Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 stycznia 2016 roku

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Renata Folkman

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Kotala

przy udziale Prokuratora: Rafała Matusiaka

po rozpoznaniu w dniach 3 listopada 2015 roku, 27 stycznia 2016 roku na rozprawie sprawy

M. J.

s. T. i G. z domu J.

ur. (...) w S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10 maja 2015 roku w P. (...)woj. (...) przy ul. (...) znieważył słowami wulgarnymi potocznie uznawanymi za obelżywe funkcjonariuszy Straży Miejskiej w P. (...) starszego strażnika K. Ż. i strażnika P. B., w trakcie pełnienia przez nich obowiązków służbowych,

tj. o czyn z art. 226§1 kk

orzeka

1.  oskarżonego M. J. uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu z tym uzupełnieniem w jego opisie, iż znieważenia funkcjonariuszy dopuścił się nie tylko podczas, ale i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych i za to na podstawie art. 226§1 kk w zw. z art. 4§1 kk wymierza mu karę grzywny w liczbie 100 (stu stawek dziennych), ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

2.  na podstawie art. 69§1 kk, art. 70§1 pkt 2 kk w zw. z art. 4§1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny warunkowo zawiesza na okres próby 1 (jednego) roku;

3.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. H. kwotę 516,60 zł (pięćset szesnaście złotych, sześćdziesiąt groszy) złotych tytułem zwrotu kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu;

4.  tytułem częściowego zwrotu wydatków w sprawie zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 200 (dwieście) złotych, natomiast zwalnia oskarżonego z ponoszenia wydatków powyżej tej kwoty (obciążając nimi Skarb Państwa) oraz zwalnia go od ponoszenia opłaty w całości.

UZASADNIENIE

(uzasadnienie w trybie art. 423 § 1 a kpk, w zakresie kary)

Wymierzając M. J. karę sąd kierował się dyrektywami z art. 53 § 1 i 2 kk.

Po stronie okoliczności łagodzących sąd zważył niekaralność oskarżonego, jak i jego przyznanie się do winy (co do zasady – oskarżony wprawdzie twierdził, iż pewnych szczegółów nie pamięta, ale jednocześnie przyznał, iż nie kwestionuje przebiegu zdarzenia zrelacjonowanego przez strażników i jeżeli tak zeznają pokrzywdzeni funkcjonariusze, to tak z pewnością musiało być, gdyż to oni byli trzeźwi podczas zdarzenia, on zaś był nietrzeźwy, stąd jego pamięć w tym zakresie może być zawodna). Na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił też złożenie przez niego wyjaśnień w sprawie, a także przeproszenie pokrzywdzonych i wyrażoną skruchę. Z kolei po stronie okoliczności obciążających sąd zważył, iż przypisanego czynu oskarżony dopuścił się w stanie nietrzeźwości oraz wobec dwóch strażników.

Zważywszy powyższe sąd wymierzył oskarżonemu za przypisany czyn karę grzywny 100 stawek dziennych (co odzwierciedla stopień społecznej szkodliwości czynu i stopień zawinienia oskarżonego), w kwocie po 10 zł każda stawka (co z kolei jest adekwatne do możliwości płatniczych oskarżonego; który ma obowiązek alimentacyjny wobec dziecka, na które dobrowolnie łoży w kwocie około 250 zł miesięcznie, a utrzymuje się z renty inwalidzkiej w kwocie 650 zł miesięcznie i nie może zarobkować). Wobec tego, że oskarżony nie był karany, przeprosił pokrzywdzonych, wyraził skruchę, przyznał się, to sąd uznał, iż wystarczająca – do celów prewencji szczególnej i ogólnej – będzie kara grzywny w zawieszeniu. Dlatego też sąd zawiesił warunkowo wykonanie orzeczonej kary grzywny na okres próby 1 roku. Zdaniem sądu rejonowego tak ukształtowany wymiar kary z jednej strony podziała na oskarżonego prewencyjnie (bo będzie miał świadomość, że w przypadku naruszenia prawa kara grzywny może zostać „odwieszona” i będzie ją musiał zapłacić, co w jego sytuacji materialnej byłoby niezwykle trudne). Z drugiej strony przy tak wymierzonej karze zostaną spełnione cele prewencji ogólnej, czyli – w tym wypadku aspekt wychowawczy do społeczeństwa, mianowicie sygnał, iż nie wolno lżyć funkcjonariuszy publicznych, którzy wykonują swe obowiązki ustawowe i nie mają wpływu na czas i miejsce, w jakim przychodzi im obowiązki te wykonywać. Sąd rejonowy nie dopatrzył się powodów, dla jakich kara grzywny winna być wymierzona jako kara bezwzględna (czyli do zapłaty już teraz, a nie tylko w sytuacji, gdyby oskarżony ponownie złamał porządek prawny. W ocenie sądu tak ukształtowana kara lepiej zabezpieczy i społeczeństwo przed ewentualnym złamaniem porządku prawnego przez oskarżonego, jak i jego samego lepiej zmotywuje do przestrzegania ogólnie obowiązujących zasad).

O należności obrońcy z urzędu sąd orzekł w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia MS z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (…) w zw. z § 21 rozporządzenia MS z dnia 21.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

W oparciu o art. 627 kpk sąd zasądził od oskarżonego część (mniejszą) kosztów procesu, w kwocie adekwatnej do jego zdolności płatniczych, w pozostałym zakresie sąd zwolnił go z ponoszenia tych kosztów, a to w oparciu o art. 624 § 1 kpk (w szczególności z powodu wysokości renty i obowiązku alimentacyjneg0, który ma pierwszeństwo egzekucyjne przed kosztami sądowymi).