w zamiarze bezpośrednim. Zawarte w opisie znamię „podstępu” polega na wybiegu mającym na celu zmylenie, oszukanie kogoś, w celu przekroczenia granicy.

Natomiast czynność sprawcza z art. 270 § 1 k.k. polega na podrobieniu lub przerobieniu dokumentu albo użyciu takiego dokumentu jako autentycznego.

Zgromadzony w sprawie i uznany przez Sąd za wiarygodny materiał dowodowy jednoznacznie wykazał, iż oskarżony w dniu (...) roku usiłował podstępem przekroczyć granicę R. P. używając podczas odprawy granicznej swojego autentycznego paszportu b. w którym znajdowała się autentyczna wiza wydana w celu podjęcie nauki oraz w celu uwiarygodnienia swojego deklarowanego celu wjazdu użył jako autentyczne podrobione na wzór oryginalnego „L. of acceptance” wystawiony na dane M. A. A. w celu podjęcia nauki, zwierający dane Wyższej Szkoły F. Z. w W. ul. (...).

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, a w szczególności wyjaśnienia oskarżonego złożone w toku postępowania przygotowawczego, w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz zeznania A. I. M., protokół zatrzymania rzeczy, protokół oględzin rzeczy, należy uznać, iż wina oskarżonego jest bezsporna.

Wraz z wniesionym do tut. Sądu aktem oskarżenia Prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa Ochota na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. złożył wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary, tj. 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na okres 2 lat próby, oraz orzeczenie przepadku dowodu rzeczowego. Sąd uznając, że okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości, a cele postępowania zostaną osiągnięte, uwzględnił wniosek Prokuratora o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzania postępowania dowodowego i orzeczenie uzgodnionej z oskarżonym kary.

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd Rejonowy stosował wszystkie przesłanki wymiaru kary zawarte w treści art. 53 k.k.. Przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu Sąd odwołał się do definicji zawartej w art. 115 § 2 k.k. Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Oskarżony swoim zachowaniem godził bezpośrednio w dobro prawne jakim jest ochrona granic przed nielegalnym ich przekraczaniem, zaś pośrednio także i w dobro prawne jakim jest bezpieczeństwo państwa. Oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim. Istotny jest przy tym fakt, że oskarżony usiłował popełnić przestępstwo, nie dokonał go zaś tylko dla tego, że mu w tym przeszkodzono. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę młody wiek oskarżonego oraz jego dotychczasową niekaralność (k.33).

W konsekwencji uznać należało, iż karą adekwatną do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości będzie kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Spełni ona swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego i uczyni zadość społecznemu odczuciu sprawiedliwości. W ocenie Sądu orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju niż kara wymierzona oskarżonemu w wyroku byłoby sprzeczne z zasadami wymiaru kary.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że istnieje pozytywna prognoza kryminologiczna co do oskarżonego i warunkowo zawiesił wykonanie kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. W ocenie Sądu wobec oskarżonego nie jest konieczne wychowawcze oddziaływanie w warunkach więziennych, celem uświadomienia mu naganności jego postępowania. Oskarżony jest osobą w pełni dojrzałą. Nie był dotychczas karany. Sąd żywi przy tym głębokie przekonanie, że popełnione przez oskarżonego przestępstwo było incydentem w życiu oskarżonego, który się więcej nie powtórzy. W ocenie Sądu groźba zarządzenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności będzie dla niego wystarczającą motywacją, aby przestrzegać porządku prawnego i nie popełniać w przyszłości kolejnych przestępstw. Okres 2 lat próby będzie okresem wystarczająco długim, aby dokonać prawidłowej weryfikacji zachowania oskarżonego. W tym stanie rzeczy kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na wskazany przez Sąd okres, spełni swoje cele wychowawcze i prewencyjne.

Dowód rzeczowy ujęty w wykazie dowodów rzeczowych na k. 30 pod poz. 1 służył oskarżonemu do popełnienia przestępstwa, toteż zasadnym było orzeczenie jego przepadku na podstawie art. 44 § 2 k.k.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego.