Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lipca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Rzeszowie VI Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Barbara Frankowska

Sędziowie: SO Renata Bober

SO Anna Walus-Rząsa ( spr.)

Protokolant: st. sekr. sądowy Magdalena Kamuda

po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2016 r. w Rzeszowie

na rozprawie

sprawy z powództwa: R. L.

przeciwko: (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego od wyroku Sądu Rejonowego w K. V Wydziału Gospodarczego z dnia 22 lutego 2016 r., sygn. akt V GC 585/15

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda R. L. kwotę 700,30 zł ( siedemset złotych 30/100) tytułem kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt VI Ga 128/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 14 lipca 2016 roku

Ostatecznie sprecyzowanym pozwem powód R. L. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 3.536,25 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 5.412,00 zł od dnia 25.01.2015r. do dnia 19.11.2015 r. oraz od kwoty 3.536,25 zł od dnia 20.11.2015 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów postępowania, wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powództwo cofnięto co do kwoty 1.875,75 zł.

W uzasadnieniu powód podał, że na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej z poszkodowanym przysługuje mu od pozwanego będącego ubezpieczycielem sprawcy szkody odszkodowanie obejmujące zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego i holowanie pojazdu uszkodzonego.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu.

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2016 roku Sąd Rejonowy w K.zasądził od pozwanego (...) S. A.
z siedzibą w W. na rzecz powoda R. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (...) w K. kwotę 3.536,25 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

– od kwoty 5.412,00 zł od dnia 25 stycznia 2015 r. do dnia 19 listopada 2015 r.,

– od kwoty 3.536,25 zł od dnia 20 listopada 2015 r. do dnia zapłaty (pkt I), umorzył postępowanie co do kwoty 1.875,75 zł (pkt II), zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.488,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 1.200,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. (pkt III)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

R. L. oraz (...) S.A. w W. są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą. Zakres działalności powoda obejmuje m.in. najem pojazdów zastępczych.

W dniu 26.03.2014 r., na ul. (...) w K., doszło do kolizji drogowej samochodu osobowego marki C. (...) należącego do A. D.. Sprawca szkody objęty był obowiązkowym ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych na podstawie umowy zawartej z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń.

Z uwagi na rozmiar uszkodzeń w pojeździe, które uniemożliwiały jego używanie, samochód odholowany został przez R. L. do (...) Przedsiębiorstwa Usługowo – Handlowego (...) – (...). L., E. M., E. Z., Sp. j. w K., mającego siedzibę na
ul. (...).

Tego samego dnia poszkodowany zawarł z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego marki O. (...). Pojazd ten wykorzystywany był przez poszkodowanego w takim samym zakresie, jak pojazd uszkodzony. Poszkodowany korzystał z niego w zwykłych czynnościach życia codziennego, tj. celem dojazdy do pracy, sklepu, rodziny, przyjaciół, celem załatwienia formalności związanych z powstaniem szkody. A. D. nie posiadał innego pojazdu, który mógłby wykorzystywać w zamian uszkodzonego.

Po dokonaniu zgłoszenia szkody w zakładzie ubezpieczeń, w dniu 31.03.2014r. sporządzona została wycenia pojazdu w stanie nieuszkodzonym, którego wartość ustalono na 3.500,00 zł brutto. Jednocześnie sporządzono kalkulację naprawy na kwotę 3.231,05 zł brutto. Pismem z dnia 01.04.2014 r. poszkodowany poinformowany został o powyższych ustaleniach. Jednocześnie wskazano poszkodowanemu, że jeżeli koszty naprawy pojazdu przekroczą 3.500,00 zł brutto to odszkodowanie ustalone zostanie jako różnica pomiędzy wartością pojazdu przed szkodą i wartością tzw. pozostałości.

Odszkodowanie odpowiadające ustalonym przez zakład ubezpieczeń kosztom naprawy pojazdu wypłacone zostało A. D. w dniu 07.04.2014 r.

Po oddaniu uszkodzonego pojazdu do warsztatu naprawczego sporządzona została symulacja kosztów naprawy pojazdu wskazująca, że przekroczą one znacznie wartość samochodu. W tej sytuacji warsztat naprawczy uzgadniał z pokrzywdzonym, czy chce naprawiać pojazd używając części nowych czy części używanych lub alternatywnych. Początkowo A. D. nie wiedział czy szkoda rozliczona zostanie z zakładem ubezpieczeń bezgotówkowo oraz czy środków pieniężnych z odszkodowania wystarczy na zamówienie części droższych, czy też tańszych. W dniu 03 i 04.2014 r. dokonano zamówienia części zamiennych, z których ostatnie dostarczone zostały w dniu 09.04.2014 r. Naprawę zakończono w dniu 25.04.2014 r. Dwutygodniowy czas naprawy pojazdu jest czasem realnym, który nie musi pokrywać się z czasem technologicznym. Ostatecznie naprawa pojazdu rozliczona została przez warsztat naprawczy z poszkodowanym.

Wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy należy do sieci naprawczej (...). Pomimo, iż zdarzało się że zakład ubezpieczeń kwestionował czas napraw pojazdów przez ten warsztat, stała umowa z pomiędzy wskazanymi podmiotami nie została jednak zerwana.

Tytułem rozliczenia usług świadczonych na rzecz poszkodowanego powód R. L. wystawił w dniu 17.01.2015 r. fakturę VAT nr
F (...). Faktura ta objęła kwotę 5.412,00 zł brutto, w tym kwotę 4.797,00 zł brutto tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz kwotę 615,00 zł brutto tytułem kosztów holowania pojazdu.

W dniu 04.09.2015 r. poszkodowany A. D. oraz powód R. L. zawarli umowę przelewu wierzytelności obejmującej koszty usług świadczonych przez powoda. O dokonanym przelewie zawiadomiono stronę pozwaną.

Decyzją z dnia 18.11.2015 r. strona pozwana dokonała wypłaty na rzecz R. L. kwoty 1.875,75 zł tytułem roszczeń zgłoszonych przez powoda. Suma powyższa objęła kwotę 153,75 zł tytułem ryczałtu za holowanie pojazdu oraz kwotę 1.722,00 zł tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 14 dni, przyjmując w tym przypadku stawkę czynszu najmu w kwocie 100,00 zł netto za 1 dobę.

Stawki czynszu za najem pojazdów zastępczych oraz ryczałt za holowanie pojazdu stosowane przez powoda mieszczą się wśród rynkowych stawek stosowanych przez inne firmy zajmujące się na lokalnym rynku świadczeniem usług najmu pojazdów zastępczych. W zakresie dotychczasowej działalności powód zgłaszał już analogiczne roszczenia w stosunku do innych zakładów ubezpieczeń, które uwzględniały jego roszczenia.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy uznał ostatecznie sprecyzowane powództwo za zasadne w całości. Dokonując rozważań na tle art. 361 kc za bezzasadne Sąd uznał stanowisko strony pozwanej, że za uzasadniony może być ewentualnie uznany jedynie okres najmu pojazdu zastępczego w czasie odpowiadającemu technologicznemu okresowi naprawy uszkodzonego pojazdu, wyliczonej przez zakład ubezpieczeń na 22 RBG. Technologiczny czas naprawy ma charakter ściśle teoretyczny i służy jedynie do określania kosztów robocizny. Przyjęte w komputerowych systemach normy fabryczne robocizny, jakie służą do kosztorysowania, nie uwzględniają wielu istotnych czynności występujących w normalnym toku przygotowania i realizacji procesu naprawy, które mają zasadniczy wpływ na czas naprawy.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego samochód odholowany został do zakładu ubezpieczeń w dniu 26.03.2014 r. Następnie pismem z dnia 01.04.2014 r. poszkodowany poinformowany został przez zakład ubezpieczeń, o ustalonej wartości pojazdu w stanie przed szkodą oraz kalkulacji kosztów naprawy pojazdu. Dodatkowo poinformowano poszkodowanego, że jeżeli koszty naprawy pojazdu przekroczą kwotę 3.500,00 zł, jako wartość pojazdu w stanie nieuszkodzonym, to szkoda rozliczona zostanie jako tzw. szkoda całkowita. Jednocześnie dokonana w warsztacie naprawczym kalkulacja wskazała, że koszty naprawy przekroczą wartość pojazdu. Z uwagi na fakt, że początkowo poszkodowany nie posiadał wiedzy o tym jaką kwotę uzyska tytułem odszkodowania, a w efekcie czy będzie można naprawić pojazd przy użyciu części nowych czy też używanych lub alternatywnych, wstrzymano się z zamówieniem części. Ostatecznie jednak w dniach 03 i 09.04.2014r. dokonano zamówienia części zamiennych. Ostatnia z nich dostarczona została w dniu 09.04.2014 r. Następnie do dnia 25.04.2014 r. trwał proces naprawy pojazdu.

Jak wynika z zeznań pracownika warsztatu naprawczego M. P. realny czas naprawy pojazdu nie pokrywa się z wyliczonym teoretycznie czasem technologicznym. Dwutygodniowy zaś czas naprawy podjętej po dostarczeniu ostatniej z części zamiennych jest czasem realnym. Warsztat naprawczy pracuje w ośmiogodzinnym czasie pracy. Zauważyć należy, że wybrany przez poszkodowanego warsztat naprawczy należy do sieci naprawczej (...), z którym łączy go stała współpraca. Zakład ubezpieczeń faktycznie honoruje praktykę realizacji napraw pojazdów przez swego kontrahenta.

Nie budzi wątpliwości Sądu fakt, iż zastosowana przez powoda R. L. stawka czynszu najmu samochodu zastępczego mieści się wśród stawek rynkowych stosowanych przez inne firmy zajmujące się tego typu działalnością.

Poszkodowany decydujący się na najem pojazdu zastępczego nie jest obowiązany poszukiwać firmy, która oferuje najtańsze usługi tego typu. Analiza cennika stosowanego przez inną firmę lokalnego rynku tj. Rent a car direct i Best rent a car oraz praktyka innych firm ubezpieczeniowych, uznających roszczenia powoda wskazują, iż stawka czynszu zastosowana w niniejszej sprawie, dla samochodu klasy B, wynosząca 159,90 zł brutto, porównywalna jest z czynszami stosowanymi przez inne firmy i nie jest wygórowana. Świadczą o tym bowiem zalegające w aktach sprawy faktury wystawione przez powoda wraz z akceptującymi je decyzjami zakładów ubezpieczeń.

Zauważyć należy, że stawki czynszu najmu pojazdów stosowane przez powoda wynikają z wartości danego pojazdu, miesięcznego czasu eksploatacji, ubezpieczenia, opłaty leasingowej, faktu, iż samochody nie mają więcej niż 3 lata. Powód zapewnia kompleksową obsługę wynajmowanego pojazdu. Klient nie ma obowiązku uiszczania kaucji, ani ponoszenia jakichkolwiek dodatkowych kosztów.

Ustalenia co do rynkowego charakteru stawki czynszu najmu pojazdu odnoszą się również do stosowanego przez powoda ryczałtu za koszty holowania pojazdu. Na ustalenie wskazanego ryczałtu wpływają bowiem różne czynniki kosztotwórcze, które różne są w różnych firmach, trudniących się tego rodzaju działalnością. Chodzi o m.in. o koszty utrzymania sprzętu, zakupu paliwa, wynagrodzeń pracowników. Kosztów tych z tego względu nie można uśrednić. Nie można stwierdzić aby stawka zastosowana w tym względzie przez powoda była zawyżona. Ma ona charakter rynkowy i akceptowana jest przez inne towarzystwa ubezpieczeń w analogicznych sprawach.

Niezasadny jest także zarzut strony pozwanej, że poszkodowany A. D. swoim działaniem doprowadził do zwiększenia szkody albowiem zawarł umowę najmu pojazdu klasy wyższej niż samochód uszkodzony. Analiza informacji jakie powszechnie dostępne są na stronach internetowych, w tym stronie www.wikikipedia.pl wskazuje, że zarówno samochód marki C. (...), jaki i O. (...) należą do samochodów segmentu B. Poszkodowany wynajął więc pojazd tej samej klasy, co pojazd uszkodzony.

Wszystkie powyższe okoliczności legły u podstaw oddaleniu wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ds. techniki samochodowej. Dowód takie był bowiem zbędny. Spowodowałby wydłużenie postępowania i zwiększenie jego kosztów.

W tym stanie rzeczy ostatecznie sprecyzowane powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Na podstawie art. 355 § 1 kpc postępowanie umorzono w zakresie, w jakim powództwo zostało cofnięte. O kosztach postepowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kc.

Od powyższego wyroku apelację wniósł pozwany zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

1.  naruszenie przepisów prawa materialnego tj.:

a)  art. 361 §1 kc poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne przyjęcie, że stawka najmu pojazdu zastępczego zastosowana przez powoda odpowiadała stawkom rynkowym i pozostawała w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem z którego szkoda wynikła;

b)  art. 361 §1 kc poprzez uznanie, że stawka czynszu najmu pojazdu zastępczego ustalona pomiędzy poszkodowanym a wynajmującym stanowi podstawę ustalenia wysokości szkody poniesionej przez poszkodowanego, nawet jeśli jest zawyżona;

c)  art. 361 § 1 KC poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i błędne przyjęcie, iż stawka za usługę holowania zastosowana przez powoda odpowiadała stawkom rynkowym i pozostawała w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którego szkoda wynikła; art. 361 § 1 KC poprzez uznanie, że stawka za usługę holowania ustalona pomiędzy poszkodowanym, a powodem stanowi podstawę ustalenia wysokości szkody poniesionej przez poszkodowanego, nawet jeśli jest zawyżona.

d)  art. 361 § 1 KC poprzez zasądzenie kwot, które nie pozostawały w adekwatnym (normalnym) związku przyczynowym ze szkodą, przez co doszło do bezpodstawnego wzbogacenia poszkodowanego.

e)  art. 822 § 1 KC przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, w wyniku czego na pozwanego został nałożony obowiązek zapłaty odszkodowania przekraczającego granicę odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela udzielającego ochrony ubezpieczeniowej w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

2.  naruszenie przepisów postępowania cywilnego, a to:

a)  art. 6 KC i art. 232 KPC poprzez naruszenie reguł dotyczących rozłożenia ciężaru dowodu i uwzględnienie powództwa pomimo, że strona powodowa nie wykazała okoliczności pozwalających uznać koszty najmu pojazdu zastępczego za niezbędne, celowe i ekonomicznie uzasadnione oraz pozostające w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem, z którego szkoda wynikła;

b)  art. 6 KC i art. 232 KPC poprzez naruszenie reguł dotyczących rozłożenia ciężaru dowodu i uwzględnienie twierdzenia powoda, że w niniejszej sprawie wystąpiła szkoda całkowita pomimo, że strona powodowa nie wykazała tego stosowny dowodem;

c)  art. 227 KPC w zw. z art. 278 KPC poprzez samodzielne ustalenie przez Sąd I Instancji, iż zastosowane przez powoda stawka najmu pojazdu zastępczego oraz stawka za holowanie odpowiadały średnim stawkom stosowanym na rynku lokalnym, pomimo, iż wyjaśnienie tych okoliczności wymagało posiadania wiadomości specjalnych i skorzystania z pomocy biegłego, art. 227 KPC w zw. z art. 278 KPC poprzez samodzielne ustalenie przez Sąd I Instancji, iż uszkodzony pojazd marki C. (...) oraz najęty pojazd marki O. (...) należą do tej samej klasy pojazdów (B), pomimo, iż wyjaśnienie tych okoliczności wymagało posiadania wiadomości specjalnych i skorzystania z pomocy biegłego;

d)  art. 227 KPC w zw. z art. 278 KPC poprzez samodzielne ustalenie przez Sąd I Instancji, iż w wyniku uszkodzenia pojazdu marki C. (...) doszło do szkody całkowitej pomimo, iż wyjaśnienie tych okoliczności wymagało posiadania wiadomości specjalnych i skorzystania z pomocy biegłego mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a w szczególności naruszenie art. 233 §1 kpc, polegające na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie tejże oceny w sposób nie wszechstronny, poprzez brak wzięcia pod uwagę istotnej części tego materiału tj. decyzji Towarzystwa (...), które to dokumenty wykazują przyjętą przez Towarzystwo dobową stawkę za wynajem pojazdu zastępczego, a mianowicie przyjęcie przez Towarzystwo stanowiska, iż stawka 159,90 zł brutto mieści się w granicach niezbędnych kosztów;

e)  błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku poprzez uznanie, iż dobowa stawka najmu stosowana przez powoda jest zbyt wygórowana, natomiast na podstawie analizy opinii biegłego sądowego stawka stosowana przez powoda za najem pojazdu klasy B jest wyższa zaledwie o 29% od średniej dobowej stawki.

W oparciu o powyższe zarzuty pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania za I instancję oraz kosztów postepowania apelacyjnego, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego.

Pozwany wniósł o rozpoznanie w trybie art. 380 kpc postanowienia Sądu I instancji w przedmiocie oddalenia wniosku pozwanego o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego ds. motoryzacji na okoliczności wskazane w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

W odpowiedzi na apelację pozwanej powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja pozwanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd drugiej instancji nie dopatrzył się
w postępowaniu pierwszoinstancyjnym naruszenia przepisów postępowania, polegających na nie rozpoznaniu kwestii istotnych dla rozstrzygnięcia, skutkujących koniecznością zmiany lub uchylenia zaskarżonego wyroku.

W rozpoznawanej sprawie pozwany kwestionuje wysokość zasądzonego na rzecz powoda odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego i holowania pojazdu uszkodzonego zarzucając, że nie pozostaje ono w adekwatnym związku przyczynowym ze zdarzeniem szkodzącym do jakiego doszło w dniu 26 marca 2014 r. Pozwany zarzuca samodzielnie ustalenie przez Sąd I instancji, z pominięciem wiadomości specjalnych, że zastosowane przez powoda stawki za najem pojazdu zastępczego i usługę holowania stanowią średnie ceny rynkowe, bez dokonania analizy stawek obowiązujących wśród wypożyczalni działających na rynku lokalnym jak również wśród podmiotów oferujących na tym rynku usługi holowania uszkodzonych pojazdów.

Brak jest podstaw do podzielenia powyższych zarzutów. Jeżeli chodzi o podnoszone w apelacji kwestie dowodu z opinii biegłego to należy wskazać, że strona pozwana nie była obecna na rozprawie w dn. 22.02.2016 r. na której Sąd I instancji wydał rozstrzygnięcie w przedmiocie oddalenia dowodu z opinii biegłego (k. 57-58) i w tym zakresie nie złożyła stosownego zastrzeżenia w myśl art. 162 k.p.c.

W tych okolicznościach wypada zauważyć, że prekluzja dotycząca zwrócenia przez stronę uwagi sądu na uchybienia przepisom postępowania ma charakter bezwzględny, przy czym nie ma znaczenia, czy przepisy, które zostały naruszone miały lub mogły mieć wpływ na treść orzeczenia. Fakt nieobecności pełnomocnika pozwanego na rozprawie w dniu 22.02.2016 r. nie może sanować powyższego, albowiem w ten sposób doszłoby do obejścia terminu wskazanego w art. 162 kpc, gdyby w takim przypadku strona mogła dopiero
w apelacji zarzucić naruszenie przepisów postępowania do czego była zobligowana na posiedzeniu toczącym się przed Sądem I instancji.

W związku z tym, wszelkie zarzuty podnoszone w apelacji co do zasadności wniosku dowodowego w przedmiocie opinii biegłego i jego istoty dla rozpoznania sprawy są spóźnione i naruszenie przepisów art. 227 KPC w zw. z art. 278 KPC nie zachodzi.

W rozpoznawanej sprawie nie doszło również do naruszenia przepisów prawa materialnego. Wbrew zarzutom skarżącego strona powodowa w sposób wystarczający udowodniła zasadność ustalonej stawki za najem pojazdu zastępczego i usługę holowania. Wysokość kosztów poniesionych w związku z najmem pojazdu w sposób wystarczający wynikały z przedstawionych przez powoda dowodów z dokumentów prywatnych. Sąd Rejonowy trafnie przyjął, że zastosowana przez powoda stawka czynszu najmu samochodu zastępczego jak również ryczałt za koszty holowania pojazdu mieszczą się wśród stawek rynkowych stosowanych przez innego firmy zajmujące się tego typu działalnością. Wskazać należy, że do wykazania czy stosowane przez wynajmującego stawki najmu pojazdów są zawyżone nie są wymagane wiadomości specjalne, a wystarcza samodzielna analiza rynku i cenników kilku wypożyczalni działających na rynku lokalnym. Zalegające w aktach sprawy faktury wystawione przez powoda wraz z akceptującymi je decyzjami zakładów ubezpieczeń w sposób wystarczający wykazują, że stosowane przez powoda stawki są porównywalne z tymi jakie są stosowane przez inne tego typu podmioty działające na rynku. Rozstrzygnięcie Sądu I instancji wydane w przedmiocie oddalenia wniosku pozwanego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego ds. techniki motoryzacyjnej należy zatem uznać za prawidłowe. W pozostałym zakresie ( co do kwalifikacji szkody oraz najmu pojazdu przez poszkodowanego w tej samej klasie co uszkodzony) Sąd Okręgowy podziela ustalenia stanu faktycznego oraz argumentację prawną przedstawioną przez Sąd I instancji i przyjmuje ją za własną bez konieczności szczegółowego przytaczania.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art. 385 kpc, oddalił apelację pozwanego, o czym orzekł jak w punkcie I wyroku.

W przedmiocie kosztów postępowania odwoławczego Sąd orzekł na podstawie art. 108 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt. 1 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. 2015.1804) zasądzając od powoda na rzecz pozwanego kwotę 700,30 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.